Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Αισιόδοξος επιχειρηματίας στα 91 του!

Posted in Δημοσιογραφικά

Ζούμε τους καιρούς που θα τα δούμε όλα. Ο 91χρονος Σίντνεϊ Χάρμαν, ιδρυτής του κολοσσού στα ηχητικά συστήματα Ηarman Ιnternational, είναι ο νέος ιδιοκτήτης του περιοδικού «Νewsweek», ανακοίνωσε χθες ο όμιλος της «Washington Ρost» στον οποίο ανήκε επί μισόν αιώνα. Οταν ο Χάρμαν ρωτήθηκε γιατί αγόρασε το περιοδικό σε τόσο χαλεπούς καιρούς, απάντησε: «Διότι πρέπει να σταματήσω να σπαταλώ τη νιότη μου».

Έναντι ενός δολαρίου λένε οι γνωρίζοντες πουλήθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις τριών μηνών το διεθνούς φήμης περιοδικό που τον τελευταίο καιρό είχε σημειώσει μεγάλη πτώση στις πωλήσεις και στα διαφημιστικά έσοδα με αποτέλεσμα πέρσι να εμφανίσει ζημιές 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Η οικογένεια Γκράχαμ του ομίλου της Ρost επέλεξε τον Χάρμαν ανάμεσα σε άλλους τρεις υποψήφιους επειδή ήταν εκείνος που δεσιεύθηκε ότι θα κάνει τις λιγότερες απολύσεις – θα διατηρήσει τουλάχιστον 250 από τους 325 εργαζόμενους στο περιοδικό και θα αναλάβει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της εταιρείας, που υπολογίζονται γύρω στα 50 εκατομμύρια δολάρια.

«Σε καμία περίπτωση δεν έχω την αίσθηση ότι τα έντυπα τελείωσαν», δήλωσε ο Χάρμαν στην πρώτη του συνάντηση με τους δημοσιογράφους του περιοδικού. «Βρισκόμαστε σε ένα σημείο σύγκλισης Τύπου, κινητών και ψηφιακής τεχνολογίας. Τώρα είναι η στιγμή για να ασχοληθεί με όλα αυτά ένας ικανός επιχειρηματίας. Το “Νewsweek” αποτελεί εθνικό θησαυρό».

Σε ανακοίνωσή του ο πρόεδρος του ομίλου στον οποίο ανήκε το περιοδικό Ντόναλντ Γκράχαμ ανέφερε ότι «στην αναζήτηση αγοραστή για το “Νewsweek”, θέλαμε κάποιον ο οποίος να ενδιαφέρεται κυρίως για την ποιοτική δημοσιογραφία. Και αυτός είναι ο Σίντνεϊ Χάρμαν». Μεταξύ των ταλαντούχων δημοσιογράφων που θα παραμείνουν δεν θα είναι ο μέχρι σήμερα διευθυντής Τζον Μίτσαμ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει όταν άρχισαν οι συζητήσεις για την εξαγορά.

Βουτιά στις πωλήσεις
Την περασμένη δεκαετία το «Νewsweek» και το «Τime», τα δύο μεγαλύτερα ειδησεογραφικά περιοδικά του κόσμου, πουλούσαν μαζί κάθε εβδομάδα περίπου 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Όμως, πέρσι το «Νewsweek», που πρωτοεκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1933, με το ζόρι ξεπέρασε σε πωλήσεις το 1,5 εκατομμύριο συσσωρεύοντας μεγάλες ζημιές για τους ιδιοκτήτες του. Η επανασχεδίαση που έγινε δεν απέφερε τα αναμενόμενα, παρά την προσπάθεια να μοιάσει σε περιοδικά όπως το «Εconomist».

Καθώς περνούσε ο καιρός, η συντήρησή του με τις 12 διεθνείς εκδόσεις και τα 14 γραφεία σε όλο τον κόσμο γινόταν όλο και πιο δαπανηρή για την μητρική εταιρεία, εξ ου και η απόφαση για την πώλησή του στις αρχές Μαΐου.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, η πώλησή του στον Χάρμαν αφήνει να υπονοηθεί ότι ο «σωστός» ιδιοκτήτης ενός ζημιογόνου εντύπου είναι κάποιος που μπορεί να συνεχίσει να χάνει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως την ώρα που το επιτελείο προσπαθεί να βρει μια πιο επιτυχημένη προσέγγιση. Αυτό έδειξε να το καταλαβαίνει καλά ο Χάρμαν. Οπως είπε «δεν σκέφθηκε την αγορά με συνηθισμένους εμπορικούς όρους. Σκοπός της επένδυσής μου είναι να εξασφαλίσω τα καύσιμα για τη μετάβαση του περιοδικού σε μια νέα κατάσταση.

Θα το θεωρήσω νίκη εάν εξαλείψουμε τη ζημιά. Αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία. Αλλά ξέρω ότι θα χρειαστούν χρόνια για να γίνει αυτό, δεν πρόκειται να το πετύχουμε σε μερικούς μήνες».

1.000.000 ανέργους προβλέπει η ΓΣΕΕ

Posted in Επικαιρότητα

Δραματικές διαστάσεις λαμβάνει το πρόβλημα της ανεργίας, ενώ απογοητευτικές είναι οι προβλέψεις για το μέλλον. Ήδη οι άνεργοι τους πρώτους μήνες του έτους έφθασαν τις 570.000 και σε ποσοστό το 11,7%, ενώ το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ εκτιμά ότι ως το τέλος του έτους θα φθάσουν σε πρωτόγνωρα για τη χώρα μας επίπεδα, δηλαδή στο ένα εκατομμύριο και σε ποσοστό το 20%. Χαρακτηριστική είναι η...
αναφορά του Ινστιτούτου στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην αγορά εργασίας, οι οποίες έχουν ήδη γίνει ορατές με την αύξηση των απολύσεων και τη μη αναπλήρωση των θέσεων εργασίας που χάνονται.

Συγκεκριμένα το ΙΝΕ αναφέρει: «Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας ήταν καθ΄ όλη τη διάρκεια του 2009 και συνεχίστηκαν κατά το πρώτο τρίμηνο του 2010. Αυτές είναι: η σημαντική αύξηση της ανεργίας, η οποία κινείται πλέον σε διψήφιο ποσοστό (11,7%), με τους ανέργους να πλησιάζουν τις 570.000. Η μείωση της απασχόλησης και της μισθωτής εργασίας με τη συνακόλουθη μείωση της πλήρους και της μόνιμης απασχόλησης.

Η αύξηση των απολύσεων και το αρνητικό ισοζύγιο στην αναπλήρωση των θέσεων εργασίας». Η «πραγματική ανεργία»- πέραν της στατιστικής της απεικόνισης- θεωρείται βέβαιο ότι είναι υψηλότερη, καθώς προστίθενται στους ήδη καταγεγραμμένους ανέργους και άλλες ομάδες του πληθυσμού, όπως όσοι εργάζονται μία-δύο ώρες την εβδομάδα και συνεπώς θεωρούνται «εργαζόμενοι» ή όσοι έπαψαν να αναζητούν μια θέση εργασίας.

Οι ερευνητές του ΙΝΕ εκτιμούν ότι θα υπάρξει περαιτέρω επιδείνωση του αριθμού των απολύσεων εξαιτίας της μείωσης του ποσού των αποζημιώσεων, που δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναδιαρθρώσουν το προσωπικό τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ κατά το πρώτο τρίμηνο του 2010 το εργατικό δυναμικό της χώρας υπολογίζεται σε 5.012.392, από τα οποία 4.425.625 είναι απασχολούμενοι, 568.767 είναι άνεργοι, ενώ το ποσοστό ανεργίας εμφανίζει αύξηση κατά 2,4 ποσοστιαίες μονάδες έναντι του 2009 (11,7% έναντι 9,3%). Οι απασχολούμενοι αναλογούν στο 61,2% του παραγωγικού πληθυσμού. Η απασχόληση των νέων μέχρι 29 ετών ανέρχεται σε 756.100 και αναλογεί στο 17,1% των απασχολουμένων.

Συνολικά, οι άνεργοι σε σχέση με το προηγούμενο έτος αυξήθηκαν κατά 124.420, πάνω δηλαδή από το 1/4 των ανέργων του 2009Οι νέοι άνεργοι υπολογίζονται σε 138.290 (23,6%). Οι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή όσοι αναζητούν εργασία πάνω από ένα έτος, αποτελούν το 44,6% των ανέργων έναντι 41,6% το προηγούμενο έτος. Εν τω μεταξύ διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να καταργηθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, ούτε και η διαιτησία, έδωσε ο υπουργός Εργασίας κ. Α. Λοβέρδος κατά τη διάρκεια σύσκεψης με τα Εργατικά Κέντρα και φορείς της Κρήτης που πραγματοποιήθηκε χθες στο Ηράκλειο. Προανήγγειλε δε ελέγχους στην αγορά για την ανασφάλιστη εργασία εντός των επόμενων ημερών, από μεικτά κλιμάκια αποτελούμενα από τοπικά συνεργεία και επιθεωρητές από τα κεντρικά. (26,7%), φθάνοντας τις 586.767.

Από το ΒΗΜΑ

Σχόλιο δικό μας: Όταν η ανεργία παίρνει τέτοια μεγέθη τότε πρέπει να ανησυχούμε. Το θέμα αφορά την κοινωνική συνοχή. Και δεν σταματά πια αυτός ο γελοίος κ. Λοβέρδος να… διαβεβαιώνει; Αρκετά μας έπεισε, μέχρι τώρα, με τις πράξεις του…

Κι άντε τώρα να βρεις τη Σουβάλα...

Posted in Επικαιρότητα

Η όμορφη παραλία της Δραγονέρας στο Αγκίστρι. Μια παρέα κάνει το μπάνιο της Κυριακάτικα...

Το οδικό δίκτυο στην Αίγινα είναι γενικώς καλό. Εκεί που υστερεί λίγο είναι η σήμανση. Το είχα ένα μικρό άγχος το πρωινό της Δευτέρας που θα φεύγαμε στις 7 από τη Σουβάλα για να προλάβουμε να είμαστε νωρίς στην Αθήνα για τις δουλειές μας.

Στις 5.30 που φύγαμε από το ξενοδοχείο KAVOS BAY ήταν ακόμα νύχτα. Γενικώς ξέραμε από το χάρτη που είδαμε στο διαφημιστικό του ξενοδοχείου ότι έπρεπε να κατευθυνθούμε για Μεσαγρό, από κει θα στρίβαμε για Βάθια και πηγαίνοντας παραλιακά ευθεία αριστερά θα φτάναμε στη Σουβάλα.

Έπρεπε όμως να φανταστούμε πως φτάνοντας στο Μεσαγρό, αμέσως μετά το γεφυράκι θα κάναμε δεξιά... Ίχνος πινακίδας δεν υπάρχει εκεί. Είναι νύχτα, δεν κυκλοφορεί άνθρωπος για να τον ρωτήσουμε, ε πολύ θέλει να περάσεις το σημείο και να φτάσεις στον Άγιο Νεκτάριο, λίγο πριν την πόλη της Αίγινας;

Απογοητευτήκαμε. Κάποια στιγμή είπαμε: «Στο διάβολο τα εισιτήρια της επιστροφής από Σουβάλα» και να φεύγαμε από την πόλη της Αίγινας που έτσι κι αλλιώς είχε συχνά καραβάκια για τον Πειραιά. Για καλή μας τύχη, είδαμε στο δρόμο έναν οδηγό φορτηγού του δήμου. Τον ρωτήσαμε. Και μας είπε ότι έπρεπε να γυρίσουμε πίσω.

Γνώριμοι δρόμοι. Τους ξανακάναμε το πρωί, νωρίτερα. Στο Μεσαγρό ξανακολλάμε. Ευτυχώς έχει ξημερώσει. Ρωτάμε έναν κύριο αγουροξυπνημένο. «Μα, στο γεφυράκι έπρεπε να στρίψετε δεξιά, λέει με φυσικότητα λές και κάναμε χρόνια αυτό το ταξίδι και το δρομολόγιο...

Επιτέλους, τον βρήκαμε το δρόμο για τη Σουβάλα. Από δω και πέρα έχει πινακίδες. Έχει αρχίσει και χαράζει κιόλας. Όλα είναι πλέον πιο εύκολα τώρα.

Την ώρα που κατηφορίζουμε στο λιμάνι βλέπουμε και τον «Αλέξανδρο» να ετοιμάζεται να μπει στο λιμάνι και να δέσει.

Δυο επιβάτες μόνο κατεβαίνουν. Και καμιά 30αριά επιβάτες ανεβαίνουν. Από αυτούς οι μισοί είναι με μηχανές. Κι έχουν ένα θέμα σ' αυτό το καραβάκι με τις μηχανές... Απίστευτο, αλλά το προλάβαμε...

Καταπράσινο το Αγκίστρι. Δείτε μια εικόνα από την ενδοχώρα...

Λιγότερο internet τον Αύγουστο

Posted in Επικαιρότητα

Λοιπόν, ο Αύγουστος έχει άλλη μια δυσκολία που αφορά την επισκεψιμότητα στις ιστοσελίδες. Ποιος κάθεται τώρα, όταν είναι διακοπές να περιηγηθεί στο internet, να δει νέες αναρτήσεις, να σχολιάσει θέματα; Όλοι επιμένουν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και καλά κάνουν...

Το βλέπω κι εδώ. Έχουμε πέσει κάτω από τα 200 χτυπήματα την ημέρα. Και φυσικά κανείς δεν έχει διάθεση για σχολιασμούς. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Εδώ, τις καλές μέρες δεν... το συνηθίζουμε.

Ο Αύγουστος είναι για βουτιές στην παραλία, για λίγο ούζο παραπάνω αν το επιτρέπει η υγεία μας, για κουβεντούλα με φίλους, για ξενύχτι εφόσον έχουμε τις αντοχές και τις κεραίες τεντωμένες.

Ευτυχώς που έχουμε «καβάτζα» από δημοσιεύματα που αφορούν το Σαββατοκύριακο, εκτός κι αν η επικαιρότητα επιβάλλει μικρές παρεκτροπές... Στις οποίες και τελικά ενδίδουμε...

Το ταξίδι στην Αίγινα έχει κι άλλες συνέχειες που θα τις δείτε από αύριο σ' αυτό το χώρο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν αγχωνόμαστε. Όλα θα γίνουν και στην ώρα τους...

Το «Κεραμιδάκι» της Ειρήνης

Posted in Επικαιρότητα

Το γατάκι της Ειρήνης στα πόδια της. Την κοιτάζει στα μάτια με αγάπη…

Μεσημέρι Τρίτης… Με μια ζέστη αφόρητη. Η Ειρήνη σε άδεια. Ιδιόμορφη άδεια καθώς δεν πρόκειται να επιστρέψει στη δουλειά της όταν αυτή τελειώσει… Πληρώνει κι αυτή την κρίση του κωλωσυστήματος…

Βρήκε όμως ένα… ορφανό γατάκι, το υιοθέτησε, το ονόμασε «Κεραμιδάκι» από το χρώμα του, το ταϊζει και το φροντίζει. Του έχει βάλει ένα πλαστικό πιατάκι για γάλα.

Έτσι είναι ο άνθρωπος. Ο καλύτερος φίλος των ζώων αν είναι στα καλά του. Το γατάκι, το Κεραμιδάκι, έχει τον προστάτη του, την Ειρήνη…

Μια στάση στον Άγιο Νεκτάριο

Posted in Επικαιρότητα

Μια ακόμα φωτογραφική στάση στη Δραγονέρα του Αγκιστρίου... Σκηνές παράνομες έχουν στηθεί παντού. Προφανώς με την ανοχή της αστυνομίας. Νέοι οι περισσότεροι κατασκηνωτές που προσδοκούν σε οικονομικές διακοπές...

Στην επιστροφή για την Αγιά Μαρίνα κάναμε μια στάση στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου, τη βαριά θρησκευτική βιομηχανία του νησιού. Έτσι κι αλλιώς μαζί με τον αρχαίο ναό της Αφαίας κυριαρχεί στις κάρτες και τα διαφημιστικά του νησιού.

Και πραγματικά, ο τόπος που κρατά η εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου είναι τεράστιος. Ήταν μεσημέρι κι έκανε ζέστη την ώρα που περάσαμε και δεν είχαμε το κουράγιο να την περπατήσουμε. Επιπλέον ήμουν με το μαγιό και την αρμύρα από το μπάνιο στο Αγκίστρι, κολλημένο πάνω μου.

Είδα όμως τον κυρίως ναό. Μια πινακίδα στην είσοδο με απέτρεψε να μπω “εισέρχεσθαι ευπρεπώς ενδεδυμένοι”. Και μια μια κυρία που έχει ένα στιλ του “σε βλέπω” είναι καθισμένη στην καρέκλα λες και είναι έτοιμη να την εφαρμόσει...

Φεύγουμε για την Αγιά Μαρίνα. Ο δρόμος μας είναι ανάμεσα σε κτήματα γεμάτα φιστικιές. Δεν είναι ακόμα ώριμοι οι καρποί τους, αλλά είναι όμορφοι, στην όψη τους, πάνω στα δέντρα. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και τα φωτογράφισα...

Τα παίρνουμε έτοιμα, αρμυρά ή όχι, φρέσκα ή ψημένα, αξίζει τον κόπο να ξέρουμε από πού βγαίνουν αυτά τα φιστίκια. Και η Αίγινα είναι γεμάτη στην ενδοχώρα μ' αυτά τα δέντρα...

Και το μπαράκι δίπλα στην παραλία της Δραγονέρας. Εξυπηρετεί τους παράνομους κατασκηνωτές, είναι λίγο τσιμπημένες οι τιμές του, 3,5 ευρώ ο φραπές χωρίς απόδειξη, αλλά αξίζει τον κόπο να το επισκευθείς...

Προσφυγή της ΓΣΕΕ στον ελεγκτικό μηχανισμό της ILO

Posted in Επικαιρότητα

Η Γ.Σ.Ε.Ε. με υπόμνημά της που κατέθεσε στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) ζητά την επείγουσα ενεργοποίηση του τακτικού ελεγκτικού μηχανισμού της εξαιτίας της παραβίασης θεμελιωδών Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας από τα νομοθετικά μέτρα της Κυβέρνησης για την εφαρμογή του διεθνούς μηχανισμού δανεισμού της χώρας.

Κεντρικά ζητήματα της προσφυγής αποτελούν η παράνομη κρατική παρέμβαση με μέτρα μόνιμου χαρακτήρα στο σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων, η κατάργηση των κατώτατων ορίων προστασίας που επί δεκαετίες διασφαλίζονται από τις Εθνικές Γενικές ΣΣΕ, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και οι σοβαρές επιπτώσεις τους στα δικαιώματα των εργαζομένων, οι δραστικές μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και η ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και προσδοκιών των εργαζομένων.

Η Γ.Σ.Ε.Ε., με εκτενή τεκμηρίωση, τονίζει ότι οι δεσμεύσεις της χώρας προς τους διεθνείς πιστωτές της δεν μπορούν να αποτελέσουν επιχείρημα για τον περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων που προστατεύονται από το ελληνικό Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας, που δεσμεύουν τη χώρα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA