Λίγο αέρα, επειγόντως...
Κυριακάτικη εκδρομή για το Αυλωνάρι της Εύβοιας. Να πάρουμε μια ανάσα. Ήταν μια δύσκολη μέρα, η επομένη της Πρωτομαγιάς. Και καλά κάναμε θαρρώ.
Η φύση αυτή την εποχή είναι πάνω στην ανθοφορία της. Υπέροχη. Οι φίλοι μας θέλουν να πάμε σε μια ταβέρνα στη θάλασσα. Είναι όμορφα στην Αχλαδερή, στην Κορασίδα. Αγνάντια στο Αιγαίο. Με μια παραλία όλο λευκό βότσαλο. Κάποιοι τολμηροί κάνουν μπάνιο. Αν και είχα μαζί μου μαγιό δεν το τόλμησα να μπω στη θάλασσα. Κι ας ήταν καλή η μέρα με μπόλικο ήλιο και μια θάλασσα λάδι. Σπάνια να δεις έτσι το ανοιχτό Αιγαίο.
Η παρέα ήταν καλή. Φάγαμε, ήπιαμε, συζητήσαμε. Ήρθε γρήγορα το απόγευμα για την επιστροφή.
Η παγωμάρα του κόσμου είναι ευδιάκριτη παντού. Καλό το σέρβις και οι τιμές λογικές. Για ένα τραπέζιο πλούσιο οκτώ ατόμων με τα ποτά γύρω στα 100 ευρώ.
Περπατήσαμε μετά το φαγητό με τον Γιώργο στην παραλία, λίγο πριν την επιστροφή. Είναι αλέγκρος τύπος, ευχάριστος με πολλές εμπειρίες, χείμαρρος όταν κουβεντιάζει. Κάτι τέτοιους ανθρώπους μ' αρέσει να τους ακούω. Νομίζω ότι έχω κάτι να πάρω.
Είναι και η μικρούλα ντίβα στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Κάνει γκριμάτσες, γελάει. Μόλις τεσσάρων μηνών η εγγονή της Γωγώς. Πολύ χαριτωμένη και ήσυχη για την ηλικία της.
Στο καραβάκι της επιστροφής από Ερέτρια – Ωρωπό έχουν ειδήσεις στην τηλεόραση. Αλλά κάποιοι βαρέθηκαν να ακούν και να ξανακούν για τα νέα μέτρα και το γυρίζουν στο ποδόσφαιρο.
Εδώ ίσως χαμογελάσουν με τις επιτυχίες των παικτών της ομάδες τους. Ένα γκολ μπορεί να μη φέρνει φαΐ στο τραπέζι δημιουργεί όμως μια ατμόσφαιρα ευφορίας έστω για λίγο...