Αχ αυτές οι χορτόπιτες! Τις βρίσκεις παντού, στο χωριό, αυτή την εποχή... Όπου τα χόρτα μετά τις βροχές, έχουν φυτρώσει και όσοι ξέρουν να τα ξεχωρίζουν, κάνουν "πάρτι" μ' αυτές τις αρμυρές λιχουδιές στο τραπέζι τους. Να, κάτι που πιθύμησα αυτές τις μέρες. Μια φωτογραφία με ξεσήκωσε.


Φυσικά στο τραπέζι δεν λείπουν και τα φρούτα. Τα περισσότερα ντόπια, όπως τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα κυδώνια. Εντάξει και η μπανάνα ευδοκιμεί στα θερμοκήπια, νότια της Κρήτης, αλλά σε μεγέθη μικρότερα από αυτές της φωτογραφίας... Μ' αρέσουν όλα, τόσο πολύ...


Και τα μανιτάρια αυτή την εποχή είναι πάντα στο σπίτι. Ο Αγησίλαος ξέρει να τα βρίσκει και του αρέσουν, όπως και σε όλους μας άλλωστε, ως μεζές του κρασιού. Άγρια, αλλά με προσοχή και σιγουριά, για το τι μανιτάρια είναι. Τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Και μεζές που αξίζει!


Όλα τα παραπάνω από τη δεύτερη φωτογραφία, με επιπλέον καρύδια και ντομάτες. Οι τελευταίες ίσως για φέτος. Αλλά τα καρύδια είναι απίστευτα ωραία! Συνοδεύουν κυρίως τη ρακή, αλλά μπορείς να τα φας και σκέτα. Και όλη η διαδικασία να τα σπάσεις, έχει το γούστο της και την ομορφιά της.


Λίγους ακόμα αμανίτους (μανιτάρια) και τυροπιτάκια και ψάρια τηγανητά, στο τραπέζι. Χωρίς φυσικά να απουσιάζει και το κρασί. Ότι καλύτερο, όταν είσαι στο χωριό και το κρύο απαιτεί αυξημένες θερμίδες για να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Η σημερινή ομορφιά έχει να κάνει με στρωμένα τραπέζια.


Άλλο ένα τραπέζι με τις ντομάτες της Στασούλας, στο σπίτι της... Δίπλα, αγαπημένοι φίλοι σε στιγμές από το γάμο τους. Όλα έχουν την ομορφιά τους. Και το καθένα παίζει το ρόλο του. Τραπέζια φιλόξενα, θα δεις πολλά στην Κρήτη. Όχι μόνο τώρα, αλλά και πάντα.