Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!
Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...
Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες. Έτσι ήταν τότε οι εποχές...
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.
Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!
Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...
Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!
Καλοκαίρι του 2009 στο χωριό, οι δυο μας με τη Στασούλα, στο σπίτι της, που με φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια. Ας την έχει καλά ο Θεός...
Ας είναι καλά η Στασούλα μας. Ο ομφάλιος λώρος μου με το Θραψανό. Στην πρώτη έκκληση μου για λάδι (από τις ελιές μας) ανταποκρίθηκε άμεσα. Και σήμερα το πρωί κάτω από το σπίτι μου ήρθαν οι δυο τενέκες που ζήτησα, με τον τοπικό μεταφορέα...
Πόσο μ' αρέσει αυτή η καλή συνεννόηση, δε λέγεται... Έτσι ήμασταν πάντα με τη Στασούλα. Ένα νεύμα, μια φωνή σιγανή και όλα γίνονταν.
Είχε κι αυτή τα τρεξίματά της αυτόν τον καιρό και τις αυξημένες ευθύνες της απέναντι στα εγγόνια της. Αλλά εκεί, βράχος... Το λάδι έφτασε στην ώρα του. Είναι σημαντικό να ξέρεις τι τρως. Κι είναι άδικο να έχουμε αυτό το προνόμιο και να μην του κάνουμε χρήση...
Ωστόσο ο βροχερός καιρός την εμπόδισε να συνοδεύσει τους τενεκέδες με ένα δέμα με πράγματα. Έχουν σκάσει μύτη κάτι πρασινάδες, χορταρικά άλλο πράγμα, αυτή την εποχή. Δεν πειράζει. Την άλλη φορά. Η αγάπη κι η προθυμία της να ανταποκριθεί στο αίτημά μου, μου φτάνει και περισσεύει.
Έτσι ήταν πάντα η Στασούλα μας. Ανοιχτή καρδιά, έτοιμη να δώσει τα πάντα σε γνωστούς κι αγνώστους... Κι αυτό είναι από τα στοιχεία που με κάνει να θέλω να περνώ μαζί της τα καλοκαίρια μου. Η δικιά της προτροπή είναι που με έσπρωξε σε δύσκολους καιρούς σαν αυτούς που περνάμε, να βάλω μπροστά και να φτιάξω το πατρικό. Είναι και οι αναμνήσεις από όμορφες στιγμές, η θέλησηνα ξαναζήσω πράγματα σ' ένα θετικά φορτισμένο ενεργειακά χώρο.
Κάθε φορά που παίρνω δέμα από το χωριό, από τη Στασούλα, μια ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί. Τα ίδια κι αυτό το χειμωνιάτικο πρωινό του Σαββάτου με μπόλικο κρύο... Ας είναι πάντα καλά!
Αυτό είναι το νέο φύλλο του "ΑντίχTυπου", μια αντισυμβατική εφημερίδα που μοιράζεται δωρεάν και διαβάζεται και από το σινάφι μου. Εδώ θα βρείτε μεγάλες αλήθειες... Ξεφυλλίστε την προσεκτικά. Σίγουρα κάτι θα πάρετε...
Μια μέρα μετά κι ενώ η τσίκνα από τη χθεσινή μέρα είναι ακόμη στον αέρα... Θέλαμε να το κάνουμε κι εμείς χθες, αλλά κάποιοι έλλειπαν σε δουλειές, κάποιοι άλλοι έτρεχαν για δουλειές, κι έτσι δεν μπορέσαμε να βρεθούμε.
Το κάναμε πιο συχνά, παλιά... Κάποιος πρότεινε να το ξανακάνουμε φέτος. Το βρήκα ενδιαφέρον και... ενέδωσα.
Η... δίαιτα μπορεί να περιμένει. Έτσι κι αλλιώς, κάποιοι στην κυβέρνηση μας φροντίζουν με πολύ επιμέλεια από αυτή την πλευρά.
Θα πιούμεμια μπύρα (το κρασί για να πιεις πρέπει να ξέρεις...) στην υγειά σας!
Οι απόκριες είναι στη ζωή μας. Ας αδράξουμε την ευκαιρία να ντυθούμε μασκαράδες. Δείτε γύρω σας. Όλο και κάποιος δήμος θα οργανώνει γιορτές αποκριάτικες...
Όσο μπορούμε ας κρατάμε τα έθιμα γιατί κάποιοι άλλοι ήδη ζορίζονται στον αγώνα για την επιβίωση. Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ άλλον έναν προβληματισμό.
Δεν ξέρω αν σας έχει προβληματίσει που κάθε φορά, όταν υπάρχει σε εξέλιξη μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, πάντα ή σχεδόν πάντα προκύπτουν και γεγονότα άσχημα, ώστε να στραφούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και να... ξεχαστεί η πραγματική αιτία της διαδήλωσης και τα ουσιαστικά αιτήματά της.
Η μεγάλη κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης στην Αθήνα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δείτε: Από την Κυριακή που είχαμε τα επεισόδια στο Γ. Καραϊσκάκη, στο περίφημο ντέρμπι των “αιωνίων” αντιπάλων, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι κάτι θα συμβεί και στην πορεία της Τετάρτης. Θα μου πείτε: Μα το ένα είναι αθλητικό, το άλλο πολιτικό. Ε, μην τρελαίνεστε... Στον χουλιγκανισμό αυτά τα δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία...
Την Τρίτη ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ είχε στην πρώτη του σελίδα ένα σχόλιο που παραξένεψε εμάς του μη μυημένους. Έλεγε με λίγα λόγια, ότι “προσέξτε γιατί προβοκάτορες θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν προβλήματα στην πορεία. Να τους απομονώσουμε”.
Προσωπικά μου έκανε εντύπωση γιατί γνωρίζω πως το μπλοκ του ΠΑΜΕ με την εμπειρία των μελών του ΚΚΕ ξέρει να περιφρουρεί του αγώνες του, κυρίως από προβοκάτορες. Έτσι έγινε και προχθές. Τα δύο μπλοκ του ΠΑΜΕ δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Η πορεία ολοκληρώθηκε χωρίς να προκύψει κάτι.
Δεν έγινε όμως το ίδιο και τους άλλους συγκεντρωμένους απεργούς. Και δεν αναφέρομαι στο μπλοκ των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Ήταν τόσο ισχνό που δεν χωρά κανένα σχόλιο και θα πρέπει κάποια στιγμή να μας προβληματίσει το ποιους τελικά και σε ποιο επίπεδο εκπροσωπεί...
Στο άλλο όμως, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, οι διεισδύσεις περίεργων ομάδων πάντα γίνεται. Και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ποιος θυμάται τώρα γιατί έγινε η απεργία της 23 Φλεβάρη; Κι όμως τα αιτήματα είναι συγκεκριμένα:
Οι συγκεντρωμένοι απεργοί αντιδρούσαν στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση που δεχόμαστε σε βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Η Κυβέρνηση και η Τρόικα, με πρόσχημα την οικονομική κρίση τα προβλήματα του δημοσίου χρέους και με τα μέτρα του μνημονίου αφαιρούν ένα – ένα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας, για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών, των κερδοσκόπων, των τραπεζιτών και των εργοδοτών.
Η επίθεση που δεχόμαστε αφορά το σύνολο των δικαιωμάτων μας. Μειώθηκαν και μειώνονται κατακόρυφα τα εισοδήματά μας μέσα από την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, της 13ης και 14ης σύνταξης μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ και τις αυξήσεις στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, μέσα από τις αυξήσεις στα διόδια και τις τιμές των εισιτηρίων.
Κατάργησαν και καταργούν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Μετά την κύρια ασφάλιση στο τραπέζι του Προκρούστη βρίσκονται οι επικουρικές συντάξεις.
Συγχωνεύονται, καταργούνται και υποβαθμίζονται οι Δημόσιες Υπηρεσίες και οι Δημόσιες Επιχειρήσεις με μοναδικό κριτήριο τον περιορισμό των δαπανών και των κοινωνικών υπηρεσιών. Αποδιαρθρώνονται οι δημόσιες συγκοινωνίες, η Δημόσια Παιδεία, η Δημόσια Υγεία με τις καταργήσεις Υπηρεσιών και με μεταφορά του κόστους στις πλάτες των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συρρικνώνονται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και μέσα από τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις ικανοποιούνται τα αιτήματα των εργοδοτών για τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Οι εποχές αλλάζουν. Ένα όμως μένει σταθερό κι αναλλοίωτο στο χρόνο. Οι προβοκάτορες. Που θα είναι, δυστυχώς, πάντα παρόντες εκεί που θα συμβαίνουν μεγάλα γεγονότα για τους εργαζόμενους. Σε μας πέφτει το χρέος να τους απομονώσουμε. Είναι ξένο σώμα. Μακριά και έξω από τα ζητήματα των εργαζομένων, εξυπηρετεί άλλους, προφανείς, σκοπούς. Αυτούς του αποπροσανατολισμού...
Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη μου.
Κι επειδή δεν έχω εύκαιρη φωτογραφία από τη συνταγή που προτείνω, πού να τη βρω άλλωστε, δείτε τι κάνουν τις απόκριες στην Κοζάνη. Εκεί που ξέρουν να γλεντούν... Ο περίφημος χορός περιστέρια από το φανό στη Σκούρκα!!! Μου το θύμισε ο Κοζανίτης, Γιώργος Παπαμάρκου...Με ένα μπουκάλι ουίσκι κι εμείς θα χορεύαμε...
Εγώ τώρα, δεν τρελαίνομαι με την κουζίνα, δεν το 'χω βρε παιδί μου και δεν το παλεύω, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση της ζωής μου. Αύριο δεν ξέρω τι θα κάνω... Όμως η καλή μου φίλη Σοφία, μου έστειλε αυτή τη συνταγή και μάλλον αποκριάτικες μέρες που είναι θα την κάνω. Σας το συστήνω και σε σας. Δείτε με προσοχή, δεν είναι τελικά δύσκολη στην υλοποίησή της...
Αγοράζετε ένα κοτόπουλο 1200 γρ. και ένα μπουκάλι Ουίσκι. Προβλέψτε, αλάτι, πιπέρι,ελαιόλαδο, και μπέικον σε λωρίδες.
Για καλό και για κακό βεβαιωθείτε ότι έχετε και ένα βάζο μαγιονέζα.
Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου
Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο 5) για 10 λεπτά
Σερβιριστείτε ένα ποτήρι Ουίσκι και πιείτε το.
Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφού πρώτα το τοποθετήσετε σε κατάλληλο σκεύος.
Βάλτε και πιείτε ακόμα ένα ποτήρι Ουίσκι.
Επαναλάβατε αυτό το βήμα άλλες δυο φορές.
Μετά από ένα τέταρτο φουρνίστε το άνοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσιμο του ψοτόπουλου.
Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία
Μετά από ένα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τέλος πάτνων... κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο νοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε. Βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και καβετάστε κανα'δυό φατήρια Κίσκη αμόκα. Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα. 3 λοτήρια αρφότερα...
Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, (έπεσε το μαλακισμένο), καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο.
Φτάτε τα κούτρα σας από το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια πουμυθικαν στα κλαπάκια της μουζινας. Μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω. Απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι. Αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι.
Την επομένη μέρα, πάρτε ένα άλκα σέλτζερ. Πηγαίνετε να φάτε κρύο κοτόπουλο με μαγιονέζα και καθαρίστε το μπουρδέλο που δημιουργήσατε στην κουζίνα
Την άλλη βδομάδα θα δοκιμάσουμε την Κρητική συνταγή: Κατσικάκι με τσικουδιά!!!
Οι άνθρωποι που εμφανίζονται στο βίντεο μου είναι άγνωστοι. Ζήτησα από το You Tube να μου δώσει κάτι για την Τσικνοπέμπτη και μου έδωσε αυτούς τους τύπους από την Πάτρα. Μου άρεσαν γιατί είναι μέσα στο κλίμα των ημερών...
Αν έχετε την πολυτέλεια και είστε σπίτι απόψε το βράδυ ας βάλουμε ένα κοψίδι (τρόπος του λέγειν...) στα κάρβουνα κι ας πιούμε ένα ποτηράκι στην υγειά αυτών που αγαπάμε... Όμορφο είναι, όταν μπορούμε να κρατάμε τα έθιμα...
Ξεφεύγουμε απ' αυτή την ισοπέδωση των πάντων. Τα πάνω – κάτω είναι μέσα στο ντιενέι μας. Το χρειαζόμαστε. Ανανεώνει και αναζωογονεί. Άμα μάλιστα υπάρχει στο τραπέζι και καλή παρέα, τότε... η καλή διασκέδαση είναι δεδομένη. Ας πάνε κάτω τα φαρμάκια!
Για μένα είναι γνωστό πως η Πέμπτη είναι μια δύσκολη μέρα με τρεις εκδόσεις στην πλάτη Όμως ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου ξημερώσει η Τσικνοπέμπτη...
Ο Δήμος Ηρακλείου Κρήτης, διατηρώντας την παράδοση της Τσικνοπέμπτης, που θέλει μικρούς και μεγάλους να περιδιαβαίνουν μεταμφιεσμένοι στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης τραγουδώντας και χορεύοντας, και θέλοντας να αναδείξει το πνεύμα της Αποκριάς, διοργανώνει και φέτος ένα πλούσιο εορταστικό πρόγραμμα με τσικνίσματα στους κεντρικούς δρόμους - χορούς και τραγούδια.
Στις 7 το απόγευμα θα ανάψουν οι ψησταριές στο κέντρο της πόλης. Μαζί με την "τσίκνα" θα ανεβαίνει και το κέφι των καρναβαλιστών που θα ξεχυθούν στους δρόμους, η μουσική, από τα μεγάφωνα, θα δίνει τον τόνο και το ρυθμό και στα κιόσκια με τις ψησταριές θα κερνούν μεζέδες, κρασί και αναψυκτικά.
«Βάλτε τις αποκριάτικες στολές σας και ελάτε στο κέντρο της πόλης, ο χορός, το τραγούδι και το ξεφάντωμα θα συνεχιστεί μέχρι αργά το βράδυ. Η Τσικνοπέμπτη είναι μια γιορτή για όλη την οικογένεια» αναφέρει σε ανακοίνωση του ο Δήμος.
Αλλη μια ζωντανή "ανταπόκριση" μέσα από το... πεδίο της μάχης. Οι διαδηλωτές πήραν την υπόθεση στα χέρια τους, έγιναν για λίγο δημοσιογράφοι και σχολιάζουν...
Του Νίκου Σιαπάτη, προέδρου Ένωσης Εργαζομένων ΗΣΑΠ
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες,
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες απεργούς πείνας που συνεχίζουν τον αγώνα τους.
Αυτός ο αγώνας αφορά όλους μας και πρέπει να επιλυθούν άμεσα τα αιτήματά τους.
Βιώνουμε την πλέον βάρβαρη και σκληρή επίθεση του κεφαλαίου που έχουμε γνωρίσει ως τώρα, με μοναδική στόχευση να πάρουν πίσω όσα μέχρι σήμερα έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι.
Στην περίπτωση της Ελλάδας έχει βρεθεί εκείνος ο αδύναμος κρίκος για να περάσουν οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου των τραπεζιτών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Η κρίση δανεισμού και τα δημόσια ελλείμματα είναι το πρόσχημα για να συρθεί η χώρα σε εξευτελιστικές για την κοινωνία και τους εργαζόμενους βίαιες προσαρμογές στην οικονομία και την αγορά εργασίας.
Τα αισχρά και εκβιαστικά διλήμματα περί χρεοκοπίας που θέτουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου στη χώρα μας η τρόικα και η πιο νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος χρησιμοποιούνται για την νομιμοποίηση των επιλογών τους.
Στην παρούσα φάση για την με κάθε τρόπο εφαρμογή του Μνημονίου τα μέχρι σήμερα εργασιακά κοινωνικά ακόμη και δημοκρατικά δικαιώματα καρατομούνται.
Στο δημόσιο τομέα οι μισθοί περικόπτονται με μεγάλη ταχύτητα και με πρόσχημα το ενιαίο μισθολόγιο προωθούνται πολιτικές για νέες περικοπές και διαιώνιση της λιτότητας.
Στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα με αιχμή τις Συγκοινωνίες η προσαρμογή είναι ακόμα πιο βίαιη. Οριζόντιες μειώσεις μισθών, κατάργηση ΣΣΕ, Κανονισμών προσωπικού, Υποχρεωτικές μετατάξεις είναι τα εργαλεία της δήθεν εξυγίανσης.
Πέραν όμως της δραματικής περικοπής των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων ο Νόμος για τις Συγκοινωνίες αποτελεί το πρόκριμα για ένα γενικευμένο ξήλωμα όλων των δημοσίων και κοινωνικών αγαθών και την εκχώρησή τους σε ιδιώτες.
Στον Ιδιωτικό τομέα το σχέδιο της πλήρους και χωρίς όρια νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης της αγοράς εργασίας αναπτύσσεται σε όλα τα επίπεδα.
Καταργούνται οι Συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι Συλλογικές Συμβάσεις.
Στο προσκήνιο οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής απασχόληση, η απόλυση με προειδοποίηση και μισή αποζημίωση, η σύμβαση του ενός έτους χωρίς αποζημίωση, η μειωμένη Ε.Γ.Σ.Σ.Ε για τους νέους.
Εδώ η εργασιακή ζούγκλα παίρνει σάρκα και οστά.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με το εκρηκτικό μείγμα της ακρίβειας- του πληθωρισμού της φορολογικής επιδρομής και της δραματικής αύξησης της ανεργίας οδηγούν την ελληνική κοινωνία στην καταστροφή.
Απέναντι σε αυτή την αντεργατική νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της ΕΕ και της κυβέρνησης μοναδικό όπλο αντίστασης και ανατροπής είναι οι δικοί μας συνεχείς ενωτικοί και μαζικοί εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες.
Η σημερινή απεργία πρέπει να σημάνει την έναρξη, μιας ολομέτωπης αντεπίθεσης των εργαζομένων ενάντια στον καταστροφικό κατήφορο που μας σπρώχνουν η τρόικα και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ελλάδας.
Σήμερα που η κυβέρνηση προωθεί σχέδιο για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που προετοιμάζει και νέο βάρβαρο μνημόνιο, που και σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης προωθείται το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας και με πρόσχημα τα χρέη, νέες επώδυνες πολιτικές έρχονται για τους εργαζόμενους και τους λαούς.
Ο αγώνας που δίνουμε είναι αγώνας για την επιβίωση της εργατικής τάξης.
Είναι αγώνας ζωής για μας και την νέα γενιά και θα τον δώσουμε μέχρι τέλους.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!