Δύσκολη η κατάσταση σήμερα λόγω της 24ωρης πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας. Η Ελλάδα έχει κατεβάσει ρολά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ιούνιος, μετρώντας μέρες για τις διακοπές μου... Και βέβαια θα πάμε στη συγκέντρωση, ώρα 11 στο Πεδίον του Άρεως. Θέλω να δω τι κόσμος θα μαζευτεί, πόσος θα είναι ο θυμός που θα εκφραστεί μ' αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας.

Εντάξει, ξέρω, η κρίση χτυπά και όχι τυχαία και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που σ' αυτή τη δύσκολη συγκυρία αρνούνται να ακολουθήσουν τα προστάγματα της εποχής.

Μόλις πριν δυο μέρες, έκανε το γύρο του διαδικτύου ένα μονόστηλο οικονομικής εφημερίδας με υπογραμμισμένο το όνομα του προέδρου της ΓΣΕΕ και τις 100.000 ευρώ που παίρνει ως αποζημίωση για την παρουσία του στο Δ. Σ. της τράπεζας. Το ερώτημα είναι τι κοινό μπορεί να έχει ο κ. Παναγόπουλος με τους εργαζόμενους, τα συμφέροντα των οποίων, υποτίθεται ότι εκπροσωπεί στην
ανώτατη συνομοσπονδία, τη ΓΣΕΕ, στην οποία κατέχει το κορυφαίο αξίωμα.

Όσο κι αν είναι προκλητικές τέτοιες καταστάσεις -και είναι- το ερώτημα που τίθεται είναι, τέτοια γεγονότα πρέπει να μπαίνουν φραγμός στις διεκδικήσεις μας;

Δείτε τι συμβαίνει στο δικό μας εργασιακό χώρο... Πάνε τώρα κοντά τρεις εβδομάδες από τότε που τέλειωσαν οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ κι ακόμα να συνέλθουν σε Σώμα οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές συνάδελφοι. Και στο μεταξύ γίνεται ο κακός χαμός στα μαγαζιά κι εμείς είμαστε απροστάτευτοι από τον... ακέφαλο συνδικαλιστικός μας φορέα.

Αυτό θέλουμε; Αυτό μας πρέπει; Ώρα να προβληματιστούμε σοβαρά για τη στάση μας και να βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους. Να επιβάλουμε με την ενεργό πίεσή μας λύσεις για το συμφέρον του κλάδου που δοκιμάζεται σκληρά.

Η απεργία είναι το έσχατο μέσο για διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Σκληρό κι ανελέητο είναι να χάνεις, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, το μεροκάματο. Αλλά δεν έχουμε, δυστυχώς, άλλη επιλογή. Θα το παλέψουμε όσο μπορούμε κι όσο αντέχουμε. Με την ενότητα, με τον αγώνα μας, με το κεφάλι ψηλά. Έτσι θα περάσουμε νικηφόρα τη δοκιμασία, όχι με ηττοπάθεια, όχι με σκυμμένο το κεφάλι, συμβιβασμένοι με το λίγο και το τίποτα...