Ζούμε τους καιρούς που θα τα δούμε όλα. Ο 91χρονος Σίντνεϊ Χάρμαν, ιδρυτής του κολοσσού στα ηχητικά συστήματα Ηarman Ιnternational, είναι ο νέος ιδιοκτήτης του περιοδικού «Νewsweek», ανακοίνωσε χθες ο όμιλος της «Washington Ρost» στον οποίο ανήκε επί μισόν αιώνα. Οταν ο Χάρμαν ρωτήθηκε γιατί αγόρασε το περιοδικό σε τόσο χαλεπούς καιρούς, απάντησε: «Διότι πρέπει να σταματήσω να σπαταλώ τη νιότη μου».

Έναντι ενός δολαρίου λένε οι γνωρίζοντες πουλήθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις τριών μηνών το διεθνούς φήμης περιοδικό που τον τελευταίο καιρό είχε σημειώσει μεγάλη πτώση στις πωλήσεις και στα διαφημιστικά έσοδα με αποτέλεσμα πέρσι να εμφανίσει ζημιές 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Η οικογένεια Γκράχαμ του ομίλου της Ρost επέλεξε τον Χάρμαν ανάμεσα σε άλλους τρεις υποψήφιους επειδή ήταν εκείνος που δεσιεύθηκε ότι θα κάνει τις λιγότερες απολύσεις – θα διατηρήσει τουλάχιστον 250 από τους 325 εργαζόμενους στο περιοδικό και θα αναλάβει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της εταιρείας, που υπολογίζονται γύρω στα 50 εκατομμύρια δολάρια.

«Σε καμία περίπτωση δεν έχω την αίσθηση ότι τα έντυπα τελείωσαν», δήλωσε ο Χάρμαν στην πρώτη του συνάντηση με τους δημοσιογράφους του περιοδικού. «Βρισκόμαστε σε ένα σημείο σύγκλισης Τύπου, κινητών και ψηφιακής τεχνολογίας. Τώρα είναι η στιγμή για να ασχοληθεί με όλα αυτά ένας ικανός επιχειρηματίας. Το “Νewsweek” αποτελεί εθνικό θησαυρό».

Σε ανακοίνωσή του ο πρόεδρος του ομίλου στον οποίο ανήκε το περιοδικό Ντόναλντ Γκράχαμ ανέφερε ότι «στην αναζήτηση αγοραστή για το “Νewsweek”, θέλαμε κάποιον ο οποίος να ενδιαφέρεται κυρίως για την ποιοτική δημοσιογραφία. Και αυτός είναι ο Σίντνεϊ Χάρμαν». Μεταξύ των ταλαντούχων δημοσιογράφων που θα παραμείνουν δεν θα είναι ο μέχρι σήμερα διευθυντής Τζον Μίτσαμ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει όταν άρχισαν οι συζητήσεις για την εξαγορά.

Βουτιά στις πωλήσεις
Την περασμένη δεκαετία το «Νewsweek» και το «Τime», τα δύο μεγαλύτερα ειδησεογραφικά περιοδικά του κόσμου, πουλούσαν μαζί κάθε εβδομάδα περίπου 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Όμως, πέρσι το «Νewsweek», που πρωτοεκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1933, με το ζόρι ξεπέρασε σε πωλήσεις το 1,5 εκατομμύριο συσσωρεύοντας μεγάλες ζημιές για τους ιδιοκτήτες του. Η επανασχεδίαση που έγινε δεν απέφερε τα αναμενόμενα, παρά την προσπάθεια να μοιάσει σε περιοδικά όπως το «Εconomist».

Καθώς περνούσε ο καιρός, η συντήρησή του με τις 12 διεθνείς εκδόσεις και τα 14 γραφεία σε όλο τον κόσμο γινόταν όλο και πιο δαπανηρή για την μητρική εταιρεία, εξ ου και η απόφαση για την πώλησή του στις αρχές Μαΐου.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, η πώλησή του στον Χάρμαν αφήνει να υπονοηθεί ότι ο «σωστός» ιδιοκτήτης ενός ζημιογόνου εντύπου είναι κάποιος που μπορεί να συνεχίσει να χάνει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως την ώρα που το επιτελείο προσπαθεί να βρει μια πιο επιτυχημένη προσέγγιση. Αυτό έδειξε να το καταλαβαίνει καλά ο Χάρμαν. Οπως είπε «δεν σκέφθηκε την αγορά με συνηθισμένους εμπορικούς όρους. Σκοπός της επένδυσής μου είναι να εξασφαλίσω τα καύσιμα για τη μετάβαση του περιοδικού σε μια νέα κατάσταση.

Θα το θεωρήσω νίκη εάν εξαλείψουμε τη ζημιά. Αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία. Αλλά ξέρω ότι θα χρειαστούν χρόνια για να γίνει αυτό, δεν πρόκειται να το πετύχουμε σε μερικούς μήνες».

Δραματικές διαστάσεις λαμβάνει το πρόβλημα της ανεργίας, ενώ απογοητευτικές είναι οι προβλέψεις για το μέλλον. Ήδη οι άνεργοι τους πρώτους μήνες του έτους έφθασαν τις 570.000 και σε ποσοστό το 11,7%, ενώ το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ εκτιμά ότι ως το τέλος του έτους θα φθάσουν σε πρωτόγνωρα για τη χώρα μας επίπεδα, δηλαδή στο ένα εκατομμύριο και σε ποσοστό το 20%. Χαρακτηριστική είναι η...
αναφορά του Ινστιτούτου στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην αγορά εργασίας, οι οποίες έχουν ήδη γίνει ορατές με την αύξηση των απολύσεων και τη μη αναπλήρωση των θέσεων εργασίας που χάνονται.

Συγκεκριμένα το ΙΝΕ αναφέρει: «Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας ήταν καθ΄ όλη τη διάρκεια του 2009 και συνεχίστηκαν κατά το πρώτο τρίμηνο του 2010. Αυτές είναι: η σημαντική αύξηση της ανεργίας, η οποία κινείται πλέον σε διψήφιο ποσοστό (11,7%), με τους ανέργους να πλησιάζουν τις 570.000. Η μείωση της απασχόλησης και της μισθωτής εργασίας με τη συνακόλουθη μείωση της πλήρους και της μόνιμης απασχόλησης.

Η αύξηση των απολύσεων και το αρνητικό ισοζύγιο στην αναπλήρωση των θέσεων εργασίας». Η «πραγματική ανεργία»- πέραν της στατιστικής της απεικόνισης- θεωρείται βέβαιο ότι είναι υψηλότερη, καθώς προστίθενται στους ήδη καταγεγραμμένους ανέργους και άλλες ομάδες του πληθυσμού, όπως όσοι εργάζονται μία-δύο ώρες την εβδομάδα και συνεπώς θεωρούνται «εργαζόμενοι» ή όσοι έπαψαν να αναζητούν μια θέση εργασίας.

Οι ερευνητές του ΙΝΕ εκτιμούν ότι θα υπάρξει περαιτέρω επιδείνωση του αριθμού των απολύσεων εξαιτίας της μείωσης του ποσού των αποζημιώσεων, που δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναδιαρθρώσουν το προσωπικό τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ κατά το πρώτο τρίμηνο του 2010 το εργατικό δυναμικό της χώρας υπολογίζεται σε 5.012.392, από τα οποία 4.425.625 είναι απασχολούμενοι, 568.767 είναι άνεργοι, ενώ το ποσοστό ανεργίας εμφανίζει αύξηση κατά 2,4 ποσοστιαίες μονάδες έναντι του 2009 (11,7% έναντι 9,3%). Οι απασχολούμενοι αναλογούν στο 61,2% του παραγωγικού πληθυσμού. Η απασχόληση των νέων μέχρι 29 ετών ανέρχεται σε 756.100 και αναλογεί στο 17,1% των απασχολουμένων.

Συνολικά, οι άνεργοι σε σχέση με το προηγούμενο έτος αυξήθηκαν κατά 124.420, πάνω δηλαδή από το 1/4 των ανέργων του 2009Οι νέοι άνεργοι υπολογίζονται σε 138.290 (23,6%). Οι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή όσοι αναζητούν εργασία πάνω από ένα έτος, αποτελούν το 44,6% των ανέργων έναντι 41,6% το προηγούμενο έτος. Εν τω μεταξύ διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να καταργηθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, ούτε και η διαιτησία, έδωσε ο υπουργός Εργασίας κ. Α. Λοβέρδος κατά τη διάρκεια σύσκεψης με τα Εργατικά Κέντρα και φορείς της Κρήτης που πραγματοποιήθηκε χθες στο Ηράκλειο. Προανήγγειλε δε ελέγχους στην αγορά για την ανασφάλιστη εργασία εντός των επόμενων ημερών, από μεικτά κλιμάκια αποτελούμενα από τοπικά συνεργεία και επιθεωρητές από τα κεντρικά. (26,7%), φθάνοντας τις 586.767.

Από το ΒΗΜΑ

Σχόλιο δικό μας: Όταν η ανεργία παίρνει τέτοια μεγέθη τότε πρέπει να ανησυχούμε. Το θέμα αφορά την κοινωνική συνοχή. Και δεν σταματά πια αυτός ο γελοίος κ. Λοβέρδος να… διαβεβαιώνει; Αρκετά μας έπεισε, μέχρι τώρα, με τις πράξεις του…

Η όμορφη παραλία της Δραγονέρας στο Αγκίστρι. Μια παρέα κάνει το μπάνιο της Κυριακάτικα...

Το οδικό δίκτυο στην Αίγινα είναι γενικώς καλό. Εκεί που υστερεί λίγο είναι η σήμανση. Το είχα ένα μικρό άγχος το πρωινό της Δευτέρας που θα φεύγαμε στις 7 από τη Σουβάλα για να προλάβουμε να είμαστε νωρίς στην Αθήνα για τις δουλειές μας.

Στις 5.30 που φύγαμε από το ξενοδοχείο KAVOS BAY ήταν ακόμα νύχτα. Γενικώς ξέραμε από το χάρτη που είδαμε στο διαφημιστικό του ξενοδοχείου ότι έπρεπε να κατευθυνθούμε για Μεσαγρό, από κει θα στρίβαμε για Βάθια και πηγαίνοντας παραλιακά ευθεία αριστερά θα φτάναμε στη Σουβάλα.

Έπρεπε όμως να φανταστούμε πως φτάνοντας στο Μεσαγρό, αμέσως μετά το γεφυράκι θα κάναμε δεξιά... Ίχνος πινακίδας δεν υπάρχει εκεί. Είναι νύχτα, δεν κυκλοφορεί άνθρωπος για να τον ρωτήσουμε, ε πολύ θέλει να περάσεις το σημείο και να φτάσεις στον Άγιο Νεκτάριο, λίγο πριν την πόλη της Αίγινας;

Απογοητευτήκαμε. Κάποια στιγμή είπαμε: «Στο διάβολο τα εισιτήρια της επιστροφής από Σουβάλα» και να φεύγαμε από την πόλη της Αίγινας που έτσι κι αλλιώς είχε συχνά καραβάκια για τον Πειραιά. Για καλή μας τύχη, είδαμε στο δρόμο έναν οδηγό φορτηγού του δήμου. Τον ρωτήσαμε. Και μας είπε ότι έπρεπε να γυρίσουμε πίσω.

Γνώριμοι δρόμοι. Τους ξανακάναμε το πρωί, νωρίτερα. Στο Μεσαγρό ξανακολλάμε. Ευτυχώς έχει ξημερώσει. Ρωτάμε έναν κύριο αγουροξυπνημένο. «Μα, στο γεφυράκι έπρεπε να στρίψετε δεξιά, λέει με φυσικότητα λές και κάναμε χρόνια αυτό το ταξίδι και το δρομολόγιο...

Επιτέλους, τον βρήκαμε το δρόμο για τη Σουβάλα. Από δω και πέρα έχει πινακίδες. Έχει αρχίσει και χαράζει κιόλας. Όλα είναι πλέον πιο εύκολα τώρα.

Την ώρα που κατηφορίζουμε στο λιμάνι βλέπουμε και τον «Αλέξανδρο» να ετοιμάζεται να μπει στο λιμάνι και να δέσει.

Δυο επιβάτες μόνο κατεβαίνουν. Και καμιά 30αριά επιβάτες ανεβαίνουν. Από αυτούς οι μισοί είναι με μηχανές. Κι έχουν ένα θέμα σ' αυτό το καραβάκι με τις μηχανές... Απίστευτο, αλλά το προλάβαμε...

Καταπράσινο το Αγκίστρι. Δείτε μια εικόνα από την ενδοχώρα...

Λοιπόν, ο Αύγουστος έχει άλλη μια δυσκολία που αφορά την επισκεψιμότητα στις ιστοσελίδες. Ποιος κάθεται τώρα, όταν είναι διακοπές να περιηγηθεί στο internet, να δει νέες αναρτήσεις, να σχολιάσει θέματα; Όλοι επιμένουν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και καλά κάνουν...

Το βλέπω κι εδώ. Έχουμε πέσει κάτω από τα 200 χτυπήματα την ημέρα. Και φυσικά κανείς δεν έχει διάθεση για σχολιασμούς. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Εδώ, τις καλές μέρες δεν... το συνηθίζουμε.

Ο Αύγουστος είναι για βουτιές στην παραλία, για λίγο ούζο παραπάνω αν το επιτρέπει η υγεία μας, για κουβεντούλα με φίλους, για ξενύχτι εφόσον έχουμε τις αντοχές και τις κεραίες τεντωμένες.

Ευτυχώς που έχουμε «καβάτζα» από δημοσιεύματα που αφορούν το Σαββατοκύριακο, εκτός κι αν η επικαιρότητα επιβάλλει μικρές παρεκτροπές... Στις οποίες και τελικά ενδίδουμε...

Το ταξίδι στην Αίγινα έχει κι άλλες συνέχειες που θα τις δείτε από αύριο σ' αυτό το χώρο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν αγχωνόμαστε. Όλα θα γίνουν και στην ώρα τους...

Το γατάκι της Ειρήνης στα πόδια της. Την κοιτάζει στα μάτια με αγάπη…

Μεσημέρι Τρίτης… Με μια ζέστη αφόρητη. Η Ειρήνη σε άδεια. Ιδιόμορφη άδεια καθώς δεν πρόκειται να επιστρέψει στη δουλειά της όταν αυτή τελειώσει… Πληρώνει κι αυτή την κρίση του κωλωσυστήματος…

Βρήκε όμως ένα… ορφανό γατάκι, το υιοθέτησε, το ονόμασε «Κεραμιδάκι» από το χρώμα του, το ταϊζει και το φροντίζει. Του έχει βάλει ένα πλαστικό πιατάκι για γάλα.

Έτσι είναι ο άνθρωπος. Ο καλύτερος φίλος των ζώων αν είναι στα καλά του. Το γατάκι, το Κεραμιδάκι, έχει τον προστάτη του, την Ειρήνη…

Μια ακόμα φωτογραφική στάση στη Δραγονέρα του Αγκιστρίου... Σκηνές παράνομες έχουν στηθεί παντού. Προφανώς με την ανοχή της αστυνομίας. Νέοι οι περισσότεροι κατασκηνωτές που προσδοκούν σε οικονομικές διακοπές...

Στην επιστροφή για την Αγιά Μαρίνα κάναμε μια στάση στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου, τη βαριά θρησκευτική βιομηχανία του νησιού. Έτσι κι αλλιώς μαζί με τον αρχαίο ναό της Αφαίας κυριαρχεί στις κάρτες και τα διαφημιστικά του νησιού.

Και πραγματικά, ο τόπος που κρατά η εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου είναι τεράστιος. Ήταν μεσημέρι κι έκανε ζέστη την ώρα που περάσαμε και δεν είχαμε το κουράγιο να την περπατήσουμε. Επιπλέον ήμουν με το μαγιό και την αρμύρα από το μπάνιο στο Αγκίστρι, κολλημένο πάνω μου.

Είδα όμως τον κυρίως ναό. Μια πινακίδα στην είσοδο με απέτρεψε να μπω “εισέρχεσθαι ευπρεπώς ενδεδυμένοι”. Και μια μια κυρία που έχει ένα στιλ του “σε βλέπω” είναι καθισμένη στην καρέκλα λες και είναι έτοιμη να την εφαρμόσει...

Φεύγουμε για την Αγιά Μαρίνα. Ο δρόμος μας είναι ανάμεσα σε κτήματα γεμάτα φιστικιές. Δεν είναι ακόμα ώριμοι οι καρποί τους, αλλά είναι όμορφοι, στην όψη τους, πάνω στα δέντρα. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και τα φωτογράφισα...

Τα παίρνουμε έτοιμα, αρμυρά ή όχι, φρέσκα ή ψημένα, αξίζει τον κόπο να ξέρουμε από πού βγαίνουν αυτά τα φιστίκια. Και η Αίγινα είναι γεμάτη στην ενδοχώρα μ' αυτά τα δέντρα...

Και το μπαράκι δίπλα στην παραλία της Δραγονέρας. Εξυπηρετεί τους παράνομους κατασκηνωτές, είναι λίγο τσιμπημένες οι τιμές του, 3,5 ευρώ ο φραπές χωρίς απόδειξη, αλλά αξίζει τον κόπο να το επισκευθείς...