Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Καλοκαιρινά βράδια, με όμορφες παρέες στην αυλή του σπιτιού της αδελφής μου Στασούλας

Posted in Επικαιρότητα

 parea1
Θα προσπαθήσω να σας το δώσω να το αντιληφθείτε, επειδή το έχω ζήσει κι εγώ κι αυτή την πήρα θα χρησιμοποιήσω... Στο σπίτι της αδελφής μου, Στασούλας στο χωριό Θραψανό, μπορείς να δεις μια πολύ όμορφη φιλόξενη γωνιά, όπου οι άνθρωποι μπορούν να ξαποστάσουν, να πάρουν μια ανάσα για ζωή, να συνεχίσουν το ταξίδι.

parea2
Η αυλή της δεν είναι μεγάλη... Είναι τόση, ώστε να χωράει όλη η αγάπη του κόσμου. Και νομίζω αυτό το έχει πάρει από τη μητέρα μας, είναι ικανή να βγάλει στο τραπέζι της ότι έχει και... δεν έχει προκειμένου να ευχαριστήσει τους καλεσμένους της. Σας είπα, μιλάω έχοντας ζήσει τη φιλοξενία της από πρώτο χέρι.

parea3
Αυτό το πετυχαίνει επειδή έχει κοντά της και τον σύζυγο της, τον Αγησίλαο, δεξιά όπως βλέπουμε τη φωτογραφία. Κι εκείνος είναι πάρα πολύ φιλόξενος άνθρωπος. Πίσω από τους άνδρες, οι γλάστρες της Στασούλας. Κομμάτι της ζωής της. Τις περιποιείται και τις φροντίζει με πολύ αγάπη, πάντα.

parea4
Το τραπέζι μπορεί να φτάνει ως την εξώπορτα του σπιτιού της.. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Κι άλλοι που περνάνε, γειτόνοι ή άλλοι περαστικοί, θα κληθούν να πιούν μια ρακή... Γενικότερα οι Κρητικοί είναι πολύ φιλόξενοι κι ας λένε γι' αυτούς, τα μύρια όσα... Η ίδια η ζωή, δίνει τις απαντήσεις...

parea5
Ακόμα κι όταν η ποιότητα της φωτογραφίας δεν είναι η καλύτερη επειδή ίσως και να μη βοηθάει ο φωτισμός, ακόμα και τότε μπορεί κανείς να διακρίνει όλη την ομορφιά της φιλοξενίας... Δείτε το στο χαμόγελο αυτού του μικρού παιδιού που χαίρετε καθώς ξέρει ότι το φωτογραφίζουν.

parea6
Άλλη παρέα, λίγο μεγαλύτερη, ίδιος ο τόπος, η αγάπη, η προσφορά, η φιλοξενία... Αυτή είναι η Στασούλα μας. Εκδηλωτικός άνθρωπος, δείχνει αυτό που αισθάνεται και χαίρεται να το κάνει από την προετοιμασία ακόμα της βραδιά. Καλοκαιρινά βράδια. Αχ, πόσα έχω ζήσει εδώ! Δείτε ΕΔΩ.

Απογευματινή βόλτα στη ζεστή Αθήνα... Το είχαμε ανάγκη, το χρειαζόμαστε και το κάναμε...

Posted in Επικαιρότητα

 athina.apogevmataki1
Ήταν προχθές το απόγευμα, κυριακάτικα, όταν είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας από το Θησείο, ανεβαίνοντας την Αποστόλου Παύλου, συνεχίζοντας την Διονυσίου Αρεοπαγίτη και κατεβαίνοντας από την Αδριανού την Πλάκα μέχρι τη Ρωμαϊκή Αγορά, όπου και κάναμε μια στάση.

athina.apogevmataki2
Είναι υπέροχη το απογευματάκι η Αθήνα... Και όλα ήταν ήρεμα. Τίποτα δεν προμήνυε ότι θα ακολουθούσε τα ξημερώματα η μεγάλη φωτιά που μας αναστάτωσε. Οι άνθρωποι χαλαροί, έκαναν τη βόλτα τους όπως κάθε μέρα. Δεν υπήρχε κάτι ξεχωριστό. Κι εδώ μπορούσαν να κάνουν μια στάση για καφέ και κουβεντούλα.

athina.apogevmataki3
Δείτε τι όμορφα που είναι με φόντο την Ακρόπολη! Είναι μέρα ακόμα, αλλά σε λίγο θα φωτιστεί και θα γίνει ακόμα πιο όμορφη για όλους όσους αγαπούν να τη βλέπουν και να τη μοιράζονται με όμορφες παρέες, κάτω από τον ίσκιο της και την ιστορία της... Πάντα μας άρεσε αυτή η βόλτα. Και την κάνουμε συχνά!

athina.apogevmataki4
Λίγο νωρίτερα στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ένα από τα ηλεκτρικά πατίνια που έχουν γεμίσει την Αθήνα. Ο κόσμος πάει μπροστά με ένα εντελώς ιδιόμορφο τρόπο. Κάνοντας άλματα πίσω... Η δική μου γενιά μεγάλωσε μ' αυτά τα πατίνια. Όχι βέβαια ηλεκτρικά. Ήταν με δυο ρουλεμάν, πάμφθηνα.

athina.apogevmataki5
Λίγο πιο κάτω ένα ζευγάρι καλλιτεχνών του δρόμου, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη πολλών περιπατητών που κάθονται απέναντι τους για να τους απολαύσουν. Καθίσαμε κι εμείς, για κανένα δεκάλεπτο, να ξεκουραστούμε από το δρόμο. Και από εκεί είναι η φωτογραφία που βλέπετε. Ψηλά, η λευκή κουκίδα, είναι το φεγγάρι που μεγαλώνει...

Περίπατος στους άδειους δρόμους της Αθήνας, χθες, λίγο πριν το μεσημέρι... Απίστευτο!

Posted in Επικαιρότητα

atthina.avgustos1
Είμαστε παρατηρητικοί... Θες το επάγγελμά, θες ότι κάτι μας κάνει "κλικ" η πόλη που ζούμε ήταν χθες άδεια. Πριν πέντε χρόνια, τέτοιες μέρες, είχα ξανακάνει ένα οδοιπορικό στην άδεια Αθήνα. Δείτε ΕΔΩ όπως το δημοσίευσα τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και μετά παρατηρήστε την Αγίου Μελετίου στο ύψος περίπου της Αχαρνών.

atthina.avgustos2
Κι αυτή είναι η Αχαρνών ακριβώς στη γωνία της Αγίου Μελετίου κατά τις 10:30 το πρωί... Δεν είναι τρομερό; Μόλις ένα αυτοκίνητο κινείται στο οδόστρωμα... Άλλη μια επισήμανση ΕΔΩ, πάντα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, έξι χρόνια πίσω, τέτοιες μέρες του Αυγούστου...

atthina.avgustos3
Αυτή η πλευρά της Αχαρνών είναι από την άλλη πλευρά, αυτή που οδηγεί προς Νέα Φιλαδέλφεια ή Εθνική Οδό... Α, υπάρχει κι ένας άνθρωπος πάνω στο οδόστρωμα που απ' ότι φαίνεται κινείται με άνεση... Ο περσινός Αύγουστος, δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ στα τέλη Αυγούστου...

atthina.avgustos4
Στη διχάλα της Αιόλου κάτω από τα Notos Galeri. Αριστερά η Σταδίου και στο βάθος Ομόνοια. Δεξιά η Πατησίων! Αναπολούμε με νοσταλγία αυτό ΕΔΩ το περσινό δημοσίευμα... Μόλις είχαν φύγει από την Ελλάδα ύστερα από 15 μέρες διακοπών μαζί μας, η κόρη της Σούλας, Έστερ, με τα κορίτσια της, Βικτόρια και Χλόη...

atthina.avgustos5
Τα ίδια και η Σταδίου ανηφορίζοντας για το Σύνταγμα... Δεν κινείται τίποτα. Μπήκα με άνεση και χωρίς φόβο πάνω στο οδόστρωμα για να τραβήξω τη φωτογραφία... Μέχρι και στις "Επισημάνσεις" για τον Δεκαπενταύγουστο έγραφα, πριν οκτώ χρόνια, με αφορμή μια κινηματογραφική ταινία που είδα και μου άρεσε... Δείτε ΕΔΩ.

atthina.avgustos6
Οδός Αθηνάς, στην αρχή της πλατείας Κοτζιά, προς Μοναστηράκι... Δεξιά μας το παλιό δημαρχείο της Αθήνας... Αυγουστιάτικα δημοσιεύματα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πριν οκτώ χρόνια... Δείτε ΕΔΩ. Κάπως έτσι διερευνούσα την επικαιρότητα τότε. Και τα πάντα θα μπορούσαν να γίνουν είδηση...

Καλοκαίρι! Αύγουστος! Υψηλές θερμοκρασίες… Πολύ δύσκολοι καιροί για όλους μας…

Posted in Τα δικά μου

kalokeri2019.1
Έχω ακόμα πάνω μου τη μυρωδιά και την αλμύρα της θάλασσας από τις λίγες μέρες διακοπών στη φιλοξενία των φίλων μας. Ας είναι καλά! Χωρίς αυτούς μάλλον δεν θα μπορούσαμε, όπως και πολύ συνάνθρωποι μας να κάνουμε ένα διάλειμμα στην καθημερινότητα μας. Και οι μνήμες κατακλύζουν τις σκέψεις μου.

kalokeri2019.2
Είναι κι αυτή η δυνατή ζέστη, οι υψηλές θερμοκρασίες της πόλης που δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις… Ούτε την ημέρα, ούτε και τη νύχτα, την ώρα που χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο να ξεκουραστούμε και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Κι αυτό μας αφορά όλους.

kalokeri2019.3
Οι εποχές είναι πραγματικά δύσκολες για όλους μας. Για κάποιους ακόμα δυσκολότερες. Έτσι κι αλλιώς το τι κουβαλάει κανείς στις πλάτες του, το ξέρει καλύτερα ο ίδιος και η οικογένεια του. Και είναι αυτή η αξιοπρέπεια που πολλούς από εμάς μας κάνει να μη μιλάμε και να υπομένουμε σιωπηλά.

kalokeri2019.4
Αυτό το καταλαβαίνω… Εκείνο που με δυσκολεύει, είναι το να βγάζουν, άνθρωποι που δεν το περιμένεις, αυθαίρετα συμπεράσματα… Το γεγονός ότι σ΄ αυτό το Site, από τη δημιουργία του, επιλέξαμε τους χαμηλούς τόνους, δεν είναι καθόλου τυχαίο… Ήταν απολύτως συνειδητή…

kalokeri2019.5
Ασφαλώς δεν θέλουμε να προκαλούμε. Απλά, με τα τεχνικά μέσα που διαθέτουμε, προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε το ταλέντο του Ιεχωβά, σχετικά με τη δημοσιογραφία, ώστε να περιγράψουμε πράγματα που ζήσαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και ίσως να βοηθήσουν και κάποιους συνανθρώπους μας.

kalokeri2019.6
Αυτή είναι και η αιτία που καμιά φορά, αυτοπροβάλλουμε τον εαυτό μας. Επειδή, με τα προσωπικά δεδομένα τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ γύρω μας. Κυρίως για κάποιους από μας που σεβάστηκαν το ψωμί που έφαγαν από τη δημοσιογραφία. Αυτό ως επισήμανση για τις αναρτήσεις μας, εδώ και στα κοινωνικά δίκτυα.

Ολοκληρώνουμε σήμερα με την επίσκεψη στις... ημίκλειστες, φυλακές Καρακάλλου...

Posted in Επικαιρότητα

karakallu1
Στα τρία "σπάσαμε" αυτό το ρεπορτάζ μνήμης που κάναμε, επωφελούμενοι από τις διακοπές μας στη Χαλκιδική, φέτος το καλοκαίρι... Θυμηθείτε, παρακαλώ, τις δύο πρώτες που κάναμε από το Πολύχρονο, ακλουθώντας τους συνδέσμους ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και μετά, ελάτε να σας πάμε στου Καρακάλλου...

karakallu2
Ήδη ξύπνησαν μνήμες, όπως ήταν αναμενόμενο, σε αδελφούς μας που έκαναν εκεί τη θητεία τους, επειδή αρνήθηκαν να κάνουν τη στρατιωτική τους υπηρεσία... Ο φίλος και αδελφός μας, Μπάμπης Άγριος, από τη Ρόδο, μας έστειλε αυτή τη φωτογραφία τραβηγμένη μπροστά στην είσοδο... Μάλλον από κάποιο επισκεπτήριο... Μας γύρισε πολλές δεκαετίες, πίσω...

karakallu3
Σ' αυτήν την αυλή περπάτησαν, εδώ χτύπησαν οι παιδικές καρδούλες τους. Εδώ ήταν οι θάλαμοι που έμεναν κι εδώ είχαν διαμορφώσει ειδική αίθουσα ως αίθουσα λατρείας του μόνου αληθινού Θεού, Ιεχωβά... Υπέμειναν, επειδή είχαν αποφασίσει να διακρατήσουν την ακεραιότητα τους.

karakallu4
Σήμερα αυτές οι φυλακές δεν λειτουργούν πια, όπως τότε... Βλέπεις, άλλαξαν οι νόμοι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που αρνούνται να πάρουν όπλο, ως αντιρρησίες συνείδησης, μπορούν τώρα να κάνουν διπλάσιο χρόνο την κοινωνική θητεία, προσφέροντας ουσιαστικό έργο. Και οι σημερινοί ποινικοί, καμιά διάθεση δεν έχουν να έρθουν εδώ.

karakallu5
Την ημέρα που πήγαμε με τον Θανάση και τον Αριστομένη, βρήκαμε εκεί έναν μόλις κρατούμενο, ο οποίος περίμενε να έρθει κάποιος φύλακας. Καθίσαμε περίπου μισή ώρα κουβεντιάζοντας μαζί του, αλλά σ' αυτό το χρονικό διάστημα, ο φύλακας δεν εμεφανίστηκε. Οι πινακίδες όμως δείχνουν ότι κάποτε υπήρχε οργάνωση, εδώ...

karakallu6
Φεύγοντας περάσαμε κοντα από το κτίριο με τα γουρούνια... Εδώ κι αν ξυπνούν μνήμες στους αδελφούς μας! Όπως και για το Βουστάσιο στου Ξενοφώντα ή για το ποίμνιο, το κτίριο που είχαν τα πρόβατα... Εξ απαλών ονύχων ακραγγίξαμε το θέμα, μόνο ως μνήμη. Εκείνοι, που αυτές οι φυλακές είχαν γίνει ένα κομμάτι της ζωής τους, ασφαλώς μπορούν να προσθέσουν περισσότερα.

Χιροσίμα - 6η Αυγούστου 2019: Μια θλιβερή επέτειος που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ...

Posted in Δημοσιογραφικά

 xirosima

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/08/2019

Την περασμένη εβδομάδα είχαμε μια μέρα μνήμης, που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Πριν 74 χρόνια, το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945, ρίχτηκε η πρώτη ατομική βόμβα στην πόλη της Χιροσίμα των 300.000 κατοίκων.

Η ατομική βόμβα, «Little Boy» (αγοράκι), όπως την ονόμασαν, ισοπέδωσε σχεδόν την πόλη και θανάτωσε ακαριαία 70.000 ανθρώπους και συνολικά, τις εβδομάδες που ακολούθησαν, 140.000 ανθρώπους!

Σύμφωνα με το ημερολόγιο του συγκυβερνήτη του βομβαρδιστικού, του κ. Λιούϊς, ο οποίος έγραψε τα εξής: «Ένα εκτυφλωτικό φως γέμισε το αεροσκάφος. Γυρίσαμε και κοιτάξαμε την Χιροσίμα. Η πόλη ήταν σκεπασμένη από ένα τρομερό σύννεφο, που ανέβαινε σαν μανιτάρι. Κανείς δεν μιλούσε. Ξαφνικά, όλοι άρχισαν να φωνάζουν έντρομοι. Κοιτάξτε, κοιτάξτε, κοιτάξτε. Θεέ μου, τι κάναμε;»

Χωρίς αμφιβολία, θα συμφωνήσουμε με τις δηλώσεις του Δημάρχου της πόλης της Χιροσίμα, κ. Καζούμι Ματσούϊ: «Αν η ανθρωπότητα ξεχάσει την ιστορία, ή πάψει να την κοιτάει καταπρόσωπο, μπορεί να διαπράξουμε άλλο ένα φρικιαστικό λάθος!»

Καθώς παρακολουθούμε με φρίκη και δέος τις ειδήσεις παγκόσμια και τα όσα συγκλονιστικά συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, όπως πρωτοφανή και πρωτόγνωρη άνοδο της θερμοκρασίας, ακόμη και στην Γροιλανδία, επικίνδυνα ακραία καιρικά φαινόμενα, καταστροφικούς σεισμούς, πολλοί ειλικρινείς και λογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι αναρωτιούνται: «Μήπως ο Θεός εξαπολύει την οργή του και τιμωρεί την ανθρωπότητα;»

Δυστυχώς, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, επιρρίπτουν την ευθύνη στον Θεό, για όλα τα δεινά που πλήττουν την ανθρωπότητα.

Μάλιστα, σε αυτό το συμπέρασμα έχουν συμβάλλει με τα σχόλιά τους, εξέχοντες κληρικοί, οι οποίοι δηλώνουν απερίφραστα: «Ο Θεός τιμωρεί τους ανθρώπους, θέλοντας να αφυπνίσει την πωρωμένη και αναίσθητη συνείδηση της ανθρωπότητας!»episimansis.neo

Εντούτοις, τέτοιες δηλώσεις και σχόλια, αποτελούν όχι μόνο βλασφημία και ύβρη για τον Θεό, αλλά επίσης πιστοποιούν βαθύτατη άγνοια, καθώς και διαστρέβλωση των διδασκαλιών της Αγίας Γραφής.

Ένας φίλος μου μελετητής της Αγίας Γραφής επί 50 και πλέον χρόνια, παρακαλεί θερμά τους απανταχού ειλικρινείς και λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους, να μελετήσουν προσεκτικά το άρθρο με θέμα:

«Μας Τιμωρεί ο Θεός; Φυσικές Καταστροφές-Γιατί τόσο πολλές;»

Πάρτε μια γεύση: Η Αγία Γραφή προσδιορίζει τον Ιεχωβά Θεό ως τον Μεγαλειώδη Δημιουργό των πάντων, περιλαμβανομένων και των δυνάμεων της φύσης σε αυτή τη γη. (Γένεσις 1:1· Νεεμίας 9:6· Εβραίους 3:4· Αποκάλυψη 4:11) Αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνος προκαλεί κάθε πνοή του ανέμου ή κάθε βροχόπτωση. Όχι, αλλά έχει ενεργοποιήσει ορισμένους νόμους που διέπουν τη γη και το περιβάλλον της.

Για παράδειγμα, στα εδάφια Εκκλησιαστής 1:5-7, διαβάζουμε σχετικά με τρεις από τις θεμελιώδεις λειτουργίες που καθιστούν δυνατή τη ζωή στη γη—την ανατολή και τη δύση του ήλιου καθημερινά, το αναλλοίωτο μοντέλο συμπεριφοράς των ανέμων και τον κύκλο του νερού. Ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος τα έχει υπόψη του ή όχι, αυτά τα συστήματα της φύσης, και άλλα σαν αυτά, που έχουν σχέση με το κλίμα, τη γεωλογία και την οικολογία της γης, λειτουργούν επί χιλιάδες χρόνια. Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας του βιβλίου Εκκλησιαστής έστρεφε την προσοχή στη μεγάλη αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στις αναλλοίωτες και ατέλειωτες οδούς της δημιουργίας και στην εφήμερη και προσωρινή φύση της ανθρώπινης ζωής.

Ο Ιεχωβά, όχι μόνο είναι ο Δημιουργός των δυνάμεων της φύσης, αλλά έχει επίσης την ισχύ να ασκεί έλεγχο επάνω τους. Σε όλη την Αγία Γραφή βρίσκουμε αφηγήσεις σχετικά με το πώς ο Ιεχωβά ασκεί έλεγχο ή χειρίζεται τέτοιες δυνάμεις προκειμένου να εκπληρώνει το σκοπό του. Οι αφηγήσεις αυτές περιλαμβάνουν το διαχωρισμό των υδάτων της Ερυθράς Θάλασσας στις μέρες του Μωυσή και την ακινητοποίηση του ήλιου και της σελήνης σε σχέση με την πορεία τους στους ουρανούς τον καιρό του Ιησού του Ναυή. (Έξοδος 14:21-28· Ιησούς του Ναυή 10:12, 13) Ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού και υποσχεμένος Μεσσίας, κατέδειξε επίσης την ισχύ του πάνω στις δυνάμεις της φύσης, όπως, για παράδειγμα, τότε που γαλήνεψε μια θύελλα στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. (Μάρκος 4:37-39) Αφηγήσεις όπως αυτές δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, μπορούν να ασκούν πλήρη έλεγχο σε οτιδήποτε επηρεάζει τη ζωή εδώ στη γη.—2 Χρονικών 20:6· Ιερεμίας 32:17· Ματθαίος 19:26.

Ολόκληρο το συγκεκριμένο άρθρο, υπάρχει στον ιστότοπο jw.org, και δίνει σαφείς, ξεκάθαρες και λογικές απαντήσεις, βασισμένες αποκλειστικά στην Αγία Γραφή, σχετικά με τα προαναφερόμενα ερωτήματα.  

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στις 10/8/2019 στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις"
  • Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ.

Είδαμε μια καταπληκτική παράσταση της "Λωξάντρας" στο αμφιθέατρο της Σίβηρης. Μας άρεσε!

Posted in Επικαιρότητα

theatraki.siviri.1
Εδώ, στο Αμφιθέατρο της Σίβηρης, χωρητικότητας 3500 θέσεων, που βρίσκεται στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, είδαμε την Τρίτη το βράδυ την παράσταση «Λωξάντρα» και πραγματικά την απολαύσαμε. Εκπληκτικοί οι συντελεστές της παράστασης, αλλά και το ίδιο το θέατρο μέσα στην πευκόφυτη περιοχή...

theatraki.siviri.2
Τέτοια ήταν περίπου η ώρα που φτάσαμε εκεί, γύρω στις 8:15... Το αμφιθέατρο της Σίβηρης που βλέπαμε για πρώτη φορά, είναι στολίδι στην περιοχή, στη νοτιοδυτική πλευρά της χερσονήσου Κασσάνδρας, που κάθε καλοκαίρι από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο φιλοξενεί τις ποικίλες εκδηλώσεις του «Φεστιβάλ Κασσάνδρας».

theatraki.siviri.3
Αποτελεί ιδιοκτησία του Δήμου Κασσάνδρας και είναι ιδιαίτερα προσεγμένο, καθώς το Φεστιβάλ Κασσάνδρας αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Βορείου Ελλάδος, έναν συνεκτικό ιστό ανάμεσα στον άνθρωπο και την τέχνη. Εδώ, στο κυλικείο, μπορούσες να βρεις ότι ήθελες σε προσεγγίσιμες, ανθρώπινες, τιμές.

theatraki.siviri.4
Στο πλαίσιο της δίμηνης λειτουργίας του (Ιούλιος, Αύγουστος), αναδεικνύει και καλύπτει ένα ευρύ φάσμα επιλογών από όλες τις μορφές της Τέχνης και της ανθρώπινης έκφρασης (μουσική, τραγούδι, θέατρο, χορός, εικαστικές παρεμβάσεις κλπ), με προδιαγραφές που φροντίζει να κρατιούνται πάντοτε υψηλές και με καλλιτεχνικά δρώμενα και προτάσεις, από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

theatraki.siviri.5
Εμείς πήγαμε να δούμε τη "Λωξάντρα", την μεγάλη επιτυχία της χειμερινής σεζόν στην Αθήνα, την παράσταση που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς και γέμιζε επί έξι μήνες το εκ βάθρων ανακαινισμένο θέατρο «Βεάκη». Και μη σας παρασύρει η φωτογραφία, εδώ. Είναι τραβηγμένη, μια ώρα πριν την παράσταση... Αργότερα γέμισε το μισό θέατρο... Με ένα θεατρόφιλο κοινό που είχε την πρέπουσα παιδεία...

theatraki.siviri.6
Στη «Λωξάντρα» ένας πολυπληθής θίασος ηθοποιών και μουσικών, με επικεφαλής την Ελένη Κοκκίδου (Λωξάντρα), τον Γιώργο Αρμένη (Δημητρός), τον Μιχάλη Μητρούση, την Ευαγγελία Μουμούρη, τη Χρύσα Παπά και την Σοφία Παπάζογλου (τραγουδίστρια Ευθαλία) ζωντανεύουν την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τα τραγούδια, τις γεύσεις και τις μυρωδιές, μιας ξεχασμένης Ελλάδας. Μας άρεσε πολύ κι ας ήταν τρίωρης διάρκειας, η παράσταση!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA