Αν μας αρέσει κάτι σ’ αυτή τη σχέση που έχουμε αναπτύξει 15 χρόνια τώρα με τους αναγνώστες μας, είναι μια σχέση αγάπης. Μας διαβάζετε, μας ενθαρρύνετε και συνεισφέρετε πολύ ουσιαστικά κι εσείς με τα κείμενα και τις φωτογραφίες που μας στέλνετε. Είστε δηλαδή οι συνεργάτες μας σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο.


Τέτοιο είναι και το σημερινό δημοσίευμα… Γεμάτο με φωτογραφίες από λουλούδια εποχής που μας έχετε στείλει από τον τόπο σας. Έτσι, για να μας θυμίσετε ότι όσο κι αν πι προηγούμενες μέρες είχαν τα σκαμπανεβάσματα τους, ότι ζούμε αποτελούν τα τελευταία ξεσπάσματα του χειμώνα που φεύγει…


Είναι από τον κήπο σας, την αυλή σας, το πάρκο της γειτονιάς σας, την πλατεία που είναι κοντά στον τόπο που ζείτε, στην πόλη σας. Το βέβαιο είναι ότι η ζωή συνεχίζεται… Με τα πάνω της και τα κάτω της. Κι εμείς, όρθιοι, το πολεμάμε, το παλεύουμε με αξιοπρέπεια, όπως άλλωστε κάναμε πάντα. Αυτό είναι που μας αρέσει.


Προσέχω και παρακολουθώ όσα συμβαίνουν γύρω μου... Και είναι ξεκάθαρο μέσα μου, ότι είναι αληθινό και ότι όχι και τόσο αληθινό. Συχνά συμβαίνει αυτό το τελευταίο στο διαδίκτυο. Οι άνθρωποι αναλώνονται στις σελίδες του και… ξεχνάνε να ζήσουν. Όχι όμως εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Επιλέγουμε συνειδητά να υπηρετούμε την αλήθεια.


Μερικές φορές, ακόμα και τώρα, επωφελούμαι, αν βρεθώ σε ένα δημόσιο χώρο και χρησιμοποιώ στο στυλό μου και τα χαρτιά μου (τα χειρόγραφα…) για τις σημειώσεις μου. ‘Όπως έκανε πάντα η γενιά μου. Κάτι που παραξενεύει τους νέους. Εκείνοι όλα πια τα κάνουν μέσα από το κομπιούτερ τους. Εποχές και εποχές… Τι να πεις.


Για μένα, ωστόσο, το χαρτί θα συνεχίσει να παίζει ένα εντελώς ξεχωριστό ρόλο. Το να χαράζω λέξεις πάνω του, να τις βάζω σε μια σειρά και να επιχειρώ να επικοινωνώ μαζί σας, είναι κάτι πολύ όμορφο για μένα. Και οι προκλήσεις του πάντα υπέροχες και δημιουργικές. Μεγάλε και δυνατές, τόσο που φτάνουν τα όρια της χαράς…