Χθες πήρα ύλη για το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος"

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο πουκυκξλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Και χθες, Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος.

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Με χειμώνα καιρό, και τα χιόνια να έχουν φτάσει χαμηλά στην Πάρνηθα Όλα όμως θα γίνουν όπως ακριβώς πρέπει, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μας "γεμίζει" και να μας ενθουσιάζει. 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει που θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα».

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  "όλοι ξέρουν", αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε...

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμε που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας Δήμητρα είναι που τα μαζεύει κι εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν δυο χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε ανάγκη... Σε μια έξαρση καιρού, ώστε χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί πως κινούμεστε όταν βγαίνουμε έξω.

Τωρινές εικόνες, φθινοπωρινές, με ηλιοφάνεια από το χωριό μου, το Θραψανό που αγαπώ...

Posted in Κρήτη

grego1.311020
Επιστροφή στο χωριό μου, με την ευχή κάποια στιγμή να γίνει και πραγματικότητα. Πάμε στου Γρέγο να δούμε λίγο τη συκιά με τα χειμωνιάτικα σύκα της... Όπως βλέπετε κι εσείς είναι φορτωμένη. Φύλλα μπορεί να μην έχει, αλλά καρπό έχει...Τι ομορφιά είναι αυτή!

grego4.311020
Εδώ θα βρούμε και τα πρόβατα του Αγησίλαου. Μια χαρά είναι και ζωηρά! Έχουν το χώρο τους και τα φροντίζει σχεδόν καθημερινά ο ίδιος με τον καλύτερο τρόπο ώστε να είναι καλά. Και είναι, πράγματι, αν τα προσέξει κανείς λίγο περισσότερο.

grego6.311020
Έχουν την ταϊστρα τους και εκεί περνάνε τις πιο όμορφες ώρες τους. Διότι για τα ζώα δεν υπάρχει πιο όμορφη ώρα από αυτήν του ταΐσματος... Άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το τρέξιμο τους στην προηγούμενη φωτογραφία, δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Είδαν το φαγητό τους και πήγαν.

grego3.311020
Αυτά τα ζώα είναι τόσο ήσυχα που χαίρεσαι να τα βλέπεις... Λες και έχουν πάρει μυρωδιά ότι τα φωτογραφίζουν και παίρνουν... πόζα. Κάθε φορά που πάω στο χωριό δεν υπάρχει περίπτωση να μην κατέβω μια βόλτα από εκεί. Να δω αυτά, όπως και τον κήπο που έχουν.

grego2.311020
Από εδώ ψηλά, μπορείς να δεις μια πλευρά του χωριού... Αυτή που μπαίνει από την Περβόλα... Όλα είναι όμορφα παρά τα σύννεφα του ουρανού. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο ήλιος που τα φωτίζει, τα κάνει ακόμα πιο ωραία και... φουντώνει τη νοσταλγία.

grego11.311020
Κι αυτό το βανάκι του Αγησίλαου... Μόνιμα παρκαρισμένο στο χωράφι. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε και το έφερε μέχρι εδώ. Σίγουρα δεν είναι και η καλύτερη διαδρομή. Ούτε και έχει τον κατάλληλο δρόμο. Αλλά δίνει την ψευδαίσθηση ότι... κινείται ή ότι τουλάχιστον κάποιος είναι εκεί.

Κάτι ακόμα από τη Λίμνη του Μαραθώνα, μια στάση στην επιστροφή μας από τον Σχινιά

Posted in Επικαιρότητα

marathonas6.181020
Μερικές ακόμα φωτογραφίες που είχαν μείνει στο συρτάρι μας, καθώς είχαμε πάει στο Σχινιά του Μαραθώνα, βόλτα με του φίλους μας... Δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Είναι μια όμορφη εμπειρία που δεν θα θέλαμε να την περάσουμε έτσι.

marathonas41.181020
Το να κάθεσαι στο πλάι και να θαυμάζεις όλη αυτή την ομορφιά του έργου, πολύ πρωτοποριακού για την εποχή του, είναι κάτι που καθένας το θέλει. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που όσοι το κατασκεύασαν, πρόβλεψαν χώρους - παρατηρητήρια που μπορούν να προσφέρουν αυτή την ομορφιά.

marathonas8.181020
Η Σούλα με τη Χάρις συζητούν σε ένα τέτοιο προνομιακό σημείο του φράγματος, για την τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα... Τις έχω πάρει από μακριά με ζουμ στο φακό του κινητού μου. Μπορεί να μην το έχουν καταλάβει ότι τις φωτογραφίζω, αλλά αυτό προσδίδει και ζωντάνια.

marathonas7.181020
Η Σούλα φωτογραφίζει τη λίμνη κι εγώ κάνω ακριβώς το ίδιο σ' αυτήν... Έχει αξία πού επιλέγει να πάει πάνω στο φράγμα για να είναι καλύτερο το πλάνο της. Ένα πλάνο που θα το δείτε σε μια από τις φωτογραφίες που ακολουθούν πιο κάτω. Αποτελεί κι αυτό κομμάτι της καλής συνεργασίας.

marathonas9.181020
Κι ένα πιο μακρινό πλάνο, με τις δυο φιλενάδες, πάνω στο φράγμα. Κάτι βλέπουν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Γενικά αυτή η ολιγόλεπτη στάση μας έδωσε πολύ ενέργεια, δύναμη και φυσικά χαρά. Επειδή είδαμε τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος αν θέλει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του για καλό.

marathonas10.181020

Αλλάζουμε λίγο διάθεση, είναι κι αυτός ο σεισμός στη Σάμο και Σμύρνη που μας αφύπνισε

Posted in Επικαιρότητα

ntalies1.211020
Με τα λουλούδια από τον κήπο του φίλου μου Ηλία, από τα βόρεια, θέλουμε να πορευτούμε σήμερα καθώς μπαίνουμε σε έναν καινούριο μήνα του χρόνου, τον Νοέμβριο. Το έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε διάθεση, επειδή πληθαίνουν τα κακά, ο ισχυρός σεισμός της Παρασκευής το μεσημέρι στην ευρύτερη περιοχή Σάμου και Σμύρνης μας άγγιξε στην ψυχολογία μας, πολύ.

ntalies2.211020
Οι ντάλιες μαζί με τα χρυσάνθεμα είναι στον καιρό τους αυτή την εποχή... Και στην αυλή του Ηλία και της Κατερίνας στην Αναστασιά των Σερρών περισσεύουν... Τους ευχαριστούμε πολύ που μας έστειλαν αυτό το πανέμορφο υλικό. Είναι σα να είμαστε εκεί και να το ζούμε μαζί τους.

ntalies3.211020
Πραγματικά φωτίζονται οι σελίδες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλη αυτή την ομορφιά και αλλάζει και την ψυχική μας διάθεση. Το χρειαζόμαστε. Πόσα μαζεμένα πράγματα να αντέξουμε στο έμπα ενός καινούριου μήνα, του Νοεμβρίου; Ενός μήνα που, για μας τουλάχιστον, έχει μια ειδική σημασία καθώς έχουμε μπροστά μας μια εκστρατεία...

ntalies4.211020
Άλλη μια οπτική της αυλής του σπιτιού τους... Σε πρώτο φόντο αυτό το υπέροχο λουλούδι, η ντάλια. Αχ τι μνήμες μου φέρνουν... Θυμάμαι πόσο άρεσαν στη μάνα μου και τις είχε πάντα στα μικρά περιβολάκια της, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας.

ntalies5.211020
Κάθετι εδώ είναι όμορφο. Ακόμα και στο σιντριβάνι που έφτιαξε φέτος ο Ηλίας τα λουλούδια που φύτεψε άνθισαν και γέμισαν τον τόπο προσαρμοζόμενα στο γενικότερο περιβάλλον. Φαίνεται η αγάπη που τους έχουν και η περιποίηση τους φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

ntalies6.211020
Μια ακόμα ομορφιά από τον κήπο τους... Να κρατήσουμε κάτι υπέροχο από τη σημερινή ανθολογία που μας πρόσφερε με την αγάπη του, απλόχερα... Τον ευχαριστούμε από καρδιάς. Κάθε φορά που το κάνει, ξέρουμε ότι σκέφτεται κι εσάς, επειδή γνωρίζει ότι θα τα δημοσιεύσουμε...

Ομίχλη! Έχετε οδηγήσει ποτέ σε έναν δρόμο που να μη βλέπετε ούτε 10 μέτρα μπροστά σας;

Posted in Επικαιρότητα

omixli.evia1.291020
Πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία, αχρείαστη να 'ναι... Να βρεθείς σε ένα δρόμο, πρωί ή κάποια άλλη ώρα της μέρας και να είναι τόσο πυκνή η ομίχλη γύρω σου που να μη βλέπεις, ως οδηγός, μπροστά σου και να μην αισθάνεσαι ασφαλής στο τιμόνι σου; Προσωπικά, μου έχει συμβεί και μάλιστα σε άγνωστο μέρος, βουνό με γκρεμούς.

omixli.evia2.291020
Βέβαια, αυτές οι πανέμορφες φωτογραφίες έχουν παρθεί από τον φίλο μας Πέτρο και δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Είναι όμως πολύ όμορφες. Κι αυτός είναι ο λόγος που τις φιλοξενούμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Αν μη τι άλλο, ασυνήθιστες και πανέμορφες, έτσι δεν είναι;

omixli.evia3.291020
Νομίζεις πως βρίσκεται σε έναν άλλον τόπο... Κι ας περνάς καθημερινά από εδώ για να πας στη δουλειά σου. Προφανώς για τον Πέτρο ο δρόμος δεν ήταν άγνωστος. Με την ευαισθησία όμως που διαθέτει, αποφάσισε να καταγράψει μερικά καρέ μέσα από την καμπίνα του αυτοκινήτου του.

omixli.evia4.291020
Είναι σαν να ταξιδεύουμε μαζί του. Σαν να έχουμε ξεβολευτεί από τη θαλπωρή του γραφείου μας και να πηγαίνουμε μαζί του στο δάσος (αχ, πόσο θα το θέλαμε στ' αλήθεια να μπορούσαμε να το κάναμε, κάποια φορά!) Κι αυτή η στροφή! Πόση προσοχή θέλει, όταν η ορατότητα είναι περιορισμένη;

omixli.evia5.291020
Το ίδιο "πρόβλημα" κι αργότερα, όταν χρειαστεί να φύγει κανείς από την άσφαλτο και να μπει στον χωματόδρομο ενός μικρού λόφου, όπου οι διαφορές επιπέδου είναι ορατές ακόμα και μέσα από την ομίχλη σε μικρή σχετικά απόσταση.. Ναι, δεν θέλει βιασύνη η οδήγηση...

omixli.evia6.291020
Αλλά το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει για όλες τις αγωνίες και τους φόβους... Δες τον κάμπο! Κυριολεκτικά, τοπίο στην ομίχλη... Μας κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση στην Ελλαδα με τη μεγάλη ηλιοφάνεια, επειδή τέτοια πράγματα δεν τα συναντάς συχνά. Αλλά είναι μοναδικά...

Ο Covid-19 είναι εδώ… Πιο επικίνδυνος από ποτέ. Αλλά και τα νέα μέτρα, πολύ κοντά…

Posted in Δημοσιογραφικά

logos291020
Κουβέντα άνοιξε ξανά μετά την υπερβολική αύξηση των κρουσμάτων... Μόλις την περασμένη Τετάρτη, είχαμε 1.547 νέα κρούσματα και 10 θανάτους. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχονταν εκείνη την ημέρα σε 34.299 και των θυμάτων σε 603. Παραμένουν διασωληνωμένοι 108 συμπολίτες μας.

gnomi291020
Ακόμα και περιφερειακές εφημερίδες όπως αυτή από την Πάτρα, η ΓΝΩΜΗ, εκφράζουν την αγωνία τους από τις άσχημες εξελίξεις. Κι ακόμα είμαστε στην αρχή του χειμώνα, οπότε αντιλαμβάνεστε τι έχει να γίνει καθώς προχωρεί ο καιρός... Γι' αυτό, ας είμαστε προσεκτικοί παρακαλώ και ας υπακούμε στις οδηγίες.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/10/2020

Να ξαναθυμηθούμε πώς έχουν τα πράγματα για τον κορονοϊό Covid-19; Μάλλον το χρειαζόμαστε, επειδή ξεχνάμε γρήγορα... Και επειδή τα κρούσματα αυξάνουν σε πολύ ανησυχητικό βαθμό δείχνοντας μας ότι το δεύτερο κύμα είναι ήδη εδώ…

Ξεκινώντας από την πόλη Ουχάν της Κίνας, έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσµο, προσβάλλοντας εκατοµµύρια άτοµα σε 213 χώρες και σκοτώνοντας εκαντοντάδες χιλιάδες ανθρώπους µέχρι και σήµερα.

Ο νέος ιός είναι ηπιότερος από τους προηγούµενους δύο κορωνοϊούς, προκαλεί ήπια και συχνά (στο 1/4 των προσβληθέντων) καθόλου συµπτώµατα, παρ’ όλα αυτά έχει προκαλέσει πολλαπλάσια θύµατα σε όλο τον κόσµο σε σχέση µε τους προηγούµενους κορωνοϊούς.

Σε αντίθεση µε τον SARS, που µεταδιδόταν µόνο όταν ασθενείς παρουσίαζαν πνευµονία και ήταν πια στο νοσοκοµείο, και τον MERS, που δεν µεταδίδεται ευχερώς µεταξύ ανθρώπων, ο SARS-CoV-2 µεταδίδεται και από τους ήπια νοσούντες, ακόµα και από τους ασυµπτωµατικούς ανθρώπους.

Εκτιµάται ότι το 40% της µετάδοσης του ιού γίνεται από ασυµπτωµατικούς φορείς. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό που τον κατέστησε ικανό να µας προσβάλει καθολικά και ανεξέλεγκτα. ∆εν µπορούµε να γνωρίζουµε ποιος φέρει τον ιό και συνεπώς, δεν µπορούµε να προφυλαχθούµε.

Στην Ελλάδα θα πρέπει μέχρι τώρα να νιώθαμε κάπως καλά. Η χώρα µας, παρότι δεν υπήρχε προηγούµενη εµπειρία µε τους κορωνοϊούς SARS και MERS, εφάρµοσε την κοινωνική αποµόνωση χωρίς δισταγµούς αµέσως µε την έναρξη της επιδηµίας, µε αποφασιστικότητα και µε εξαιρετικά αποτελέσµατα.

Και σύμφωνα με τους ειδικούς η επιδηµική καµπύλη, ο αριθµός δηλαδή των κρουσµάτων στον χρόνο, επιπεδώθηκε και αποφεύχθηκαν χιλιάδες θάνατοι. Χρειάζεται όµως προσοχή και συνεχής επαγρύπνηση.

Ανάµεσα σε πολλούς συµπολίτες µας, επικράτησε «το παράδοξο της πρόληψης». Η επιτυχής διαχείριση της πανδηµίας και η ελαχιστοποίηση των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές είχαν ως αποτέλεσµα, λανθασµένα, πολλοί συµπατριώτες µας να θεωρήσουν ότι δεν υπήρξε ποτέ πρόβληµα ή ότι η πανδηµία τελείωσε.

Φυσικά το βασικό ερώτηµα όλων, είναι πότε θα τελειώσει αυτή η πανδηµία. Ας καλλιεργούμε υπομονή. Τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο, ιδιαίτερα σε ότι αφορά αυτή την ύπουλη αόρατη απειλή.

Η µετάδοση του ιού θα παύσει όταν ποσοστό άνω του 60-70% του πληθυσµού έχει ανοσία, έχει δηλαδή αναπτύξει ειδικά αντισώµατα έναντι του ιού SARS-CoV-2. Η ανοσία επιτυγχάνεται µε δύο τρόπους: είτε µε φυσικό τρόπο, δηλαδή µόλυνση µε τον ιό, είτε µε εµβολιασµό. episimansis.neo

Γνωρίζουµε, με βάση όσα ακούμε από τους επιστήμονες, ότι το εµβόλιο θα χρειαστεί αρκετούς µήνες ακόµη µέχρι να είναι διαθέσιµο. Η επίτευξη της φυσικής ανοσίας έχει κόστος σε ανθρώπινες ζωές: ένα 15% των ανθρώπων που θα νοσήσουν θα χρειαστούν νοσηλεία, 5% σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και 1-2% των νοσούντων θα πεθάνουν.

Αν επιπλέον κορεστούν τα συστήµατα υγείας, η θνητότητα αυξάνεται σηµαντικά (µέχρι και 10%), καθώς οι ασθενείς που έχουν ανάγκη θεραπείας και υποστήριξης για να επιβιώσουν µένουν αβοήθητοι. ∆εν µπορούµε να επιτρέψουµε την επίτευξη ανοσίας αγέλης µε φυσικό τρόπο, καθώς οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές θα είναι µεγάλες.

Μέχρι να είναι διαθέσιµο το εµβόλιο, θα πρέπει να εξασφαλίσουµε, µε τα µέτρα δηµόσιας υγείας που έχουν ήδη εφαρµοστεί και επιπλέον µέσα που θα µας παρέχει η ευρεία εξέταση των ατόµων για ενεργό (ανίχνευση του γενετικού υλικού του ιού σε ασυµπτωµατικούς και νοσούντες) ή µε παρελθούσα λοίµωξη (ανίχνευση αντισωµάτων), τη σταδιακή προσβολή κατ’ αρχάς του υγιούς και ηλικιακά νεότερου µέρους του πληθυσµού.

Οι ευπαθείς οµάδες, ηλικιωµένοι και έχοντες χρόνια προβλήµατα υγείας, θα πρέπει να αποφύγουν την έκθεση στον ιό έως ότου είναι διαθέσιµο το εµβόλιο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν μπορούμε να κάνουμε του κεφαλιού μας, ούτε να συντασσόμαστε με εκείνους που αμφισβητούν την ύπαρξη του θεωρώντας την μέρος προπαγάνδας.

Ο Covid-19 είναι εδώ και συνεχίζει να είναι απειλητικός για όλους μας… Δεν έχουμε το δικαίωμα να κρυβόμαστε πίσω από τις παλάμες μας και να κάνουμε σαν να μην υπάρχει. Δεν υπάρχει πιο τραγικό λάθος, από αυτό.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 31/10/2020 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις". Ώρα για αφύπνιση...

Είδαμε την "Κίρκη" χθες το μεσημέρι καθώς επιστρέφαμε από την βόλτα μας στην Πάρνηθα

Posted in Επικαιρότητα

vroxi.parnitha1.281020
Ο καιρός χθες ήταν από το πρωί στην Αθήνα συννεφιασμένος και βαρυφορτωμένος με σύννεφα. Έδειχνε ότι κάποια στιγμή θα ξεσπάσει. Και παρότι είχαμε την προειδοποίηση για την κακοκαιρία "Κίρκη", αποφασίσαμε να επωφεληθούμε της αργίας και να πάμε μια βόλτα στην Πάρνηθα.

vroxi.parnitha2.281020
Και καλά κάναμε. Το χρειαζόμαστε. Περπατήσαμε λίγο ανάμεσα στοπ δάσος που είναι υπέροχο αυτή την εποχή και καταλήξαμε στην ταβέρνα του "Λάμπρου" για τα σχετικά. Οι δρόμοι ήταν άδειοι και φτάσαμε πολύ γρήγορα. Έκανε κρύο, πολύ περισσότερο από αυτό του σπιτιού μας. Αλλά αντέχαμε.

vroxi.parnitha3.281020
Έδειχνε να είχε ψιλοβρέξει, αλλά ο καιρός πέρα από τον βαρύ με σύννεφα ουρανό, ήταν ήσυχος. Ακούγαμε άλλωστε από τις ειδήσεις ότι θα ξεκινούσε το πρωί της Τετάρτης από το Νότιο Ιόνιο και είχε δρόμο καθώς θα πέρναγε από την Πελοπόννησο και την Κρήτη.

vroxi.parnitha4.281020
Κάποια στιγμή, ενώ ήμασταν στην ταβέρνα άρχισε να βρέχει δυνατά. Και τότε βγήκα και τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες που συνοδεύουν τη σημερινή ανάρτηση. Ήταν υπέροχα με το τζάκι αναμμένο και με την καλή παρέα. Απολαμβάναμε την κάθε στιγμή, μοναδικά όπως ήταν.

vroxi.parnitha5.281020
Φύγαμε κατά τις 2:30 το μεσημέρι. Και στην εθνική, εκεί στο ύψος της Νέας Φιλαδέλφειας, τα είδαμε όλα. Έβρεχε τόσο δυνατά που οι υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου μας δούλευαν στο φουλ και τα τζάμια δεν μπορούσαν να γίνουν καθαρά για να οδηγήσω με ασφάλεια. Χαμήλωσα ταχύτητα και έπιασα δεξιά.

vroxi.parnitha6.281020
Και έτσι πήγαμε ώς το σπίτι μας, αν και στη Λένορμαν η πολύ δυνατή καταιγίδα είχε κάπως κόψει... Οι δρόμοι μετατράπηκαν μέσα σε ελάχιστα λεπτά σε λίμνες. Και γώ έφερα στο νου μου τις τραγικές στιγμές που έζησαν συνάνθρωποι μας σε προηγούμενα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Αργία σήμερα για τη χώρα που ζούμε... Ευκαιρία για λίγη ξεκούραση και για σκέψεις...

Posted in Επικαιρότητα

leo.andros1.101020
Όταν εργαζόμαστε περιμέναμε πώς και πώς τέτοιες μέρες, σαν τη σημερινή. Ήταν μια ευκαιρία για λίγη ξεκούραση κι αν μάλιστα έπεφτε μπρος ή πίσω από ένα Σαββατοκύριακο, ήταν αφορμή και για ένα ταξίδι εκτός των τειχών. Τώρα βέβαια δεν έχουμε πια τέτοιους περισπασμούς.

leo.andros2.101020
"Ντύσαμε" αυτό το κομμάτι με τις βουκαμβίλιες από τα Αποίκια της Άνδρου που μας έστειλε πριν λίγο καιρό ο καλός μας φίλος Λεωνίδας, επειδή σκέψεις σαν αυτές είναι ωραίο να τις συνοδεύουν όμορφα λουλούδια, από αυτά που μας αρέσουν πολύ. Και οι βουκαμβίλες, είναι από αυτά.

leo.andros3.101020
Λέω λοιπόν, μέρα που είναι, να την εκμεταλλευτούμε. Και ήρεμα, ήπια, χωρίς εθνικιστικές κορώνες και εξάρσεις, να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για μας... Βέβαια στην εποχή του κορωνοϊού, όλα είναι πιο περιορισμένα, αλλά και πάλι ψάχνοντας θα βρεις διεξόδους.

leo.andros4.101020
Θυμάμαι πέρσι τέτοια μέρα είχαμε πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα, εκεί κατά το Κατσιμίδι. Δεν είμαστε μόνοι μας. Ήμασταν μια μεγάλη παρέα αδελφών και είχαμε φτιάξει ο καθένας από ένα φαγητό. Φάγαμε, παίξαμε, γελάσαμε... Βοήθησε και ο καιρός. Υπέροχα ήταν!

leo.andros5.101020
Μπορούμε και φέτος να το επαναλάβουμε, όχι τόσοι, επειδή τα νέα μέτρα κατά της διασποράς του κορονοϊού Covid-19 δεν το επιτρέπουν, αλλά ακόμα και μόνοι μας ή με τους πιο κοντινούς μας φίλους... Λίγη όρεξη χρειάζεται. Ε, να βοηθάει βέβαια και ο καιρός...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA