Μέρα αλλιώτικη σήμερα... Πέμπτη, λίγο πριν το Σαββατοκύριακο, το τελευταίο πριν τη φετινή καλοκαιρινή μου άδεια κι είναι κάπως παράξενη. Από χθες άρχισαν άρχισαν τα περίεργα, πολιτικά ξεσπάσματα που ο σημερινός ΦΙΛΑΘΛΟΣ, ναι η αθλητική εφημερίδα διατυπώνει πολύ... πολιτικά. Δείτε την πάνω... Έχει μια ξεχωριστή σημασία, πιστέψτε με.

Όλη μέρα χθες ζήσαμε ένα θρίλερ. Για την ακρίβεια όχι εμείς, αλλά αυτοί που διαχειρίζονται την εξουσία. Μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας άρχισαν να κυκλοφορούν σενάρια περί παραίτησης του πρώτου και επαφές για μια κυβέρνηση ενότητας χωρίς τον Γιωργάκη.

Ο μύθος καταρρίφθηκε με το διάγγελμα (πώς χάνουν οι λέξεις το νόημά τους...) του Γ. Παπανδρέου. Όχι, είπε, δεν παραιτείται, θα προχωρήσει σήμερα σε ριζικό ανασχηματισμό.

Περιμένουμε να τον δούμε. Ώρες μετράει έτσι κι αλλιώς. Να δούμε τα νέα πρόσωπα, όχι πως έχουμε καμιά ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξουν οι πολιτικές που δεν ορίζονται πια από εδώ, αλλά από την τρόικα και τους άλλους πάτρωνες μας, αλλά να, έτσι από επαγγελματική διαστροφή.

Τον καημένο τον Γιωργάκη... Συμπάσχω μαζί του... Είναι δυνατόν σήμερα, ημέρα γενεθλίων του να έχει τόση δουλειά να κάνει, αντί να... σβήνει κεράκια στο πάρτι με τους κολλητούς του;

Για τα υπόλοιπα οφείλω να δηλώσω ότι δεν συμμερίζομαι την αγωνία,των φίλων στο Twitter. Δεκάρα δεν δίνω αν χθες είχε έκλειψη ηλίου ή αν σήμερα είναι του Αγίου Μνημονίου... Ανθρώπινες κουβέντες, μικρές, ανάξιες για συζήτηση...

Με τόσα ψέματα που ντύνονται.. οι λέξεις. Προφητικό τραγούδι...