Ότι ο καιρός “φεύγει” σαν αέρας δεν είναι κάτι καινούριο. Το ξέρετε κι εσείς, όπως το ξέρω κι εγώ. Και είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις να πληθαίνουν οι επισκέψεις σ' αυτόν τον ιστότοπο...

Αν κρίνω από τα e-mail, τα τηλεφωνήματα και τα SMS που παίρνω, ίσως να έχετε επενδύσει και πιο πολλά πράγματα απ΄ όσο πρέπει πάνω του. Ας το διευκρινίσουμε αυτό. Ένα προσωπικό Site είναι, μέσα από το οποίο, με τις καθημερινές αναρτήσεις μου προσπαθώ να εκφράσω όσα, ως πολίτης ενεργός, έχω μέσα μου.

Το μόνο βέβαιον είναι ότι εδώ δεν θα βρείτε συνηθισμένα πράγματα. Δεν πρόκειται για εξειδικευμένο Site. Όλα έχουν θέση εδώ. Όλα έχουν κάτι να πουν, είτε αστεία, είτε σοβαρά.

Έτσι και θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Καθαρά και ξάστερα. Χωρίς περιστροφές, με τη γλώσσα της αλήθειας. Αυτό βέβαια έχει το ρίσκο του. Σε κάποιους τους αρέσει, ενώ κάποιους άλλους τους ενοχλεί. Έχουμε πολύ θετικά σχόλια έως... απειλές. Γελοίες απειλές βέβαια σαν αυτούς που τις κάνουν, χωρίς να συζητούν το θέμα που τους ενόχλησε, χωρίς να είναι σε θέση να ακούσουν μια άλλη άποψη πέρα από τη δική τους. Θα τους στεναχωρήσουμε, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε στην ίδια ρότα...

Καλοκαίρι του 2009 στο χωριό, οι δυο μας με τη Στασούλα, στο σπίτι της, που με φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια. Ας την έχει καλά ο Θεός...

Ας είναι καλά η Στασούλα μας. Ο ομφάλιος λώρος μου με το Θραψανό. Στην πρώτη έκκληση μου για λάδι (από τις ελιές μας) ανταποκρίθηκε άμεσα. Και σήμερα το πρωί κάτω από το σπίτι μου ήρθαν οι δυο τενέκες που ζήτησα, με τον τοπικό μεταφορέα...

Πόσο μ' αρέσει αυτή η καλή συνεννόηση, δε λέγεται... Έτσι ήμασταν πάντα με τη Στασούλα. Ένα νεύμα, μια φωνή σιγανή και όλα γίνονταν.

Είχε κι αυτή τα τρεξίματά της αυτόν τον καιρό και τις αυξημένες ευθύνες της απέναντι στα εγγόνια της. Αλλά εκεί, βράχος... Το λάδι έφτασε στην ώρα του. Είναι σημαντικό να ξέρεις τι τρως. Κι είναι άδικο να έχουμε αυτό το προνόμιο και να μην του κάνουμε χρήση...

Ωστόσο ο βροχερός καιρός την εμπόδισε να συνοδεύσει τους τενεκέδες με ένα δέμα με πράγματα. Έχουν σκάσει μύτη κάτι πρασινάδες, χορταρικά άλλο πράγμα, αυτή την εποχή. Δεν πειράζει. Την άλλη φορά. Η αγάπη κι η προθυμία της να ανταποκριθεί στο αίτημά μου, μου φτάνει και περισσεύει.

Έτσι ήταν πάντα η Στασούλα μας. Ανοιχτή καρδιά, έτοιμη να δώσει τα πάντα σε γνωστούς κι αγνώστους... Κι αυτό είναι από τα στοιχεία που με κάνει να θέλω να περνώ μαζί της τα καλοκαίρια μου. Η δικιά της προτροπή είναι που με έσπρωξε σε δύσκολους καιρούς σαν αυτούς που περνάμε, να βάλω μπροστά και να φτιάξω το πατρικό. Είναι και οι αναμνήσεις από όμορφες στιγμές, η θέληση να ξαναζήσω πράγματα σ' ένα θετικά φορτισμένο ενεργειακά χώρο.

Κάθε φορά που παίρνω δέμα από το χωριό, από τη Στασούλα, μια ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί. Τα ίδια κι αυτό το χειμωνιάτικο πρωινό του Σαββάτου με μπόλικο κρύο... Ας είναι πάντα καλά!

Αυτό είναι το νέο φύλλο του "ΑντίχTυπου", μια αντισυμβατική εφημερίδα που μοιράζεται δωρεάν και διαβάζεται και από το σινάφι μου. Εδώ θα βρείτε μεγάλες αλήθειες... Ξεφυλλίστε την προσεκτικά. Σίγουρα κάτι θα πάρετε...

Μια μέρα μετά κι ενώ η τσίκνα από τη χθεσινή μέρα είναι ακόμη στον αέρα... Θέλαμε να το κάνουμε κι εμείς χθες, αλλά κάποιοι έλλειπαν σε δουλειές, κάποιοι άλλοι έτρεχαν για δουλειές, κι έτσι δεν μπορέσαμε να βρεθούμε.

Το κάναμε πιο συχνά, παλιά... Κάποιος πρότεινε να το ξανακάνουμε φέτος. Το βρήκα ενδιαφέρον και... ενέδωσα.

Η... δίαιτα μπορεί να περιμένει. Έτσι κι αλλιώς, κάποιοι στην κυβέρνηση μας φροντίζουν με πολύ επιμέλεια από αυτή την πλευρά.

Θα πιούμε μια μπύρα (το κρασί για να πιεις πρέπει να ξέρεις...) στην υγειά σας!

Οι απόκριες είναι στη ζωή μας. Ας αδράξουμε την ευκαιρία να ντυθούμε μασκαράδες. Δείτε γύρω σας. Όλο και κάποιος δήμος θα οργανώνει γιορτές αποκριάτικες...

• Όσο μπορούμε ας κρατάμε τα έθιμα γιατί κάποιοι άλλοι ήδη ζορίζονται στον αγώνα για την επιβίωση. Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ άλλον έναν προβληματισμό.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 26/02/2011

Δεν ξέρω αν σας έχει προβληματίσει που κάθε φορά, όταν υπάρχει σε εξέλιξη μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, πάντα ή σχεδόν πάντα προκύπτουν και γεγονότα άσχημα, ώστε να στραφούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και να... ξεχαστεί η πραγματική αιτία της διαδήλωσης και τα ουσιαστικά αιτήματά της.

Η μεγάλη κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης στην Αθήνα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δείτε: Από την Κυριακή που είχαμε τα επεισόδια στο Γ. Καραϊσκάκη, στο περίφημο ντέρμπι των “αιωνίων” αντιπάλων, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι κάτι θα συμβεί και στην πορεία της Τετάρτης. Θα μου πείτε: Μα το ένα είναι αθλητικό, το άλλο πολιτικό. Ε, μην τρελαίνεστε... Στον χουλιγκανισμό αυτά τα δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία...

Την Τρίτη ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ είχε στην πρώτη του σελίδα ένα σχόλιο που παραξένεψε εμάς του μη μυημένους. Έλεγε με λίγα λόγια, ότι “προσέξτε γιατί προβοκάτορες θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν προβλήματα στην πορεία. Να τους απομονώσουμε”.

Προσωπικά μου έκανε εντύπωση γιατί γνωρίζω πως το μπλοκ του ΠΑΜΕ με την εμπειρία των μελών του ΚΚΕ ξέρει να περιφρουρεί του αγώνες του, κυρίως από προβοκάτορες. Έτσι έγινε και προχθές. Τα δύο μπλοκ του ΠΑΜΕ δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Η πορεία ολοκληρώθηκε χωρίς να προκύψει κάτι.

Δεν έγινε όμως το ίδιο και τους άλλους συγκεντρωμένους απεργούς. Και δεν αναφέρομαι στο μπλοκ των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Ήταν τόσο ισχνό που δεν χωρά κανένα σχόλιο και θα πρέπει κάποια στιγμή να μας προβληματίσει το ποιους τελικά και σε ποιο επίπεδο εκπροσωπεί...

Στο άλλο όμως, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, οι διεισδύσεις περίεργων ομάδων πάντα γίνεται. Και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ποιος θυμάται τώρα γιατί έγινε η απεργία της 23 Φλεβάρη; Κι όμως τα αιτήματα είναι συγκεκριμένα:

Οι συγκεντρωμένοι απεργοί αντιδρούσαν στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση που δεχόμαστε σε βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Η Κυβέρνηση και η Τρόικα, με πρόσχημα την οικονομική κρίση τα προβλήματα του δημοσίου χρέους και με τα μέτρα του μνημονίου αφαιρούν ένα – ένα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας, για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών, των κερδοσκόπων, των τραπεζιτών και των εργοδοτών.

Η επίθεση που δεχόμαστε αφορά το σύνολο των δικαιωμάτων μας. Μειώθηκαν και μειώνονται κατακόρυφα τα εισοδήματά μας μέσα από την κατάργηση του 13^ου και 14^ου μισθού, της 13^ης και 14^ης σύνταξης μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ και τις αυξήσεις στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, μέσα από τις αυξήσεις στα διόδια και τις τιμές των εισιτηρίων.

Κατάργησαν και καταργούν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Μετά την κύρια ασφάλιση στο τραπέζι του Προκρούστη βρίσκονται οι επικουρικές συντάξεις.

Συγχωνεύονται, καταργούνται και υποβαθμίζονται οι Δημόσιες Υπηρεσίες και οι Δημόσιες Επιχειρήσεις με μοναδικό κριτήριο τον περιορισμό των δαπανών και των κοινωνικών υπηρεσιών. Αποδιαρθρώνονται οι δημόσιες συγκοινωνίες, η Δημόσια Παιδεία, η Δημόσια Υγεία με τις καταργήσεις Υπηρεσιών και με μεταφορά του κόστους στις πλάτες των εργαζομένων και της κοινωνίας.

Καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συρρικνώνονται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και μέσα από τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις ικανοποιούνται τα αιτήματα των εργοδοτών για τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Οι εποχές αλλάζουν. Ένα όμως μένει σταθερό κι αναλλοίωτο στο χρόνο. Οι προβοκάτορες. Που θα είναι, δυστυχώς, πάντα παρόντες εκεί που θα συμβαίνουν μεγάλα γεγονότα για τους εργαζόμενους. Σε μας πέφτει το χρέος να τους απομονώσουμε. Είναι ξένο σώμα. Μακριά και έξω από τα ζητήματα των εργαζομένων, εξυπηρετεί άλλους, προφανείς, σκοπούς. Αυτούς του αποπροσανατολισμού...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη μου.

Κι επειδή δεν έχω εύκαιρη φωτογραφία από τη συνταγή που προτείνω, πού να τη βρω άλλωστε, δείτε τι κάνουν τις απόκριες στην Κοζάνη. Εκεί που ξέρουν να γλεντούν... Ο περίφημος χορός περιστέρια από το φανό στη Σκούρκα!!! Μου το θύμισε ο Κοζανίτης, Γιώργος Παπαμάρκου...Με ένα μπουκάλι ουίσκι κι εμείς θα χορεύαμε...

Εγώ τώρα, δεν τρελαίνομαι με την κουζίνα, δεν το 'χω βρε παιδί μου και δεν το παλεύω, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση της ζωής μου. Αύριο δεν ξέρω τι θα κάνω... Όμως η καλή μου φίλη Σοφία, μου έστειλε αυτή τη συνταγή και μάλλον αποκριάτικες μέρες που είναι θα την κάνω. Σας το συστήνω και σε σας. Δείτε με προσοχή, δεν είναι τελικά δύσκολη στην υλοποίησή της...

Αγοράζετε ένα κοτόπουλο 1200 γρ. και ένα μπουκάλι Ουίσκι. Προβλέψτε, αλάτι, πιπέρι,ελαιόλαδο, και μπέικον σε λωρίδες.

Για καλό και για κακό βεβαιωθείτε ότι έχετε και ένα βάζο μαγιονέζα.

Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου

Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο 5) για 10 λεπτά

Σερβιριστείτε ένα ποτήρι Ουίσκι και πιείτε το.

Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφού πρώτα το τοποθετήσετε σε κατάλληλο σκεύος.

Βάλτε και πιείτε ακόμα ένα ποτήρι Ουίσκι.

Επαναλάβατε αυτό το βήμα άλλες δυο φορές.

Μετά από ένα τέταρτο φουρνίστε το άνοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσιμο του ψοτόπουλου.

Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία

Μετά από ένα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τέλος πάτνων... κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο νοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε. Βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και καβετάστε κανα'δυό φατήρια
Κίσκη αμόκα. Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα.
3 λοτήρια αρφότερα...

Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, (έπεσε το μαλακισμένο), καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο.

Φτάτε τα κούτρα σας από το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια πουμυθικαν στα κλαπάκια της μουζινας. Μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω. Απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι. Αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι.

Την επομένη μέρα, πάρτε ένα άλκα σέλτζερ. Πηγαίνετε να φάτε κρύο κοτόπουλο με μαγιονέζα και καθαρίστε το μπουρδέλο που δημιουργήσατε στην κουζίνα

Την άλλη βδομάδα θα δοκιμάσουμε την Κρητική συνταγή: Κατσικάκι με τσικουδιά!!!