Το να καλωπίζεις τον εαυτό σου ενώ κινείσαι ως κοινωνικό ον είναι αυτονόητο. Με την επιστροφή μου τον αν κουρευτώ ήταν εκ των ουκ άνευ... Έτρεχα με τη ζέστη στους δρόμους και κόλλαγα στον ιδρώτα και μέσα σ' όλα μου φταίγανε και τα μαλλιά! Ποια μαλλιά; Αυτά τα λίγα που έχω...

Ε, λοιπόν στις διακοπές, όλα αυτά, ούτε που σε νοιάζουν, ούτε σε ενδιαφέρουν. Εδώ όμως είναι αλλιώς... Κινούμε σε γραφεία με κόσμο, οφείλω να προσαρμοστώ αναλόγως...

Και κούρεμα και ξύρισμα λοιπόν, λίγο πριν φύγω για Σαββατοκύριακο στο χωριό. Στο κομμωτήριο της Όλγας, ο Γιώργος, έχει όρεξη για πολιτικοκοινωνική ανάλυση. Και ζητάει τη γνώμη μου και την άποψή μου την ώρα που έχει διαμορφωμένη άποψη και μου την καταθέτει.

Η Όλγα πάλι θέλει να μάθει για τον... Σωκράτη Γκιόλια. Δεν μπορεί, λέει, όλα τα ξέροπυμε εμείς οι δημοσιογράφοι κι αυτό θα το ξέρουμε. Ποιοι τον «έφαγαν» και γιατί; Την ίδια απορροία έχουν και στο συνεργείο από το οποίο πέρασα για να μου ρίξουν στο κλιματιστικό του αυτοκινήτου ένα μυκητιοκτόνο.«Πρέπει τώρα να προσέχετε, εσείς οι δημοσιογράφοι...». Μ' αρέσει αυτή η ισοπέδωση. Όλοι είμαστε ίδιοι. Κάτα σαν το χακί στο στρατό! ¨Ολοι οι στρατιώτες καλόι ή κακοί ανάλογα με την προσωπική εμπιρεία.

Ευτυχώς η Σίλβια έχει κέφια. Τπο διασκεδάζει καθώς με κουρεύει. «Τα μαλλιά σου πετάνε κ. Νίκο» μου λέει και γελάει. Με δουλεύει το τσογλανάκι...

Ας είναι. Περνά ευχάριστα η ώρα. Ύστερα στο τυπογραφείο για τον «Ηλεκτρικό», να τον πάρω για τον Μανώλη που θέλει να τον δουλέψει το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα κάνουμε τις τελικές διορθώσεις να φύγει για το πιεστήριο. Θα περάσω από την Καλλιθέα να του τη δώσω.

Αμέσως μετά Πειραιά. Στην εφημερίδα για την βάρδια στην «Κ». Στις 7 θα τελειώσω και μια ώρα αργότερα θα φύγουμε για το Ελληνικό Γορτυνίας...

Το διαβάσαμε στη σημερινή «Ελευθεροτυπία», είναι της Ελιζαμπέτας Καζαλόττι και εκφράζει τους προβληματισμούς ενός κινήματος που το ζούμε από μέσα κι εμείς στα Σεπόλια και την Ακαδημία του Πλάτωνα:

Αποφάσισαν να μην παραμείνουν με τα χέρια σταυρωμένα απέναντι στην πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα και την κοινωνική εξαθλίωση, στην οποία οδηγούν τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης.

Δηλώνουν έτοιμοι να αγωνιστούν, ξεκινώντας την κοινωνική τους αντίσταση από τις ίδιες της γειτονιές τους. Ο λόγος για κατοίκους της Αθήνας και της επαρχίας που τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά οργανώνονται σε αυθόρμητες Πρωτοβουλίες Πολιτών.

Με αφορμή την κρίση οι Ελληνες ανακαλύπτουν ξανά τη γειτονιά τους και τα αισθήματα απέναντι στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που έμοιαζαν τα τελευταία χρόνια ξεχασμένα. Οι κάτοικοι των γειτονιών της Αθήνας αποφασίζουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να υπερασπιστούν τις κοινωνικές τους κατακτήσεις με όπλο την κοινωνική αλληλεγγύη.

Πρωτοπόρος υπήρξε η γειτονιά του Νέου Κόσμου στην Αθήνα, ακολούθησαν Θησείο και Πετράλωνα, ενώ σήμερα είναι δεκάδες οι Πρωτοβουλίες Πολιτών ενάντια στην κρίση και καλύπτουν γεωγραφικά τις περισσότερες περιοχές της Αττικής. Ετσι από τον Κορυδαλλό ώς το Χαλάνδρι, από τον Αλιμο ώς τον Καρέα, από τα Εξάρχεια ώς του Παπάγου, κάτοικοι όλων των ηλικιών και πολιτικών πεποιθήσεων συναντιούνται, συζητάνε μαζί, εκφράζουν απόψεις και προβληματισμούς και προτείνουν κοινές δράσεις στις γειτονιές τους. Οι συνελεύσεις, συνήθως, ολοκληρώνονται με στιγμές χαλάρωσης, αφού αυτοσχέδια τσιμπούσια οργανώνονται από τους κατοίκους με ρεφενέ.

«Κάποιους μήνες πριν αρχίσαμε να συναντιόμαστε άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, από Νεοδημοκράτες ώς αντιεξουσιαστές, που τους ενώνει όμως η γειτονιά», λέει στην «Ε» ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, που διατηρεί χαρτοπωλείο σε κεντρικό σημείο του Θησείου και προσθέτει: «Αισθανθήκαμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Συναντηθήκαμε στην αρχή μια εικοσαριά άτομα, φτιάξαμε ένα συντονιστικό όπου καθένας μπορεί να συμμετάσχει, αφού δεν υπάρχουν ούτε πλειοψηφίες ούτε περιορισμοί. Θέσαμε το θέμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, των σκληρών μέτρων της κυβέρνησης, αλλά και το θέμα της αλληλεγγύης στη γειτονιά».

Συνδετικός κρίκος αυτής της άτυπης πρωτοβουλίας είναι η κοινή διαπίστωση ότι σε καθημερινή βάση οι άνεργοι αυξάνονται, μαγαζιά κλείνουν, πληθαίνουν οι κατασχέσεις. «Είμαστε τις άποψης» υπογραμμίζει ο κ. Παναγιωτόπουλος «ότι την κρίση δεν την περνάει κανείς μόνος του και λίγο-πολύ όλους θα μας αγγίξουν οι δυσκολίες που μας περιμένουν».

Την πρώτη συνάντηση των κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων ακολούθησαν άλλες τρεις. Ελήφθησαν κάποιες αποφάσεις, όπως η δημιουργία ενός παρατηρητηρίου τιμών, μιας ομάδας δράσης, δηλαδή, που θα ενημερώνει σχετικά με αυξομειώσεις τιμών, κυρίως στα είδη πρώτης ανάγκης στην τοπική αγορά. Κινητοποιήθηκαν επιπλέον καθηγητές, ώστε να οργανωθούν δωρεάν μαθήματα για ανέργους, γιατροί όλων των ειδικοτήτων, από παθολόγοι μέχρι ψυχίατροι που προσφέρθηκαν να κάνουν δωρεάν εξετάσεις και να αντιμετωπίσουν νοσήματα που σχετίζονται με την κρίση, όπως άγχος, καταθλίψεις κ.λπ.

«Δεν παραβλέπουμε βέβαια το γεγονός ότι η κρίση δεν είναι τοπικό φαινόμενο», τονίζει ο κ. Παναγιωτόπουλος, «αλλά πανελλαδικό και παγκόσμιο και γι' αυτό υπάρχουν και πολιτικές προτάσεις, όπως αποχή π.χ. στις επόμενες εκλογές».

Η οικολογική συνείδηση των κατοίκων, επίσης, αποτέλεσε αφορμή για να έρθουν οι κάτοικοι των αθηναϊκών γειτονιών πιο κοντά. Ετσι, σε Θησείο και Πετράλωνα οργανώνουν τοπική παραγωγή τροφίμων, προτρέποντας τη γειτονιά να καλλιεργεί λαχανικά σε ταράτσες, ζαρντινιέρες, γλάστρες και σε όποιον ελεύθερο χώρο υπάρχει. «Οι εποχές είναι επικίνδυνες», υπογραμμίζει ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος «και φοβόμαστε για ολική κατάρρευση του συστήματος». «Βλέπετε», λέει, «ο άνεργος δεν νοιάζεται για το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας ή για τα μέτρα στήριξης της οικονομίας, νοιάζεται για το πώς θα φάει. Εφόσον λύσουμε αυτό το πρόβλημα, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα».

Το διαβάσαμε στην «Ελευθεροτυπία» της 20/7/2010 γραμμένο από τον Βαγγέλη Βαγγελάτο. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και το αναδημοσιεύω εδώ δεδομένο ότι μπορεί να ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους νέους:

Ένα φιλόδοξο και πανέξυπνο σχέδιο διαλέγει την Ελλάδα ώς αφετηρία για να αλλάξει τα δεδομένα της επικοινωνίας.
Το κίνημα letsfree.org προωθεί την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο Διαδίκτυο για όλους και το «Messanger», ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος που λειτουργεί ως πλωτός κόμβος διαδικτύωσης και θα διαδώσει το μήνυμα, αποφάσισε να σαλπάρει από την Ελλάδα, για να συνδέσει όλη τη Γη.

Το letsfree είναι μια απλή και πρωτοποριακή ιδέα, στην οποία η ίδια η τεχνολογία που χώρισε -με την ανάπτυξη των υπολογιστών και του Ιντερνετ- τους γήινους σε «συνδεδεμένους» και μη, αυτή τη φορά θα προσπαθήσει να γεφυρώσει το ψηφιακό χάσμα.

Ποια είναι αυτή η ιδέα; Να γίνει προσβάσιμο ένα μέρος του Διαδικτύου μέσα από τα κινητά, ώστε σταδιακά να ξεκινήσει η ψηφιακή ένταξη αυτών που δεν μπορούν να αποκτήσουν υπολογιστή ή να πληρώσουν το κόστος σύνδεσης.

Στον πλανήτη των επτά δισεκατομμυρίων κατοίκων μόνο το ένα δισεκατομμύριο έχει πρόσβαση στο Ιντερνετ. Την ίδια στιγμή, όμως, σχεδόν πέντε δισεκατομμύρια έχουν πρόσβαση σε ένα κινητό, συνήθως με κάρτα προπληρωμένου χρόνου. Το κίνημα letsfree.org χρησιμοποιεί την εφαρμογή bluetooth των κινητών για να τα συνδέσει με τον παγκόσμιο ιστό.

Η εμβέλεια ενός δικτύου bluetooth είναι 300 μέτρα και μέσα σε αυτά μπορούν ιδανικά να συνδεθούν μεταξύ τους μέχρι και 500 (συχνά και 1.000) άτομα. Η ιδέα του letsfree είναι ένας υπολογιστής με μια κεραία bluetooth να συνδέει δωρεάν αυτό το άτυπο δίκτυο των τηλεφώνων με το Διαδίκτυο, σε έναν τόπο κοινωνικής δικτύωσης όπου θα μπορεί κανείς να δει ή να ανεβάσει και να κατεβάσει κείμενα, φωτογραφίες, μουσική ή ακόμα και βίντεο. Δωρεάν, χωρίς να πρέπει να δώσει στοιχεία ή να πάρει την άδεια κάποιου. Για να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό, βέβαια, χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένα ειδικό πρόγραμμα το οποίο στη συνέχεια «ανέβηκε» στο Διαδίκτυο, από όπου μπορεί να το αποκτήσει όποιος θέλει να στήσει τον letsfree κόμβο του στον υπολογιστή του. Το letsfree, δηλαδή, «εκδημοκρατίζει» ψηφιακά τον κόσμο, γειτονιά τη γειτονιά.

Η προσπάθεια ξεκίνησε και πρωτοδοκιμάστηκε στις βραζιλιάνικες φαβέλες, όπου συνέδεσε 60.000 άτομα, φτιάχνοντας παρέες με κινητά, σε ακτίνα γύρω από τους αυτοσχέδιους κόμβους, που στήνονταν συχνά σε παράγκες 3x3 μέτρα. Στόχος, να αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία των παραγκουπόλεων μέσα από τις καινούργιες προοπτικές για επικοινωνία και κοινωνική δικτύωση που προσφέρει το letsfree στον ιστότοπό του.

Για να διαδοθεί η ιδέα και η μέθοδος αυτή στον κόσμο, ο ελληνικής καταγωγής 44χρονος Βραζιλιάνος επιχειρηματίας της τεχνολογίας Ανδρέας Μπλαζουδάκης (στέλεχος μιας από τις εμπλεκόμενες εταιρείες στη Βραζιλία) μετέτρεψε σε σπίτι, γραφείο και κόμβο letsfree το ιστιοπλοϊκό Messanger, το εξόπλισε στη Γαλλία και ήρθε με αυτό στην Ελλάδα. Με τον «Αγγελιαφόρο», λοιπόν, θα ξεκινήσει για ένα ταξίδι 2-3 χρόνων γύρω από τη Γη, με μια ομάδα εκπαιδευμένων πλοηγών και επιστημόνων ειδικών σε τεχνολογίες κοινωνικών δικτύων για κινητά.

Σε κάθε λιμάνι που θα φτάνει θα εκπέμπει στα bluetooth που είναι ανοικτά και θα εκπαιδεύει τον κόσμο ώστε να διαδώσουν την εμπειρία επικοινωνίας και έκφρασης του letsfree. Στο ψηφιακό βίντεο στο www. letsfree.org τον βλέπει κανείς στη Γαλλία, όπου καβάλαγε και ένα ηλεκτροκίνητο σκεΐτμπορντ, ρολάροντας στους δρόμους και τις πλατείες με τον υπολογιστή-πομπό στην πλάτη, εκπέμποντας και ενημερώνοντας τον κόσμο για το λογισμικό και την κοινωνική δικτύωση του letsfree. Το, χωρίς προορισμό αλλά με σκοπό, ταξίδι του, όπως μας το περιέγραψε, θα μπορούν να το επηρεάζουν οι χρήστες του letsfree προτείνοντας διαδρομές.

Στην Ελλάδα η προσπάθεια στηρίζεται ήδη από την Τράπεζα Αττικής και το Ινστιτούτο Θερβάντες. Η μεν τράπεζα σκέφτεται να μετατρέψει όλα της τα υποκαταστήματα σε κόμβους διασύνδεσης, το δε Ινστιτούτο να το χρησιμοποιήσει σαν πλατφόρμα πολιτιστικού περιεχομένου.

Η χώρα μας επιλέχθηκε ως πατρίδα του πολιτισμού και των πολιτισμών, και ταυτόχρονα κοινωνία σε οικονομική κρίση. Οπότε, μπείτε στο www.letsfree.org και ανοίξτε τα bluetooth!

Κι όμως χρειαζόμαστε λίγο φως, να αλλάξει και το χρώμα γύρω μας... Οι ήλιοι είναι φετινοί, από το μποστάνι της Στασούλας μας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/07/2010

Διαβάζουμε στις εφημερίδες: Μαύρο βλέπουν το παρόν και ακόμη μελανότερο το άμεσο μέλλον οι Έλληνες που μετείχαν στην έρευνα καταναλωτικής εμπιστοσύνης του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και του τμήματος στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για το β' τρίμηνο του έτους. Το 75% των ερωτηθέντων θεωρούν ότι η οικονομική τους κατάσταση το τελευταίο δωδεκάμηνο έχει επιδεινωθεί, ποσοστό που αποτελεί το υψηλότερο που έχει καταγραφεί έως σήμερα.

Επτά στους δέκα είδαν ακρίβεια μέσα στο περασμένο έτος και οκτώ στους δέκα εκτιμούν ότι η φτώχεια έχει αυξηθεί και περιμένουν να αυξηθεί κι άλλο μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες. Το 78,8% πιστεύει ότι το επόμενο έτος η οικονομική κατάσταση θα αλλάξει προς το χειρότερο, ενώ μόλις το 4% βλέπει βελτίωση. Λίγο παραπάνω από τους μισούς εκτιμούν ότι τα πράγματα θα είναι χειρότερα και μετά από τέσσερα χρόνια.

Σχετικά με το δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης, βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο από τότε που ξεκίνησε η έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο 30,4 (ο δείκτης κινείται μεταξύ του 0 και του 100).
Σχεδόν καθολική είναι η πεποίθηση ότι η ανεργία θα αυξηθεί μέσα στους επόμενους 12 μήνες. Πρόκειται για εκτίμηση με την οποία συμφωνεί το 92,3% του δείγματος. Την ίδια στιγμή επτά στους δέκα προετοιμάζονται για μεγάλη αύξηση του αριθμού των ανέργων.

Εξάλλου το 93,1% θεωρεί ότι αυτή τη χρονική περίοδο είναι δύσκολο να βρει κανείς δουλειά. Αντίστοιχο είναι το ποσοστό εκείνων που πιστεύουν ότι οι θέσεις εργασίας θα μειωθούν μέσα στο επόμενο 12μηνο.
Περισσότεροι από τους μισούς (58%) αισθάνονται ανασφαλείς στην εργασία τους.

Αναφορικά με τις αποδοχές τους, το 55,6% των ερωτηθέντων δηλώνουν δυσαρεστημένοι με το μισθό που παίρνουν. Το 34,4% ούτε ικανοποιημένοι, ούτε δυσαρεστημένοι και μόνο το 7,7% ικανοποιημένοι.

Όσον αφορά στην αποταμίευση σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι τώρα δεν είναι καλή περίοδος για αποταμίευση και το 60% θεωρεί απίθανο να αποταμιεύσει μέσα στον επόμενο χρόνο. Οι πιθανότητες αποταμίευσης είναι λίγες απαντούν ακόμη δύο στους δέκα.
Τα τελευταία τέσσερα τρίμηνα παρατηρείται πάντως αργή αλλά σταθερή άνοδος του αριθμού των ερωτηθέντων που πιστεύουν ότι τώρα είναι καλή περίοδος για αποταμίευση.

Κύρια πηγή πληροφόρησης για την οικονομική πορεία της χώρας η τηλεόραση (41,6%). Ακολουθούν το διαδίκτυο (22,2%) με ιδιαίτερη διείσδυση στις νεώτερες ηλικίες, οι εφημερίδες (20,3%) και το ραδιόφωνο (7,9%).

Λοιπόν χρειαζόταν άραγε αυτή η έρευνα για να αποδείξει όλα αυτά που ζούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα; Αυτή είναι η εποχή του ΔΝΤ για την Ελλάδα, χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδες και προοπτικές;

Εκτός και αν όλα αυτά δώσουν δύναμη στη δύναμή μας και αποφασίσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Διότι βλέπουν τι γίνεται στην Ουγγαρία και αποθρασύνονται. Και βλέπεις στη Βουλή τον πολύ κ. Λοβέρδο να δηλώνει, μετά το τερατούργημά του στο Ασφαλιστικό, πως θα φέρει νόμο για να βάλει στοπ στις όποιες στοιχειώδεις αυξήσεις αποφασιστούν από τον ΟΜΕΔ (τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ήθελε τόσο να τον καταργήσει…) ή συνυπογράψουν οι κοινωνικοί εταίροι στις κλαδικές τους συμβάσεις.

Μα δεν υπάρχει κάποιος να τον πάρει με το σκουπόξυλο… Ποιος δεν ξέρει ότι η υπογραφή της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας είναι η βάση για τις κλαδικές διεκδικήσεις και προσπαθεί τώρα να μας πείσει ότι ξαφνικά έγινε η… οροφή;

Λίγη τσίπα παιδιά, δεν βλάπτει…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου..
  

Από τον ΠΣΑΤ εκδόθηκε πριν από λίγο η ακόλουθη ανακοίνωση:
Το τελευταίο αντίο στον Γιώργο Δασκαλόπουλο, που πέθανε ξαφνικά από παθολογικά αίτια, σε ηλικία 45 ετών, θα απευθύνουν αύριο το πρωί συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι.

Η κηδεία του Γιώργου Δασκαλόπουλου θα γίνει αύριο, Παρασκευή 23 Ιουλίου, στις 10 το πρωί, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Παλαιοξάρι Φωκίδας. Το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, διερμηνεύοντας τα αισθήματα του συνόλου των αθλητικών συντακτών, απευθύνει για μια ακόμη φορά τα πιο θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του, ενώ αποφάσισε να κατατεθεί στεφάνι στη σωρό του και να θεσμοθετηθεί ετήσιο έπαθλο στη μνήμη του .

Όλοι εμείς που γνωρίσαμε τον Γιώργο Δασκαλόπουλο θα έχουμε να θυμόμαστε το ήθος του, τη δημοσιογραφική του επάρκεια και το μαχητικό του πνεύμα για την ανάδειξη της αλήθειας και της υπεράσπισης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

Καλό ταξίδι Γιώργο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Μακάρι να μπορούσα να πάω, αλλά θα 'χω δουλειά ώς τις 7 το απόγευμα καθώς είμαι βάρδια στην «Κ».

Έχω πάει στο χωριό του και είναι πραγματικά υπέροχο πάνω στο βουνό...

Σε λίγο το κοντέρ των επισκεπτών αυτού του Site θα «χτυπήσει» 60.000 επισκέψεις. Κι αυτό θεωρώ ότι είναι μια κατάκτηση πραγματικά μεγάλη. Που κέρδισα με το σπαθί μου.

Μέρα με τη μέρα εκατοντάδες άνθρωποι εμπιστεύονται αυτή τη σελίδα και περιμένουν να δουν και να και να διαβάσουν κάτι ενδιαφέρον. Ελπίζω να μην τους διαψεύδω την προσδοκία.

Το παλεύω πάντως... Προσπαθώ να είμαι μέσα στα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς παρακολουθώ και ζω την επικαιρότητα από τα μέσα. Αλλά θεωρώ πως η ενημέρωση, το μοίρασμα μπορεί να γίνει με διαφορετικό τρόπο. Δεν συμφωνώ με τις κραυγές και αποφεύγω τους... ψιθύρους...

Μήνα το μήνα, η εμπιστοσύνη σας είναι για μένα μια κατάκτηση. Αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι ότι δεν πρόκειται να σας διαψεύσω.

Θα συνεχίσω να βάζω πρωτογενή κείμενα και δικές μου φωτογραφίες, θα συνεχίσω να γράφω για αυτά που ξέρω, που είδα, που έζησα, να μεταφέρω σε τούτο δω τον διαδικτυακό τόπο την εμπειρία ζωής, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.Ξεκάθαρα πράγματα. Νομίζω αυτό αγαπήσατε και γι' αυτό είστε εδώ. Συνεχίζουμε αταλάντευτα στο δρόμο που χαράξαμε με τη χαρά να βλέπουμε νέους αναγνώστες να μπαίνουν στο κλάμπ των φίλων.

Εντάξει, μην «πιέζεστε» να γράψετε, να σχολιάσετε τα γραφόμενά μου... Τα εκατό πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Μετά, όλα είναι πιο εύκολα. Πιστέψτε με...