Εμείς θα συνεχίσουμε να εστιάζουμε στην άνοιξη που έρχεται, με το δικό της τρόπο. Πότε με κρύο, πότε με βροχή, πότε με ζέστη... Η γη όμως άρχισε κιόλας να πετά πρασινάδα και να γεμίζει ο τόπος ομορφιές. Δείτε εδώ, τη Σαντορίνη, πώς τη βρήκαμε τις προηγούμενες μέρες που πήγαμε.


Διότι, αν αυτή η ομορφιά, από τα λουλούδια που μας στείλατε, δεν είναι άνοιξη, τότε τι είναι; Πρόκειται για άγρια φυτά και είναι, όπως βλέπετε κι εσείς, ολάνθιστα με το δικό τους, εξαιρετικό τρόπο. Αχ αυτή η φύση! Πόσο τυχαία είναι, άραγε, όλα αυτά; Ερώτηση για προβληματισμό.


Εικόνα όμορφη. Λίγο θαμπή, επειδή ο φωτογράφος έχει εστιάσει στα βότσαλα της θάλασσας και όχι στα ανθισμένα φυτά που βρίσκονται εκεί. Κι ωστόσο, όπου και επιλέξει να κοιτάξει κανείς, θα βρει να χαρεί το μάτι του. Θα βρει να ηρεμήσει η ψυχή του. Έτσι δεν είναι;


Άλλο ένα υπέροχο λουλούδι εποχής, που παραπέμπει ευθέως στην άνοιξη. Τι νόημα έχει το δικό μας σχόλιο, ότι τάχα μου, αργεί να μπει στη ζωή μας ή ότι έχει το δικό της δρομολόγιο, μέχρι να φτάσει σε μας; Ότι κι αν είναι, ένα είναι περισσότερο από βέβαιο: Η ομορφιά της είναι ήδη εδώ!


Χρώματα κι αρώματα... Εδώ, το μωβ κυριαρχεί! Και προσέξτε, παρακαλώ, τι όμορφα που δένει με το πράσινο των φύλλων, αλλά και με τον πετρόχτιστο τοίχο που βρίσκεται πίσω του... Θέλω, για άλλη μια φορά, να σας ευχαριστήσω που μας στέλνετε τις δικές σας φωτογραφίες. Δεν υπάρχει πιο ωραίο...


Στο παρτέρι του κήπου μικρά θαμνοειδή με τα λουλούδια τους που δίνουν μια ξεχωριστή ομορφιά σε όλο το χώρο του σπιτιού... Ξέρετε, επειδή εμείς στο σπίτι μας στην Αθήνα έχουμε μικρό σχετικά μπαλκόνι, μας ξετρελαίνει ότι βλέπουμε στα σπίτια φίλων μας αυτή την ομορφιά.