Τα πιο ωραία που συμβαίνουν στη ζωή μας, είναι αυτά που προέκυψαν ξαφνικά, χωρίς κανέναν ιδιαίτερο προγραμματισμό, επειδή η καρδιά έτσι ήθελε και επειδή η ανάγκη υπήρχε. Όπως η χθεσινή βόλτα μας στην Πάρνηθα. Μεσημεράκι, μετά το έργο, ανεβήκαμε στο χιονισμένο βουνό.


Και διαπιστώσαμε για μια ακόμα φορά πως τα ΜΜΕ είναι στη βάση τους γεμάτα υπερβολή, όταν στις ειδήσεις λένε για χιόνια που κατακλύζουν την Αττική, στα βόρεια προάστια. Και η αλήθεια είναι πως από μακριά φαινόταν χιονισμένη. Από κοντά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Μια γατούλα είχε αράξει στον ήλιο.


Τον (ο Θεός να τον κάνει...) χιονάνθρωπο αυτόν τον βρήκαμε έτοιμο στη μικρή βόλτα μας. Προφανώς κάποια πριν από μας όταν τα χιόνι ήταν περισσότερα και πιο απαλό τον έκαναν. Τώρα όμως είχε απομείνει αυτό το... δείγμα. Για να γελάσουμε ζήτησα να φωτογραφηθώ δίπλα του. Και τα κατάφερα, γελώντας...


Η Σούλα βρήκε, εκεί κοντά, άλλον λίγο καλύτερο. Ή τουλάχιστον κάποιον πιο αξιοπρεπές. Και φωτογραφήθηκε μαζί του. Τελικά όμως αυτό είναι το χιόνι που είχε η Πάρνηθα χθες από την πλευρά του Κατσιμιδίου, έξω από την ταβέρνα του Λάμπρου μας το αναμμένο τζάκι και τα κοψίδια του.


Αυτό είναι το χιόνι λίγο πιο πέρα. Ελάχιστο και με τον ήλιο να... απειλεί τα τελευταία υπολείμματα του. Αλλά μας έκανε καλό αυτή η... ξαφνική αλλαγή. Τη χρειαζόμασταν. Και μείς άμα βάλουμε κάτι στο μυαλό μας και μας φανεί ωραίο κάνουμε ότι μπορούμε για να το υλοποιήσουμε.


Κι άλλοι είχαν την ίδια ιδέα με μας... Έτσι μόνο λόγω της γνωριμίας μας με τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας βρήκαμε ένα τραπέζι για δυο άτομα. Του ευχήθηκα να έχεις πάντα τέτοιες δουλειές, αλλά δυστυχώς μου είπε ότι αυτό συνέβαινε πια μόνο τις Κυριακές. Τις άλλες μέρες, τίποτα...


Η αλήθεια είναι ότι οι εποχές άλλαξαν... Δυσκόλεψαν για πολλούς τα πράγματα και κάποιοι στερούνται πια κι αυτές τις μικρές απολαύσεις. Αλλά εμείς λέμε να μην τις χάσουμε. Μας αρέσει να είμαστε κοντά στη φύση κι εδώ τα πράγματα είναι πολύ όμορφα, όπως διαπιστώνετε κι εσείς.