Στιγμές που ξεχώρισαν στη ζωή μας τη βδομάδα που πέρασε, για διαφορετικά πράγματα…
Περπατώντας στα Εξάρχεια, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσεις τέτοια όμορφα κτίρια που έχουν γράψει ιστορία. Αλλά "πιάνεται" η καρδιά σου, καθώς βλέπεις τέτοιους θησαυρούς εγκαταλειμμένους στην τύχη τους. Το λουκέτο και η αλυσίδα στην πόρτα μαρτυρά την εγκατάλειψη. Θλίψη σε πιάνει να το βλέπεις.
Οι δρόμοι της Αθήνας, την Κυριακή το πρωί, έχουν ένα ξεχωριστό χρώμα... Ψυχή δεν υπάρχει στο οδόστρωμα της Λιοσίων στο ύψος της πλατείας Αττικής. Η πόλη κοιμάται ακόμα. Κι όταν λέμε πρωί, το σωστό θα ήταν να πούμε περασμένες 11, λίγο πριν το μεσημέρι, δηλαδή. Αλλά για κάποιους που ίσως ξενύχτησαν, να είναι ακόμα νωρίς.
Είναι οι μέρες που όλοι ζήσαμε ακραία καιρικά φαινόμενα στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Έχω βρεθεί στη Σαλαμίνα να δώσω την ύλη της εφημερίδας των συνταξιούχων σιδηροδρομικών, που βγάζω. Και δείτε τη θάλασσα: Ήρεμη. Έτσι ακριβώς τη φωτογράφησα πάνω από το καραβάκι, ενώ ακόμα ήταν δεμένο στο λιμάνι, στα Παλούκια.
Ή μπορείς να δεις την Ιωαννίνων στα Σεπόλια, επίσης χωρίς κίνηση. Σπάνιο φαινόμενο, στην πολύβουη πρωτεύουσα. Αλλά εμείς το ζήσαμε. Και το καταγράψαμε στην κάμερα μας. Θα ήταν ίσως φυσιολογικό τον Αύγουστο, αλλά Οκτώβριο, δε λέει... Πολύ ξεχωριστό, αλλά αληθινό το στιγμιότυπο.
Φυσικά στην Αθήνα, μπορείς να τα δεις όλα. Όπως αυτή την πινακίδα κολλημένη στην πόρτα ενός διαμερίσματος. Δεν άντεξα και τη φωτογράφησα. Τι κουβαλούμε μέσα μας... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ευτυχώς κάποιοι έχουν χιούμορ και δεν φοβούνται να το εκφράσουν ανοιχτά. Τους χαίρομαι τέτοιους ανθρώπους.
Δείτε κι αυτόν τον αλλοδαπό κύριο πού ανέβηκε για να... κάνει το τηλεφώνημα του. Είναι στις σκάλες του Μετρό Αττικής. Ακριβώς πίσω του, διακρίνεται το κεφάλι μια κυρίας που ανεβαίνει. Το ύψος είναι αρκετά μεγάλο, έτσι και... χάσει την ισορροπία του. Έμεινα σαν χαζός να τον κοιτάζω. Και όχι μόνο εγώ...
Στιγμές όμορφες στην καθημερινότητα μας... Που άλλοτε μας ξεκουράζουν, πάντα όμως δημιουργούν συναισθήματα, όπως αυτή η φωτογραφία που πήρα από τα Κανάλια Καρδίτσας, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής μας, για την Αθήνα. Τι υπέροχη, μοναδική ομορφιά!
Σχόλια (0)