Το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ της 06/10/2015 έχει ένα καλό τίτλο που αν μη τι άλλο, δείχνει τη σύγχυση των πολιτικών στα μυαλά τους. Άκου, πρώτη φορά Αριστερά της αγοράς!... Ας είμαστε προετοιμασμένοι να τα ακούσουμε και να τα δούμε όλα…


Το ΕΘΝΟΣ στο φύλλο της ίδιας ημέρας αναρωτιούνται τι κρύβουν οι κωδικοί του προϋπολογισμού… Τι να κρύβουν βρε παιδιά; Θάνατο, απόγνωση και απογοήτευση για τους περισσότερους συμπατριώτες μας, κρύβουν… Τι δεν καταλαβαίνετε;


Στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ψάχνουν τα δέκα ισοδύναμα που θα κάνουν πιο ήπιο το 3^ο μνημόνιο… Πού να τα βρουν; Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κληθούν να ξαναπληρώσουν τα μόνιμα φορολογικά υποζύγια, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι…


Σχέδιο για τετραετία έχουν στο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει η ΑΥΓΗ προκειμένου να αλλάξουν την Ελλάδα. Προς το καλύτερο υποθέτω, εγώ ο πάντα αισιόδοξος, αλλά δεν το βλέπω να γίνεται… Μερικοί μάλιστα τρομάζουν ακούγοντας για τετραετία…


Είκοσι μήνες δίνει η ΕΣΤΙΑ στην νέα κυβέρνηση που ανέλαβε μετά τις εκλογές τις 20^ης Σεπτεμβρίου. Σας μεγάλη δεν είναι η απόκλιση σε σχέση με την τετραετία ή είναι ιδέα μου; Ας είναι, ο καθένας βλέπει ότι θέλει και ότι μπορεί. Τα πράγματα είναι πιο απλά απ’ ότι νομίζουμε.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/10/2015

Κάποτε ίσως είχε μια κάποια αξία το να αναφερθεί κανείς στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και στην ψήφο εμπιστοσύνης, δεκαπέντε μέρες μετά τις εκλογές της 20^ης Σεπτέμβρη στην οποία δόθηκε η δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ να ξανακυβερνήσουν, όπως λένε οι ίδιοι σε βάθος τετραετίας.

Όσοι έχουν μια στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό είναι αδύνατον να συμβεί… Είναι τόσα πολλά και τόσο μεγάλα τα ζητήματα καθώς θα κληθεί να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα των μνημονίων, που είναι αδύνατον να τα καταφέρουν.

Εμείς απλά χαμογελάμε με την ανοησία που διακρίνει τους πολιτικούς και είμαστε έτοιμοι να υποστούμε σε προσωπικό επίπεδο, τα χειρότερα που έρχονται… Φυσικά, δεν ανακαλύψαμε τώρα την Αμερική… Τα λέγαμε πολύ καιρό πριν και τα τονίζαμε ιδιαίτερα στο τελευταίο προεκλογικό σημείωμα σ’ αυτή τη στήλη.

Διότι είναι πλέον πασιφανές πως όση καλή διάθεση κι αν έχουν, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη μέγγενη των «φίλων μας» - δανειστών και εταίρων που μας έχουν βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι… Έτσι μου φάνηκε φυσιολογικό που δεν έγινε καμιά ιδιαίτερη παρουσίαση από τις εφημερίδες των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, την επομένη.

Όλοι ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί. Και άλλοι, όπως εμείς το λένε καθαρά, ενώ άλλοι το κρύβουν κάτω από το χαλάκι, ελπίζοντας ότι κάτι «μαγικό» θα συμβεί που θα αλλάξει τα πράγματα… Ας μη γελιόμαστε. Δε συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην αληθινή ζωή. Μόνο στα κεφάλια κάποιων ευφάνταστων εραστών της εξουσίας μπορείς να τα δεις να αναπτύσσονται.

Μελετώντας τον Τύπο από επαγγελματική διαστροφή δεν στάθηκα ιδιαίτερα στις μακροσκελείς δηλώσεις του κ. Τσίπρα. Όλο «θα» και «θα» και «θα» ήταν. Και ξέρουμε από πείρα πώς εννοούν αυτά τα «θα» οι πολιτικοί που βλέπουν πια την ενασχόληση τους με τα κοινά ως μια καλοπληρωμένη εργασία που μπορεί να μην προσθέσει στη φήμη τους, αλλά σίγουρα κάνει πιο «βαρύ» το πορτοφόλι τους.

Τα έχω πει τόσες φορές… Και όσο και αν η επανάληψη, μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα τι μας περιμένει, νομίζω ότι αξίζει να δούμε την περίπτωση Τσίπρα και του κόμματος του. Εμφανίστηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ως ελπίδα προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα προς το συμφέρον όσων πληρώνουν ως μόνιμα υποζύγια προκειμένου να καλυφθεί η μαύρη τρύπα του χρέους.

Χρειάστηκαν εννέα μήνες για να αναγεννηθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Από το βήμα της Βουλής αναγνώρισε ότι έρχεται μια δύσκολη αλλά ελπιδοφόρα πολιτική περίοδος. Η ομιλία του πρωθυπουργού κινήθηκε στο πλαίσιο των επιταγών της συμφωνίας με τους δανειστές και υπό αυτή την έννοια χρωματίστηκε με πινελιές πιο φιλικές προς την αγορά.

Οι προσεκτικοί ακροατές είδαν ότι χρησιμοποίησε αρκετές φορές τις λέξεις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις και μεγάλες τομές». Έθεσε στόχο την «επιτυχημένη πρώτη αξιολόγηση» τονίζοντας ότι πρέπει «να φτάσουμε σε αυτήν χωρίς χρονοτριβές» για να δούμε την επιστροφή στην ανάπτυξη «με κοινωνικό, φιλεργατικό και περιβαλλοντικό πρόσημο».

Ο πρωθυπουργός φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα πιο σκληρά δοκιμαζόμενα κοινωνικά στρώματα, εξαγγέλλοντας μεταξύ των άλλων την άμεση δημιουργία προγραμμάτων απασχόλησης για 100.000 ανέργους, αλλά και την κατάρτιση πανελλαδικού χάρτη της φτώχειας με έκδοση καρτών ελεύθερης μετακίνησης.

Ωστόσο αντικειμενικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι όλες αυτές οι προσφορές είναι πολύ μικρές, μπροστά στα αρνητικά που βιώνουν στην καθημερινή ζωή τους. Γι’ αυτό και δεν τους εμπιστευόμαστε πια τους πολιτικούς. Γι’ αυτό και στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου η αποχή από την κάλπη έφτασε ταβάνι… Το χειρότερο είναι ότι δεν το αντιλαμβάνονται και προχωρούν ακάθεκτοι για να μας «σώσουν». Κι αυτοί, όπως και οι προηγούμενοι.

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις» την εβδομάδα που μας πέρασε. Το βάζω έστω και με μια μικρή καθυστέρηση, γιατί ίσως κάποιοι να θέλουν να το διαβάσουν…