Όταν πήγαινα να πάρω το αυτοκίνητο, από εκεί που το είχα παρκάρει, περίπου ένα χιλιόμετρο, ίσως και περισσότερο μακριά από την πύλη της καστροπολιτείας, είδα μια φύση πάνω στο βράχο της Μονεμβασιάς που με ξετρέλανε. Και την αποτύπωσα στο φακό μου, για να τη μοιραστώ μαζί σας.


Τα αγριόχορτα, έχουν κιόλας φρυγανιάσει... Και πόσο να αντέξουν θα μου πεις, πάνω στον άνυδρο βράχο με το λίγο χώμα; Το λίγο καλοκαίρι τα έκανε να μοιάζουν σαν είναι προχωρημένη η εποχή... Ναι, αυτό το καλοκαίρι που όλο και το λογαριάζει αν θα πρέπει να έρθει οριστικά ή να περιμένει, λίγο ακόμα.


Αυτά στα δεξιά μου... Στα αριστερά μου, η θάλασσα και στο βάθος η νέα πόλη της Μονεμβασιάς, που συνδέει το κάστρο με μια μικρή γέφυρα... Ένας μονόδρομος που πρέπει να έχεις και λίγη τύχη, όταν μπαίνεις και όταν βγαίνεις, για να μην πέσεις πάνω σε πούλμαν και δεν θα ξέρεις πού να πας...


Βέβαια, με λίγη προσπάθεια θα διακρίνεις και λίγο πράσινο, ανάμεσα στην άσφαλτο και τα βράχια, πριν τη θάλασσα, που κι αυτό έχει φρυγανιάσει... Το φετινό καλοκαίρι ή μάλλον η άνοιξη ήταν πολύ ιδιόμορφη. Ή θα έκανε πολύ κρύο ή το αντίθετο. Η ισορροπία απουσίαζε, εμφαντικά.


Άλλη μια πλευρά της πλαγιάς του βράχου δεξιά μας... Κανονικά τέτοια αγριόχορτα τα συναντούσα στο χωριό πηγαίνοντας στο κοντινά βουνά τον Ιούλιο που κατέβαινα. Όμως, εδώ είναι εμφανή παντού. Και μου έκανε τόσο εντύπωση που δεν μπορούσα να τα αγνοήσω...


Μόνο εδώ βρήκα μερικά ανθισμένα λουλούδια, σχετικά πράσινα ακόμα... Και μου δημιούργησε την αίσθηση ότι έπρεπε να τα φωτογραφίσω, γιατί αν δεν το έκανα, θα έχανα αυτή τη μοναδική ομορφιά, που δίνει άλλη αίσθηση στο τοπίο... Έτσι λοιπόν. δεν δίστασα να το κάνω!