Μόνος στη ζωή. Ο μπάρμπα - Λευτέρης, ήρωας της τριατατικής στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, γραμματέας του συνδικάτου των τεχνικών του ΟΤΕ με πρόεδρος τον Δημοσθένη Γεωργίου που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές, τον έχω ακόμα στο μυαλό μου με την εικόνα ενός νέου συνδικαλιστή ανεβασμένου σε ένα βαρέλι έξω από το κτίριο του ΟΤΕ στην Κωλέττη, να μιλά στους συναδέλφους του στη διάρκεια μιας απεργίας.

Ο μπάρμπα - Λευτέρης Χατζηανδρέου μπορεί να έφυγε από τον ΟΤΕ, αλλά την ΠΕΤ ΟΤΕ την είχε πάντα στην καρδιά του. Εδώ γυρώφερνε, στη διοίκηση παρέδωσε το αρχείο του σωματείου εκείνης της περιόδου με τα πρακτικά και η ΠΕΤ με τη σειρά της το κατέθεσε στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας που το εξέδωσε μάλιστα και βιβλίο.

Ατέλειωτες κουβέντες κάναμε μαζί. Είχε επιλέξει να μην ενταχθεί στο ΚΚΕ κι αυτό του «κόστισε». Πάντα τον απέκλειαν  από τις εκδηλώσεις μνήμης. Αλλά αυτός εκεί, επέμενε να μιλά, να λέει τις δικές του αλήθειες, τις μνήμες και το πώς γλύτωσε την εκτέλεση.

Μέχρι που τον μπάρμπα - Λευτέρη τον «χτύπησε» το πρώτο κακό. Έχασε νέο τα παιδί του. Έδωσε μάχη και κρατήθηκε στη ζωή για να διευθετήσει όλες τις εκκρεμότητες. Είχε δίπλα του τη συντρόφισσα της ζωής του Σοφία για να μοιράζεται τα... χαστούκια της ζωής.
Όμως του κόστισε πολύ αυτό. Το έβλεπες στις κουβέντες που έκανε μαζί μας κάθε φορά που τηλεφωνούσε στο Σωματείο που το θεωρούσε δεύτερο σπίτι του.

Και χθες ήρθε το τελειωτικό «χτύπημα». Έχασε και τη συντρόφισσα του. Πανί με πανί πια από την οικονομική αιμορραγία των τελευταίων χρόνων ψάχνει να βρει χρήματα για την κηδεία της. Είναι ιδιαίτερα αξιοπρεπής για να ζητήσει χρήματα από γνωστούς και φίλους. Είμαι βέβαιος ότι θα το κάνει η ΠΕΤ ΟΤΕ. Επιβάλλεται να στηρίξει σε μια δύσκολη ώρα έναν άνθρωπο - σύμβολο.

Αλλά τον μπάρμπα - Λευτέρη δεν θα τον δούμε «ζωντανό» και χαμογελαστό. Πόσο να αντέξει τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας. Κι ο ίδιος έχει καταπέσει. Και δεν έχει από πού να «πιαστεί».

Άνθρωποι μονάχοι... Δίπλα μας, ανάμεσά μας, που εκλιπαρούν για μια τίμια κουβέντα, για μια καθαρή «καλημέρα» χωρίς Υ.Γ. και αστερίσκους... Μακάρι να ήμασταν πιο κοντά και θα τον βοηθούσα εγώ τον μπάρμπα - Λευτέρη. Αλλά είμαστε μακριά και τρέχουμε σαν τρελοί να καλύψουμε την καθημερινότητα και τις ανάγκες της.

Καλή δύναμη μπάρμπα - Λευτέρη, υπάρχουν άνθρωποι που είναι δίπλα σου και σε σκέφτονται...