Υποσχεθήκαμε χθες να σας πάμε, όσο πιο κοντά γίνεται σ' αυτό το φυσικό θαύμα των βράχων στα Μετέωρα. Και ο Κώστας ανέλαβε αυτό το ρόλο. Εγώ περιορίστηκα στο ρόλο του οδηγού. Που είχε όμως υπομονή στο δρομολόγιο πάνω στα Μετέωρα και έκανε στάσεις, όπου του υποδεικνύονταν.


Διάλεξε τοπία όμορφα, εντυπωσιακά... Που κάνουν τις αισθήσεις, να νιώσουν κάπως... Δεν αποφύγαμε να πάρουμε τα μοναστήρια που υπάρχουν χτισμένα πάνω σ' αυτά τα βράχια. Αν θέλετε όμως να τα δείτε, μπορείτε να πάρετε έναν οποιονδήποτε τοπικό οδηγό ή να περπατήσετε στην πόλη. Ατέλειωτα τα μαγαζιά που πουλάνε αγιορείτικα πράγματα.


Αλλά όπως ανέφερα και στη χθεσινή ανάρτηση, εμείς δεν ήρθαμε εδώ να κάνουμε θρησκευτικό τουρισμό... Ήρθαμε να θαυμάσουμε αυτούς τους φοβερούς βράχους που ορθώνονται από το πουθενά και δημιουργούν τρομερά αισθήματα για τον Δημιουργό. Αυτό, μας ενδιέφερε και αυτό κάναμε με τον καλύτερο τρόπο.


Αν και ο καιρός ήταν γενικά φορτωμένος, πέρα από μερικές σταγόνες που φάγαμε λίγο πριν ολοκληρώσουμε την επίσκεψη μας εκεί, όλα κύλησαν καλά... Το εκπληκτικό είναι ότι και αυτές οι ψιχάλες έπεφταν μέσα σε ένα ηλιόλουστο περιβάλλον... Είδαμε πάρα πολλούς προσκυνητές εκεί, ιδιαίτερα Ρώσους.


Το ωραίο είναι ότι ο Κώστας έβγαλε περισσότερες από 150 φωτογραφίες... Και για να επιλέξουμε τι θα βάζαμε στο σημερινό δημοσίευμα, το παλέψαμε πολύ... Δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε λάθος εντυπώσεις ή πράγματα που δεν είχαμε στο μυαλό μας, όταν επιλέγαμε τα Μετέωρα ως τόπο προορισμού μας.


Κρατήστε για την ώρα, όλα αυτά τα όμορφα που ζήσαμε στην εκδρομή μας χθες... Γιατί δεν τέλειωσε εκεί το πράγμα. Συνεχίσαμε για Πύλη, Ελάτη όπου φάγαμε για μεσημέρι κι από εκεί για Περτούλι με επιστροφή το απόγευμα στο ξενοδοχείο μας... Αλλά γι' αυτά αύριο. Μην τα πούμε όλα, σήμερα...