Ένας άνθρωπος που σημάδεψε τη ζωή και το μέλλον της Νότια Αφρικής με αγώνες εναντίον των φυλετικών διακρίσεων, έφυγε από τη ζωή, χθες. Ο Νέλσον Μαντέλα δεν ζει πια. Ποιος ήταν; Ας δούμε ΕΔΩ μερικά βιογραφικά στοιχεία γι' αυτόν...

Μεγάλα αφιερώματα στα ΜΜΕ όλου του κόσμου για τον Νέλσον Μαντέλα και όχι τυχαία. Άνοιξε ένα δρόμο με τους αγώνες του για κοινωνική δικαιοσύνη. Από το πρωτοσέλιδοι της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Δείτε ΕΔΩ.

Τραγική στοιχεία για την φτώχεια στην Ελλάδα. Το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ εντυπωσιακό. Όχι πως δεν ξέραμε τι συμβαίνει και περιμέναμε ένα δημοσίευμα να μας το πει. Ξέρουμε, τα ζούμε στο πετσί μας, τα βλέπουμε γύρω μας. Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.

Μέχρι και ο ΚΗΡΥΚΑΣ, η ομογενειακή εφημερίδα στη Νέα Υόρκη έχει πρώτο θέμα το μεγάλο πρόβλημα της απλήρωτης εργασίας. Δες ξανά το νούμερο: Ένα εκατομμύριο απλήρωτοι Έλληνες... Παρακαλούμε πολύ μη μας... σώζετε άλλο!... Δείτε αναλυτικά ΕΔΩ.

Εμφαντικός ο τίτλος του ΛΟΓΟΥ της πρωινή καθημερινής εφημερίδας. Φτωχός ο ένας; στους τρεις Έλληνες! Πού έχουμε φτάσει Θεέ μου; Πόσο κατήφορο έχει ακόμα μπροστά μας για να τον ζήσουμε; Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.

Τα ψέματα τους!.. Ο τίτλος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ αναδεικνύει ένα πρόβλημα πολύ σοβαρό που έχει να κάνει με τις διακοπές της ΔΕΗ. Διαβάστε τον προσεκτικά. Και μετά δείτε αναλυτικά το θέμα ΕΔΩ. Κι αν δεν μας αφορά άμεσα το θέμα όλο και κάποιο γείτονα ή φίλο θα αφορά.

Άλλο ένα δύσκολο θέμα που λόγω κρύου επίσης αναδείχθηκε αυτές τις μέρες. Είναι από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Οι περισσότερες πολυκατοικίες δεν λειτουργούν τους καυστήρες τους, δεν έχουν χρήματα να βάλουν πετρέλαιο. Στην εποχή της... ανάπτυξης. Δείτε κι ΕΔΩ.

Πέντε χρόνια μετά τον άδικο χαμό ενός πιτσιρικά, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Οι μαθητές, στα σχολεία, νοιώθουν δίπλα του... Και στους δρόμους έχουμε διαδηλώσεις. Ποιος δεν θυμάται τον Δεκέμβρη του 2008, όταν η Αθήνα κάηκε στο κέντρο της...

Ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/12/2013

Το να πεθαίνει ένα παιδί από τις αναθυμιάσεις ενός μαγκαλιού, που δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει, στα 2013 δείχνει, αν μη τι άλλο, πόσο τραγικά έχουμε επιστρέψει, βίαια, στο παρελθόν... Έχει σημασία αν ήταν Ελληνάκι ή ήταν αλλοδαπό; Συνέβη στη Θεσσαλονίκη, τη μεγάλη φτωχομάνα και μας αφορά, τον καθένα ξεχωριστά...

Ας προβληματιστούμε τουλάχιστον... Ας μην αφήσουμε να περάσει έτσι το πράγμα. Δεν ήταν οι πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες που ανέφερε η εκφωνήτρια του MEGA, θλιμμένη δήθεν... Οι συνθήκες ήταν φυσιολογικές. Δεκέμβρης είναι, χειμώνας. Αν δεν κάνει κρύο τώρα, δηλαδή, πότε θα κάνει; Αν δεν χιονίσει τώρα, πότε;

Αλλού είναι το πρόβλημα... Έχει να κάνει με 'κείνους που χειραγωγούν την κοινή γνώμη και προσπαθούν να μας σερβίρουν τα μαύρο για άσπρο. Το πρόβλημα είναι ότι οφείλουμε πια κι εμείς, ο καθένας προσωπικά, να κάνουμε μια στοιχειώδη προσωπική έρευνα... Ως αναγνώστες, ακροατές τηλεθεατές, πολίτες, ας γίνουμε λίγο δημοσιογράφοι και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ρεπορτάζ.

Ποιος, άραγε ευθύνεται που αυτό το 13χρονο κοριτσάκι ζούσε με τη μητέρα του σ' αυτό το ανήλιαγο και υγρό υπόγειο; Γιατί τους έκοψαν το ρεύμα; Ήταν απατεώνας η μητέρα, δούλευε δηλαδή, είχε χρήματα και δεν πλήρωνε τη ΔΕΗ, έτσι για το καπρίτσιο της; Προσωπικά, απ' όσα διάβασα για το θέμα, δεν μου έδωσε την αίσθηση για κάτι τέτοιο. Ήταν μάνα και πατέρας μαζί...

Το πιο ωραίο ενός κράτους που δεν ξέρει ή δεν είναι διατεθειμένο να δώσει το παραμικρό, είναι ότι η άμοιρη αυτή γυναίκα συνελήφθη ως υπαίτια για το θάνατο του παιδιού της. Και ευτυχώς βρέθηκε ένας εισαγγελέας με σωφροσύνη να την αφήσει ελεύθερη να θάψει και να πενθήσει το παιδί της... Και “γαλαντώμο” όπως είναι το κράτος και το γνωρίζουμε σε όλες τις εκφάνσεις του, της έδωσε κι έξι μήνα να ετοιμάσει τα χαρτιά της για να απελαθεί από τη χώρα μας. Να πάει πού; Εκεί απ' όπου έφυγε αναζητώντας μια πιο ανθρώπινη ζωή, μια καλύτερη τύχη για την ίδια και το παιδί της; Ποιος θα περιμένει να την υποδεχθεί χωρίς την κορούλα της;

Εντάξει, όλα αυτά είναι ψηλά γράμματα για ένα κράτος που δεν διαθέτει τις στοιχειώδεις κοινωνικές ευαισθησίες και υποδομές. Και για να δείχνει καλύτερο, να κρύβει αυτό το απαίσιο πρόσωπο του, έχει για σύμμαχο τον Τύπο, έντυπο ή ηλεκτρονικό. Στα χαμηλά το πέρασε το θέμα. Και για πόσο; Όσο η άμεση επικαιρότητα το απαιτούσε. Οι γνωστές φυλλάδες την ίδια ώρα, είχαν ψηλά τη μάχη, τύπου καραγκιόζ μπερντέ, που δήθεν δίνει η κυβέρνηση απέναντι στην τρόικα και τους δανειστές μας.

Έτσι μάθαμε ξαφνικά από τους τίτλους των πρωτοσέλιδων ότι η τρόικα δεν πιέζει μόνο, αλλά πιέζεται κιόλας... Τι λέτε βρε παιδιά! Δηλαδή, για να το κατανοήσω καλύτερα, υπάρχουν εκεί στην κυβέρνηση κάποιοι που είναι διατεθειμένοι και το κάνουν, να.. πιέσουν την τρόικα; Τα βλέπει ο κόσμος και γελάει καθώς τους νοιώθει στην καθημερινότητα τους, πόσο οσφυοκάμπτες είναι απέναντι στους δανειστές μας...

Ναι, μονόστηλο για την τιμή των όπλων ο θάνατος της 13χρονης, εξάστηλη η... αντίσταση και δήθεν διαπραγμάτευση για τις κατασχέσεις σπιτιών από τις τράπεζες; Μα, αν θυμάμαι καλά, αυτά ήταν να τα πάρουν κάποτε οι κακοί κομμουνιστές από του βολεμένους μικροαστούς που είχαν κάποιο ακίνητο στην ιδιοκτησία τους.

Τώρα που η μεσαία τάξη χτυπιέται ανελέητα από τις υπερφορολογήσεις και τις πολιτικές της λιτότητας, μάλλον δεν υπάρχει χώρος για τους κομμουνιστές. Τραπεζίτες και εθνικοί εργολάβοι έχουν βγει παγανιά και παίρνουν όχι μόνο σπίτια , αλλά ανθρώπινες ζωές...

Μέσα σ' αυτή τη συγκυρία ακριβοπληρωμένοι σύμβουλοι του Μαξίμου, της Συγγρού και της Χαριλάου Τρικούπη βγήκαν με τους δημοσκόπους να αλλάξουν ατζέντα συζήτησης. Ματαιοπονούν. Όταν υπάρχει ένα νεκρό κοριτσάκι και τόσα “γιατί” που ζητούν απαντήσεις, μόνο αυτοί στριμώχνονται στα φιλικά τους κανάλια να δουν τις κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις τους. Η αλήθεια, το ξέρουμε, είναι εντελώς διαφορετική...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Η καλή πλευρά του χειμώνα. Στην Πάρνηθα οι κουμαριές μας περιμένουν. Μόλις βέβαια λυώσουν τα χιόνια, γιατί μέχρι τότε η πρόσβαση είναι δύσκολη...

Ωραία, να το παραδεχτούμε... Ήρθε απότομα ο χειμώνας. Λες και μας έπιασε στον ύπνο, λες και δεν υποπτευόμαστε ότι αυτό θα συμβεί για να κάποια στοιχειώδη προστασία. Αναφέρομαι σε 'κείνους που μπορούν κι έχουν τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Γιατί για τους άλλους η κατάσταση είναι, περισσότερο από τραγική μ' αυτό το χιονιά.

Δείτε τη χθεσινή έκτακτη ανακοίνωση που εκδόθηκε από το Δήμο Αθηναίων για να αντιληφθείτε για τι πράγμα μιλάω. Διότι, αν η επίσημη ενημέρωση σας εξαντλείται στην τηλεόραση, το πιο πιθανό είναι να μην την έχετε δει καθόλου:

Μετά από ευρεία σύσκεψη υπό τον δήμαρχο Αθηναίων, κ.Γιώργο Καμίνη, αποφασίστηκε να τεθούν, από σήμερα, σε 24ωρη έκτακτη λειτουργία, σε πρώτη φάση, δύο θερμαινόμενοι δημοτικοί χώροι, ενώ σε ετοιμότητα για την υποδοχή αστέγων βρίσκεται ήδη και ο ξενώνας αστέγων του δήμου Αθηναίων.
Οι χώροι αυτοί είναι οι εξής:
α) Το Πολιτιστικό Κέντρο του 4ης Δημοτικής Κοινότητας (Λένορμαν και Αλεξανδρείας 35)
β) και η Λέσχη Φιλίας Κυψέλης στην οδό Κίου 5 (210- 8624449)
γ) Το Υπνωτήριο του δήμου Αθηναίων, της οδού Αλικαρνασσού 49, σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου. Στο κτίριο αυτό εκτός από διανυκτέρευση παρέχεται πρόσβαση σε συσσίτιο, γιατρούς και μπάνιο. Η λειτουργία των χώρων θα καλύπτεται από κοινωνικό επιστήμονα (κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο, κοινωνιολόγο) φύλακα και εθελοντές και στους χώρους θα υπάρχουν 150 υπνόσακοι.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου θα λειτουργεί η τετραψήφια τηλεφωνική γραμμή εξυπηρέτησης του δημότη 1595, ως γραμμή ενημέρωσης για άστεγους συμπολίτες μας, καθώς και τυχόν έκτακτες ανάγκες.
Ομάδες έργου του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) θα πραγματοποιούν, σε συνεργασία με εθελοντικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, καθώς και το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, επιτόπιες παρεμβάσεις (street work), προκειμένου να ενημερώνονται οι άστεγοι συμπολίτες μας για τους διαθέσιμους χώρους αλλά και να προσφέρονται, όπου χρειάζεται, φάρμακα και ζεστό ρόφημα.
Επίσης, ενημερώνονται τα Αστυνομικά Τμήματα, στην ευθύνη των οποίων βρίσκονται τα σημεία υποδοχής αστέγων, για τη συνδρομή τους ως προς τη φύλαξη των χώρων κατά τη βραδινή βάρδια. Έχει ήδη γίνει επικοινωνία με την 1η ΔΥΠΕ για την ενημέρωση και τη διασύνδεση με τα εφημερεύοντα νοσοκομεία.
Θα συνεχιστεί και φέτος η συνεργασία των κοινωνικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στην πόλη για την υποστήριξη των αστέγων. Το Εθνικό Κέντρο Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), ηPRAKSIS, Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, oι Γιατροί χωρίς Σύνορα, οι Γιατροί του Κόσμου, η ομάδα εθελοντισμού τηςPROTECTA, η Θετική Φωνή και ο ΟΚΑΝΑ, το ΕΘΕΑ Exelixis έχουν ήδη δηλώσει «παρών» στη συμμαχία που στήθηκε για τις συνθήκες των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Το ΚΥΑΔΑ από την έδρα του, Πειραιώς 35, θα συντονίζει και φέτος τις ομάδες που θα παρεμβαίνουν στους δρόμους της πόλης σε εικοσιτετράωρη βάση, θα προωθεί προς όλους τις αναφορές για την ύπαρξη αβοήθητων αστέγων στο δρόμο και θα καλύψει τις ανάγκες των αστέγων σε κλινοσκεπάσματα, φαγητό και μικρογεύματα εντός και εκτός των κέντρων φιλοξενίας που θα ανοίξουν, λαμβάνοντας υπόψη και τις ανάγκες των άλλων φορέων σε υλική βοήθεια.

Ήταν πάντα έτσι ο χειμώνας; Όχι. Εμείς οι μεγαλύτεροι που θυμόμαστε πράγματα, ξέρουμε πόσος πολύς κόσμος έχει φτάσει σε μεγάλης έκτασης τραγική κατάστασης υποβάθμισης της ποιότητας ζωής του. Και για να αποδώσουμε ευθύνες: Φταίει, άραγε, γι' αυτό μόνο το κράτος με τις ανάλγητες πολιτικές τους; Φταίει κι αυτό, ασφαλώς σε ένα μεγάλο μέρος, αλλά υπάρχει και προσωπική ευθύνη που δεν διαχειριστήκαμε με σωφροσύνη το παρελθόν.

Τότε που περίσσευε κάτι κι εμείς νομίζαμε ότι έτσι θα ήταν για πάντα τα πράγματα και δεν χρειάζονταν να κάνουμε κάτι για τους δύσκολους καιρούς. Και δεν αναφέρουμε τόσο στα υλικά αγαθά, στην οικονομία έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος. Όχι. Τα πλούτη εξανεμίζονται εύκολα από μια κρίση και χάνονται. Αλλού έπρεπε και πρέπει να φροντίζουμε στον εαυτό μας: Στην καρδιά μας, για να μπορεί να αντιμετωπίζει με χαμόγελο και αισιοδοξία, δύσκολες καταστάσεις.

Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, ότι θέλει πολύ δουλειά, πρώτα με τον εαυτό μας και ύστερα με τους γύρω μας. Αλλά αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση: Αν εξοπλιστούμε μ' αυτή τη μεγάλη δύναμη και πίστη ακόμα και το κρύο και ο χειμώνας θα παρατηρήσετε ότι μπορεί να γίνει διαχειρίσιμος.

Τόλμη χρειάζεται, πίστη και αισιοδοξία. Και χαμόγελο! Η δύναμη θα ΄ρθει μετά. Και θα είναι αρκετά μεγάλη ώστε να αντιμετωπίσουμεν όποιες καταστάσεις μας προκύψουν...

Τα μικρόφωνα του Ράδιο Ιστόφωνου είναι πολύ φιλικά σε όσους εκδηλώνουν σ' αυτά αγάπη. Κι από αύριο θα είμαστε κι εμείς εκεί...

Να μια είδηση που περιμένατε, φαντάζομαι από τον Σεπτέμβρη. Έτσι λέγαμε τότε καθώς στην τελευταία εκπομπή, τέλη Μαϊου λέγαμε από τον αέρα του του Ράδιο Ιστόφωνου:

Κάπου εδώ όμως άλλη μια εκπομπή της Δημοσιογραφικής Ομάδας της ΕΚΑΠ και του “Πολύτροπου Τέχνης” η τελευταία αυτής της σεζόν, έφτασε στο τέλος της. Σας ευχαριστούμε πολύ που ήσασταν κοντά μας αυτό το δίωρο ραδιοφωνικό ταξίδι μέσω του διαδικτύου. Θέλω από το μικρόφωνο του Ιστοφώνου να ευχαριστήσω τον Αλέξανδρο Ασημακόπουλο που μας έδωσε την ευκαιρία μέσα από αυτή τη μοναδική ιντερνετική συχνότητα να έχουμε ένα βήμα έκφρασης της Δημοσιογραφικής Ομάδας κι ύστερα όλα τα παιδιά, ένα - ένα ξεχωριστά, που πίστεψαν και αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια κάνοντας την δικιά τους υπόθεση. Θα τα ξαναπούμε, ελπίζουμε, από το φθινόπωρο.

Δεν είναι εύκολος αυτός ο αποχαιρετισμός. Τον έζησα και ως ακροατής σε άλλες εκπομπές του Ιστοφώνου. Αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς... Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Και κάθε τέλος, μην ξεχνάτε είναι αφορμή για μια νέα αρχή...

Έτσι απλά σας αποχαιρετήσαμε τότε... Και να, που ωρίμασαν φαίνεται οι συνθήκες και το Ράδιο – Ιστόφωνο επέστρεψε από την προηγούμενη Δευτέρα με 4ωρο ζωντανό πρόγραμμα, μέσα από το νέο στέκι της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) επί της Θηναίας και Μοναστηρίου που βρίσκεται ανάμεσα στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ και το ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, δίπλα στο πανέμορφο πάρκο μας...

Αύριο λοιπόν επιστρέφουμε στα μικρόφωνα του Ράδιο Ιστοφώνου με την εκπομπή που επιμελείται η Δημοσιογραφική μας Ομάδα. Την αρχή κάθε Πέμπτη 7-9 και μετά, όταν στρώσει και η Ομάδα και το πρόγραμμα του σταθμού κάπως καλύτερα, ίσως συνεισφέρουμε και σε μια καθημερινή ειδησεογραφική εκπομπή.

Ένα όνειρο μου είναι, επίσης, μια εβδομαδιαία συνέντευξη μ' έναν καλεσμένο, όχι κατ' ανάγκην διάσιμο, αλλά με ανθρώπους από τη γειτονιά, καθημερινούς, της διπλανής πόρτας που προσφέρουν πολλά, είτε μεμονωμένα, είτε μέσα από τους φορείς που λειτουργούν στην περιοχή.

Η αλήθεια είναι πως το ραδιόφωνο πάντα μου άρεσε. Και σκεφτόμουν, όταν ακόμα μπορούσαμε να κάνουμε όνειρα και γόνιμες σκέψεις, ότι θα καθώς θα αποσειρώμουν συνταξιούχος πια στο χωριό μου, θα έφτιαχνα ένα WEB ραδιοφωνικό σταθμό να τον “κουμπώσω” πάνω σ' αυτό το Site και να εκπέμπει σε όλο τον κόσμο επιλεγμένη μουσική και ενθαρρυντικά λόγια.

Ωστόσο, το βλέπετε κι εσείς, ήρθαν τα πάνω – κάτω και δεν μπορεί να κάνεις στοιχειώδεις προγραμματισμούς. Ας ξεκινήσουμε για την ώρα από το Ράδιο – Ιστόφωνο που φιλοξενεί τη φωνή και τη δράση της Ομάδας μας.

Η πρόκληση αφορά πια τα παιδιά της Ομάδας. Θα τα καταφέρουμε φέτος να φτάσουμε όλοι όσοι θα συμμετάσχουμε με τα κείμενα μας παραμάσχαλα ή θα πάμε σαν τουρίστες ενός δελτίου που δεν μοχθήσουμε, δεν παλέψαμε για να διαμορφώσουμε;

Στις συναντήσεις της Τετάρτης κάτι μαθαίνουμε κι είναι μια καλή ευκαιρία να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι δεν είναι χαμένος ο καιρός που διαθέτουμε σ' αυτή τη δράση. Κεφαλαιοποιούμε τις γνώσεις μας και προσπαθούμε να δώσουμε την επικαιρότητα μέσα από τις σχολιασμένες, όχι φανατισμένες, αλλά και όχι με ρηχό σχόλιο, ειδήσεις...

Έχουμε δει, τι λείπει από τους ανθρώπους... Δεν φιλοδοξούμε να καλύψουμε αυτό κενό, αλλά θέλουμε να δώσουμε αυτό το διαφορετικό που να τιμά όσους μας εμπιστεύονται... Ελάτε να το δοκιμάσουμε για δεύτερη φορά. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε. Αρκεί να το πιστέψουμε και να δώσουμε χώρο στην καρδιά μας για να το κάνουμε με υπευθυνότητα και διάθεση.

Ιδού η πρόκληση! Σας περιμένω. Συντονιστείτε ΕΔΩ.

Αυτό είναι το εξώφυλλο του 36σέλιδου περιοδικού της ΠΕΤ ΟΤΕ, Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ τ. 256. Για να το διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένο πατήστε ΕΔΩ.

Μια ματιά στη σημερινή ειδησεογραφία. Ο θάνατος του 50ρη είναι ο τίτλος της ΑΥΓΗΣ. Και στοχεύει κατευθείαν στη γενιά του γράφοντος... Μην τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το έργο τους.

Με αφορμή το θάνατο της 13χρονης στη Θεσσαλονίκη από το κρύο και τα μαγκάλι, η εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ του Ηρακλείου αναδεικνύει ένα μεγάλο θέμα. Στα 2013, ξημερώματα του 2014, 25.000 νοικοκυριά είναι χωρίς ρεύμα!

Καλός ο τίτλος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, “παίζει” με το θάνατο της μικρούλας με τη μέγκενη της τρόικας. Μπορεί μια εφημερίδα να “παίζει” με μια ανθρώπινη ζωή; Φαίνεται ότι τελικά, μπορεί...

Η τοπική εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ αναδεικνύει και σωστά, το θάνατο της Σάρας σε πρώτο θέμα. Θα μας απασχολήσει άραγε ως κοινωνία ή θα συνεχίσουμε απτόητοι να ασχολούμαστε με το μικρόκοσμό μας;

Στα ΝΕΑ διαβάζουμε ότι η τρόικα δεν πιέζει μόνο, όπως νομίζαμε οι αφελείς, αλλά πιέζεται κιόλας! Τότε γιατί η “πίεση” που ασκείται από την κυβέρνηση δεν φέρνει τα προσδοκούμενα αποτελέσματα; Το σημερινό παραμύθι της εφημερίδας, πρωτοσέλιδο στο περίπτερο...

Στο ίδιο πλαίσιο αποπροσανατολισμού κινείται και το ΕΘΝΟΣ... Αποφασισμένη, λέει, η κυβέρνηση να κάμψει τη σκληρή στάση της τρόικας... Είναι κανείς ανάμεσα σας που δεν πιστεύει αυτή τη δύσκολη θέση που βρίσκεται η καλή μας κυβέρνηση;

Το μόνο φως αισιοδοξίας μέσα στη μαυρίλα και την καταχνιά των ημερών... Και δεν εννοούμε από καιρικής άποψης κι εδώ τα πράγματα δεν είναι καλά. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αναφέρεται στις προσλήψεις μ' αυτόν τον ελάχιστο μισθό των 427 ευρώ καθαρά το μήνα... Τι ντροπή!

Ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα και στάλθηκε στο πιεστήριο για εκτύπωση, βιβλιοδεσία και στη συνέχεια στη διεκπεραίωση προκειμένου να ταχυδρομηθεί στα σπίτια των τεχνικών του ΟΤΕ σε όλη την Ελλάδα. Αφορά τους μήνες Ιούλιος – Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2013.

Και είναι ώρα πια να βάλουμε μπροστά για το τελευταίο τρίμηνο τεύχος της χρονιάς που σε λίγο φεύγει. Υπάρχει βέβαια το ζήτημα με τις γιορτές που λειτουργεί ανασταλτικά, αλλά αμέσως μετά θα το βάλουμε μπροστά.

Η ΦΩΝΗ αποτελεί μια ιστορία πέρα από το ίδιο το έντυπο και για μένα. Το 1983, όταν απολύθηκα από το στρατό, παράλληλα με τη ΓΝΩΜΗ του Πόπωτα, μια ημερήσια πρωινή εφημερίδα της Αθήνας που εκδιδόταν εκείνη την εποχή, δούλεψα παράλληλα κι εδώ στο γραφείο τύπου της ΠΕΤ ΟΤΕ. Έβγαζαν τότε εφημερίδα που εκδιδόταν εκείνη την εποχή μηνιαία, αλλά στο πέρασμα των χρόνων εξελίχθηκε σε περιοδικό, την αρχή δίχρωμο και στη συνέχεια τετράχρωμο.

Τριάντα χρόνια τώρα έχω, τη δημοσιογραφική επιμέλεια. Έχω συνεργαστεί κατά καιρούς με πολλούς συνδικαλιστές, μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΕΤ ΟΤΕ που είχαν την πολιτική ευθύνη της έκδοσης του περιοδικού. Και αυτή η συνεργασία ήταν συνήθως από καλή έως πολύ καλή με εξαίρεση μια συγκεκριμένη περίοδο που δεν θέλω να τη θυμάμαι...

Ο καιρός όμως περνά... Και η καθημερινή παρουσία στα γραφεία του Συνδικάτου πέρα από την πραγματική δημοσιογραφική δουλειά μου, έχει να κάνει και με άλλα πράγματα. Δεν βαρυγκωμώ... Γνωριζόμαστε τόσα χρόνια κι αν όλα πάνε καλά, μάλλον από δω θα πάρω σύνταξη. Σπίτι μου το νιώθω.

Τόσα χρόνια εδώ, δεν τα θεωρώ χαμένα. Έχω πάρει κι εγώ πέρα από το έχω δώσει... Έχω πάρει από την εμπειρία στη διαχείριση του συνδικαλιστικού λόγου και για μένα το στήσιμο ενός περιοδικού, όπως Η ΦΩΝΗ που καλύπτει τις ανάγκες για την προβολή της δράσης του Συνδικάτου, είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση...

Παρ' όλα αυτά κάθε φορά που βρίσκομαι στη φάση ολοκλήρωσης ενός νέου τεύχος έχω ένα δημιουργικό άγχος, έτσι το λέω εγώ και η διαχείριση τους θέλει λίγη προσοχή...

Για μένα η ΠΕΤ ΟΤΕ είναι, όπως είπα, σπίτι μου. Οι άνθρωποι που τη διοικούν είναι φίλοι μου και οι άμεσοι συνεργάτες μου, άψογοι... Αυτός κι ένας λόγος που καθημερινά κάθομαι στο χώρο δουλειάς περισσότερο απ' ότι προβλέπει το συμβατικό ωράριο της εργασίας μου. Άσε που είναι πολύ σημαντικό στους καιρούς μας να έχεις μια δουλειά και να είναι ο εργοδότης κάποιος σαν την ΠΕΤ ΟΤΕ.

Μεσημεράκι Κυριακής 1 Δεκεμβρίου... Αμέσως μετά τη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Γονέων ροβολήσαμε στο νέο στέκι της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ). Ανάμεσα στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ και το Συνεργατικό Καφενείο, με ευπρόσωπη παρουσία. Και τη χαρήκαμε με την παρέα.

Ο Αλέξανδρος ήταν από νωρίς εκεί να επιμεληθεί τα ηχητικά. Εδώ προφανώς κάνει μια γκριμάτσα στον Κώστα Κίτσιο που έχει τραβήξει αυτή και τις περισσότερες από τις φωτογραφίες αυτού του δημοσιεύματος. Ο Αλέξανδρος από σήμερα το απόγευμα ξεκινά το Ράδιο Ιστόφωνο, 7-11 κάθε βράδυ. Ακούστε τον ΕΔΩ.

Οι πρώτοι κάτοικοι έχουν φτάσει κι ας είναι ο καιρός κρύος και βροχερός. Φρεσκοβαμμένο το κτίριο και η βέσπα μου παρκαρισμένη κάπου εκεί... Είπαμε πήγα αμέσως μετά τη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Γονέων και ήταν ήδη εκεί κόσμος συγκεντρωμένος. Η συνέλευση, είχε αρχίσει...

Η Γεωργία Ξάνθη ήταν η κεντρική ομιλήτρια από πλευράς ΕΚΑΠ κι έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Πώς ξεκινήσαμε πριν πέντε χρόνια, τι πετύχαμε μέσα σ'' αυτό τον καιρό, τι άλλα πολύ σημαντικά έχουμε μπροστά μας. Έβγαλε από μέσα της μια αλήθεια που καίει σαν φλόγα σε όσους έχουν προσφέρει κατά καιρούς στην ΕΚΑΠ. Διαβάστε ΕΔΩ την ομιλία της.

Παρούσα και η δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων με το συνδυασμό “Ανοιχτή Πόλη” κ. Ελένη Πορτάλιου. Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο στέκι. Είναι πάντα κοντά κι έχει φέρει κατά καιρούς θέματα για συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ με τους φοιτητές της έχει βοηθήσει τις δράσεις της ΕΚΑΠ.

Ένα από τα δωμάτια του νέου στεκιού που θα λειτουργήσει ως ανταλλακτήριο. Θα είναι ανοιχτό κάθε Τρίτη απόγευμα 6-8 και κάθε Σάββατο πρωί 11-1 το μεσημέρι. Την αρχή, όταν λειτούργησε για δυο χρόνια στην Τηλεφάνους, ερχόταν μόνο αλλοδαποί ή τσιγγάνοι. Τώρα, έρχονται πια και Έλληνες. Η κρίση δεν κάνει διαχωρισμούς.

Κι αφού τέλειωσαν όλα ο Γιώργος έβαλε μπροστά να ψήνει σουβλάκια, που έγιναν ανάρπαστα από όσους είχαν πάει για τα εγκαίνια. Ήταν πια μεσημέρι κι ήταν πολύ νόστιμα... Έφαγα κι εγώ. Υπέροχα ήταν, ζεστά καθώς έβγαιναν κατευθείαν στην κατανάλωση... Ανέβασα από κει μερικές φωτογραφίες στο Facebook κι έγινε πολύ κουβέντα από τους φίλους.

Ο Δεκέμβρης μπήκε στη ζωή μας σήμερα... Με κρύο και παγωνιά, χειμωνιάτικος... Κάπου έχει, λέει και χιόνια! Ας τον καλοδεχτούμε με το γνωστό τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, όμορφα, όπως του πρέπει...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/11/2013

Κάτι γίνεται, με τους εκδότες ή μου φαίνεται; Μετά τη σύλληψη του πρώην εκδότη της ΙΜΑΚΟ, Πέτρου Κωστόπουλου για οφειλές του προς το δημόσιο ύψους 300.000 ευρώ, η αστυνομία προχώρησε και στη σύλληψη του πρώην εκδότη της εφημερίδας «Απογευματινή», Κωνσταντίνου Σαραντόπουλου. Όπως έγινε γνωστό ο Σαραντόπουλος συνελήφθη για οφειλή ύψους 208.000 ευρώ....

Θυμίζουμε ότι στις 19 Οκτωβρίου του 2010 ο Κ. Σαραντόπουλος έκανε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, περί "ελεγχόμενης πτώχευσης", του Πτωχευτικού Κώδικα. Μόλις λίγες ημέρες αργότερα, στις 2 Νοεμβρίου, η ιδιοκτησία απέσυρε την αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 και υπέβαλλε αίτηση πτώχευσης αφήνοντας στο δρόμο 130 εργαζόμενους στους οποίους χρωστά δεδουλευμένα μηνών και αποζημιώσεις χρόνων...

Πριν από ένα μήνα η Δικαιοσύνη απέρριψε τελεσίδικα την τρίτη αίτηση πτώχευσης της «Απογευματινής», οι εργαζόμενοι της οποίας συνεχίζουν τον αγώνα τους. Με την ελπίδα -όπως γράφουν σε παρέμβασή τους- μία δική τους τελική δικαίωση και οριστική νίκη κατά του εργολάβου- εκδότη Κώστα Σαραντόπουλου να βάλει φρένο και σε άλλα σχέδια στο δοκιμαζόμενο χώρο του Τύπου...

Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη αίτηση πτώχευσης που είχε καταθέσει ο κ. Σαραντόπουλος με την αναστολή έκδοσης της ιστορικής εφημερίδας της κεντροδεξιάς το 2010, είχε απορριφθεί πανηγυρικά το 2011. Ο εργολάβος εκδότης -ελλείψει προφανώς επιχειρημάτων- την άφησε να τελεσιδικήσει, κατέθεσε δεύτερη που την απέσυρε όταν συνειδητοποίησε ότι τον πήραν χαμπάρι οι εργαζόμενοι και τελικά κατέθεσε και τρίτη.

Κάπως έτσι κοροϊδεύουν. Και δεν είναι ο μόνος. Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλα έντυπα που στηρίζουν με τα μπούνια την μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης... Δείτε, ας πούμε, τι συμβαίνει αυτή την περίοδο στο συγκρότημα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ.

Η γενική συνέλευση των δημοσιογράφων και τεχνικών στην εφημερίδα «Επενδυτής», ιδιοκτησίας της εταιρείας DBAS (με συνιδιοκτήτες τους Δημήτρη Μπενέκο και Αλέξη Σκαναβή) καταγγέλλει τη στάση της εργοδοσίας που έχει φέρει τους εργαζόμενους έξω από τα όρια αντοχής τους. Έπειτα από ένα επτάμηνο συνεχών καθυστερήσεων στις καταβολές των μισθών, και αφού είχαν προηγηθεί σημαντικό «κούρεμα» των μισθών και εθελούσιες αποχωρήσεις- απολύσεις 19 εργαζομένων που μειώνουν σημαντικά το μισθολογικό κόστος, η ιδιοκτησία έχει φτάσει να οφείλει στους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης, από δύο έως επτά μισθούς, ενώ δεν έχει καταβάλει και το επίδομα αδείας. Η ιδιοκτησία έχει καταστρατηγήσει κάθε χρονοδιάγραμμα «εξομάλυνσης» της μισθοδοσίας που η ίδια έθετε από το καλοκαίρι, με διαδοχικά «ορόσημα» τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο. Από την ερχόμενη Δευτέρα, 2 Δεκεμβρίου, συσσωρεύονται οφειλές περίπου 5 μισθοδοσιών, μαζί με το δώρο Χριστουγέννων, το επίδομα αδείας και τον μισθό Δεκεμβρίου, που πρέπει να καταβληθούν μέχρι το τέλος του έτους.

Η εργοδοσία, πέρα από την αναξιοπιστία που έχει μέχρι στιγμής επιδείξει καταστρατηγώντας τις ίδιες τις δεσμεύσεις της περί «εξομάλυνσης», επικαλείται επιπλέον προβλήματα που προκαλεί το επίσημα δρομολογημένο «διαζύγιο» των δυο συνιδιοκτητών, που σημαίνει διαχωρισμό των εταιρειών στις οποίες ανήκουν ο «Επενδυτής» και οι εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος»,«Τύπος της Κυριακής» και «Εργασία τώρα». Ως γνωστόν, οι συνάδελφοι του «Ελεύθερου Τύπου» βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση «στάσης πληρωμών» από την πλευρά της ιδιοκτησίας, η οποία περιπλέκεται από τη διένεξη και το χρονοβόρο, όπως αποδεικνύεται, «διαζύγιο» των συνιδιοκτητών.

Με τα δεδομένα αυτά, η όποια εξέλιξη στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των εφημερίδων δεν είναι μεν αδιάφορη, αλλά προς το παρόν δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να συνεχίσουν να δουλεύουνε απλήρωτοι οι εργαζόμενοι και ουσιαστικά να χρηματοδοτούν τη λειτουργία των εφημερίδων. Εφόσον δεν έχει αλλάξει τυπικά τίποτα στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του «Επενδυτή», κι είναι άγνωστο πότε θα αλλάξει, η ευθύνη των συνιδιοκτητών της DBAS στην οποία ανήκει ο «Επενδυτής» για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων είναι συλλογική και ακέραιη.

Αυτό είναι το κλίμα της ανάπτυξης που συνεχώς αναφέρεται ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς... Σας κάνει εντύπωση; Δεν φαντάζομαι, αρκεί να κάνετε μια μικρή ενδοσκόπηση...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.