Σάββατο, στα μέσα του Σεπτέμβρη...
Σημερινό πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ... Η γραφίστικη αντίληψη των δημιουργών τους, αποδεικνύει ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να κοπεί το σχοινί και η ένταση να μπει στη ζωή μας... Αλλά τώρα θα μπει η ένταση στη ζωή μας; Με όλα όσα υφιστάμεθα τρεισήμισι χρόνια τώρα, δεν την νιώθετε, αλήθεια;
Στην ΕΛΕΥ ΘΕΡΟΤΥΠΙΑ επισημαίνουν μια άλλη πλευρά της σκληρής στάσης της κυβέρνησης. Ενώ η ΟΛΜΕ έχει εξαγγείλει 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες από τη Δευτέρα, το υπουργείο Παιδείας προχωρεί σε υποχρεωτικές αποσπάσεις καθηγητών προκειμένου να καλυφθούν τα κενά. Προγραμματισμοί του ποδαριού!...
Με τέτοια προχειρότητα είναι όλη κατάσταση στην Παιδεία....
Το ερώτημα λοιπόν είναι ποιος κλείνει τα σχολεία, από τη Δευτέρα; Οι καθηγητές που κατεβαίνουν σε απεργία ή το Μνημόνιο που έφερε τα πάνω – κάτω στη ζωή μας; Η ΑΥΓΗ την προηγούμενη Πέμπτη, μια μέρα μετά το άνοιγμα των σχολείων για την φετινή χρονιά 2013 – 2014, επιλέγει αυτόν τον τίτλο.
Και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, το καθημερινό δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚΕ, προβάλλει την ίδια ημέρα αυτόν τον τίτλο... Δεν έχουμε συνηθίσει την εφημερίδα αυτή να κάνει... ευχές, αλλά φαίνεται ότι ήρθε ο καιρός να τη δούμε και σ' αυτόν τον ρόλο... Η κατάσταση, σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολη. Ποιος δεν το καταλαβαίνει;
Όμορφο, διαφορετικό, φθινοπωρινό ετούτο το Σάββατο στα μέσα του Σεπτέμβρη... Έχει μια μικρή ψυχρούλα έξω, έτσι που να συνειδητοποιήσουμε ότι το καλοκαίρι πέρασε και στην πόρτα μας μια άλλη εποχή μας περιμένει, το φθινόπωρο.
Το επισημαίνω, γιατί δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που τα απλά και τα αυτονόητα δεν είναι αν τα περνάς έτσι απλά, αλλά αξίζει να στέκεσαι λίγο παραπάνω και να τους δίνεις τη σημασία που τους πρέπει...
Σήμερα λοιπόν, καθώς μια εβδομάδα με ένταση τελειώνει και μια άλλη, επίσης με ένταση ξημερώνει από Δευτέρα, το Site επιχειρεί με μια νηφάλια ματιά να παρακολουθήσει την επικαιρότητα και να δώσει την ερμηνεία που χρειάζεται...
Είναι απαραίτητο αυτό; Εμείς θεωρούμε πως είναι, δεδομένου ότι η απεργία των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα επισκιάσει τα πάντα, ενώ ήδη γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης προπαγάνδας που τους θέλει αυτοί να είναι υπεύθυνοι για τα σημερινά χάλια της Παιδείας.
Όπως έχετε δει και σε άλλα άρθρα μέχρι σήμερα σ' αυτό το Site, εγώ που έχω παιδί στην τρίτη τάξη Λυκείου, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ότι φταίνε οι καθηγητές... Είναι δάσκαλοι των παιδιών μας και στη μεγάλη τους πλειοψηφία, γνωρίζω ότι κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέσα στην τάξη τους. Όμως βρίσκονται φέτος “χτυπημένοι” από τις διαθεσιμότητες - απολύσεις, τσαλακωμένοι από τη λασπολογία του υπουργείο Παιδείας και των παπαγαλάκιων τους, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, χωρίς καμιά βοήθεια από την επίσημη Πολιτεία που απαιτεί μόνο από αυτούς, χωρίς να τους προσφέρει τίποτα, πέρα από τις απειλές για το αύριο και τη σχολική ζωή τους...
Ακούω έναν προβληματισμό ανάμεσα στους γονείς, που έχει βάση: Ωραία, έχουν δίκιο οι καθηγητές, αλλά η απεργία τους δεν είναι σε βάρος των παιδιών μας; Κοιτάξτε να δείτε: Ας είμαστε δίπλα τους, κοντά τους... Αν από τη στάση μας αυτή ενθαρρυνθούν και η συμμετοχή τους στην απεργία είναι μαζική, την πρώτη εβδομάδα κιόλας το υπουργείο παιδείας θα αναγκαστεί να πάρει πίσω πολλά πράγματα κάτω από την πίεση της λαϊκής κατακραυγής.
Αν όμως σταθούμε, ως γονείς, απέναντι τους κι αν οι ίδιοι φοβηθούν και συμβιβαστούν και δεν απεργήσουν, τότε θα είμαστε για άλλη μια φορά, υπεύθυνοι για τη μοίρα μας... Μην “κλαιγόμαστε” μετά ότι άλλοι μας φταίνε... Κανείς άλλος, πέρα από τον κακό, φοβισμένο εαυτό μας, δεν μας φταίει...
Μάζεψα μερικούς τίτλους εφημερίδων, για να δείτε πώς παρουσιάζουν αυτές τα γεγονότα στα πρωτοσέλιδα τους. Ίσως έχω επηρεαστεί από τη δουλειά μου, τη δημοσιογραφία, αλλά πιστεύω πως οι τίτλοι των εφημερίδων αποτυπώνουν μια κοινωνική πραγματικότητα...
Όλη η ζωή είναι υπόθεση χαμόγελο... Για δείτε το ξανά, αλλιώς... Μπορεί να βρείτε κοινά σημεία...
Και κλείνω αυτό το κομμάτι μ' ένα υπέροχο τραγούδι του Κώστα Χατζή που βάζει άλλες προτεραιότητες στη ζωή μας και μας υπενθυμίζει πως έχουμε ένα υπερόπλο που μπορεί να μας βοηθήσει για να δούμε αισιόδοξα τα πράγματα: Το χαμόγελο! Ας το ενεργοποιήσουμε. Όπως και να 'χει κάνει τους άλλους να ανησυχούν επειδή δεν ξέρουν από πού προέρχεται αυτή η αισιοδοξία μας. Την καλημέρα μου!
- Πώς παραιτείσαι; Διαβάστε ΕΔΩ ένα ενδιαφέρον άρθρο..
Σχόλια (0)