Σε λίγο η σέντρα του Παγκόσμιου
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ!
#1 -
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ!
#1 -
Η αλήθεια είναι ότι μας «κούρασε» αυτό το φύλλο. Το δεύτερο της σειράς στην προσπάθεια που κάνουμε με τους ανθρώπους της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) για να αναδείξουμε τον σπουδαίο πολιτισμό και την ιστορία του τόπου που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Ίσως γιατί με τον ενθουσιασμό μας από την επιτυχία του πρώτου φύλλου ξεπεράσαμε τις δυνατότητές μας.
Το 8σέλιδο έγινε στο δεύτερο φύλλο 16σέλιδο. Άντε να ταξινομήσουμε το υλικό, να του δώσουμε μορφή έτσι ώστε να είναι πραγματικά χρηστικό για τους αναγνώστες - συγκατοίκους μας. Κι όλα αυτά στηριγμένοι αποκλειστικά στην εθελοντική προσφορά. Μετρώντας τη δυναμική αυτών που το σχεδίασαν, αυτών που την έγραψαν, αυτών που τη μέτρησαν και έκαναν την παρουσίαση, εκείνων που έκαναν τις διορθώσεις, που έτρεξαν για τις διαφημίσεις, της Βίκυς που μέσα από αντίξοες συνθήκες το δούλεψε γραφιστικά, τον Άγγελο που το τύπωσε, αξίζει σε όλους ένα μεγάλο μπράβο. Η δουλειά είναι τεραστίων διαστάσεων.
Κι αν το καλοκαίρι μας προλάβει και δεν καταφέρουμε άμεσα να βγάλουμε το τρίτο φύλλο, εδώ θα είμαστε κι από Σεπτέμβρη...
Μόνο το φόβο μας να έχουν. Η δουλειά που γίνεται στο Blog, όσο και στην εφημερίδα είναι πολύ καλή...
Αλλά το πιο σημαντικό είναι οι συναντήσεις που γίνονται σχεδόν κάθε εβδομάδα. και σε λίγο θα 'χουμε και το δικό μας στέκι για να μοιραζόμαστε πράγματα. Και εμπειρίες. Το χώρο τον έχουμε βρει, ελπίζουμε να τα βρούμε και στο ενοίκιο...
Το σπουδαίο και το σημαντικό είναι ότι είμαστε μια παρέα. Κρατάμε τις ιδιαιτερότητές μας για μας και βρίσκουμε όλα αυτά τα θετικά στοιχεία που μας ενώνουν στον κοινό αγώνα.
Χρέος μας να το κάνουμε εμείς που αγαπούμε τον τόπο που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας
Δε… βγήκαν από τα ρούχα τους χωρίς λόγο, ούτε για εντυπωσιασμό. Απλώς, οι συμμετέχοντες στην «3η Διεθνή Γυμνή Ποδηλατοδρομία» θεωρούν «άσεμνο» τον «εγκλωβισμό» των ανθρώπων στο Ι.Χ. και τα αστικά προβλήματα και τους ρύπους που προκαλεί, αντί του γυμνού σώματος, με το οποίο επιδιώκουν να προσελκύσουν τα βλέμματα και τη φαντασία των πολιτών σε έναν φιλικότερο προς το περιβάλλον τρόπο ζωής.
Με σχεδόν… αδαμιαία περιβολή, αλλά με ζωηρά ζωγραφισμένα και στολισμένα σώματα και ποδήλατα, αξεσουάρ και πολύ μουσική, εραστές του ποδηλάτου ξεχύθηκαν στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης για να «πείσουν» ότι «η κίνηση στην πόλη είναι και θέμα κουλτούρας» και ότι οι «πολίτες μπορούν να διεκδικήσουν αντί του ρυπογόνου Ι.Χ. φιλικότερες προς τον άνθρωπο και το ποδήλατο πόλεις».
Την πομπή συνόδευαν επίσης, πολίτες με αναπηρικά καροτσάκια, νεαροί με σκέιτμπορντ, πατίνια, ακόμη και διθέσια και τετραθέσια ποδήλατα, προσθέτοντας κέφι, χρώμα και παλμό στην εκδήλωση. Την κυκλοφορία ρύθμισαν εποχούμενοι σε δίκυκλα και αυτοκίνητα άντρες της αστυνομίας και πεζοί τροχονόμοι στις κύριες οδικές αρτηρίες, ανοίγοντας δρόμο στους ποδηλάτες για να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη και ασφαλής κίνηση τους στο κέντρο.
«Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα STOP στην "άσεμνη" έκθεση των ανθρώπων και του πλανήτη στα αυτοκίνητα και τη ρύπανση που δημιουργούν» τόνισαν οι διοργανωτές της 3ης κατά σειρά στη χώρα μας «Διεθνούς Γυμνής Ποδηλατοδρομίας», που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με την υποστήριξη κινήσεων της πόλης (Παιδιά εν δράσει, Άλλη Όψη, Sfina, Η Πόλη Αλλιώς, street panthers, Δίκτυο Κινήσεων Θεσσαλονίκης). Είναι η τρίτη φορά που διοργανώνεται στην Ελλάδα, ενώ σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής έχει καταστεί δημοφιλής θεσμός διαμαρτυρίας για την αστική ποιότητα ζωής.
«Αντιμετωπίζουμε την κίνηση των αυτοκινήτων με τα γυμνά μας κορμιά σαν τον καλύτερο τρόπο για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας, εκθέτοντας την τρωτότητα που αντιμετωπίζεται από τους ποδηλάτες και τους πεζούς στους δρόμους μας, καθώς και στις αρνητικές συνέπειες που όλοι αντιμετωπίζουμε εξαιτίας της εξάρτησης από το πετρέλαιο και των άλλων μορφών μη ανανεώσιμης ενέργειας» δήλωσαν οι διοργανωτές.
Η φετινή ποδηλατοδρομία απετέλεσε την εναρκτήρια εκδήλωση «ενός αστικού πειράματος για μια διαφορετική πόλη» για τα 20 χρόνια PARALLAXI - "Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΙΩΣ".
Οικολογικές και περιβαλλοντικές κινήσεις της πόλης πλαισίωσαν την διαμαρτυρία, τονίζοντας ότι η Θεσσαλονίκη εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο επιβαρυμένες, σε ατμοσφαιρικούς ρύπους, πόλεις στην Ευρώπη, με μεγάλα κυκλοφοριακά προβλήματα, με ελλιπείς υποδομές για την κίνηση των πεζών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες, με ελάχιστους ποδηλατοδρόμους και «με αντιστοιχία πρασίνου μόλις 2 τ.μ. ανά κάτοικο, όταν «η Βόννη έχει 35τμ και το ευρωπαϊκό ελάχιστο όριο για μια βιώσιμη πόλη είναι 9τμ».
«Έχει αντιστραφεί η έννοια της αξιοπρέπειας και πλέον θεωρούμε το γυμνό σώμα αναξιοπρεπές και τον οδηγό του αυτοκινήτου που ρυπαίνει, αξιοπρεπή» υποστήριξαν ποδηλάτες, που με τη γυμνή τους εμφάνιση επεδίωξαν να διεκδικήσουν μια «καλύτερη μοίρα για το ποδήλατο στην πόλη».
Η γυμνή ποδηλατοδρομία ξεκίνησε από το Περίπτερο 17 της ΔΕΘ και αφού διέσχισε τις οδούς Τσιμισκή, Ι. Δραγούμη, Λεωφόρο Νίκης και Αγγελάκη κατέληξε στο ίδιο σημείο. Αιτήματα της Γυμνής Ποδηλατοδρομίας για τη Θεσσαλονίκη, είναι να δημιουργηθούν ελεύθεροι χώροι αναψυχής και πρασίνου, περισσότεροι πεζόδρομοι, τραμ και θαλάσσια συγκοινωνία, θεσμική ένταξη του ποδηλάτου σε κυκλοφοριακές μελέτες για υποδομές, οικονομικά κίνητρα και μείωση ΦΠΑ για αγορά ποδηλάτου, ασφαλές και ολοκληρωμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων από τις ανατολικές και δυτικές συνοικίες προς το κέντρο, ευνοϊκές ρυθμίσεις στον Κ.Ο.Κ. για την διευκόλυνση κυκλοφορίας του ποδηλάτου, δημιουργία σταθμών ενοικίασης και στάθμευσης ποδηλάτων σε όλη την πόλη και μεταφορά ποδηλάτων στα μέσα μαζικής μεταφοράς (ΟΑΣΘ-ΟΣΕ-ΚΤΕΛ.. ) και στο υπό κατασκευή μετρό, με ειδικό βαγόνι.
Η Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία («World Naked Bike Ride») είναι ένα διεθνές κίνημα που ξεκίνησε από το Βανκούβερ του Καναδά το 2004. Συμμετέχουν σε αυτό περισσότερες από 70 πόλεις σε όλο τον κόσμο, στις οποίες διοργανώνεται σε ετήσια βάση η γυμνή ποδηλατοδρομία για την προώθηση του ποδηλάτου ως μέσο μετακίνησης, «ενάντια στην κουλτούρα του αυτοκινήτου και την ρύπανση που δημιουργεί, την εξάρτηση μας από το πετρέλαιο, την οικολογία, την απενοχοποίηση του γυμνού σώματος». Στην Ελλάδα διοργανώθηκε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη στις 27 Ιουνίου του 2008 και για δεύτερη κατά σειρά, στις 4 Ιουνίου 2009.
Μας χαλά τα σχέδια, τους προγραμματισμούς, το συλλαλητήριο, αυτός ο βροχερός χειμωνιάτικος καιρός... Αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει μαζί του; Θα την αλλάξουμε την ώρα, θα κάνουμε νέους προγραμματισμούς, θα επιμείνουμε..
Αλλά σήμερα 5η Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος και είναι καλό που υπάρχει γιατί επαναφέρει σταθερά κάθε χρόνο στην επικαιρότητα τα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος. Τα θέματα ορθολογικής διαχείρισης των φυσικών πόρων και την ανάγκη υιοθέτησης φιλικών προς το περιβάλλον αναπτυξιακών διαδικασιών.
Στην παρούσα πραγματικά πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά χρονικά δυσχερή οικονομική κατάσταση ελλοχεύει ο κίνδυνος να θεωρηθεί το δικαίωμα σε ένα καθαρό και υγιές περιβάλλον πολυτέλεια. Αλίμονο όμως αν αυτό συμβεί. Σήμερα ο ελληνικός χώρος επειδή ακριβώς έχει καταπονηθεί από αναπτυξιακές επιλογές ευκαιριακού τύπου, δεν έχει την δυνατότητα να απορροφήσει καταστάσεις που οδήγησαν στην υποβάθμιση της ποιότητας και την ανάλωση του φυσικού περιβάλλοντος. Οι επιπτώσεις αυτής της κατάστασης είναι πολλές. Επιπτώσεις στην οικονομία λόγω σταδιακής υποβάθμισης της ποιότητας δραστηριοτήτων που συνδέονται άμεσα με την κατάσταση του περιβάλλοντος (τουρισμός, γεωργία, αλιεία κλπ), επιπτώσεις στην κοινωνία και πρωτίστως στην δημόσια υγεία και την ποιότητα ζωής των πολιτών.
Οι εργαζόμενοι που βιώνουν καθημερινά τις παρενέργειες της γενικότερης οικονομικής κρίσης και αυτής του περιβάλλοντος στους χώρους όπου ζουν και εργάζονται (νέφος, κυκλοφοριακό με το συνεπαγόμενο χάσιμο χρόνου και απώλεια εισοδήματος, προβλήματα υγείας κ. ά.), αξιώνουν από την Πολιτεία μέτρα και πολιτικές που θα οδηγήσουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την προστασία της υγείας τους. Μέτρα και πολιτικές που συνδέονται άρρηκτα με την ποιότητα του περιβάλλοντος.
Καλούμαστε όλοι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, να σκεφτούμε πώς θα δράσουμε για την προστασία του, κάτι που θα έπρεπε όμως να είναι μια καθημερινή πρακτική για την πολιτεία αλλά και για τους πολίτες. Μια πρακτική σκέψης και δράσης η οποία θα πρέπει να διαπερνά κάθε οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα.
Ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στο Ασφαλιστικό συνεχίζονται με κάθε μορφή και τρόπο.
Στα πλαίσια των πολύπλευρων δραστηριοτήτων παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, συμπεριλαμβάνονται οι εκδηλώσεις συγκεντρώσεις των Εργ.Κέντρων και Ομοσπονδιών που πραγματοποιούνται σ’ όλη τη χώρα. Ως μια ακόμα αγωνιστική εκδήλωση έντονης διαμαρτυρίας των Συνδικάτων στις προωθούμενες αντεργατικές και αντικοινωνικές ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ πραγματοποιούν αύριο ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ,
στις 11.00 η ώρα στη ΠΛ.ΚΟΤΖΙΑ - ΑΘΗΝΑ.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε μαζική και αγωνιστική συμμετοχή στη συγκέντρωση και στο συλλαλητήριο, καθώς και στις Απεργιακές κινητοποιήσεις που θα ακολουθήσουν.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 11.00 η ώρα στη ΠΛ. ΚΟΤΖΙΑ
Το είδα στις χθεσινές εφημερίδες μιας και σήμερα, λόγω της χθεσινής 24ωρης απεργίας των δημοσιογράφων δεν κυκλοφόρησαν εφημερίδες και είναι συγκλονιστικό. Δείτε προσεκτικά και διαβάστε την είδηση από τον «Ελ. Τύπο» για να καταλάβετε πού μπορεί να φτάσει τον άνθρωπο η απελπισία…
Γι’ αυτό και επιμένουμε, με αφορμή και το Σαββατοκύριακο που έχουμε μπροστά μας πως είναι ανάγκη να αλλάξουμε ρυθμούς και ψυχολογία για να αντέξουμε αυτό το καθημερινό «ντρεσάρισμα».
Διότι ποιος δεν χρωστάει σήμερα στις τράπεζες; Δακτυλοδεικτούμενοι είναι όσοι δεν υπέκυψαν στην ανάγκη των δανείων και των πιστωτικών καρτών. Αλλά μη φτάνουμε εκεί βρε παιδιά…
Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που μπορούμε να μοιραστούμε πράγματα μαζί τους. Φίλοι, σύντροφοι, συναγωνιστές… Όχι στις απονενοημένες ενέργειες…
Από την κόρη μου την Ειρήνη που έχει τα κουράγια και μου στέλνει ακόμα e-mail με ανέκδοτα. Σας το αφιερώνω με αγάπη:
Χθες σταμάτησα σ' ενα βενζινάδικο και ζήτησα 10 ευρώ βενζίνη.
Κι ο βενζινάς με ρώτησε:
- Είναι μεγάλος ο λεκές;
Εκεί φτάσαμε με την ακρίβεια... Και πού είστε ακόμα...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!