Έτσι παρουσιάστηκε την επομένη, 29 Οκτωβρίου το επεισόδιο που κατέληξε στο θάνατο του Έλληνα ομογενή στην Αλβανία, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΤΩΝ. Ήταν βλέπεις Δευτέρα και στα περίπτερα κυκλοφορούσαν μόνο οι απογευματινές εφημερίδες.


Την ίδια ημέρα άλλο ένα έντυπο που δεν το λες και ιδιαίτερα σοβαρό αν ανατρέξεις στη καθημερινή θεματολογία του, η STAR PRESS, κάτι σαν... ESPRESSO. Προσέξτε τα σημεία που τονίζει. Πού το σκότωσαν; Λέει ψέματα για το Αργυρόκαστρο και δεν αναφέρει ολοκληρωμένη την είδηση.


Την επομένη παίρνουν τη σκυτάλη ΤΑ ΝΕΑ, που στην περίοδο Μαρινάκη είναι ότι χειρότερο έχουμε δει στη δημοσιογραφία. Η είδηση λέει ξεκάθαρα ότι το περιστατικό συνέβη στο χωριό Βουλιαράτες της Αλβανίας. Αλλά βλέπεις το Αργυρόκαστρο παραπέμπει σε εθνικιστικές μνήμες.


Από κοντά και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, την ίδια ημέρα. Το παλεύουν οι άνθρωποι, αλλά δεν τους βγαίνει... Υπάρχουν και χειρότερα, πάντα υπάρχουν... Δείτε την εβδομαδιαία εθνικιστική (πατριωτική) εφημερίδα ΣΤΟΧΟΣ, που τον ανέδειξε κιόλας "ήρωα". Και για στηρίξει το θέμα χρησιμοποιεί μια... προφητεία του Παϊσιου... Όλα τα κακά, μαζί...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 03/11/2018

Την είδηση τη γνωρίζουμε όλοι, αλλά ο καθένας ανάλογα με το μέσο ενημέρωσης που επέλεξε να τη μάθει. Ανήμερα της φετινής 28^ης Οκτωβρίου, η αστυνομία της Αλβανίας σκότωσε έναν Έλληνα, επειδή ύψωσε την ελληνική σημαία και στη συνέχεια άρχισε να πυροβολεί με το καλάσνικοφ του.

Οι ερμηνείες πολλές. Και φυσικά, όσοι ήθελαν να κάνουν πολιτική εκμετάλλευση του ζητήματος, το έκαναν και συνεχίζουν να το κάνουν. Αν έβλεπε κανείς πιο ψύχραιμα τα πράγματα, ίσως και να κατέληγε σε διαφορετικά συμπεράσματα. Ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε σ’ αυτό το κομμάτι, επειδή το θέμα γίνεται όλο και πιο σοβαρό.

Διαβάζουμε, ας πούμε, ότι στο υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας εκλήθη εκ νέου την περασμένη Τετάρτη η Ελληνίδα πρέσβειρα στα Τίρανα, Ελένη Σουράνη σε συνέχεια της υπόθεσης του θανάτου του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Σύμφωνα με ελληνικά ΜΜΕ, στην Ελληνίδα πρέσβειρα έγινε δεύτερο διάβημα διαμαρτυρίας σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, δηλαδή «το κάψιμο αλβανικής σημαίας, ειδοποίηση για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στην αλβανική πρεσβεία, εμπρηστικές επιθέσεις σε αλβανικές επιχειρήσεις, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μπροστά από την πρεσβεία και το προξενείο της Αλβανίας».

Τα Τίρανα φέρονται να κάλεσαν την Αθήνα, μέσω της πρέσβειρας, «να καταδικάσει και να τηρήσει σαφείς αποστάσεις από αυτές τις σοβαρές πράξεις που επηρεάζουν το κλίμα φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο γειτόνων».

Διπλωματικές πηγές ανέφεραν ότι η πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα «απάντησε με έντονο και ενδεδειγμένο τρόπο, τονίζοντας ότι η Ελλάδα είναι ένα απολύτως ασφαλές κράτος».

Υπενθυμίζεται ότι η Ελένη Σουράνη, εκλήθη και την προηγούμενη μέρα στο αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών για να της ανακοινωθεί η «ξεκάθαρη θέση των αλβανικών αρχών, όσον αφορά το θέμα του θανάτου του Κωνσταντίνου Κατσίφα», μετά την απόφαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών της Αθήνας για διερεύνηση των ακριβών συνθηκών θανάτου του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Αλλά ποιος ήταν αυτός ο νεαρός, νέος «ήρωας», για κάποιους… Σεσημασμένος για ναρκωτικά ήταν, σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, ο 35χρονος ομογενής, που έχασε την ζωή του σε ένοπλη συμπλοκή με Αλβανούς αστυνομικούς, στο χωριό Βουλιαράτες της Αλβανίας.

Ο εθνικισμός όμως, δεν ξέρει τίποτα γι’ αυτά. Οι άνθρωποι ρίχνουν συνεχώς νερό στο μύλο του… Δείτε, ας πούξε, τη μαρτυρία του γαμπρού του, Βαγγέλη Σακελλαράκη, για το πώς έπεσε νεκρός ο 35χρονος ομογενής

Προσέξτε «συστολή» και «σοβαρότητα» στις δηλώσεις του: «Ένας περήφανος και ευτυχισμένος νεκρός με μία φυσιογνωμία – μία νεκρική μάσκα – την οποία δε μπορώ να τη περιγράψω, ήταν κάτι ασύλληπτο» Και συμπληρώνει: «Είδα ένα πρόσωπο με τέτοια νηφαλιότητα και υπερηφάνεια στο νεκροτομείο. Θα πείτε κι εσείς αν τον δείτε ότι δεν γίνεται! Δεν έχω δει τέτοιο νεκρό. Είχε αποφασίσει να πεθάνει αυτή την ώρα και αυτή την άγια μέρα».

Ο ίδιος άνθρωπος είπε ακόμα, ότι είδε την σορό του, μόνο για πέντε λεπτά ο Έλληνας ιατροδικαστής. «Δεν μας επετράπη κάτι περισσότερο. Κυνηγούσαν έναν άνθρωπο οι ειδικές δυνάμεις. Σίγουρα δεν πυροβόλησε, αλλά ακόμα και αν το δεχτούμε τα πυρά ήταν άσφαιρα. Αναρωτιέμαι, δεν ακολουθήθηκαν κάποια πρωτόκολλα; Ζητήσαμε από τον δικηγόρο μας να ρωτήσει. Θα μπορούσε να είναι ζωντανός. Έναν άνθρωπο με πάνω από 300 ενόπλους τον αφήνεις και πεινάει και διψάει, δεν τον σκοτώνεις. Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να περάσει τα σύνορα πολύ εύκολα. Γιατί ενώ βρέθηκε τόσο ψηλά και συνομιλούσε με έναν βοσκό, του ζήτησε λίγο νερό και έμεινε εκεί για περίπου μια ώρα με τρία τέταρτα. Αυτός όμως αποφάσισε να γυρίσει πίσω». Ο κ. Σακελλαράκης είπε ακόμα ότι «έφυγε με τα χέρια ανοικτά προς τον ουρανό. Ήταν αποφασισμένος να πεθάνει».

Τι προσφέρουν τέτοια πράγματα να προβάλλονται από τα ελληνικά ΜΜΕ, πέρα από την τόνωση του εθνικισμού; Και τι μπορεί να προσφέρει πέρα από περισσότερο φανατισμό και εκδήλωση εχθρότητας ανάμεσα στους δυο λαούς;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 3 Νοεμβρίου στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Βρίσκεται κεντρικά στον οικισμό Θραψανού στην ίδια δημοτική έκταση με τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Την προηγούμενη φορά που το είδαμε, πριν δυο χρόνια ήταν ένα γιαπί. Όπως δείχνουν οι φωτογραφίες μας, αυτή τη φορά το έργο έχει προχωρήσει πολύ.


Κάνοντας μια έρευνα στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Μινώα (δείτε ΕΔΩ) μας έδωσε να αντιληφθούμε ότι η Α’ φάση κατασκευής του κλειστού γυμναστηρίου έχει ολοκληρωθεί. Η αλήθεια είναι ότι αυτό φαίνεται με την πρώτη ματιά. Και είναι κάτι ωραίο, αισθητικά τουλάχιστον.


Η πινακίδα μπροστά, λέει κατατοπιστικά πράγματα. Μαθαίνουμε ότι για την ολοκλήρωση του αναμένεται άμεσα η υπογραφή της σχετικής εργολαβικής σύμβασης, που υλοποιείται και χρηματοδοτείται από πόρους του Π.Δ.Ε.  (Όπου Π.Δ.Ε.: Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων)


Το έργο βρίσκεται στη φάση της συμβασιοποίησης του και περιλαµβάνει την αποπεράτωση του κλειστού γυµναστηρίου Θραψανού. Η πρώτη φάση του κτιρίου έχει αποπερατωθεί. Και θα δώσει, αν δεν έχει δώσει ήδη (γιατί το βρήκαμε κλειστό, δεν μπήκαμε μέσα να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται...) όμορφα πράγματα στους νέους του χωριού.


Σχετικά με το έργο, προβλέπονται όλες οι οικοδοµικές εργασίες (τοποθέτηση µεταλλικού φέροντα οργανισµού και στέγης, η πλήρωση του χώρου µε όλες τις απαραίτητες εργασίες (µικρής έκτασης χωµατουργικών, οπλ. σκυροδέµατα, τοιχοποιίες, επιχρίσµατα, πλαγιοκαλύψεις, κουφώµατα, ξυλουργικά - µεταλλουργικά, επενδύσεις, µονώσεις, επιστρώσεις, χρωµατισµοί).


Ανάμεσα στα άλλα προβλέπονται οι Η/Μ εργασίες (ύδρευση, αποχέτευση, πυρασφάλεια, κλιµατισµός/αερισµός, ηλεκτρικά, αλεξικέραυνο, μετάδοση φωνής και δεδομένων, σύστημα ραδιόφωνου – τηλεόρασης, σύστηµα ασφάλειας, µεγαφωνική εγκατάσταση).


Κάθε σοβαρό αθλητικό κέντρο, προφανώς τα χρειάζεται όλα αυτά, για να λειτουργήσει σωστά. Αν μας άρεσε κάτι, είναι ότι σίγουρα θα βοηθήσει πολύ τους νέους μας, όταν τεθεί σε πλήρη λειτουργία. Και χαιρόμαστε που βλέπουμε να γίνονται εξαιρετικά έργα στο χωριό μας...

Αν και η εμπειρία από τη δουλειά μου, με βοηθούσε, ώστε πολλά πράγματα να τα κάνω με μεγαλύτερη άνεση απ' ότι άλλοι άνθρωποι, ήρθε η δική μου ώρα, χθες, να πάρω τις δικές μου αποφάσεις… Αποχώρησα από τις ομάδες των κοινωνικών δικτύων, ως ενεργό μέλος ή διαχειριστής.


Θέλω, τον χρόνο μου να τον διαθέτω πιο σοφά... Κι έτσι γι' αυτή την πλευρά μου, τη δημοσιογραφική, κράτησα αποκλειστικά και μόνο αυτή την ιστοσελίδα, ώστε να μπορώ να μοιράζομαι πράγματα που αγαπώ και μ' αρέσει, με αληθινούς φίλους. Όπως η Βάσω που δεν γνώρισα από κοντά ακόμα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.


Χρησιμοποίησα τις υπέροχες μοναδικές φωτογραφίες της από τη Θεσσαλονίκη, έτσι όπως τις αποτύπωσε στο φακό της, η αδελφή Βάσω. Ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα από το μπαλκόνι του σπιτιού της. Ένας χώρος που όσο ο καιρός το επέτρεπε περνούσε πολύ από το χρόνο της. Αυτό γινόταν τακτικά στην ομάδα μας. Κι αυτό, μας έδινε δύναμη και χαρά.


Δεν είναι εύκολη η ώρα του αποχωρισμού, το ξέρετε, αλλά θα γίνει... Στο κάτω - κάτω της γραφής δεν πρόκειται να χαθούμε, για πάντα. Οι καλές αδελφικές φιλίες αντέχουν στο χρόνο. Άσε που πάντα θα υπάρχουν οι δίαυλοι επικοινωνίας. Και υπάρχει ένα πολύ όμορφο μέλλον μπροστά μας. Πολύ μπροστά μας.


Από την ίδια θέση που κάθεται η Βάσω, από το μπαλκόνι της είναι παρμένη κι αυτή η φωτογραφία, τις προηγούμενες μέρες… Τότε που ο... "Ορέστης" απειλούσε με τον ερχομό του, τη χώρα μας και τα πρώτα χιόνια έπεσαν, απέναντι στον Όλυμπο. Αν θυμάμαι καλά,από την Επανωμή, είναι τραβηγμένη.


Τελευταία, κράτησα αυτή τη φωτογραφία της αδελφής Δήμητρας από την όμορφη Άνδρο που τη γνωρίσαμε, από κοντά, καλύτερα με το σύζυγο της, τον Λεωνίδα, τον φετινό Ιούνιο, όταν μείναμε κοντά τους 10 ημέρες και μοιραστήκαμε τη φιλοξενία τους . Κι αυτή δημοσιεύτηκε στην ομάδα μας "Σταχυολογήματα" που από αύριο θα είναι παρελθόν...

Ανάμεσα στα πολλά όμορφα που κάναμε φέτος στο Θραψανό, είναι φυτέψαμε δυο καινούρια δέντρα στην εξωτερική αυλή. Δεν είχαμε ποτέ, εκεί, δέντρα. Η πόρτα στην εξωτερική αυλή ήταν πάντα ανοιχτή κι έτσι θα μπορούσαν τα ζώα να φάνε τη βλάστηση τους. Ή ίσως δεν είχε περάσει και από το μυαλό των γονιών μου.


Εμείς, το επιχειρήσαμε... Αγοράσαμε μια λεμονιά και μια μανταρινιά από το φυτώριο των Αγιών Παρασκιών, πήραμε και το κατάλληλο χώμα, ανοίξαμε το λάκκο που χρειαζόταν και τα φυτέψαμε. Με τα χέρια μου, το έκανα. Είναι τα πρώτα που φυτεύω, μετά τις βουκαμβίλιες που είχαν μεγάλη επιτυχία.


Αυτός είναι ο δρόμος που περνάει έξω από το σπίτι μας, στο Θραψανό. Αριστερά οδηγεί στο πρώην δημαρχείο του χωριού, αλλά και στο Ηράκλειο. Κάτω δεξιά πάει προς το Αρκαλοχώρι. Και πάνω πάει στο κέντρο του χωριού. Γενικώς είναι ένα πέρασμα. Παρ' όλα αυτά έχει πολύ ησυχία.


Σιγά - σιγά αρχίζει να διαμορφώνεται ο εξωτερικός χώρος. Είναι στα άμεσα σχέδια μας, εφόσον βάλουμε τα πλακάκια στην εσωτερική αυλή, να χτίσουμε το μικρό δωματιάκι στο βάθος δεξιά, που θα στεγάσει τον καυστήρα για τα καλοριφέρ. Και αμέσως μετά, να πλακοστρωθεί και η εξωτερική αυλή.


Από το δρόμο αυτό, μπορείς να πας στο Αρκαλοχώρι... Αυτή που βλέπετε, είναι μια συνηθισμένη κίνηση. Καμιά φορά βέβαια είναι και κάπως μεγαλύτερη, αλλά γενικά έτσι έχουν τα πράγματα στο χωριό. Οι ρυθμοί είναι λίγο πιο ήρεμοι, από αυτούς που ζούμε στην Αθήνα. Τι λίγο, δηλαδή...


Τελευταία στα σχέδια μας, είναι να φτιάξουμε μια πόρτα στην εξωτερική αυλή. Πόρτα που θα προφυλάσσει κάπως το σπίτι, από τους ανεπιθύμητους επισκέπτες... Αλλά, όπως μας είπαν οι ειδικοί, πρέπει πρώτα να μπουν τα πλακάκια. Και φυσικά πρέπει να έχουμε τα ανάλογα χρήματα. 

Μια από τις μέρες που καθίσαμε στο Θραψανό, είπα να κάνω μια βόλτα στου Μπουρμά. Σας θυμίζω ΕΔΩ τη διαδρομή που έκανα με τα πόδια, απολαμβάνοντας την, καθώς ξεκίνησα από το πρώην δημαρχείο του χωριού, κατεβαίνοντας στα Βονιανά κι από εκεί ανέβηκα στις ελιές μου.


Προσπάθησα να αποτυπώσω, σε φωτογραφίες, όλα αυτά που έζησα. Οι ελιές δεν είναι σε άσχημη κατάσταση, αν και ακαλλιέργητες δυο χρόνια. Και δεν έχουν καρπό για φέτος, όπως και πέρσι δεν είχαν. Όμως, με λίγη φροντίδα και λίπανση, οι άνθρωποι που ξέρουν, λένε ότι θα αποδώσουν.


Είμαι αποφασισμένος να βρω ανθρώπους που θα βοηθήσουν και θα βοηθηθούν και οι ίδιοι, καθώς σκέφτομαι να τις δώσω μισακιές. Ήδη το συζητάω... Και στο χωρίο, όσο βρισκόμουν, ασχολήθηκα με αυτό. Τις επόμενες μέρες, θα ξέρω. Και ελπίζω οι συζητήσεις μου, να δώσουν καρπό.


Ξέρετε δεν πρόκειται για το κέρδος, αν και στους καιρούς που ζούμε, όλα θα πρέπει να τα λαβαίνει κανείς υπόψη του, μιας και το συγκεκριμένο κτήμα δεν είναι το μόνο. Είναι ακόμη άλλα τρία λιόφυτα, η κληρονομιά από τον πατέρα μου. Άρα και οι λόγοι ακουμπούν το συναίσθημα.


Αν το δεις ξεκομμένα, από οικονομική άποψη, ίσως και να μην έχει ενδιαφέρον, αλλά για κάποιον που δεν ζει εκεί και δεν μπορεί να βάλει προσωπική εργασία, αλλά πληρώνει μεροκάματα, όπως έκανα εγώ μέχρι τώρα, τοπράγμα το βλέπεις αλλιώς. Ωστόσο ξέρεις τις ελιές σου, όπως και το λάδι σου. Είναι καθαρό. Μπορείς να το εμπιστευτείς.


Αγαπώ όλη αυτή τη φυσική ομορφιά... Κι έχω βιώματα από την καλλιέργεια και το μάζεμα των ελιών που θα αρχίσει σε λίγο, τον Νοέμβριο, στο χωριό. Αλλά δεν θα μείνω σ' αυτό. Αν χρειαστεί να επιστρέψω εκεί, θέλω να είναι "ζωντανές". Χρειάζομαι, όπως όλοι οι άνθρωποι, τον ευλογημένο καρπό τους.


Ωστόσο θέλουν λίγη δουλειά στην παρούσα φάση. Η καλλιέργεια τους και η φροντίδα τους είναι που θα κάνει τα δέντρα να πάρουν πάνω τους και να φορτωθούν. Να αλλάξει αυτή η εικόνα. Κι αντί γι' αυτό το άδειο να γεμίσουν καρπό. Έχει συμβεί να τις δω κι έτσι... Οπότε μπορεί να ξανασυμβεί.

«Διότι ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος εκδηλώνει πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». Ιωάννης 3:16


«Ο Θεός είναι αγάπη» 1 Ιωάννη 4:8

«Ο ΘΕΟΣ είναι αγάπη». Ο Ιεχωβά Θεός είναι στοργικός όχι απλώς με τον τρόπο που είναι σοφός, δίκαιος και δυνατός. Επιπλέον, αυτός ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. Είναι η ενσάρκωση, η προσωποποίηση της ΑΓΑΠΗΣ. Ο Ιεχωβά Θεός έχει δείξει ΑΓΑΠΗ για τα ανθρώπινα πλάσματα εδώ στη γη!

Αυτή αντανακλάται στην τέλεια ομορφιά και λειτουργικότητα των ματιών μας, στο θαύμα του δυνατού σκελετού μας, στη δύναμη των μυών μας, και στην ευαισθησία της αφής μας.

Έχουμε λόγους να λέμε με την καρδιά μας κι εμείς τα λόγια με τα οποία εκδήλωσε τα τρυφερά του αισθήματα ο ψαλμωδός: «Σε εξυμνώ επειδή είμαι πλασμένος με τρόπο θαυμαστό που εμπνέει δέος. Τα έργα σου είναι θαυμαστά, το ξέρω πολύ καλά αυτό». Ψαλμός 139:14.

Κοιτάζω τα μαγευτικά βουνά, τα ήσυχα ποταμάκια με τα καθαρά νερά, τους αγρούς με τα ανοιξιάτικα λουλούδια, και τα πανοραμικά ηλιοβασιλέματα και θυμάμαι τα λόγια του Ψαλμωδού: «Πόσα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Έφτιαξες τα πάντα με σοφία. Η γη είναι γεμάτη από όσα δημιούργησες». Ψαλμός 104:24

Οι εκδηλώσεις αγάπης του Θεού δεν έπαψαν όταν τα πρώτα ανθρώπινα πλάσματα στασίασαν. Ο Ιεχωβά έδειξε αγάπη επιτρέποντας σ’ εκείνο το ζευγάρι να κάνει παιδιά που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την προμήθεια του Ιεχωβά μέσω του υποσχεμένου «σπέρματος». Γένεση 3:15.

Αργότερα, είπε στον Νώε να φτιάξει μια κιβωτό για να διατηρηθεί η ανθρώπινη φυλή και άλλα γήινα πλάσματα. Γένεση 6:13-21.

Έπειτα, έδειξε μεγάλη αγάπη για τον Αβραάμ, που έγινε γνωστός ως φίλος τού Ιεχωβά. Γένεση 18:19, Ησαΐας 41:8 Η απελευθέρωση των απογόνων τού Αβραάμ από τη δουλεία στην Αίγυπτο, ήταν μια ακόμα εκδήλωση αγάπης του Θεού, όπως διαβάζουμε στο εδάφιο: «αλλά επειδή ο Ιεχωβά σε αγάπησε και επειδή τήρησε τον όρκο που είχε δώσει στους προπάτορές σου, γι’ αυτό και σε έβγαλε ο Ιεχωβά με κραταιό χέρι, ώστε να σε απολυτρώσει από τον τόπο της δουλείας, από την εξουσία του Φαραώ, του βασιλιά της Αιγύπτου». Δευτερονόμιο 7:8.

Η μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης του Ιεχωβά ήταν μια πραγματικά θυσιαστική αγάπη. Προετοιμάζοντας αυτήν την εκδήλωση, ο Θεός μετέφερε τη ζωή του μονογενή του Γιου από την πνευματική ύπαρξη στον ουρανό στη μήτρα της Ιουδαίας παρθένας Μαρίας.

Η Γραφή δείχνει ότι ο ουράνιος Πατέρας μας έχει αισθήματα συμπόνιας. Στο εδάφιο Ησαΐας 63:9 διαβάζουμε σχετικά με το λαό του Ισραήλ: «Σε όλες τις στενοχώριες τους αυτός στενοχωριόταν. Και ο προσωπικός του αγγελιοφόρος τούς έσωζε. Με την αγάπη του και τη συμπόνια του αυτός τους εξαγόρασε, και τους σήκωνε και τους βάσταζε όλες τις παλιές ημέρες».

Πόσο περισσότερο πρέπει να θλιβόταν ο Ιεχωβά όταν άκουγε και έβλεπε τις ‘δυνατές κραυγές και τα δάκρυα’ του Ιησού. Εβραίους 5:7 Ο Ιησούς προσευχήθηκε με αυτόν τον τρόπο στον κήπο της Γεθσημανή. Φυλακίστηκε, αντιμετώπισε μια παρωδία δίκης, τον χτύπησαν και τον μαστίγωσαν, και του έβαλαν ένα αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι.

Ο στοργικός Πατέρας του τα παρατηρούσε όλα αυτά. Είδε επίσης τον Ιησού να παραπατάει κάτω από το βάρος του ξύλου της εκτέλεσης και παρατηρούσε καθώς κάρφωναν τελικά το Γιο του πάνω σε εκείνο το ξύλο. Ο Θεός θα μπορούσε να αποτρέψει το μαρτύριο του αγαπημένου του Γιου. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά επέτρεψε να υποφέρει ο Ιησούς τόσο πολύ. Αφού ο Θεός έχει αισθήματα, το να γίνει αυτόπτης μάρτυρας αυτών των γεγονότων ήταν χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη οδύνη που είχε ή θα έχει ποτέ.

Αν λάβουμε υπόψη μας όλα τα προηγούμενα, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο μεγάλο νόημα έχουν τα λόγια που ο Ιησούς είπε στον Νικόδημο: «Διότι ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος εκδηλώνει πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». Ιωάννης 3:16

Παρόμοια σημασία έχουν και τα λόγια του Ιωάννη, του αγαπημένου αποστόλου του Ιησού: «Από αυτό φανερώθηκε η αγάπη του Θεού στην περίπτωσή μας, από το ότι ο Θεός έστειλε τον μονογενή του Γιο στον κόσμο ώστε να αποκτήσουμε ζωή μέσω αυτού. Η αγάπη συνίσταται στο εξής: Δεν αγαπήσαμε εμείς τον Θεό, αλλά εκείνος αγάπησε εμάς και έστειλε τον Γιο του ως εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας». 1 Ιωάννου 4:9-10

Ο απόστολος Παύλος, στα εδάφια Ρωμαίους 5:6-8, τόνισε τη μεγάλη αγάπη του Ιεχωβά Θεού λέγοντας: «Διότι πράγματι, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αδύναμοι, ο Χριστός πέθανε για ασεβείς ανθρώπους στον προσδιορισμένο καιρό. Διότι μετά δυσκολίας θα πέθαινε κανείς για έναν δίκαιο, αν και για έναν αγαθό ίσως τολμήσει κανείς να πεθάνει. Αλλά ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς».

Σίγουρα, το να στείλει τον μονογενή του Γιο στη γη, να υποφέρει, και να πεθάνει μ’ έναν τρομερά ατιμωτικό θάνατο, ήταν η μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης του Ιεχωβά Θεού.

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». Ιωάννης 15:13.

Είναι αλήθεια ότι, στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, υπήρξαν μερικοί που θυσίασαν τη ζωή τους για άλλους. Αλλά η δική τους ζωή ήταν απλώς μια ζωή που είχε όρια· αργά ή γρήγορα θα πέθαιναν οπωσδήποτε. Ο Ιησούς Χριστός, όμως, ήταν ένας τέλειος άνθρωπος που είχε το δικαίωμα της ζωής. Δεν αντιμετώπιζε την προοπτική του κληρονομημένου θανάτου όπως συνέβαινε και συμβαίνει με όλους τους άλλους ανθρώπους· ούτε μπορούσε κάποιος να πάρει τη ζωή του Ιησού με τη βία χωρίς να το επιτρέψει ο ίδιος. Ιωάννης 10:18, Εβραίους 7:26.

Θυμάμαι τα λόγια του: «Ή νομίζεις ότι δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα μου να μου στείλει αυτή τη στιγμή περισσότερες από 12 λεγεώνες αγγέλων;» Ματθαίος 26:53.

«Γι’ αυτό με αγαπάει ο Πατέρας, επειδή παραδίδω τη ζωή μου, για να τη λάβω πάλι. Κανείς δεν την αφαιρεί από εμένα, αλλά εγώ την παραδίδω από μόνος μου. Έχω εξουσία να την παραδώσω και έχω εξουσία να τη λάβω πάλι. Αυτή την εντολή έλαβα από τον Πατέρα μου». Ιωάννης 10:17-18.

Ο Ιησούς άφησε μια ένδοξη ύπαρξη ως πνευματικό πλάσμα στον ουρανό όπου είχε ζήσει ως ο στενός σύντροφος και συνεργάτης του παγκόσμιου Κυρίαρχου και Βασιλιά της αιωνιότητας. Και όμως, ο Ιησούς από ανιδιοτελή αγάπη έκανε αυτό που μας αναφέρει ο απόστολος Παύλος: «ο οποίος, αν και υπήρχε με μορφή Θεού, δεν διανοήθηκε κάποια αρπαγή, δηλαδή το να είναι ίσος με τον Θεό. Όχι! Αλλά άδειασε τον εαυτό του και πήρε μορφή δούλου και έγινε άνθρωπος. Μάλιστα, όταν ήρθε ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού». Φιλιππησίους 2:6-8.

Αυτή ήταν μια εκδήλωση αγάπης. Έρχεται όμως, δεύτερη μόνο αν συγκριθεί με αυτήν του Ιεχωβά Θεού, του ουράνιου Πατέρα του. Τα προφητικά λόγια του Ησαΐα στο κεφάλαιο 53 δίνουν μαρτυρία για όλα αυτά που υπέφερε ο Ιησούς: «Ήταν καταφρονημένος και οι άνθρωποι τον απέφευγαν, προορισμένος για πόνους και εξοικειωμένος με την αρρώστια.

Ήταν σαν να κρυβόταν από εμάς το πρόσωπό του. Ήταν καταφρονημένος, και τον θεωρήσαμε μηδαμινό. Ναι, πράγματι, αυτός βάσταξε τις αρρώστιες μας και επιφορτίστηκε τους πόνους μας. Αλλά εμείς νομίζαμε ότι τον είχε πλήξει, τον είχε χτυπήσει και τον είχε ταλαιπωρήσει ο Θεός. Αυτός όμως τρυπήθηκε με δόρυ για την παράβασή μας· συντρίφτηκε για τα σφάλματά μας.

Υπέστη την τιμωρία για να έχουμε εμείς ειρήνη, και λόγω των πληγών του γιατρευτήκαμε. Γι’ αυτόν τον λόγο θα του δώσω μερίδα ανάμεσα στους πολλούς, και θα διαμοιράσει τα λάφυρα με τους κραταιούς, επειδή έχυσε τη ζωή του μέχρι θανάτου και συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στους παραβάτες· βάσταξε την αμαρτία πολλών και μεσολάβησε για τους παραβάτες». Ησαΐας 53:3-5· 12.

Σίγουρα, η υπομονή που έδειξε ο Ιησούς στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. ήταν η μεγαλύτερη εκδήλωση ανιδιοτελούς αγάπης που έγινε ποτέ από κάποιον άνθρωπο, και έρχεται δεύτερη, όπως είπα και προηγουμένως, μόνο αν συγκριθεί με αυτήν του Ιεχωβά Θεού. Και τι έξοχα πράγματα πέτυχε για εμάς με το θάνατό του!

Άνοιξε το δρόμο ώστε 144.000 από αυτούς που ακολουθούν τα βήματά του να γίνουν βασιλείς και ιερείς και να βασιλέψουν μαζί του χίλια χρόνια. Επιπρόσθετα, ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ ωφελείται σήμερα από τη θυσία του Χριστού και μπορεί να ελπίζει ότι θα επιζήσει από το τέλος αυτού του παλιού συστήματος πραγμάτων.

Αυτά τα άτομα θα είναι οι πρώτοι που θα απολαύσουν τις ευλογίες ενός επίγειου παράδεισου. Χωρίς αμφιβολία, θα υπάρξουν επίσης δισεκατομμύρια άνθρωποι που θα αναστηθούν σαν αποτέλεσμα της πράξης του Ιησού. Και αυτοί επίσης θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ατελείωτη ζωή στον επίγειο Παράδεισο.

Είναι ασφαλώς πολύ κατάλληλο να δείχνω εκτίμηση για όλα όσα ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός έχει κάνει για εμένα με αυτές τις πιο μεγάλες από όλες τις εκδηλώσεις αγάπης. Τους χρωστώ αυτήν την εκτίμηση και για να ωφεληθώ πραγματικά πλήρως, πρέπει να εκδηλώνω αυτήν την εκτίμηση.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Α. Ο Θεός δείχνει έλεος και συμπόνια.

Αγαπάει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

Ο Ιεχωβά περνούσε μπροστά του και διακήρυττε: «Ιεχωβά, Ιεχωβά, Θεός ελεήμων και συμπονετικός, μακρόθυμος και γεμάτος όσια αγάπη και αλήθεια». Έξοδος 34:6.

«Διότι ο Ιεχωβά αγαπάει τη δικαιοσύνη και δεν θα εγκαταλείψει τους οσίους του. Αυτοί θα διαφυλαχτούν για πάντα· αλλά οι απόγονοι των πονηρών θα εξαλειφθούν». Ψαλμός 37:28.

Β. Είναι συγχωρητικός.

«Διότι εσύ, Ιεχωβά, είσαι αγαθός και πρόθυμος να συγχωρείς· είσαι γεμάτος όσια αγάπη προς όλους όσους σε επικαλούνται». Ψαλμός 86:5.

Γ. Είναι υπομονετικός μαζί μας.

«Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά είναι μακρόθυμος μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». 2 Πέτρου 3:9.

Δ. Είναι όσιος σε εμάς.

«Ποιος δεν θα σε φοβηθεί, Ιεχωβά, και δεν θα δοξάσει το όνομά σου, εφόσον εσύ είσαι ο μόνος όσιος; Όλα τα έθνη θα έρθουν και θα προσφέρουν λατρεία ενώπιον σου, επειδή φανερώθηκαν τα δίκαια διατάγματά σου». Αποκάλυψη 15:4.