Βιάστηκε, όπως πάντα να ανθίσει η τρελή αμυγδαλιά. Αλλά πώς γίνεται να μην την πατήσει μ' αυτές τις υψηλές θερμοκρασίες. Εδώ κινδυνεύουμε εμείς οι άνθρωποι που, υποτίθεται, έχουμε και λογική...

Όμορφη εικόνα από αμυγδαλιές τραβηγμένες τότε που ταξίδευα... Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια, αλλά έτσι όπως μας κατάντησαν το σκέφτεσαι πια, ξεκινώντας από τη βενζίνη...

Μέρες όμορφες, ηλιόλουστες κάνει κι εμείς τις απολαμβάνουμε με τον καλύτερο τρόπο ξέροντας πως μπορεί να είναι πρόωρη η άνοιξη, καθώς έχουμε ακόμα δρόμο σ' αυτήν, αλλά οι θερμοκρασίες είναι όντως, ιδιαίτερα υψηλές για την εποχή.

Χθες βγήκα μια βόλτα στο Λόφο Κολωνού στο καφέ του Καπράλου. Δεν είχα παρέα, μόνος ήμουν, αλλά άμα έχεις το κομπιούτερ μαζί σου είναι σαν να έχεις παρέα. Μπορεί να ταξιδεύεις στον κόσμο και παράλληλα να πατάς τα πόδια σου στη γη.

Διαβάζω, γράφω και ακούω... Είναι μεσημέρι Σαββάτου και μέσα το μαγαζί δεν έχει κανέναν πελάτη. Μόνο εγώ μετακομίζω όταν χρειάζομαι μια πρίζα για να φορτίσω το λάπτοπ μου... Για τον ίδιο λόγο θα έρθει αργότερα κι άλλος ένας νεαρός. Ως τότε έχω αράξει κι εγώ έξω, όχι ακριβώς κάτω από τον ήλιο, όπως οι περισσότεροι, αλλά κάτω από ένα υποτυπώδες πάνινο στέγαστρο...

Έχει λίγη ψυχρούλα κι έχω ρίξει το σακάκι μου μου στους ώμους. Έτσι ατημέλητα, χωρίς να το φορώ κανονικά. Μ' αρέσει αυτή κατάσταση. Και χαίρομαι να ακούω στα διπλανά τραπέζια άλλους που κουβεντιάζουν υψηλόφωνα. Όχι δεν είναι από διάθεση κουτσομπολιού. Μάλλον δεν αφήνει να ησυχάσω ο ρεπόρτερ που έχω μέσα μου.

Εξάλλου δεν έχουν όλα όσα ακούω ενδιαφέρον. Μερικές φορές αυτό που με παρασύρει είναι το πάθος που έχουν και τα επιχειρήματα που αναπτύσσουν για να στηρίξουν τη άποψη τους. Σ' αυτό, κυρίως, διαφέρουν οι άνθρωποι. Κι εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι η μελέτη των ανθρώπινων χαρακτήρων. Ρουφώ τη σοκολάτα μου απορροφημένος στις σκέψεις μου. Μικρές απολαύσεις από αυτές που ότι κι αν κάνουν δεν πρόκειται να μας στερήσουν ποτέ...

Θα καθίσω δυο – τρεις ώρες, όχι περισσότερο. Ίσα να ενημερωθώ για τις εξελίξεις της επικαιρότητας, να κάνω τα σχόλια μου όπου χρειάζεται, να απαντήσω στα e-mail μου, ότι δηλαδή κάνει ένας ζωντανός οργανισμός που αγαπά τη ζωή και προσπαθεί να την απολαύσει...

Θα πάω σε λίγο σπίτι να ξαπλώσω καμιά – δυο ώρες. Εδώ και δυο χρόνια που σταμάτησα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αυτό μπορώ πια να το κάνω και μ' αρέσει και το θέλω... Με ξεκουράζει. Κι έτσι μπορώ να συνεχίσω την ημέρα μου, μια μέρα, ας πούμε, ελεύθερη από υποχρεώσεις, αν και λόγω της δουλειάς μου δεν ξημέρωσε ακόμα αυτή η μέρα που θα είναι αληθινά ελεύθερη από υποχρεώσεις...

Βέβαια σηκώνει κουβέντα η λέξη “υποχρέωση” μιας και ότι κάνεις από αγάπη δεν μπορείς με ευκολία να το κατατάξεις εκεί... Και η δημοσιογραφία ούτε ωράρια έχει, ούτε ειδικές στιγμές. Κάθε ώρα, όπου κι αν είσαι, δημοσιογραφείς... Αυτή είναι η μόνη αλήθεια...

Μόνο η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ από όλες τις εφημερίδες συνεχίζει έστω και με ένα ζωνάρι στην πρώτη της σελίδα, να αναρωτιέσαι τι στην ευχή συμβαίνει... Εμείς ξέρουμε καλά πως ο αποπροσανατολισμός είναι κάτι που τον έχουν εξελίξει σε επιστήμη.

Δείτε ΤΑ ΝΕΑ σήμερα... Η... Ουκρανία είναι το πρώτο της θέμα. Για τις ΜΚΟ ούτε κουβέντα... Τι λέτε τώρα, μεταξύ τoυς, δεν βγάζουν τα μάτια τους...

Στην ίδια ακριβώς ρώτα κινείται το ΕΘΝΟΣ, όπως όλες οι συμβιβασμένες εφημερίδες. Ούτε ένα μονόστηλο για τις ΜΚΟ... Μα, ούτε ένα βρε παιδιά;

Να και η σκληρή αλήθεια... Ακόμα κι αν βρουν δουλειά οι νέοι που πλήττονται κυρίως από την ανεργία, ο ένας στο 4 είναι ανασφάλιστος. Κράτος να σου πετύχει... Από την πρωινή εφημερίδα ΛΟΓΟΣ.

Και καθώς έρχονται οι εκλογές του Μαΐου, αρχίζουν να ξαναβγαίνουν θέματα που εκτιμούν ότι θα επηρεάσουν τους ψηφοφόρους τους... Ξαναζεσταμένο, ξινισμένο φαγητό... Δεν έχουν καθόλου τσίπα πάνω τους. Από την ΠΑΤΡΙΔΑ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 22/02/2014

Η είδηση της εβδομάδας που πέρασε ήταν καθαρή: Μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) με αντικείμενο την αποναρκοθέτηση περιοχών ζημίωσε το Δημόσιο κατά 9 εκατ. ευρώ, χρηματοδοτούμενη παράνομα από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του υπουργείου Εξωτερικών από το 2000 έως το 2004. 

Για την υπόθεση ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του προέδρου της ΜΚΟ (ο οποίος είναι ήδη προφυλακισμένος), της συζύγου του, ενός τέως δημοσίου υπαλλήλου, τριών εν ενεργεία διπλωματικών υπαλλήλων και τριών (3) συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων, που την επίμαχη χρονική περίοδο υπηρετούσαν στην ΥΔΑΣ, στην Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Η δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος τους αφορά κακουργηματική απάτη. 

Η χρηματοδότηση αφορούσε την πραγματοποίηση οκτώ προγραμμάτων αποναρκοθέτησης στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, στο Λίβανο και στο Ιράκ, ύστερα από την υπογραφή συμβάσεων πραγματοποίησης προγραμμάτων αναπτυξιακής συνεργασίας.

Στην πραγματικότητα, όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, τα 9 εκατ. Καταβλήθηκαν παράνομα, καθώς σύμφωνα με το υφιστάμενο πλαίσιο μόνο σε περιπτώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας προβλέπεται χρηματοδότηση που να καλύπτει το 100% του προγράμματος.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις σχετικές συμβάσεις προγραμμάτων αναπτυξιακής συνεργασίας, το ποσό θα κάλυπτε το 75% του συνολικού προϋπολογισμού του προγράμματος, ενώ το υπόλοιπο 25% θα έπρεπε να προέρχεται από συμμετοχή της ΜΚΟ, τουλάχιστον 15% ως ίδια συνεισφορά σε είδος ή σε χρήμα και από τρίτες πηγές, όπως χορηγίες και δωρεές.

Για να συγκαλυφθεί η ελλειμματική συμμετοχή της ΜΚΟ, επινοήθηκε τέχνασμα εικονικών δωρεών. Ειδικότερα οι αλλοδαποί εργαζόμενοι στα προγράμματα αποναρκοθέτησης, όπως για παράδειγμα ναρκαλιευτές, φέρονταν να επέστρεφαν στη ΜΚΟ υπό τη μορφή δωρεάς το 20% - 30% των φερόμενων αποδοχών τους, τις οποίες η Οργάνωση δεν καταχωρούσε, ως όφειλε, στα σχετικά βιβλία που τηρούσε, αλλά αντίθετα τα παρουσίαζε ως ίδια συμμετοχή της, εξασφαλίζοντας έτσι περαιτέρω χρηματοδότηση.

Επίσης, όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα, δεν εφαρμόστηκαν επιπλέον διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας σχετικά με τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ. 

Συγκεκριμένα:

• δε ζητήθηκε, όπως επιβαλλόταν, σε καμία περίπτωση αποναρκοθέτησης, στις χώρες εκτέλεσης των προγραμμάτων, η έγκριση της οικείας Ελληνικής Πρεσβείας, σχετικά με τη σκοπιμότητα υλοποίησης.

• οι καταβολές χρηματοδότησης πραγματοποιούνταν ενώ δεν υποβάλλονταν εκθέσεις προόδου.

• γίνονταν δεκτά παραστατικά στην αραβική ή τη σερβική γλώσσα χωρίς να υπάρχει ελληνική μετάφραση.

• δεν πιστοποιείτο η υλοποίηση των προγραμμάτων από τις οικείες ελληνικές Πρεσβείες, κάποιες φορές μάλιστα η εκτέλεση τελούσε σε άγνοια των διπλωματών, ενώ ο έλεγχος των παραστατικών που υποβάλλονταν από τη ΜΚΟ, από πλευράς της αρμόδιας διεύθυνσης της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας ήταν ανύπαρκτος.

Επίσης, μέρος των κονδυλίων που εκταμιεύονταν προς την ΜΚΟ διοχετευόταν στην κάλυψη μη επιλέξιμων δαπανών, σύμφωνα με τον Ειδικό Οδηγό για τις ΜΚΟ, που δεν σχετίζονταν με λειτουργικά έξοδα για την εκτέλεση των προγραμμάτων, αλλά σε δαπάνες όπως η ενοικίαση γραφείων της ΜΚΟ στην Αθήνα, προμήθεια αναλώσιμων, ακόμα και σε αγορές σε super market, πληρωμή εστιατορίου και parking του αυτοκινήτου ιδιοκτησίας του προέδρου.

Οι κατηγορούμενοι, εν ενεργεία ή τέως δημόσιοι υπάλληλοι, ανάλογα με την θέση και τα καθήκοντα που κατείχαν την επίμαχη περίοδο, βεβαίωναν εν γνώσει τους ψευδώς σε δημόσια έγγραφα σχετικά με την νομιμότητα και κανονικότητα των κονδυλίων που εκταμιεύονταν προς την ΜΚΟ για την υλοποίηση των προγραμμάτων, ως συμμετοχή του Δημοσίου και προέβαιναν στην σχετική εκκαθάριση και εντολή πληρωμών.

Με βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου Αθηνών απαγορεύτηκε η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του προέδρου της ΜΚΟ και της συζύγου του, μέλους του διοικητικού συμβουλίου και συγκεκριμένα δύο ακινήτων στους Αμπελόκηπους και δύο στη Ρόδο. Ακόμη, θα κατασχεθεί και παραδοθεί στον ΟΔΔΥ πολυτελές επιβατηγό όχημα, περιουσιακό στοιχείο της ΜΚΟ, το οποίο χρησιμοποιούσε κατά τις μετακινήσεις του ο πρόεδρός της.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας εφημερίδας των συνταξιούχων σιδηροδρομικών Ο ΤΥΠΟΣ τ. 398 που ολοκληρώσαμε προχθές και στείλαμε ήδη στο πιεστήριο. Για να τη διαβάστε, όπως ακριβώς θα κυκλοφορήσει σε λίγο, πατήστε ΕΔΩ...

Ξαναφτιάχνουν την πλατεία της Ομόνοιας... Πόσα λεφτά έχουν ρίξουν και συνεχίζουν να ρίχνουν σ΄ αυτή την καταβόθρα, την ώρα που ο κόσμος περνάει δύσκολα... Κι αυτοί απτόητοι... Χαλούν τα λεφτά του ελληνικού λαού σχεδιάζοντας, σαν να λέμε “παίζοντας” τα παιχνιδάκια τους...

Μέσα στους χρόνους που είχα θέσει από την αρχή, ολοκληρώθηκε και η δεύτερη εκδοτική εργασία αυτής της εβδομάδας. Ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών οδηγήθηκε στο πιεστήριο. Έτσι και η δεύτερη στη σειρά ολοκληρώθηκε. Όλο το βάρος τώρα, πέφτει στη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ που θα πρέπει αυτή την εβδομάδα να τελειώσει το κασέ της...

Και θα τελειώσει... Αν μας μείνει καμιά εκκρεμότητα μικρή θα τη διευθετήσουμε την ερχόμενη εβδομάδα που, φυσιολογικά θα ολοκληρώσουμε το υλικό για το “χτίσιμο” του νέου φύλλου...

Ο ΤΥΠΟΣ πάντως ήταν λίγο σταυρόλεξο αυτό το φύλλο. Είχε πολλές φωτογραφίες των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ από τις κοπές πίτας κι αυτά χρειαζόταν χώρο για να τακτοποιηθούν μέσα σε ένα 4σέλιδο Α3. Ευτυχώς η Πόπη που υλοποιεί τεχνικά το σχεδιασμό μου, δούλεψε με επάρκεια και το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό...

Ισορροπεί κανείς σ' ένα σχοινί καθώς πρέπει να έχει χώρο τόσο, ίσο σχεδόν με το κάθε σωματείο. Μόνο που η προσφορά κειμένων δεν είναι πάντα ισορροπημένη κι αυτό σημαίνει πως πρέπει να βρω τον τρόπο να το κάνω εγώ. Και το κάνω...

Όλη αυτή η διαδικασία έχει πολύ ενδιαφέρον αν το δει κανείς ψύχραιμα... Αυτό που συμβαίνει συνήθως σε όσους δεν ξέρουν είναι ότι μπορεί να κάνουν ενάμιση μήνα να μαζέψουν το υλικό και μετά νομίζουν ότι η υλοποίηση του θα πρέπει να γίνει μέσα σε μια εβδομάδα. Και να πάρουν το έντυπο και τυπωμένο...

Βεβαίως, όπως θα έχετε παρατηρήσει ώς τώρα η δικιά μας δημοσιογραφική παρέμβαση ολοκληρώνεται όταν οι σελίδες φτιαχτούν στο κομπιούτερ και δώσουμε το “τυπωθείτω”. Από κει και πέρα είναι δουλειά του τυπογραφείου που θα στείλει το αρχείο σε υψηλή ανάλυση PDF στο πιεστήριο και εκείνο θα μπει στη διαδικασία της εκτύπωσης, της βιβλιοδεσίας. Και μετά θα παρέμβει η σακουλοποίηση και η διεκπεραίωση στο ταχυδρομείο.

Εγώ όμως, μέχρι τότε, θα έχω στρέψει το ενδιαφέρον μου σε άλλα πράγματα... Νέες υποχρεώσεις επαγγελματικές... Αυτό έκανα πάντα, αυτό κάνω και τώρα....

Και είπαμε... Ακολουθεί η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ και χρειάζεται κι αυτή τη δουλειά της. Αλλά εδώ είμαστε και θα τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά... Να είστε σίγουροι...

Αυτό το φαινόμενο συνάντησα στις 7.50 το πρωί που βγήκα έξω για να πάω τον Λάμπρο στο σχολείο. Στάθηκα σε μια διασταύρωση και πήρα φωτογραφία τους δρόμους και προς τις τέσσερις κατευθύνσεις...

Ένα παιδί του δημοτικού από την πολυκατοικία που μένω, ρώτησε τη μαμά του “τι είναι αυτό;” Υγρασία, του απάντησε πολύ φυσικά και εκείνο δεν έκανε περαιτέρω σχόλια. Έτσι είναι τα παιδιά... Δεν ψάχνουν σε βάθος...

Στην πραγματικότητα, όπως διάβασα στο internet, το φαινόμενο που παρουσιάστηκε χθες στην παραλιακή στον Πειραιά, έχει να κάνει με τις υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες που ευνοούν τη συσσώρευση υγρασίας.

Όπως και να έχει το πράγμα εμένα μου άρεσε αυτή η ξαφνική νέα κατάσταση που έζησα σήμερα το πρωί στο κέντρο της Αθήνας... Γι' αυτό και κράτησα τη στιγμή με το φακό μου να τη μοιραστώ μαζί σας... Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από τον Κολωνό...

Σημερινό δημοσίευμα για το ίδιο θέμα από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ. Αναφέρεται βέβαια στον Πειραιά. Εκεί το είδαν χθες το φαινόμενο. Σήμερα "μετακόμισε" στην Αθήνα... Για φαντάσου, Λονδίνο γίναμε!

Αν υπάρχει κάτι που ενοχλεί κάθε είδους εξουσία είναι βέβαια η κριτική. Όταν αυτή η κριτική είναι συγκροτημένη, βασίζεται σε επιχειρήματα και εμπειρικά δεδομένα, σε γνώση και στέρεες πεποιθήσεις τότε ενοχλεί ακόμα περισσότερο. Έτσι η εξουσία κάθε είδους προσπαθεί να εμποδίσει, με όποιον τρόπο μπορεί, τις ενοχλητικές απόψεις.

Την ίδια ακριβώς αλλεργία προς την κριτική και την ελεύθερη σκέψη έχουν κάθε είδους ιδεολογίες και συστήματα αξιών που θεωρούν ότι εκφράζουν την εξ αποκαλύψεως αλήθεια. Οτιδήποτε απομυθοποιεί συντηρητικές ιδέες, δόγματα άυλης και υλιστικής μεταφυσικής, φαντασιακά και φαντασιώσεις και βέβαια συνωμοσιολογικού τύπου θεάσεις του κόσμου ενεργοποιεί ενστικτωδώς βίαιες αντιδράσεις.

Οι αντιλήψεις αυτές συνήθως χρησιμοποιούν ως φορείς άτομα με μειωμένη ανεκτικότητα – κάτι αναμενόμενο: αν εκθέτεις τον εαυτό σου στο διάλογο, κινδυνεύεις να περάσεις το μονοπάτι του διαφωτισμού. Η απαξίωση κάθε είδους δόγματος και φαντασίωσης θα ακολουθήσει αναπόφευκτα.

Όσοι όμως προστατεύουν τον εαυτό τους συνειδητά ή/και ασυνείδητα από το μικρόβιο του λόγου (και του Λόγου!) το πετυχαίνουν με μηχανισμούς που στην καλύτερη περίπτωση είναι ψυχολογικοί: ακούω και διαβάζω μόνο όσους θα επιβεβαιώσουν τις απόψεις μου, απαξιώνω εκ των προτέρων όσους θα αμφισβητήσουν αυτά που με θρησκευτική ευλάβεια πιστεύω, επιλέγω να συναναστρέφομαι άτομα με παρόμοιες ιδέες.

Στη χειρότερη περίπτωση όμως η αντίδραση δεν είναι αμυντική αλλά επιθετική. Πολλά άτομα δεν αρκούνται στη σχετική ασφάλεια της απομόνωσης και της δογματικής αποστείρωσης. Αδυνατούν να ανεχτούν την ύπαρξη αντίθετων απόψεων. Τις ταυτίζουν με το απόλυτο Κακό και αναζητούν τρόπους εξάλειψής τους - των απόψεων, ίσως και των φορέων. Για να δικαιολογήσουν τις ενστικτώδεις βίαιες αντιδράσεις και το μίσος που ξερνούν, πλάθουν ένα δικό τους, ακραία μανιχαϊστικό κόσμο όπου οι κακοί είναι διάβολοι και οι καλοί είναι άγγελοι. Δεν δικαιούνται οι άγγελοι να εξολοθρέψουν τους διαβόλους;

Η λέξη «φανατικός» που χρησιμοποιούσαμε παλιά δεν αρκεί για να τους περιγράψει με ακρίβεια. Αν περιηγηθούμε τα πιο δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και το Διαδίκτυο θα συλλέξουμε μέσα σε λίγες ώρες πολλά και διαφορετικά παραδείγματα. Ο λεκτικός τραμπουκισμός που ασκείται εκεί είναι πρωτοφανής. Έχει πολλές μορφές και είναι σχεδόν πάντα απεχθής, καθώς δεν σέβεται ούτε το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα. Βλέπετε, το «αυταρχικό μυαλό» δεν ανέχεται να εκφράζονται οι απόψεις που απεχθάνεται ούτε στον ιδιωτικό χώρο του φορέα τους. Θα αναζητήσουν κάθε δυνατό τρόπο να τις υπονομεύσουν ή και να τις εξαφανίσουν εισβάλλοντας απρόσκλητοι (συνήθως ως ανώνυμα ή επώνυμα trolls). Είναι ζωτικό γι’ αυτούς να επιτεθούν με κάθε τρόπο, τους γίνεται κυριολεκτικά καθημερινό άγχος, ένα βαρύ αλλά ιερό καθήκον που πρέπει να εκτελέσουν.

Όσο σοβαρή κι αν είναι αυτή η υπερεκχείλιση του μίσους στο Διαδίκτυο, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις πράξεις φυσικής βίας που λαμβάνουν χώρα σχεδόν παντού. Ένας μεγάλος αριθμός πνευματικών ανθρώπων σήμερα στην Ελλάδα αισθάνεται ανασφαλής όταν εκφράζει απόψεις και κάνει επιλογές. Όχι μόνο γιατί θα ακολουθήσει ο οχετός στο Διαδίκτυο αλλά γιατί καραδοκούν οι τραμπούκοι κάθε είδους. Οργανωμένοι ή ανοργάνωτοι, είναι έτοιμοι να σπάσουν το κεφάλι ή τουλάχιστον να τρομοκρατήσουν όσους αντιμετωπίζουν ως διαβόλους.

Το πρόβλημα είναι ότι η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι συχνά δύσκολο να προστατευθούν. Μεταξύ όλων των άλλων διότι δεν υπάρχει ένα συμπαγές μέτωπο υπέρ της ανοχής και κατά του τραμπουκισμού. Απόψεις και συμβουλές όπως: «μη μιλάς καλύτερα», «κάνε το κορόιδο», «εσύ τους προκάλεσες», «μην είσαι ακραίος», «έχουν κι αυτοί το δίκιο τους» και άλλες, παρόμοιας μίζερης αθλιότητας, επιμερίζουν την ευθύνη στο θύτη και στο θύμα. Δεν προέρχονται πάντα από ήμερους, συμβιβασμένους φιλήσυχους πολίτες. Συχνά ακούγονται από όσους θα ήθελαν να σπάσουν κι αυτοί ένα κεφάλι ή να κόψουν μια γλώσσα αλλά φοβούνται να το κάνουν.

Έτσι, για παράδειγμα, αναρωτιέται κανείς για τη σιωπή που περιβάλλει κάθε πράξη βίας μέσα στο πανεπιστήμιο (πρόσφατα κατά του συναδέλφου Βασίλη Γούναρη). Υπάρχουν πολλοί, λαλίστατοι κατά τα άλλα, με θεσμικό ρόλο, που αποφεύγουν επιμελώς να ασχοληθούν με τις συνεχείς προσβολές της πολύτιμης ακαδημαϊκής ελευθερίας από ομάδες που συνδέονται στενά με κόμματα, που απολαμβάνουν άσυλο από αξιωματούχους εντός και εκτός πανεπιστημίου και που σκοπό έχουν να τρομοκρατήσουν όσες και όσους αντιμετωπίζουν ως αντιπάλους.

Άραγε τη σιωπή τους σε ποια κατηγορία να την εντάξουμε;

• Του Αριστείδη Χατζή αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
• Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ που ολοκληρώσαμε την περασμένη εβδομάδα. Για να τη δείτε και στις εσωτερικές τις σελίδες, πατήστε ΕΔΩ.

Το θέμα της ημέρας στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ξαφνικά στο στόχαστρο οι “αγαπημένες"  ΜΚΟ... Δεν είναι κακό, αρκεί να μη γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Εδώ η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Στο ίδιο σημείο επικεντρώνεται και το δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, επάνω, και των ΝΕΩΝ μέσα στο κείμενο. Και τι σημαίνει πρακτικά αυτό θα ήθελε να μάθει ο απλός πολίτης; Προσωπική άποψη: Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί, επειδή οι ίδιοι τις δημιούργησαν προς όφελος τους...

Η διαδικασία ολοκλήρωσης των εκδόσεων που έχω αναλάβει προχωρούν με κανονικούς ρυθμούς σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που είχα ορίσει από την περασμένη εβδομάδα και ακολουθεί Ο ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων του ΟΣΕ και η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ.

Η δουλειά μου είναι. Κι εγώ προσπαθώντας να αφήσω πίσω μου τα εμπόδια που κάποιοι έντεχνα βάζουν, θέτω στόχους και τους υλοποιώ.

Στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ οι άνθρωποι είναι πιο οργανωμένοι. Ξέρουν τι θέλουν και το έχουν οργανώσει στον καλύτερο βαθμό. Η καθημερινή τους παρουσία στο Σωματείο του βοηθά ουσιαστικά σ' αυτό. Και το γεγονός ότι έρχονται σε επαφή με τους συναδέλφους του παρουσία στο Σωματείο τους βοηθά ουσιαστικά σε αυτό... Και το γεγονός ότι έρχονται σε επαφή με τους συναδέλφους τους και μπορούν να διερευνήσουν πιο βαθιά τα προβλήματα που ζουν και οι ίδιοι.

Για μένα έχει πάντα ενδιαφέρον αυτή η δουλειά. Επιχειρώ το καλύτερο που μπορώ και οι άνθρωποι εκεί, ο Θύμιος δηλαδή, ο πρόεδρος με τον οποίο συνεργάζομαι άμεσα, μου δίνει την αίσθηση πως εκτιμά πολύ την προσφορά μου.

Και ξέρετε, πολλές φορές, ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, μου δίνουν μεγάλη δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω να αγωνίζομαι καθημερινά στην υλοποίηση των στόχων... Όσοι παρακολουθείτε αυτές τις αναρτήσεις καθημερινά τα ξέρετε αυτά. Τα συζητάω από δω και ως ένα βαθμό είσαστε μάρτυρες...

Οφείλω λοιπόν να καταθέσω τα καλύτερα για τους ανθρώπους του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Έχω και στη μπάρα δεξιά, μόνιμα το σύνδεσμο που μπορεί να σας οδηγήσει στον ιστότοπο τους. Ωστόσο μπορείτε να τη δείτε, πατώντας ΕΔΩ.

Για μένα είναι μια καλή παρέα φίλων με τους οποίους μπορώ να μοιράζομαι πολλά πράγματα, πέρα από τα αμιγώς δημοσιογραφικά. Κι αυτό το προνόμιο, μάλλον δεν το έχει κανείς δημοσιογραφικά. Κι αυτό το προνόμιο, μάλλον δεν το έχει κανείς με ανθρώπους που βρίσκεται κοντά τους, καθημερινά...