Με μια βόλτα στο πάρκο, συνεχίζουμε να "βλέπουμε" μπροστά μας την άνοιξη που η ίδια αρνείται να σταθεροποιηθεί και να μας γλυκάνει, Οι ειδήσεις που μας έρχονται από τη μετεωρολογική υπηρεσία, δεν είναι και οι καλύτερες. Συνεχιζόμενη λασποβροχή κι ένας καιρός όλο μαυρίλα...


Αλλά η φύση εκεί έξω έχει πάρει το δρόμο της και κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μπει φραγμός στο δρόμο της... Όσα σκαμπανευάσματα κι αν κάνει ο καιρός, όσα προβλήματα κι αν βάζει μπροστά. Τα φύλλα πρασινίζουν, τα δέντρα το νιώθουν και μας το μεταφέρουν ότι όλα αλλάζουν.


Κι εμείς παίρνουμε τα μηνύματα... Λίγο πρόωρο θα μου πείτε, για θάλασσα... Μπορεί, αλλά εγώ θυμάμαι άλλες χρονιές σε δεκαπέντε μέρες από σήμερα, την Πρωτομαγιά, κάναμε το πρώτο μπάνιο μας. Και σήμερα, άμα οι συνθήκες μας το επιτρέπουν, δεν έχουμε λόγους να μην το κάνουμε.


Ή καμιά φορά, μας αρέσει να παίρνουμε τους δρόμους κι όπου μας βγάλει... Αυτά τα ξαφνικά, τα απρογραμμάτιστα, είναι τα καλύτερα. Επειδή είναι αυθεντικά, αληθινά και αποτελούν καθαρές εκφράσεις της ψυχής, χωρίς κανένα επιτήδευμα. Τόσο απλά, τόσο όμορφα!


Πάντα θα υπάρχει κάτι, να μας προκαλεί να βγούμε από το σπίτι μας. Ακόμα κι αν ο καιρός ,όπως είπαμε, δεν έχει τη σταθερότητα που θα θέλαμε... Το μάτι μας θα βρει πράγματα, να εστιάσει. Θα βρει υπέροχα πράγματα, να κρατηθεί και να κάνει σχέδια και όνειρα. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι.


Κι ένα λουλούδι στην αυλή μας, στο παρτέρι, θα μας δίνει την αίσθηση και τη σιγουριά, ότι δεν κάναμε τίποτα λάθος. Ότι κινούμαστε στη σωστή κατεύθυνση κι αυτή την ιδιαίτερη Κυριακή που προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να την αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα γίνεται...