Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη... 

Αργία σήμερα για τη χώρα που ζούμε... Ευκαιρία για λίγη ξεκούραση και για σκέψεις...

Posted in Επικαιρότητα

leo.andros1.101020
Όταν εργαζόμαστε περιμέναμε πώς και πώς τέτοιες μέρες, σαν τη σημερινή. Ήταν μια ευκαιρία για λίγη ξεκούραση κι αν μάλιστα έπεφτε μπρος ή πίσω από ένα Σαββατοκύριακο, ήταν αφορμή και για ένα ταξίδι εκτός των τειχών. Τώρα βέβαια δεν έχουμε πια τέτοιους περισπασμούς.

leo.andros2.101020
"Ντύσαμε" αυτό το κομμάτι με τις βουκαμβίλιες από τα Αποίκια της Άνδρου που μας έστειλε πριν λίγο καιρό ο καλός μας φίλος Λεωνίδας, επειδή σκέψεις σαν αυτές είναι ωραίο να τις συνοδεύουν όμορφα λουλούδια, από αυτά που μας αρέσουν πολύ. Και οι βουκαμβίλες, είναι από αυτά.

leo.andros3.101020
Λέω λοιπόν, μέρα που είναι, να την εκμεταλλευτούμε. Και ήρεμα, ήπια, χωρίς εθνικιστικές κορώνες και εξάρσεις, να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για μας... Βέβαια στην εποχή του κορωνοϊού, όλα είναι πιο περιορισμένα, αλλά και πάλι ψάχνοντας θα βρεις διεξόδους.

leo.andros4.101020
Θυμάμαι πέρσι τέτοια μέρα είχαμε πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα, εκεί κατά το Κατσιμίδι. Δεν είμαστε μόνοι μας. Ήμασταν μια μεγάλη παρέα αδελφών και είχαμε φτιάξει ο καθένας από ένα φαγητό. Φάγαμε, παίξαμε, γελάσαμε... Βοήθησε και ο καιρός. Υπέροχα ήταν!

leo.andros5.101020
Μπορούμε και φέτος να το επαναλάβουμε, όχι τόσοι, επειδή τα νέα μέτρα κατά της διασποράς του κορονοϊού Covid-19 δεν το επιτρέπουν, αλλά ακόμα και μόνοι μας ή με τους πιο κοντινούς μας φίλους... Λίγη όρεξη χρειάζεται. Ε, να βοηθάει βέβαια και ο καιρός...

Ένα ακόμα δημοσίευμα για την παραλία του Σχινιά στο Μαραθώνα που πήγαμε βόλτα...

Posted in Επικαιρότητα

sxinias.marathonas11.181020
Την περασμένη Κυριακή πήγαμε με τους φίλους μας μια βόλτα στην παραλία του Σχινιά στο Μαραθώνα. Θυμάστε; Αν όχι δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ήταν μια μέρα όμορφη, ηλιόλουστη και τη χαρήκαμε. Σήμερα θα σας δείξουμε μερικές ακόμα φωτογραφίες.

sxinias.marathonas7.181020
Μπορεί στο μέρος που φτάσαμε με το αυτοκίνητο μας να είχε πολλά φύκια, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τη Σoύλα και τη Χάρις να βγάλουν τα παπούτσια τους και να τσαλαβουτήσουν στο νερό. Είπαμε η μέρα ήταν ζεστή και το... σήκωνε. Και όπως βλέπετε κάποιοι έκαναν το μπάνιο τους.

sxinias.marathonas9.181020
Το περιβάλλον γύρω, εκπληκτικό: Πεύκα που κάνουν ένα υπέροχο ίσκιο, δυο βήματα από τη θάλασσα, ιδανικά για πικνίκ, αρκεί να διαθέτει κανείς στοιχειώδη πράγματα, όπως πτυσσόμενες καρέκλες και τραπεζάκι από αλουμίνιο, ελαφρά, για να μην είναι πρόβλημα στη μεταφορά.

sxinias.marathonas8.181020
Και ο Άρης κοντά! Επιλέγει την σιγουριά της άμμου, αντί τα φύκια. Με τη μάσκα του και όλα τα μέτρα ασφαλείας που επιβάλλεται σε ένα μέρος όπου υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι, όπως είναι μια παραλία... Εδώ, οι φιλενάδες διάλεξαν διαφορετικό, αλλά παράλληλο δρόμο...

sxinias.marathonas10.181020
Επιστροφή! Τραβάω αυτή τη φωτογραφία από μακριά, τόσο που οι ίδιες μάλλον ούτε που το αντιλαμβάνονται. Είναι που έχουν να πουν και τα δικά τους. Οι καλύτερες ώρες... Περπατώντας μόνες τους στην ακροθαλασσιά και τσαλαβουτώντας στο νερό.

sxinias.marathonasqq12.181020
Μια τελευταία ματιά πριν φύγουμε. Το μέρος είναι πανέμορφο. Και τελικά τώρα που το ξαναβλέπω καλά έκαναν και το προστάτευσαν κλείνοντας όλες τις διόδους που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να φτάσουν με τα αυτοκίνητα κοντά στην παραλία... Θα ξανάρθουμε οπωσδήποτε.

Συνέχεια στις σκέψεις για ένα τραγούδι. Πράγματα που αξίζει να έχουν το δικό τους χρόνο

Posted in Επικαιρότητα

thalasa.sxinias1.181020
Οικολογική καταστροφή. Αυτό το βλέπουμε καθημερινά σε πολλούς τομείς. Οι πάγοι λιώνουν σαν τα παγάκια στο φρέντο κι εμείς αγοράζουμε συσκευασμένα ένα - ένα τα βιολογικά καρότα μέσα σε νάιλον περιτύλιγμα και πλαστικό ταψάκι. Και το πετάμε στη θάλασσα μετά, για να κάνει η χελώνα το ταψάκι σανίδα του σερφ.  Δείτε ΕΔΩ το προηγούμενο σημείωμα...

thalasa.sxinias2.181020
Αλήθεια τα μακαρόνια γιατί δεν τα συσκευάζουμε ένα - ένα; Γιατί τα βάζουμε μισόκιλα ακόμα. Πέρασε η εποχή του χύμα. Στον 21ο αιώνα ζούμε!! Οικολογική καταστροφή. Το έχουμε δει και αυτό. Αλλά πάμε με ορμή καταπάνω του, όπως ο «Τιτανικός» στο παγόβουνο. Ξέρουμε βέβαια τη συνέχεια…

thalasa.sxinias3.181020
Και για να μην ξεφύγω από τη μουσική που είναι το κύριο θέμα μας, έχει αυτή την τάση η μουσική να σου υπενθυμίζει πράγματα. Σα να σου χτυπάει φιλικά την πλάτη. Σου θυμίζει λάθη του παρελθόντος, κακές στιγμές, αναμνήσεις, όμορφα χρόνια. Στα θυμίζει τόσο ευγενικά και στοργικά μπορώ να πω που μακάρι να ήταν και όλοι οι άνθρωποι έτσι. Δεν χρειαζόμαστε εχθρούς. Φίλους χρειαζόμαστε.

thalasa.sxinias4.181020
"Όπου κι αν πας θα είσαι εδώ, θα έχεις κλειδί και θα ανοίγεις την πόρτα". Σε πόσους και ποιους θα έδινες κλειδί για το σπίτι σου; Όσες φορές και να βάλω να ακούσω αυτόν τον στίχο και ειδικά τραγουδισμένο από την Άλκιστης, ποτέ δεν θα τον χορτάσω. Πόσο ανάγκη έχουμε τέτοιους φίλους... Να έχεις κάποιον τόσο κοντά σου. Να μοιράζεσαι τις δυσκολίες, τα καλά, τα άσχημα.

thalasa.sxinias5.181020
Να ξέρεις ότι είναι εκεί. Και ότι κι εσύ είσαι εκεί για αυτόν. Και ο στίχος σου δίνει την εντύπωση πως μιλάει για μια φιλία όπου δεν θα χαθεί ούτε θα τερματιστεί ποτέ. Πόσο πολύτιμη είναι οι φίλοι που ενώ ζούμε σε μια εποχή που "ο,τι κι αν ζήσουμε το 'χουμε δει" και που τα κακά και τα στραβά επαναλαμβάνονται, αυτοί είναι εκεί, σταθεροί, έτοιμοι να συνδράμουν.

thalasa.sxinias6.181020
"Να μπορούσα στα σύννεφα την ψυχή μου ν' ανέβαζα". Πόσες φορές έχεις νιώσει έτσι; Να θες να φύγεις. Να τα παρατήσεις όλα και να εξαφανιστείς. Μια ανάταση ψυχής αποζητάς μονάχα. Μια ανάσα δροσερή. Μια ματιά αλλιώτικη στο μέλλον. Μια βόλτα στην ακρογιαλιά. Ναι, όλα αυτά μπορεί να στα προσφέρει η μουσική!!! Και ειδικά η Άλκιστης έχει έναν τρόπο μοναδικό να ερμηνεύει τα τραγούδια. Δείτε ΕΔΩ.

Ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον Ιεχωβά και σε όσους Εκείνος χρησιμοποίησε να μας στηρίξουν...

Posted in Τα δικά μου

ilianthos.dasos8.221020
Αισθανόμαστε όμορφα και θέλουμε να βγάλουμε από μέσα μας όλη αυτή τη χαρά μ' ένα υπέροχο λουλούδι, ηλίανθο, αφιερωμένο προσωπικά σε όσους άφησαν τον Ιεχωβά να τους χρησιμοποιήσει για καλό, στην περίπτωση μας. Ας τους ευλογεί για τη στάση τους και τώρα και πάντα!

penΕπιστρέφω σε κάτι συνηθισμένο σε μένα. Στο γραπτό λόγο. Το έχω ανάγκη για να εκφράσω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" πρώτα στον Iεχωβά Θεό που μας έδωσε τη δύναμη να υπομείνουμε με υπομονή, τον χρόνο μέσα στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της πανδημίας Covid-19 έως ότου βγειstin.ester1 η σύνταξη μου.

Όσοι έχουν περάσει από αυτή τη δοκιμασία, μπορούν να αντιληφθούν καλά, τι εννοώ. Και πόσο σημαντικό είναι να ασκείς υπομονή, έχοντας απέναντι σου, το αδυσώπητο και απρόσωπο τέρας του ελληνικού δημοσίου και τους χρόνους που αυτό έχει μάθει να κινείται, ιδιαίτερα όταν καλείται να αποδώσει όσα ανήκουν στους πολίτες.

Με ιδιαίτερη χαρά θέλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε τις οικογένειες των παιδιών της Σούλας (και παιδιών μου...) Κώστα και Έστερ, που χωρίς να τους το ζητήσουμε, μας στήριξαν, αναγνωρίζοντας τις ανάγκες μας και καλύπτοντας τις.

Έγιναν, συνειδητά, η απάντηση στις προσευχές μας και τις αγωνίες μας... Δήλωσαν πρόθυμοι να τους χρησιμοποιήσει ο Ιεχωβά, προκειμένου να ενισχύσει την πίστη μας και να μην αφήσει τις φυσιολογικές αγωνίες μας, να "πνίξουν" τη χαρά μας στην υπηρεσία Του...

Ας τους δίνει όλα τα αγαθά και στους ίδιους και στους συζύγους τους, Άννυ και Στήβ, καθώς γνωρίζουμε καλά πως η απόφαση τους ήταν κοινή... Ο Ιεχωβά ας τους ευλογεί στην καθημερινότητα τους!

Κι έτσι ένα πρωί (το χθεσινό) είδαμε ότι οι αποφάσεις πήραν σάρκα και οστά! Προφανώς δε λύθηκαν "δια μιας" όλα τα προβλήματα… Καθετί, θέλει το χρόνο του. Όμως τώρα ξέρουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα και είμαστε σε θέση να το κάνουμε με αποτελεσματικό τρόπο.

Συνταξιούχος λοιπόν από σήμερα! Τον τελευταίο καιρό, με όσα έβλεπα και άκουγα, νόμιζα ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ... Αλλά, να που έγινε! Τόσα χρόνια στην ενεργό δράση, τόσα χρόνια αγωνίας στο πρόσφατο διάστημα και τώρα όλα μπαίνουν σε μια σειρά.

Ευγνώμων σε Εκείνον που μας στήριξε, που μας είχε κάτω από τις προστατευτικές Του φτερούγες και μας έμαθε να τον εμπιστευόμαστε, ακόμα και τότε που ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας την αίσθηση ότι το αύριο είναι πολύ σκοτεινό, μπροστά μας.kostas.anny

Τώρα μπορούμε να ξανακάνουμε σχέδια, όνειρα και οτιδήποτε θα μας δώσει ώθηση προς τα εμπρός, κάτι που έχουμε ανάγκη, για να μη χάσουμε τη χαρά μας.

Βγαίνοντας από τη δυσκολία των προηγούμενων μηνών δοκιμασίας, μπορούμε με απόλυτη σιγουριά, να πούμε ότι τίποτα πια δεν είναι που να μην μπορεί να κάνει Εκείνος!

Γι' αυτό και θέλοντας να του δίνουμε χαρά, υπηρετώντας τον με ακόμα μεγαλύτερη πεποίθηση, γνωρίζοντας πως η αγάπη μας γι' Αυτόν και τους ανθρώπους, θα μας δώσει περισσότερη δύναμη στο έργο δημόσιας μαρτυρίας, όπου και όπως μπορούμε να το κάνουμε, μέσα στις συγκεκριμένες συγκυρίες.

Ευγνώμονες που Εκείνος μας έλκυσε κοντά Του και τον γνωρίσαμε... Και προσαρμόσαμε τις ζωές μας, σε όσα Εκείνος θέλει από μας και μας δίνει περισσότερα από ότι χρειαζόμαστε, προκειμένου να έχουμε μια καλύτερη ζωή, από άποψη ποιότητας και περιεχομένου, κοντά Του...

Μέλημα μας, να μην τον στεναχωρήσουμε ποτέ! Όσο υπάρχει αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά, αν είναι θέλημα Του, και στο νέο κόσμο Του, για πάντα!

Η μουσική και τα τραγούδια μας επηρεάζουν… Με αφορμή τους στίχους ενός τραγουδιού…

Posted in Επικαιρότητα

epomeni.mera1.211020
Πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει η μουσική; Η πραγματικότητα του καθενός πηγάζει μέσα από ένα τραγούδι. Η ζωή μας ξεπηδά και ορμάει έξω από ένα πεντάγραμμο με 10 στίχους. Με αφορμή την συναυλία που παρουσίασε το Mega την Παρασκευή το βράδυ με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη, κάθισα να γράψω αυτές τις γραμμές.

epomeni.mera2.211020
Θυμήθηκα στίχους που πραγματικά είναι κομμένοι και ραμμένοι για τη ζωή. Ίσως αναρωτιέσαι κάποιες φορές αν ο στιχουργός έγραψε έχοντας υπόψη εσένα. Μην ανησυχείς, και άλλοι τόσοι το ίδιο αναρωτιούνται. Και έρχεται η κατάλληλη μουσική και ντύνει σαν με πέπλο τις λέξεις και δημιουργείται ένα αριστούργημα ψυχικής ανάτασης.

epomeni.mera3.211020
"Ό,τι κι αν ζήσουμε το χουμε δει". Πόσο μεγάλη αλήθεια!!! Πραγματικά, ό,τι κι αν ζήσουμε το έχουμε ήδη δει. Αν ξεκινήσουμε από τώρα προς τα πίσω, πανδημία είχαμε και πριν έναν αιώνα περίπου, με την Ισπανική γρίπη. Πάλι είμαστε δύσπιστοι μερικοί.

epomeni.mera4.211020
Οικονομική κρίση είχαμε το 1930 με το μεγάλο κραχ, στα χρόνια μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1989 και πάλι το 2009. Για να μην τολμήσω να πω ότι δεν βγήκαμε ποτέ από το 2009 και έπειτα από αυτήν. Όμως ελάχιστοι θέλησαν να αλλάξουν ρώτα στη ζωή τους.

epomeni.mera5.211020
Πολεμικές συρράξεις και θερμά επεισόδια. Απειλές και εντάσεις. Τα έχουμε δει στη Βοσνία, στο Ιράκ, στην Κορέα, στα Ίμια και τώρα δεν μπορώ να αναφέρω όλα τα μέρη. Αλλά γιατί όλα αυτά; Λεφτά και περηφάνια. Αυτά και μόνο αυτά σε τελική ανάλυση.

epomeni.mera6.211020
Κανείς όμως δεν έχει χαμηλώσει το κεφάλι. Κανείς δεν έχει ταπεινωθεί. Η ταπεινότητα βλέπεις στην εποχή μας θεωρείται μεγάλη αδυναμία προσωπικότητας. Όμορφες σκέψεις, με αφορμή ένα μόνο τραγούδι. Ακούστε το, πατώντας ΕΔΩ. Και προσθέστε τις δικές σας σκέψεις…

Ο Τύπος χρειάζεται υποστήριξη, αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει και να προσφέρει

Posted in Δημοσιογραφικά

enimerosi221020
Να μια εφημερίδα που τολμά να βάλει στο πρωτοσέλιδο της την ανάγkη στήριξή της από την Πολιτεία για να συνεχίζει να υπάρχει και να παρέχει υπηρεσίες στους πολίτες. Ιδιαίτερα ο επαρχιακός Τύπος το έχει πολύ μεγάλη ανάγκη. Στην Αθήνα έτσι κι αλλιώς έχει περάσει στα χέρια μεγαλοεπιχειρηματιών.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/10/2020

Έχω ζήσει πάρα πολλά χρόνια μέσα στις εφημερίδες. Και αυτές έχουν γίνει κομμάτι της ζωής μου. Ξέρω με τι κόπο βγαίνουν, πώς «στήνονται» και πόση συντονισμένη δουλειά απαιτείται για να υπάρξει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Όπως ξέρω και το ρόλο που παίζουν στην τοπική κοινωνία στην οποία απευθύνονται.

Όμως η πανδημία έχει χτυπήσει και τον Τύπο. Και στην Αθήνα και στην περιφέρεια. Βέβαια να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, όσοι έχουν εμπλακεί στην έκδοση των εφημερίδων κάνουν πια και μια άλλη κερδοφόρα δουλειά, ενώ στην επαρχία οι εκδότες συνεχίζουν να είναι παραδοσιακοί και πραγματικά χρειάζονται στήριξη για να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Συμφωνώ λοιπόν απόλυτα μαζί τους και γι’ αυτό και καταχωρώ την ανακοίνωση τους, επειδή ξέρω πως οι άνθρωποι που ηγούνται της εκδοτικής προσπάθειας αυτής της εφημερίδας, δεν θα το έκαναν, από σεμνότητα και μόνο.

Λέει λοιπόν το αυτονόητο, ότι η υποστήριξη του περιφερειακού Τύπου συνιστά μέτρο δημοκρατικής λειτουργίας και συγκαταλέγεται στις προσπάθειες υπέρβασης του ανορθολογικού, ελληνικού υδροκεφαλισμού.

Ο Σύνδεσμος Ημερήσιων Περιφερειακών Εφημερίδων (ΣΗΠΕ) προβάλλει τρεις άμεσες προτεραιότητες, που μπορεί να αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα, επιμένοντας στην έναρξη θεσμικού διαλόγου με στόχο σύγχρονο, δημοκρατικό πλαίσιο σχέσεων των επιχειρήσεων Τύπου με την Πολιτεία, την λειτουργία της μαζικής επικοινωνίας και του δημοσίου λόγου, γενικότερα.

1.- Η υποχρέωση των δημόσιων Φορέων να δημοσιεύουν στις εφημερίδες τερματίζεται στις 31/12/20. Το τέλος των καταχωρίσεων εκτός του ότι περιορίζει την πρόσβαση του καθενός στις ανακοινώσεις, προκηρύξεις, καταχωρήσεις, στερεί από τον περιφερειακό Τύπο και την τελευταία εναπομείνασα πρόνοια υποστήριξης.

Ζητείται η επ’ αόριστον παράταση της υποχρέωσης των δημόσιων Φορέων να ανακοινώνουν στον Τύπο και πάντως της οποιαδήποτε αλλαγής των δεδομένων να προηγηθεί θεσμικός διάλογος για την αντικατάσταση του ερειπωμένου πλαισίου που διέπει τα του περιφερειακού Τύπου, με άλλο αρτιμελές, σύγχρονο λειτουργικό και δίκαιο υπόδειγμα.

2.- Η διατήρηση της υποχρέωσης των επιχειρήσεων περιφερειακού Τύπου να καταβάλουν ετησίως, πέραν των ασφαλιστικών, το 2% επί του τζίρου τους υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ, απειλεί την επιβίωση των μικρότερων και ασθενέστερων εφημερίδων.

Σημειωτέον ότι με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου ήρθησαν όλες οι ασφαλιστικές και φορολογικές πρόνοιες υπέρ του Τύπου, εξακοντίζοντας τις υποχρεώσεις αυτές, δίχως ποτέ έκτοτε να υπάρξει κάποια αντισταθμιστική πρόνοια.

Η υποχρέωση αυτή θα ισοσκελιζόταν με τους πόρους του πολυετούς προγράμματος ενίσχυσης των επιχειρήσεων Τύπου δια της επιδότησης της εργασίας, το οποίο καταργήθηκε και ουδέποτε αντικαταστάθηκε.episimansis.neo

Ζητείται εκτός της σύνταξης και εφαρμογής προγράμματος ενίσχυσης, η έκτακτη και ειδική ρύθμιση των οφειλών στον ΕΔΟΕΑΠ με πρόγραμμα τουλάχιστον 120 δόσεων.

3.- Σχεδόν όλα τα αιτήματα μας κατατείνουν στην ανάγκη συγκρότησης νέου, σύγχρονου και ενιαίου Μητρώου ενημερωτικών ΜΜΕ στη ΓΓΕ&Ε είτε αναφέρεται σε έντυπα, ανεξαρτήτως περιοδικότητας, είτε σε ενημερωτικές ιστοσελίδες με κριτήρια την απασχόληση, την αναγνωσιμότητα και την ιστορικότητα τους. Σε ό, τι κι αν αναφερόμαστε είτε για πρόγραμμα ενίσχυσης πρόκειται είτε για το δικαίωμα στις καταχωρήσεις είτε ακόμα και στους δικαιούχους της οψέποτε κρατικής διαφήμισης, η αναφορά στο Μητρώο θεωρείται επιβεβλημένη.

Ας τα δουν όλα αυτά τα ζητήματα που θέτουν οι αρμόδιοι, αν υπάρχουν τέτοιοι… Μέσα στα έντυπα, όπως και σ’ αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται και περιμένουν να ζήσουν από το μεροκάματο τους. Αλλά το μεροκάματο μπορεί να το δίνει στην ώρα του, ο εργοδότης, μόνο αυτός πάει καλά στην επιχείρηση του.

Μην τους στριμώχνεται, μην του πνίγεται. Χρειάζονται οξυγόνο. Δώστε τους! Αποδείξτε πως αγαπάτε την ελευθεροτυπία και την πολυφωνία. Όχι με λόγια, αλλά με έργα. Δείξτε το έμπρακτα. Υιοθετήστε τις προτάσεις τους.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στο φύλλο της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 24/10/2020 και στη στήλη μου, "Επισημάνσεις"...

Ένα κρινάκι, αισιόδοξο μήνυμα για ότι έχουμε μπροστά μας... Εκείνο ανθίζει, αξιοπρεπώς!

Posted in Επικαιρότητα

agria.krinakia1.201020
Ένα άγριο κρινάκι από το δάσος έρχεται να μας υπενθυμίσει μεγάλες αλήθειες... Από το τίποτα μπορεί να έρθει η ζωή, η δύναμη και η αισιοδοξία. προσέξτε αυτό το λουλουδάκι. Γύρω του άχρηστα πράγματα, αλλά αυτό γεννήθηκε, μεγάλωσε και άνθισε εκεί... Τι μεγαλείο!

agria.krinakia2.201020
Άλλη μια υπενθύμιση του καλού μας φίλου Πέτρου, που συνεχίζει να δίνει μεγάλη σημασία στη λεπτομέρεια, επειδή εκεί συνήθως κρύβονται οι μεγάλες αλήθειες. Εκεί σταματάς, χαμηλώνεις το βλέμμα, σιωπάς, ευχαριστείς τον Θεό και παίρνεις μαθήματα...

agria.krinakia3.201020
Δες την ξεχωριστή ομορφιά, την τόλμη του και το θάρρος του, να αψηφά το γύρω περιβάλλον και να θέλει να ζήσει. Κι όχι μόνο τα καταφέρνει, αλλά "μιλά" και σε μας, υπενθυμίζοντας μας ότι δεν πρέπει να τα βάζουμε κάτω, να τα παρατάμε στην πρώτη μεγάλη αναποδιά. Όλα διορθώνονται, όλα ξαναφτιάχνουν.

agria.krinakia4.201020
Και τι είναι αισιοδοξία; Η αισιοδοξία είναι η στάση που έχουν οι άνθρωποι που τους εμποδίζει να πέσουν σε απάθεια, απελπισία ή κατάθλιψη όταν αντιμετωπίζουν μια δυσκολία. Τεχνικά ορίζεται ως ο τρόπος που έχουν να ερμηνεύουν στον εαυτό τους τις αποτυχίες τους και τις επιτυχίες τους.

agria.krinakia5.201020
Οι αισιόδοξοι άνθρωποι πιστεύουν πως μια αποτυχία οφείλεται σε παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν με διαφορετική προσέγγιση, ώστε την επόμενη φορά να έρθει η επιτυχία. Βλέπουν δηλαδή την αναποδιά ως κάτι που μπορεί να διορθωθεί και θεωρούν πως το εμπόδιο δεν οφείλεται σε κάποιο προσωπικό τους μειονέκτημα από το οποίο δε μπορούν να ξεφύγουν.

agria.krinakia6.201020
Η φωνή μέσα τους λέει: «Η τακτική που χρησιμοποιώ είναι λάθος» ή «Σήμερα οι κακές ειδήσεις στην τηλεόραση έκαναν τους υποψήφιους πελάτες μου πραγματικά μαγκωμένους». Αντίθετα με τον απαισιόδοξο, που η διανοητική στάση του τον οδηγεί στην απελπισία, στον αισιόδοξο ξυπνά την ελπίδα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA