Είναι ενθαρρυντικό που σε τέτοιους δύσκολους καιρούς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι γύρω μας, στη γειτονιά που έχουν τα κουράγια να δημιουργούν εκδηλώσεις τέτοιες που μας φέρνουν πιο κοντά και αναδεικνύουν την αίσθηση της αλληλεγγύης. Το κάναμε πέρσι στην ΕΚΑΠ, το επαναλαμβάνουμε και φέτος. Εγώ δεν θα είμαι εδώ, αλλά η καρδιά μου είναι κοντά σ' αυτούς που επιχειρούν στον πολιτισμό. Μπράβο παιδιά! Δυνατά μπροστά!

Μέρα αλλιώτικη σήμερα... Πέμπτη, λίγο πριν το Σαββατοκύριακο, το τελευταίο πριν τη φετινή καλοκαιρινή μου άδεια κι είναι κάπως παράξενη. Από χθες άρχισαν άρχισαν τα περίεργα, πολιτικά ξεσπάσματα που ο σημερινός ΦΙΛΑΘΛΟΣ, ναι η αθλητική εφημερίδα διατυπώνει πολύ... πολιτικά. Δείτε την πάνω... Έχει μια ξεχωριστή σημασία, πιστέψτε με.

Όλη μέρα χθες ζήσαμε ένα θρίλερ. Για την ακρίβεια όχι εμείς, αλλά αυτοί που διαχειρίζονται την εξουσία. Μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας άρχισαν να κυκλοφορούν σενάρια περί παραίτησης του πρώτου και επαφές για μια κυβέρνηση ενότητας χωρίς τον Γιωργάκη.

Ο μύθος καταρρίφθηκε με το διάγγελμα (πώς χάνουν οι λέξεις το νόημά τους...) του Γ. Παπανδρέου. Όχι, είπε, δεν παραιτείται, θα προχωρήσει σήμερα σε ριζικό ανασχηματισμό.

Περιμένουμε να τον δούμε. Ώρες μετράει έτσι κι αλλιώς. Να δούμε τα νέα πρόσωπα, όχι πως έχουμε καμιά ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξουν οι πολιτικές που δεν ορίζονται πια από εδώ, αλλά από την τρόικα και τους άλλους πάτρωνες μας, αλλά να, έτσι από επαγγελματική διαστροφή.

Τον καημένο τον Γιωργάκη... Συμπάσχω μαζί του... Είναι δυνατόν σήμερα, ημέρα γενεθλίων του να έχει τόση δουλειά να κάνει, αντί να... σβήνει κεράκια στο πάρτι με τους κολλητούς του;

Για τα υπόλοιπα οφείλω να δηλώσω ότι δεν συμμερίζομαι την αγωνία,των φίλων στο Twitter. Δεκάρα δεν δίνω αν χθες είχε έκλειψη ηλίου ή αν σήμερα είναι του Αγίου Μνημονίου... Ανθρώπινες κουβέντες, μικρές, ανάξιες για συζήτηση...

Με τόσα ψέματα που ντύνονται.. οι λέξεις. Προφητικό τραγούδι...

.

Δεν πήγα σε καμιά συγκέντρωση σήμερα. Προτίμησα να πάω στην πλατεία Συντάγματος, εκεί που έτσι κι αλλιώς καταλήγουν όλες οι πορείες από τις συγκεντρώσεις. Σκέτο πανηγύρι... Είχα δέκα μέρες να έρθω και όλα είναι διαφορετικά. Κι οπωσδήποτε πιο οργανωμένα. Επικέντρωσα το φακό μου σε κοντινά πλάνα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία που, όπως γράφει ένα κεντρικό πανό, δεν είναι πια μόνο αγανακτισμένοι αλλά και αποφασισμένοι.

Έχει συννεφιά, αλλά κάνει κουφόβραση... Κάθε φορά που βγαίνει λίγος ήλιος, ανάμεσα από τα σύννεφα, δεν υποφέρεται από τη ζέστη. Αλλά είναι ωραία η ατμόσφαιρα κάτω στην πλατεία. Τα ηχεία και τα συνθήματα των ανθρώπων που δηλώνουν ότι δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα “μπερδεύονται” με τις ντουντούκες των απεργών του ΠΑΜΕ που βρίσκονται παρατεταγμένοι στην αρχή της Σταδίου και είναι να τους χαίρεσαι όλους. Οι σφυρίχτρες δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο, ενώ στα μεγάφωνα παίζουν τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Τους ακούω που μιλούν στα τηλέφωνα. Με πάθος. Περιγράφουν όσα ζουν εδώ και λένε “μην τους πιστεύετε στην τηλεόραση. Λένε ψέματα”. Εδώ υπάρχουν χιλιάδες κόσμου... Και πάνω και κάτω και στους γύρω δρόμους από τη Βουλή. Βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα. Έχουν έρθει εδώ με συνείδηση. Ξέρουν τι θέλουν, δεν “ξεπαρκάρουν” τυχαία στην πλατεία. Είναι αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι. Αδιαφορούν αν τους λοιδορούν κάποιοι λιμοκοντόροι. Ξέρουν τη δικιά τους αλήθεια για όσα βιώνουν και την πιστεύουν με όλο τους το είναι.

Το άγνωστο είναι που τρομάζει τους βολεμένους, το μη ελεγχόμενο... Αυτό έχει δείξει η ζωή. Η αλήθεια είναι πως χρειάζονται κότσια για να ξεβολευτείς από την πολυθρόνα του σαλονιού, να βγεις στο δρόμο και να διεκδικήσεις μια πιο αξιοπρεπή ζωή. Η ΕΣΗΕΑ ανέστειλε την απεργία. Το απόγευμα θα πάμε για δουλειά. “Πολιτικές εξελίξεις” λέει, σιγά που θα είχαν τα κότσια να υπερασπιστούν την απεργία. Εδώ δεν είναι ικανοί να βγάλουν προεδρείο... Τι να κάνουμε, αυτοί μας έτυχαν, μ' αυτούς θα πορευτούμε...

Χιλιάδες κόσμος έχει δώσει το παρών. Ειρηνικά, σε μια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα διαδικασία, εδώ στην κάτω πλατεία Συντάγματος. Γράφει σημειώματα, πικέτες, έχει στήσει τις σκηνές του... Δεν τα έχω ξαναδεί όλα αυτά. Περπατώ ανάμεσά τους. Φυσιολογικοί άνθρωποι φαίνονται. Υποθέτω πως θα έχουν οικογένειες και έξω από δω θα ζουν μια νορμάλ ζωή. Αλλά αποφάσισαν να “ξεβολευτούν”, να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν ειρηνικά. Ιδιαίτερα μια τέτοια μέρα γενικής απεργίας έχει μια ξεχωριστή σημασία η περικύκλωση της Βουλής.

Μια η ώρα το μεσημέρι, ρίχνει μερικές σταγόνες... Ίσως το πάει για βροχή, αλλά κανείς δεν αγχώνεται. Προσπαθούν μόνο να προμηθευτούν μάσκες προσώπου γιατί ακούν πως σε κάποια σημεία εδώ κοντά, έχουν πέσει δακρυγόνα. Σχολιάζουν τα θέμα χαλαρά, πίνοντας μπύρα δίπλα στην είσοδο του ΜΕΤΡΟ που κι εδώ περισσεύουν τα συνθήματα. Τρώνε πρόχειρα ένα σάντουιτς ή ένα σουβλάκι και επιμένουν να είναι εδώ. Και σήμερα και αύριο. Έως ότου σηκωθούν και φύγουν αυτοί που μας κυβερνούν.

Δύσκολη η κατάσταση σήμερα λόγω της 24ωρης πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας. Η Ελλάδα έχει κατεβάσει ρολά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ιούνιος, μετρώντας μέρες για τις διακοπές μου... Και βέβαια θα πάμε στη συγκέντρωση, ώρα 11 στο Πεδίον του Άρεως. Θέλω να δω τι κόσμος θα μαζευτεί, πόσος θα είναι ο θυμός που θα εκφραστεί μ' αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας.

Εντάξει, ξέρω, η κρίση χτυπά και όχι τυχαία και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που σ' αυτή τη δύσκολη συγκυρία αρνούνται να ακολουθήσουν τα προστάγματα της εποχής.

Μόλις πριν δυο μέρες, έκανε το γύρο του διαδικτύου ένα μονόστηλο οικονομικής εφημερίδας με υπογραμμισμένο το όνομα του προέδρου της ΓΣΕΕ και τις 100.000 ευρώ που παίρνει ως αποζημίωση για την παρουσία του στο Δ. Σ. της τράπεζας. Το ερώτημα είναι τι κοινό μπορεί να έχει ο κ. Παναγόπουλος με τους εργαζόμενους, τα συμφέροντα των οποίων, υποτίθεται ότι εκπροσωπεί στην
ανώτατη συνομοσπονδία, τη ΓΣΕΕ, στην οποία κατέχει το κορυφαίο αξίωμα.

Όσο κι αν είναι προκλητικές τέτοιες καταστάσεις -και είναι- το ερώτημα που τίθεται είναι, τέτοια γεγονότα πρέπει να μπαίνουν φραγμός στις διεκδικήσεις μας;

Δείτε τι συμβαίνει στο δικό μας εργασιακό χώρο... Πάνε τώρα κοντά τρεις εβδομάδες από τότε που τέλειωσαν οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ κι ακόμα να συνέλθουν σε Σώμα οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές συνάδελφοι. Και στο μεταξύ γίνεται ο κακός χαμός στα μαγαζιά κι εμείς είμαστε απροστάτευτοι από τον... ακέφαλο συνδικαλιστικός μας φορέα.

Αυτό θέλουμε; Αυτό μας πρέπει; Ώρα να προβληματιστούμε σοβαρά για τη στάση μας και να βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους. Να επιβάλουμε με την ενεργό πίεσή μας λύσεις για το συμφέρον του κλάδου που δοκιμάζεται σκληρά.

Η απεργία είναι το έσχατο μέσο για διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Σκληρό κι ανελέητο είναι να χάνεις, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, το μεροκάματο. Αλλά δεν έχουμε, δυστυχώς, άλλη επιλογή. Θα το παλέψουμε όσο μπορούμε κι όσο αντέχουμε. Με την ενότητα, με τον αγώνα μας, με το κεφάλι ψηλά. Έτσι θα περάσουμε νικηφόρα τη δοκιμασία, όχι με ηττοπάθεια, όχι με σκυμμένο το κεφάλι, συμβιβασμένοι με το λίγο και το τίποτα...

Τρίτη μεσημέρι, ώρα 1. Έχω μια ολόκληρη ώρα στην αναμονή, σε εποχές που η πίεση της δουλειάς είναι συγκεκριμένη για να βάλω 25 ευρώ στο λογαριασμό της MyCash, μια ληξηπρόθεσμη οφειλή για την οποία, άνθρωπος από την εταιρία, με την οποία συνεργάζεται η Εθνική, με πήρε τηλέφωνο το πρωί του Σαββάτου προκειμένου να μου υπενθυμίσει την ανάγκη να διευθετηθεί το... χρέος.

Δεν λέω για τον υπάλληλο. Τη δουλειά έκανε ο άνθρωπος και θα παίρνει, δεν θα παίρνει 700 ευρώ γι' αυτή τη δουλειά, αλλά είναι δυνατό, Σάββατο πρωί με ένα τριήμερο κλειστό μπροστά τις τράπεζες κλειστές να τηλεφωνείς σπίτι για ένα τέτοιο χρέος;

Έχω κι εγώ κάτι απορίες... Ας είναι. Η αλήθεια είναι ότι εκνευρίστηκα. Και τα... άκουσε ο ανθρωπάκος. Αλλά η Τρίτη στις τράπεζες μετά από ένα τριήμερο αργίας και πριν από μια 24ωρη απεργία είναι θάνατος.

Στο υποκατάστημα της πλατείας Βάθη η αναμονή είναι φουλ. Ευτυχώς που ολοκλήρωσα τις δουλειές μου πριν φύγω για να πάω στο τυπογραφείο τον ΚΡΕΟΝΤΑ και να πάω επίσης νωρίς στην εφημερίδα... Λόγω της πανελλαδική απεργίας πρέπει αν κλείσουμε σχετικά νωρίς.

Παρακολουθώ τους ανθρώπους γύρω μου. Έχουν στήσει βιομηχανία με τα χαρτάκια προτεραιότητας. Αλλάζουν χέρια, με κάποιο τρόπο που τουλάχιστον τώρα δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ. Ούτε και με ενδιαφέρει δηλαδή.

Το ζητούμενο για μένα είναι να τελειώσω με το... χρέος μου και να φύγω. Αν δεν υπήρχε αυτή η πίεση πάνω μου, μπορεί και να το απολάμβανα. Μωσαϊκό ανθρώπινων χαρακτήρων όλοι αυτοί που έρχονται εδώ για να κάνουν τις συναλλαγές τους. Υπομονετικοί υπάλληλοι προσπαθούν να εξυπηρετήσουν. Και δεν είναι πάντα εύκολο αυτό.

Αντιμετωπίζω το χρόνο γράφοντας. Ευτυχώς είναι καλό γιατρικό για μένα. Και δεν χρειάζομαι τη βοήθεια κανενός. Οι σημειώσεις μου να ΄ναι καλά... Το λευκό χαρτί γίνεται γεμάτο μαύρο, μουτζούρες. Αργότερα θα... δακτυλογραφηθεί και θα ανεβεί στο Site για να το μοιραστώ μαζί σας. Μαρτυρίες αυθεντικές από τη ζωή...

Δύσκολη εργασιακά εβδομάδα ετούτη που αρχίζει... μεσοβδόμαδα. Στην αυριανή 24ωρη πανελλαδική γενική απεργία συμμετέχουν και οι δημοσιογράφοι...

Τα Διοικητικά Συμβούλια της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.), της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Προσωπικού Επιχειρήσεων Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης (Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.), της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Προσωπικού Τύπου και ΜΜΕ (Π.Ο.Ε.Π.ΤΥ.Μ.), της Ομοσπονδίας Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου (Ο.Μ.Τ.Β.Χ.), μπροστά στην άκαμπτη και αδιάλλακτη στάση της Κυβέρνησης και της εργοδοσίας, αποφάσισαν την κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας για την Τετάρτη, 15 Ιουνίου 2011 (από 6.00 πμ της Τετάρτης έως 6.00 πμ της Πέμπτης, 16 Ιουνίου 2011), όλων των δημοσιογράφων, τεχνικών, διοικητικών και τυπογράφων στα Μ.Μ.Ε., στην Ε.Ρ.Τ., στο Α.Π.Ε. –Μ.Π.Ε., στη Γ.Γ.Ε., το Ελληνικό Δημόσιο, τους Ο.Τ.Α., τις βιομηχανίες χάρτου και τα ειδησεογραφικά site, συμμετέχοντας με όλους τους εργαζόμενους της χώρας στην 24ωρη πανελλαδική-πανεργατική απεργία που έχουν κηρύξει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, ζητώντας:

- Να υπογραφούν ικανοποιητικές ΣΣΕ.

- Να σταματήσουν οι περικοπές των αποδοχών.

- Να διασφαλιστούν οι θεσμικές κατακτήσεις.

- Να μη γίνουν απολύσεις.

- Την οικονομική ανεξαρτησία της ΕΡΤ και την επιστροφή των άδικων και παράλογων κρατήσεων.

- Την άμεση εξαίρεση της ΕΡΤ και του ΑΠΕ-ΜΠΕ από τις ΔΕΚΟ για λειτουργικούς λόγους.

Και οι αγανακτησμένοι στο Σύνταγμα

Μέσω facebook, οι απανταχού «Αγανακτισμένοι» συσπειρώνονται και πάλι και προαναγγέλλουν ότι την Τετάρτη 15 Ιουνίου, ημέρα της γενικής απεργίας, θα περικυκλώσουν τη Βουλή, ώστε να μη μπορέσει να μπει κανένας πολιτικός μέσα να ψηφίσει το νέο μνημόνιο.

Μάλιστα, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, θα βρίσκονται εκεί από το προηγούμενο βράδυ, ώστε να «σιγουρευτούν» ότι τα νέα μέτρα δεν θα περάσουν!

Οι εκτιμήσεις μιλάνε για 500.000 άτομα, όλοι με ελληνικές σημαίες στα χέρια και προκαλούν «πονοκέφαλο» στις αστυνομικές αρχές, που αναμένεται να μετατρέψουν εκείνη τη μέρα σε απροσπέλαστο «φρούριο» το κέντρο της Αθήνας…

Κι ένα τραγούδι έτσι για να ξεκινήσει όμορφα αυτή η παράξενη εβδομάδα...