Αυτή είναι μια συνηθισμένη εικόνα που θα δεις περπατώντας στα Εξάρχεια μια καθημερινή μέρα. Ένας άνθρωπος έχει απλώσει τα ρούχα του πάνω σε ένα χαρτόνι στο πεζοδρόμιο και κοιμάται μέσα σε ένα υπνόσακο. Από μια πλευρά, αυτή είναι η θλίψη που συναντάς στα Εξάρχεια. Κοντινό πλάνο.


Για κάποιους λόγους βέβαια, βολεύει να προβάλουν την εικόνα βίαιων επεισοδίων που συχνά συμβαίνουν εκεί, κυρίως τις βραδινές ώρες, αλλά αυτή αλήθεια την κρατάνε χαμηλά. Στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μάθαμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Η ίδια φωτογραφία με την επάνω, είναι. Λίγο πιο μακρινό πλάνο...


Ένα άλλο που μπορείς να δεις είναι ο βανδαλισμός των τοίχων ή των εισόδων των πολυκατοικιών... Δεν είμαι βέβαιος αν αυτή συγκεκριμένη κατοικείται από ανθρώπους, αλλά είναι δυνατόν να ζουν άνθρωποι σε ένα τέτοιο σπίτι; Και βέβαια μην εκπλαγείτε αν ακούσετε κάποιους να το λένε αυτό τέχνη.


Κλασικό μαγαζί που φέρει τον τίτλο της περιοχής. Δεν ξέρω με τι ασχολούνται οι άνθρωποι γιατί, όπως και τα περισσότερα ήταν κλειστό με τις σιδεριές κατεβασμένες και δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Μερικοί αγαπούν αυτ/ή την περιοχή και έχουν επιλέξει να ζουν εκεί. Δικαίωμα τους.


Άλλη μια είσοδος σπιτιού, βαμμένου έντονα, με ξεχωριστή τεχνοτροπία. Τα διπλά λουκέτα και η αλυσίδα δείχνουν πως μάλλον δεν χρησιμοποιείται και έχει καιρό να ανοίξει για οποιοδήποτε λόγο. Οι... καλλιτέχνες δεν άργησαν να το επιμεληθούν, όπως βλέπετε.


Άλλη μια εξώπορτα όχι και τόσο συνηθισμένη, είναι αλήθεια. Μερικές φορές αναρωτιέμαι: Δεν τους απασχολεί να διαθέτουν τόσες ώρες εργασίας για να χαλάνε κάτι; Πόσο πιο όμορφο θα ήταν να δημιουργούν με το ταλέντα τους και να ομορφαίνουν τον κόσμο, Αλλά αυτό, ούτε σαν σκέψη τους περνάει από το μυαλό.