Κάπως έτσι στάλθηκαν αυτές οι φωτογραφίες από τον μακρινό Καναδά και συγκεκριμένα από το Βανκούβερ, από τη μεριά του Ειρηνικού Ωκεανού. Η περιοχή λέγεται Μπούρναβη και μένει εκεί η φίλη μας Σούλα με καταγωγή από Ελλάδα. Μιλάμε συχνά και πότε - πότε μας στέλνει φωτογραφίες. Την ευχαριστούμε γι’ αυτό.


Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς, είναι ένα μικρό πρώτο χιονάκι που μόλις έχει καλύψει τις στέγες των σπιτιών. Αλλά έχει την ομορφιά του. Σε λίγο θα έρθει το περισσότερο. Ήδη, αν προσέξετε, στο βάθος της φωτογραφίας, τα βουνά είναι λευκά και στρωμένα από χιόνι.


Θα τις ξαναδούν και φέτος αυτές τις εικόνες; Είναι περσινές. Τραβηγμένες από το ίδιο σημείο. Μέσα από το σπίτι της, τραβώντας τις κουρτίνες, έχοντας τη ζεστασιά της. Ίσως και γι' αυτό είναι ιδιαίτερα όμορφες. Η παγωνιά είναι κάτι που δεν τους αγγίζει.


Άλλη μια περσινή φωτογραφία από το χιονισμένο μπαλκόνι της... Γιατί άραγε μας ξετρελαίνει μικρούς και μεγάλους, το χιόνι; Τι είναι αυτό που μας ξανακάνει μέσα μας παιδιά με μια διάθεση για παιχνίδι, ακόμα κι αν η ηλικία μας είναι τέτοια που πια, ίσως δεν το επιτρέπει;


Πριν λίγες μέρες που γύριζε μεσημέρι σπίτι της η Σούλα, ο καιρός ήταν αυτός που βλέπετε στη φωτογραφία. Ίσως και γι' αυτό γύρισε το κινητό της τηλέφωνο προκειμένου να φωτογραφίσει αυτή την ιδιότυπη σκοτεινιά που προβληματίζει κάθε σοβαρό άνθρωπο.


Αλλά τι να περιμένει κανείς από το χειμώνα; Όταν μάλιστα κάθε μέρα που περνάει το πράγμα δείχνει ότι το φόρτωμα αυτό του ουρανού, κάτι θα φέρει. Είτε βροχή, είτε χιόνια, είναι βέβαιο ότι ο χειμώνας έχει τις δικές τους ομορφιές και μακάρι να μπορούμε να τις χαιρόμαστε όλοι.