Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε
Εκτύπωση

Από τη χθεσινή μας επίσκεψη στο Μπέθελ με τον Γιώργο... Άλλη μια όμορφη εμπειρία

Posted in Μαρτυρίες

bethel1
Γίνεται να έρθεις Ελλάδα και να μην πας μια επίσκεψη στο Μπέθελ της Δραπετσώνας; Το κάναμε εμείς χθες, ύστερα από ραντεβού που κλείσαμε και πρέπει να πω ότι περάσαμε υπέροχα, στην μια ώρα που είχαμε στη διάθεση μας... Την τελευταία φορά που πήγαμε ήταν με τον Κώστα και την Άννυ. Δείτε ΕΔΩ.

bethel2
Χθες όμως το γκρουπ στις 11 π.μ. ήταν κάπως μικρό. Δηλαδή, μόνο εμείς οι τρεις και η αδελφή που είχε την ευθύνη της ξενάγησης μας. Σχεδόν πριβέ! Τι φοβερό και μεγάλο προνόμιο να είμαστε εμείς αυτοί που ξεναγούσαν... Πραγματικά την απολαύσαμε από την αρχή ως το τέλος της.

bethel3
Περάσαμε μοναδικά. Η ξεναγός, μας έδωσε πληροφορίες εξαιρετικές από τη θεοκρατική ιστορία στη χώρα μας, όπως και για τις Γραφές αλλά και τα βιβλία της οργάνωσης, διαχρονικά, στο πέρασμα των χρόνων. Κάποιοι ανάμεσα μας θυμήθηκαν και κάποιοι άλλοι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε θησαυρούς...

bethel4
Εδώ ο Γιώργος ασκείται στην ηχογράφηση ενός ύμνου ή θα μπορούσε να το κάνει, αν όλα αυτά ήταν μέρος ενός αληθινού στούντιο, αλλά δεν είναι... Μια απεικόνιση του πώς λειτουργούσαν (και λειτουργούν αλλού...) τα στούντιο ηχογράφησης των ύμνων ή ότι άλλο είναι απαραίτητο για το ψηφιακό υλικό που έχουμε στη διάθεση μας.

bethel5
Άλλο ένα στιγμιότυπο από την ξενάγηση μας. Είναι το οικοδομικό έργο της οργάνωσης στην Ελλάδα. Πλούσιο και εντυπωσιακό. Εμείς που έχουμε Αίθουσες Βασιλείας για να συναθροιζόμαστε, το γνωρίζουμε καλά. Το ζούμε από τα μέσα. Και δοξάζουμε τον Ιεχωβά που μας δίνει αυτό τον προνόμιο να Τον λατρεύουμε.

bethel6
Λίγο πριν τελειώσει η ξενάγηση υπάρχει μια στάση στο έβδομο όροφο του Μπέθελ, από το μπαλκόνι του οποίου μπορείς να δεις το λιμάνι του Πειραιά με τα πλοία του. Διακρίνονται τα πλοία που πάνε για Κρήτη. Τόσο κοντά είναι. Άλλη μια όμορφη εμπειρία με τον Γιώργο, στην επίσκεψή μας στο Μπέθελ Ελλάδας.
Εκτύπωση

Πάμε σήμερα στους Φιλίππους την αρχαία πόλη που είχε επισκεφθεί ο απόστολος Παύλος;

Posted in Παρηγοριά

filipi.kavala1
Τον καιρό που ο απόστολος Παύλος έκανε τη δεύτερη ιεραποστολική περιοδεία του, αυτή η πόλη, οι Φίλιπποι, ήταν «η εξέχουσα [πρώτη] πόλη της περιφέρειας της Μακεδονίας», αν και προφανώς δεν ήταν πρωτεύουσά της. Βρισκόταν στο ανατολικό τμήμα της περιφέρειας, στο βόρειο άκρο του Αιγαίου Πελάγους, όχι μακριά από την περιφέρεια της Θράκης. Θα μας ξεναγήσει σήμερα ο φίλος μου Ηλίας.

filipi.kavala2
Έχοντας ανταποκριθεί στην πρόσκληση να πάει στη Μακεδονία, ο Παύλος βρέθηκε αντιμέτωπος με εναντίωση στην πρώτη κιόλας πόλη, και αυτή τη φορά η εναντίωση δεν προερχόταν από Ιουδαίους, όπως στη Γαλατία. Οι διοικητές της πόλης ενήργησαν με βάση τις ψεύτικες κατηγορίες που διατύπωσαν οι κύριοι του δαιμονισμένου κοριτσιού, οι οποίοι είχαν χάσει το εισόδημά τους επειδή εκείνη δεν ήταν πλέον σε θέση να ασκεί τη μαντική τέχνη που τους είχε αποφέρει πολύ κέρδος. Ράβδισαν τον Παύλο και τον Σίλα, τους φυλάκισαν και έκλεισαν τα πόδια τους σε ξύλινα δεσμά.

filipi.kavala3
Κατά τα μεσάνυχτα, όμως, καθώς προσεύχονταν και αινούσαν τον Θεό με ύμνους, και ενώ τους άκουγαν οι άλλοι φυλακισμένοι, συνέβη ένα θαύμα. Ένας σεισμός έσπασε τα δεσμά των φυλακισμένων και άνοιξε τις πόρτες. Ο δεσμοφύλακας, ξέροντας ότι θα αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου σε περίπτωση που έχανε τους φυλακισμένους τους οποίους είχε υπό την εποπτεία του, ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει όταν ο Παύλος τού φώναξε: «Μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, γιατί είμαστε όλοι εδώ!» Στη συνέχεια, ο δεσμοφύλακας και το σπιτικό του άκουσαν τον Παύλο και τον Σίλα, περιποιήθηκαν τις πληγές τους και βαφτίστηκαν ως πιστοί.

filipi.kavala4
Οι Φίλιπποι υπήρχαν προτού ακόμα φροντίσει ο Φίλιππος Β΄ το 356 Π.Κ.Χ. να καθαριστούν τα δάση, να επεκταθεί η πόλη και να της δοθεί το όνομά του. Πέντε χρόνια νωρίτερα, είχαν έρθει άποικοι από τη Θάσο για να εργαστούν στα πλούσια ορυχεία της τοποθεσίας Άσυλα και του Παγγαίου όρους.

filipi.kavala5
Ο Ηλίας με τη σύζυγο του, Κατερίνα κι ένα ζευγάρι Γερμανών που φιλοξένησαν σπίτι τους, στην Αναστασιά των Σερρών για δύο εβδομάδες ήρθαν μια μέρα εκδρομή εδώ. Ήταν αδελφοί μας και ήθελα να περπατήσουν στα βήματα του Παύλου, να νιώσουν στιγμές να ζωντανέψουν τη Γραφή στα μάτια τους. Και νομίζω ότι τα κατάφεραν.

filipi.kavala6
Από κει ψηλά μπορείς να δεις την πόλη της Καβάλας. Υπέροχη. Φανταστική! Τη φωτογραφία την έχει πάρει ο φίλος μου ο Ηλίας... Κι εμείς τη βλέπουμε και ονειρευόμαστε... Υπήρξε εδώ, μια άλλη καλή εποχή όταν πηγές ζωής, αγάπης και γενναιοδωρίας έρεαν από μερικούς εξαιρετικούς ανθρώπους, όπως ο Παύλος, η Λυδία, ο δεσμοφύλακας και άλλοι. Ευχαριστούμε Ηλία που μας ταξίδεψες...
Εκτύπωση

Ας έχει λίγη δροσιά, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα μια βόλτα στα βόρεια Άγραφα... Πάμε;

Posted in Επικαιρότητα

petrilo1
Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα θέρετρα της περιοχής με πλούσια βλάστηση, και γραφικά σπίτια. Βρίσκεται περίπου στο κέντρο των βορείων Αγράφων Είναι το μεγαλύτερο χωριό στην Ανατολική Αργιθέα, με μακρόχρονη ιστορία. Η ονομασία είναι Πετρίλο αλλά οι κάτοικοι επειδή αποτελείται από πολλούς συνοικισμούς το αποκαλούν Πετρίλια.

petrilo2
Αποτελείται από πολλούς συνοικισμούς Κρανιά (Χάρη), Χαλκιόπουλο, Ρώσση, Μάγειρος, Αργυρέικα, Καμπουρέικα, Βλαχογιαννέικα, Τεκέικα-Κουκλαρέικα-Παγουρέικα, Λαθηρέικα-Λειβάδια. Στα Ανατολικά του χωριού υψώνεται επιβλητικά το Βουτσικάκι (2.154), λίγο πιο κάτω από την κορυφή του οποίου στη θέση Εννιά Βρύσες πηγάζει ο Πετριλιώτης ποταμός, ο οποίος, διασχίζοντας το χωριό καταλήγει δυτικότερα στον Αχελώο.

petrilo3
Στα δυτικά και βόρεια του υψώνεται η Καράβα (2.184 μ), ενώ ολόγυρά του αντικρίζει κανείς χαμηλότερα βουνά: το Γεννητάκι (1770 μ), το Ζγουρολίβαδο (1977 μ), η Κοκκινόλακκα (1911 μ), το Παλιομάντρι (1832 μ), τα Τρία Σύνορα (1400 μ), οι Τσιούτες (1659 μ), ο Φλάμπουρας (1600 μ), το Χαρίσι (1773 μ), η Τσικρίκα κ.α.

petrilo4
Το Πετρίλο, από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο 1944, είναι η έδρα της Κυβέρνησης της ελεύθερης Ελλάδας. Αυτό ασφαλώς δεν το γνωρίζοντας, εκτός κι αν η ιστορία είναι το δυνατό σας σημείο... Η υπό τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Αλέξανδρο Σβώλο Κυβέρνηση, έχει τα γραφεία της στο Δημοτικό Σχολείο Πετρίλου.

petrilo5
Ο οικισμός αναφέρεται, στην απογραφή του 1454/55, ως Petril. Κατοικούνταν από 289 οικογένειες, εκ των οποίων οι 12 ήταν χηρών, και οι 22 άγαμων ενηλίκων επομένως από 1455 άτομα. Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν δημητριακά, διατηρούσαν καρυδιές και εξέτρεφαν μελίσσια. Την χρονιά της απογραφής, ο τιμαριούχος, στον οποίο ανήκε ο οικισμός, εισέπραξε το ποσό των 6652 άσπρων.

petrilo6
Και κάτι τελευταίο, χρήσιμο σε όσους ψάχνουν καλύτερα τα πράγματα... Και για να είμαστε ειλικρινείς κι εμείς από έρευνα το βρήκαμε... Το τοπωνύμιο Πετρίλο είναι ελληνικό. Πρόκειται για κυριωνύμιο, που δηλώνει ότι ο οικιστής του οικισμού ονομαζόταν Πετρίλος< Πέτρος.
Εκτύπωση

Ο εγκαταλειμμένος σιδηροδρομικός σταθμός στην πόλη του Αιγίου. Πιάνεται η ψυχή σου!

Posted in Επικαιρότητα

stathmos.trenon.egio1
Ένα από τα πράγματα που ξέρουμε ότι υπάρχει στο Αίγιο και είναι εμφανής με την πρώτη ματιά, είναι η εγκατάλειψη του σιδηροδρομικού δικτύου... Σε όλη την Πελοπόννησο βέβαια, αλλά εδώ το όλον θέαμα είναι μπροστά στα μάτια σου. Πήγαμε επί τούτου, τις ημέρες που ήμασταν στην Τέμενη να επισκεφτούμε το παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.

stathmos.trenon.egio2
Αυτή ήταν η εικόνα στον εγκαταλειμμένο, από χρόνια, σταθμό των τρένων στο Αίγιο... Βαγόνια σαν αυτό, έχουν σκουριάσει να περιμένουν μια επαναλειτουργία, ίσως. Βαγόνια που κάποτε έζησαν δόξες, τότε που ο σιδηρόδρομος ήταν ένα καλό και φτηνό μέσο μεταφοράς σε όλη την Ελλάδα.

stathmos.trenon.egio3
Ύστερα, στον καιρό της κρίσης και των μνημονίων, το δίκτυο στην Πελοπόννησο εγκαταλείφθηκε ως ασύμφορο. Προφανώς, έτσι το είδαν οι ιδιώτες "επενδυτές" που αγόρασαν τον ΟΣΕ από το ελληνικό δημόσιο. Δεν τους ενδιέφερε πια η εξυπηρέτηση, αλλά τα κέρδη. Απλά πράγματα στην ελεύθερη οικονομία αυτά, έτσι δεν είναι;

stathmos.trenon.egio4
Είδαμε βαγόνια μέσα στο σταθμό εγκαταλειμμένα, λεηλατημένα, σπασμένα, χωρίς τζάμια και καθίσματα γεμάτα με αντιαισθητικά γκράφιτι που αφαιρούν αντί να προσθέτουν κάτι. Αλλά δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση. Έτσι αφήνουν και απαξιώνεται η περιουσία του κράτους...

stathmos.trenon.egio5
Και όπως μπορείτε να αντιληφθείτε κι εσείς από το δέντρο που έχει φυτρώσει και μεγαλώσει μέσα στις γραμμές του τρένου, δεν πρόκειται για ένα, δυο ή τρία χρόνια. Η απαξίωση, για να είναι τέλεια, χρειάζεται να συνεργήσουν όλοι οι τοπικοί φορείς και οι άνθρωποι και να υπάρχει αρκετός χρόνος στη διάθεση τους.

stathmos.trenon.egio6
Άλλο ένα βαγόνι τρένου αφημένο στην τύχη του... Ίσως επειδή η όλη κατασκευή του είναι μεταλλική, δεν μπόρεσαν να κάνουν πολλές ζημιές πάνω του. Μόνο να  το... διακοσμήσουν με τις απίστευτες αυτές ζωγραφιές που κάποιοι συνάνθρωποι μας ίσως θεωρούν τέχνη. Αλλά θα το υποστηρίζατε κι εσείς αυτό;
Εκτύπωση

Μια αγαπημένη παρέα ξαναβρίσκεται, ύστερα από μισό αιώνα ζωής! Δεν είναι και τόσο μικρό, ε;

Posted in Τα δικά μου

mia.parea1
Ας ξεκινήσουμε μ' αυτή τη φωτογραφία που ζωντανεύει μια παλιά όμορφη ιστορία η οποία συνεχίζει να ζει, ζεστή και όμορφη, 50 χρόνια μετά... Είναι η Σούλα, ο Κώστας, ο Γιώργος και ο Δημήτρης... Ξαναβρέθηκαν στην ταβέρνα του "Πάρη" στην Άρτεμις (Λούτσα) και ήταν κάτι που άνοιξε το ασκό των αναμνήσεων.

mia.parea2
Ήταν κι άλλοι μαζί τους σ' αυτή την παρέα... Ανάμεσα του κι εγώ... Και μοιραστήκαμε τη χαρά τους, τις στιγμές τους, όταν ήταν 20χρονοι νέοι στο Αιγάλεω, πώς χάθηκαν μέσα στην πορεία της ζωής που έχει απρόβλεπτα παιχνίδια, πώς ξαναβρέθηκαν και πώς αγωνίζονται για να μην ξαναχαθούν αν και μένουν πια σε διαφορετικά μέρη του κόσμου... Εκτός από τον Δημήτρη, που συνεχίζει να μένει Αιγάλεω....

mia.parea3
Όλοι με χαμογελαστά πρόσωπα... Δεν ήταν και λίγο αυτό που ζούσαν, ε; Αφορμή ήταν ο Κώστας και ο συνδετικός κρίκος. Φιλόξενος όσο δεν πάει, με χιούμορ και καλή διάθεση για ζωή, απολαύσαμε την παρέα τους, τις δυο ώρες που μείναμε μαζί τους. Γιατί μετά έπρεπε να φύγουμε. Είχαμε ανειλημμένες υποχρεώσεις.

mia.parea4
Εκείνοι όμως κάθισαν αρκετά... Και καλά έκαναν... Είχαν τόσα να πουν, να θυμηθούν, να ξαναβάλουν κάτω στα όρια που τους επέτρεπε η μνήμη και να "ακουμπήσουν" στιγμές ανέμελες, τότε που προσπαθούσαν να γνωρίσουν τον κόσμο... Μια ομορφιά και μια αθωότητα ανεπανάληπτη!

mia.parea5
Σας έχουμε πολλά διαφορετικά πλάνα σ' αυτό το ρεπορτάζ... Είναι γιατί οι φίλοι μας, μας προμήθευσαν με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Ναι για την Μάγδα λέω και την Γιώργο. Ο δεύτερος χρειάστηκε μια υπόμνηση, η πρώτη αξιόπιστη στα λόγια της, έκανε άμεσα ότι υποσχέθηκε. Ευχαριστούμε!

mia.parea6
Ναι, ήταν μια πολύ όμορφη μέρα έτσι όπως εξελίχθηκε... Η μικρή παρέα των τεσσάρων θα το θυμάται για χρόνια αυτό το ραντεβού πάνω στο κύμα και όλοι εμείς οι άλλοι, θα θεωρούμε τους εαυτούς τυχερούς που μοιραστήκαμε μαζί τους όμορφες αναμνήσεις ζωής... Τελικά, αυτά μένουν.
Εκτύπωση

Πίσω από τα χαμόγελα της πρώτης μέρας στο σχολείο, καραδοκούν τα προβλήματα...

Posted in Δημοσιογραφικά

 thessalia120919
Οι τίτλοι των εφημερίδων, επαρχιακών οι περισσότερες, μιλάνε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην περιοχή τους με το άνοιγμα των σχολείων... Εδώ η εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ. Προφανώς τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά, από όσα καταγράφουν στα πρωτοσέλιδα τους.

neakriti120919
Η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ του Ηρακλείου, έχει αυτό το πρωτοσέλιδο... Μιλά για ελπίδες και προβλήματα... Τι όμορφα που βάζουν κάτω από τα χαλί τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν ολόκληρη την κοινωνία, αλλά αποτυπώνονται καλύτερα πάνω στα παιδιά, που στο κάτω - κάτω δεν φταίνε και σε τίποτα.

xaniwtikanea120919
Στα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ βλέπουμε και ένα άλλο πρόβλημα που συνήθως προσπερνούμε επειδή δεν αφορά τους γονείς και τα παιδιά τους. Αφορά όμως τους εκπαιδευτικούς, εκείνους που σηκώνουν στις πλάτες τους την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης και της γνώσης των παιδιών μας, χωρίς υλικοτεχνικές υποδομές.

kosmos120919
Και κάποια άλλου είδους σχολεία που ξεκινά ο Δήμος της Λάρισας, προβάλει η τοπική εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ και αξίζουν ίσως και βρουν μιμητές στην επικράτεια... Το να κάνεις δημιουργικές δράσεις στις συνοικίες της πόλης, είναι μια καλή ιδέα και αξίζουν πολλά μπράβο σε όσους τις στηρίζουν και τις προωθούν.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/09/2019

Ωραία! Τα σχολεία άνοιξαν για τη νέα χρονιά, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο ιδανικά, όσο μας τα παρουσίασαν την πρώτη μέρα... Πίσω από τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών που ξαναβρίσκονται ύστερα από την καλοκαιρινή ανάπαυλα, τα προβλήματα είναι εκεί, κάτω από το χαλί και περιμένουν.

Και είναι πολλά και μεγάλα. Ανάλογα με αυτά που αντιμετωπίζει ολόκληρη η κοινωνία... Μέσα σε ένα άρθρο, δεν είναι δυνατόν να τα δούμε όλα αυτά. Ας στρέψουμε τους προβολείς του ενδιαφέροντος μας σε ένα από αυτά, ως αποτέλεσμα της κρίσης και των συνεχόμενων μνημονίων...

Τα τελευταία 6 χρόνια τους μαθητές πολλών σχολείων της Αθήνας, στηρίζει το Πρόγραμμα Σίτισης και Προώθησης Υγιεινής Διατροφής – ΔΙΑΤΡΟΦΗ, προσφέροντας καθημερινά σε κάθε παιδί ένα υγιεινό γεύμα και προωθώντας έμπρακτα την υγιεινή διατροφή..

Ελλάδα 2019, κρίση, μετανάστευση... Μία χώρα, μία κατάσταση που διαμορφώθηκε, ένα ζήτημα που ξεκίνησε πριν 10ετίες, αλλά εντάθηκε μετά τον πόλεμο στη Συρία και στο Ιράκ.

Τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία σήμερα; Ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα και ποιους αφορούν; Αφορούν κυρίως μετανάστες;

Ένα δείγμα της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, μπορεί να πάρει κανείς στα ελληνικά σχολεία. Ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας. Λίγο έως πολύ, η κατάσταση είναι ανάλογη σε πολλά σχολεία της Ελλάδας, ιδιαίτερα όμως των πόλεων.

Στον Πειραιά, λένε έρευνες, υπάρχουν παιδιά που κλέβουν το κολατσιό των συμμαθητών τους, διότι τα ίδια δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν φαγητό από το σπίτι τους. Γίνονται έρανοι, για να συγκεντρωθούν ρούχα, φαγητά, ή να καλυφθούν τα ελάχιστα ναύλα μίας εκδρομής, ώστε το παιδάκι να μην αισθανθεί ότι βρίσκεται στο περιθώριο. Η κατάσταση, όμως, στην Αθήνα είναι ακόμη χειρότερη.episimansis.neo

Τα σχολεία, βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας. Είναι δύο δημοτικά και συστεγάζονται με δύο νηπιαγωγεία και συγκεκριμένα τα 170ο και 108ο Δημοτικά και τα 90ο και 108ο Νηπιαγωγεία, στην περιοχή των Κάτω Πατησίων.

Έχουν λαμπρούς εκπαιδευτικούς και πρωτοποριακές εκπαιδευτικές δραστηριότητες, ενώ προάγουν τη συνεργασία, την κατανόηση και την πολυπολιτισμικότητα μέσα από τη συνεχή έκφραση αγάπης προς όλους τους μαθητές.

Τα παιδιά, ωστόσο, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Τα τελευταία 6 χρόνια τους μαθητές των σχολείων αυτών προσφέρονται καθημερινά σε κάθε παιδί ένα υγιεινό γεύμα και προωθώντας έμπρακτα την υγιεινή διατροφή. Και όλα αυτά από ιδιωτικές οργανώσεις.

Σύμφωνα με στελέχη του Ινστιτούτου Prolepsis, φορέα υλοποίησης του προγράμματος, τα σχολεία αυτά πολύ λίγα έχουν να ζηλέψουν από τα διεθνή σχολεία που λειτουργούν στη χώρα μας, εκτός βέβαια από τις υλικές ανάγκες που πλήττουν τις οικογένειές τους. 64% των μαθητών αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια, ενώ περίπου το 24% του συνόλου των μαθητών βιώνει πείνα.

Σχεδόν οι μισοί μαθητές (47,5%) δεν έχουν φυσιολογικό βάρος. 37,6% των μαθητών δεν καταναλώνουν ή καταναλώνουν το πολύ μία μερίδα την εβδομάδα λαχανικά, ενώ υπάρχουν παιδιά (6%), τα οποία καταναλώνουν λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα φρούτα, γάλα ή γιαούρτι. Επίσης, 13% των παιδιών παρουσιάζει υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής εξαιτίας προβλημάτων υγείας.

Τα σχολεία αυτά συμμετέχουν στο Πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ του Ινστιτούτου Prolepsis από το σχολικό έτος 2013-14 με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, Ιδρυτικού Δωρητή του προγράμματος, ενώ τα τελευταία έτη με δωρεά της ΑΒ Βασιλόπουλος, Χρυσού Δωρητή του προγράμματος. Το πρόγραμμα, που υλοποιείται φέτος για 9η σχολική χρονιά σε σχολεία ευπαθών περιοχών υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ήταν παρόν και την 1η ημέρα έναρξης των μαθημάτων, διανέμοντας σάντουιτς και μπανάνες σε όλους τους μαθητές.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 14/9/2019, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".
Εκτύπωση

Καθώς ανεβαίνει από το νερό η βυθιζόμενη γέφυρα στο Ίσθμια. Την είδαμε βήμα - βήμα

Posted in Επικαιρότητα

istmia.gefira1
Το είδατε το σημείωμα που κάναμε ΕΔΩ, για τη βυθιζόμενη γέφυρα στον Ισθμό της Κορίνθου, από τη μεριά των Ισθμίων... Όταν φτάσαμε εκεί ήταν ήδη μέσα στο νερό. Περιμέναμε κάπου μισή ώρα, για να περάσουν τα καραβάκια που είχαν προγραμματιστεί. Και στη συνέχεια άρχισε να ανεβαίνει στην επιφάνεια.

istmia.gefira2
Ο Γιώργος δεν είχε ξαναδεί όλη αυτή τη διαδικασία και του έκανε μεγάλη εντύπωση... Αποφάσισε λοιπόν να την καταγράψει με την κάμερα του κινητού του τηλέφωνου στο βίντεο. Κι εγώ με τη σειρά μου κατέγραψα καρέ - καρέ την επιχείρηση ανέλκυσης της βυθισμένης γέφυρας.

istmia.gefira3
Σε όλες τις φωτογραφίες, φρόντισα να είναι μέσα στο πλάνο, στην άκρη του, ο Γιώργος. Ήθελα να έχει την αυθεντικότητα της στιγμής που προσπαθεί και ο άλλος να κάνει το καλύτερο που μπορεί, ώστε να αποτυπώσε,ι ψηφιακά, αυτή τη διαδικασία... Και νομίζω, εκτιμώντας το αποτέλεσμα, ότι τα κατάφερα.

istmia.gefira4
Έχει κιόλας βγει η γέφυρα που κινείται με το ηλεκτρικό ρεύμα, ο μηχανισμός της, έξω από το νερό... Και οι άνθρωποι, αλλά και τα αυτοκίνητα στο πλάι περιμένουν για να περάσουν απέναντι. Από τη μια και από την άλλη μεριά. Παρακολουθούμε και καταγράφουμε την υπομονή τους στην αναμονή.

istmia.gefira5
Έχει βγει πια για τα καλά έξω από το νερό και ευθυγραμμίζεται με το δρόμο. Ο Γιώργος, όπως βλέπεται, συνεχίζει να βιντεοσκοπεί... Κι εγώ συνεχίζω τη δουλειά μου. Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό. Και να, που μου δόθηκε η ευκαιρία... Όλα, είναι πια στη θέση τους.

istmia.gefira6
Σ' αυτό το πλάνο φαίνεται καθαρά πως δίνεται πια στην κυκλοφορία. Και όλα αποκαθίστανται. Ο Γιώργος δεν έχει λόγο να συνεχίσει να βιντεοσκοπεί... Όλα επιστρέφουν στην κανονικότητα τους. Κι εμείς παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα, περνώντας με το αυτοκίνητο μας πάνω από αυτή τη γέφυρα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA