Αυτές είναι ειδήσεις!... Από το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δυστυχώς αυτές είναι οι ειδήσεις που κυριαρχούν στην Ελλάδα... Κάποιες βεβαίως εκτιμούν ότι μάλλον πρέπει να συνεχίζουν να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην Ουκρανία...

Και ιδού, ο δρόμος προς τις κάλπες του Μαΐου είναι στρωμένος με ρουσφέτια. Παλιά μου τέχνη, κόσκινο. Συνήθειες που δεν αλλάζουν εύκολα επειδή κάποιοι έτσι έχουν συνδυάσει τις εκλογές. Πάνε μαζί με το ρουσφέτι...

Το Site το προσέχουμε σαν τα μάτια μας, το κανακεύουμε, το ενημερώνουμε, γενικά κάνουμε ότι μπορούμε για να είναι αυτό όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα και να καταγράφει την αληθινή πλευρά της ζωής. Όποιος το παρακολουθεί προσεκτικά (και έχουμε πολλούς πιστούς κοντά μας...) θα διαπιστώσει ότι καταβάλουμε μεγάλες προσπάθειες για να το πετύχουμε αυτό...

Το να παρακολουθείς τη ζωντανά επικαιρότητα βεβαίως είναι χαρακτηριστικό των υπεύθυνων ανθρώπων, αλλά ανεβαίνεις επίπεδα όταν αυτό το κάνεις και για να βοηθήσεις άλλους να δουν τα πράγματα, υπό το πρίσμα της αλήθειας.

Γύρω μας, δίπλα μας, υπάρχουν εκατοντάδες Sites που προσπαθούν να... παίξουν με τα νεύρα μας. Τα διαχειρίζονται άνθρωποι με ελάχιστη έως καθόλου υπευθυνότητα. Κι ας έχουν στην μαρκίζα τους φανταχτερά ονόματα... Γράφουν ότι θέλουν, όπως θέλουν και με ευκολία παίρνουν πίσω ότι ως χθες διακήρυτταν ότι είναι αλήθεια.

Μερικές φορές υπηρετούν συγκεκριμένα αφεντικά, που πιθανόν αυτό να επιδιώκουν. Ένα κοινό δηλαδή που να χειραγωγείται ανάλογα με τις σκέψεις τους. Στόχος τους ο αποπροσανατολισμός. Ένα κοινό άτολμο και αβέβαιο σαν χυλός που θα του σερβίρουν ότι θέλουν κι εκείνο θα παρακολουθεί άφωνο, ότι συμβαίνει... Ε, λοιπόν αυτό το πράγμα εμείς εδώ, στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ούτε το θέλουμε, ούτε το επιθυμούμε.

Εκτιμούμε την άποψη των αναγνωστών μας και δεν επιδιώκουμε να την αλλάξουμε. Στο κάτω – κάτω αν αυτός ο κόσμος παραμένει όμορφος, παρά τις προσπάθειες που κάνουν να τον χαλάσουν, αυτό οφείλετε ακριβώς σ' αυτές τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα των ανθρώπων.

Νομίζω πως φτάνετε σε μας χωρίς καμιά διαφήμιση στο Site αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως δεν κρύβουμε τίποτα, αλλά δεν υπερβάλουμε κιόλας με σκοπό να σας παρασείρουμε. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει...

Με τις απλές, καθημερινές αναρτήσεις μας προσπαθούμε να σας πούμε πως η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες που μας βάζουν (και δεν είναι λίγες...) συνεχίζει να είναι όμορφη. Και δεν χρειάζεται να κάνουμε πολύπλοκα πράγματα για να τα καταφέρουμε να το δούμε.

Μικρές διαδρομές προτείνουμε... Παρέες με φίλους επιδιώκουμε. Μια βόλτα που ακόμα δεν έχετε κάνει και τη διάθεση να μοιραστούμε μαζί σας την πρόταση μας. Κάπως έτσι αλλάζει η διάθεση. Γιατί, αυτό είναι το ζητούμε. Η ψυχολογία. Είναι το παν. Χρειάζεται να είμαστε καλά για να δίνουμε καθημερινά τη μάχη με αξιοπρέπεια...

Αυτό είναι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε μια στιγμή. Είμαι βέβαιος ότι το έχετε διαπιστώσει γι' αυτό και μας τιμάτε με την παρουσία σας. 630.000 επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση.

Να ξέρετε ότι το σεβόμαστε αυτό και σας ευχαριστούμε από καρδιάς. Αυτό μας γεμίζει περισσότερες ευθύνες και προχωρούμε ολοταχώς με σταθερά βήματα προσέχοντας να μη χάσουμε τον προσανατολισμό μας, να μη γίνουμε σαν τους άλλους... Η διαφορετικότητα, η προσοχή, η ευθύνη για την αλήθεια, όλα αυτά είναι που μας γεμίζουν δύναμη να συνεχίζουμε...

Η παρέα πρότεινε ξαφνικά να πάμε στην Πάρνηθα, στο καταφύγιο Μπάφι... Είχε ενδιαφέρον. Ο καιρός ήταν βροχερός από το πρωί και στο Μπάφι δεν είχα ξαναπάει. Είχα φτάσει μερικά χιλιόμετρα κοντά του, αλλά δεν είχα πάει...


Σαν σε τοπίο από αυτά που διάλεγε ο Αγγελόπουλος μέσα στην ομίχλη ήταν στο βουνό. Μια μαγική λευκή ομίχλη το τύλιγε, ενώ συνέχιζε να βρέχει, άλλοτε σιγανά και άλλοτε πιο δυνατά...


Το καταφύγιο μέσα, είναι λιτό και υπέροχο. Ζεστό, περιποιητικό, με τα τζάκια του, τραβούσε σαν μαγνήτης τους ανθρώπους να καθίσουν κοντά του και να ζεσταθούν από την παγωνιά. Και δεν ήταν λίγη...


Βγήκα έξω με μια ομπρέλα. Ήθελα να το δω κι απέξω, πώς είναι... Πετρόχτιστο, σε έναν πολύ όμορφο τόπο, το χρησιμοποιούν οι ορειβάτες. Μπορείς να κοιμηθείς με 10 ευρώ τη βραδιά. Σε κάθε περίπτωση ιδανικό για μια ημερήσια εκδρομή των Αθηναίων.


Ωστόσο δε χόρταινα όλη αυτή την ομορφιά του τοπίου. Τα έλατα κρατούσαν πάνω τους σταλαγματιές βροχής, ήταν εντυπωσιακό να το βλέπεις. Πραγματικά, άξιζε τον κόπο να έρθουμε. Είχαν δίκιο όσοι το σχεδίασαν...


Να κάθεσαι ώρα πολύ σ' αυτό το μαγευτικό τοπίο και να παρατηρείς την ομορφιά της φύσης είναι ότι καλύτερο για να βάλεις ξανά στο ξεκίνημα της νέας εργάσιμης εβδομάδας και ας είναι Τρίτη, σήμερα...

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του περιοδικού της ΠΕΤ ΟΤΕ “Η Φωνή των Τεχνικών του ΟΤΕ” που “στήσαμε” μέσα σε ένα απόγευμα. Ρίξτε μια ματιά στο περιεχόμενο, πατώντας ΕΔΩ.

Είχαμε βάλει μπροστά και ετοιμάζαμε το 36σέλιδο περιοδικό της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ με στόχο να κυκλοφορήσει λίγο πριν την 34η Συνέλευση Αντιπροσώπων (Σ.Α.) της ΠΕΤ ΟΤΕ που θα πραγματοποιηθεί στις 22-23 Μαρτίου 2014 στην Τέμενη Αιγίου στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ.

Αλλά κάτι οι γενικές συνελεύσεις στις ΤΔΕ σε όλη την Ελλάδα που μεσολάβησαν, κάτι που κάποιες παρατάξεις δεν ήταν απόλυτα συνεπείς στις ημερομηνίες που είχαν οριστεί για να παραδοθούν τα κείμενα, αργήσαμε λίγο...

Το συζητήσαμε λοιπόν με το τυπογραφείο και είπαμε αντί να αγχωθούμε με τους χρόνους να βγάλουμε ένα 8σέλιδο σε μικρό τιράζ πράγμα που δεν θα κόστιζε και στο Σωματείο και να προχωρήσουμε το υπό έκδοση έντυπο με την επόμενη αρίθμηση, τ. 358. Έτσι και πράξαμε...

Η ύλη του, λόγω του γεγονότος ότι δεν θα κυκλοφορήσει ευρύτατα δεν χρειαζόταν και τόση προσοχή, παρ' όλα αυτά φροντίσαμε να είναι προσανατολισμένο και να έχει εργατικό περιεχόμενο...

Εκτιμούμε ότι η κίνηση ματ που κάναμε θα μας επιστρέψει να ολοκληρώσουμε την ύλη του νέου τεύχους αυτή την κουτσή εργάσιμη εβδομάδα που ξεκινάει από την Τρίτη κι έτσι να μπορέσουμε να το έχουμε, όπως προγραμματίζαμε από την αρχή στην 34η Σ.Α. Για να μοιραστεί στους συνέδρους στο φάκελο που θα πάρουν μαζί με το υπόλοιπο υλικό, διοικητικό και οικονομικό απολογισμό, αλλά και το πρόγραμμα δράσης...

Έχουμε έναν καλό προγραμματισμό και ελπίζω να μας βοηθήσουν να τον τηρήσουμε. Εξάλλου για λόγους οικονομίας η ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ είναι πια τριμηνιαία έκδοση κι αυτό την καθιστά εκ των πραγμάτων μακριά από την επικαιρότητα, αυτή καθαυτή. Ωστόσο εκτιμώ ότι ένα συνδικαλιστικό έντυπο, όπως είναι το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ με την ιστορία που έχει σε τέτοιες εποχές δύσκολες όπως αυτές που διανύουμε μπορεί να παίξει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, φτάνει να αγκαλιαστεί από την Εκτελεστική Επιτροπή και στην Συντακτική Ομάδα στην οποία συμμετέχουν μέλη όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων που δρουν και λειτουργούν στο πλαίσιο μιας πρωτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, όπως είναι η ΠΕΤ ΟΤΕ.

Μια εξειδικευμένη αρθρογραφία με τόλμη, δύναμη και αποφασιστικότητα ακόμα και πέρα από τα καθαρά κλαδικά προβλήματα, προσανατολισμένη στην ανάδειξη μεγάλων κοινωνικών ζητημάτων, θα δώσει τη δυνατότητα στη ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ να μπει ουσιαστικά μέσα σε όλα τα σπίτια των τεχνικών του ΟΤΕ, να κουβεντιαστούν τα θέματα της από όλους και όχι μόνο από τους ίδιους.

Έχω δημοσιογραφικά την ευθύνη της εδώ και 31 χρόνια. Την παρέλαβα 8σέλιδη εφημερίδα δίχρωμη Α3, μηνιαία, έγινε περιοδικό 4χρωμο, είχε συνεργασίες με επαγγελματίες δημοσιογράφους και σκιτσογράφους αξιόλογους από τον αθηναϊκό τύπο και ήταν σημείο αναφοράς ως έντυπο σε ολόκληρο τον συνδικαλιστικό τύπο...

Θα μου πείτε: Άλλοι καιροί τότε... Σύμφωνοι. Μόνο που και σήμερα ο τύπος μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο αν τον εμπιστευθεί το συνδικάτο και προσανατολιστεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε συνεργασία με το Site σε μια κοινή λογική, μπορεί να κάνουν θαύματα...

Στον καιρό της υπερπληροφόρησης, η στοχευμένη, υπεύθυνη πληροφόρηση παραμένει το μεγάλο οπλοστάσιο του. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν ποτέ οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο των κυβερνώντων, όπως και οι εργαζόμενοι, άλλωστε.

Ας καλωσορίσουμε τον Μάρτη που μπήκε σήμερα στη ζωή μας κλασικά με το τραγούδι για τον μήνα από τον δίσκο “Καλεντάρι” του Παντελή Θαλασσινού.

Με μια ματιά στον τύπο σήμερα που αν και Σάββατο κυκλοφορούν στο περίπτερο οι κυριακάτικες εφημερίδες. Οι επιθέσεις στον Σταύρο Θεοδωράκη συνεχίζονται, αποδεικνύοντας πως η πολιτική είναι πολύ άγρια και δεν συγχωρεί εύκολα.

Ειρωνεία, αλλά ο πρώτος μήνας της άνοιξης μας ήρθε με μπόλικο κρύο και βροχές. Τουλάχιστον εδώ, στην Αθήνα. Αυτή την εικόνα έχω από το μπαλκόνι μου. Βέβαια έχουμε ακόμα τρεις εβδομάδες ώς την εαρινή ισημερία κι έσι μάλλον χρειάζεται να έχουμε μεγαλύτερη υπομονή γιατί ώς τότε ο καιρός θα έχει πολλά γυρίσματα...

Εξάλλου πάντα ο Μάρτης χαρακτηρίζονταν για την αστάθεια του. Σήμερα έτσι, αύριο αλλιώς... Αυτό που μένει σε μας, ανεξάρτητα από τον καιρό, είναι να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα, την υπέρβαση: Να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία και να προγραμματίζουμε τη ζωή μας σα να ήταν αιώνια. Μπορούμε; Αυτό είναι ένα κομβικό ερώτημα που μάλλον πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας και να δώσουμε απάντηση με μεγάλη σοβαρότητα, αφού πρώτα κάνουμε έρευνα και προβληματιστούμε...

Όχι, δεν είναι υπερβολές αυτά που καταγράφουμε. Η πραγματικότητα είναι κάτω από άλλο πρίσμα, έξω από τον συνήθη τρόπο σκέψης...

Έχοντας ένα τριήμερο ξεκούρασης μπροστά μας μπορούμε να ξαναδούμε σοβαρά μερικά πράγματα, αλλά και την ολοκλήρωση των προγραμματισμών μας. Η εβδομάδα που ξημερώνει από αύριο θα είναι κρίσιμη και έχει προκλήσεις που οφείλουμε να εξυπηρετήσουμε με τον καλύτερο τρόπο.

Αναζητούμε το καλύτερο... Την ποιότητα, αυτή που χάνουμε καθώς πιεζόμαστε από την καθημερινότητα και προσπαθούμε να παραμείνουμε σταθεροί σε όσα πιστεύουμε και υπηρετούμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Γιατί, το διακρίνω πια καθαρά, πολλοί έχουν αποκάμει κι έχουν απογοητευτεί πως με τόσα κακά που μας προκύπτουν δεν υπάρχει πια ορατό κανένα μέλλον με λίγη, οποιαδήποτε, αισιοδοξία πάνω του.

Προσωπική παράκληση είναι, ας μην τους κάνουμε αυτή τη χάρη να πέσουμε στην παγίδα τους. Μην μπούμε εθελοντικά στο περιθώριο που μας οδηγούν, μη μας στερήσουν την ελπίδα που χρειαζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο, μην εμπιστευόμαστε εύκολα αυτούς που διαπιστωμένα μας έχουν προδώσει, ας προσανατολιστούμε αλλού... Κάπου πιο σταθερά, πιο καθαρά, πιο σίγουρα... Εκεί που το ναι, είναι ναι και το όχι, όχι. Εκεί που δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις και κουβέντες ψεύτικες, αλλά μια μόνο διαχρονική αλήθεια που μπορεί να μας απελευθερώσει και να μας οδηγήσει σε καλά μονοπάτια.

Ελάτε να δοκιμάσουμε. Η πρόκληση είναι μεγάλη....

Φόβος και τρόμος ο κ. Θεοχάρης! Ποιος είναι ο συγκεκριμένος κύριος; Ένας υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών με την αρμοδιότητα να “μαζεύει” τα δημόσια έσοδα, είναι... Σε λίγο δεν θα τον ξέρει ούτε η μάνα του... Από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Πρόσωπο της επικαιρότητας ο κ. Προβόπουλος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Αφορμή γι' αυτήν την προβολή του από τις εφημερίδες η ετήσια 'έκθεση της Τράπεζας. Δείτε “αισιόδοξες” διαπιστώσεις. Από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Το ίδιο θέμα όπως προβάλλεται από την ΑΥΗΓΗ. Κοιτάξετε: 3,8 εκ. (άνθρωποι γύρω μας, ανάμεσα σ' αυτούς κι εμείς...) στο μεταίχμιο φτώχειας – κοινωνικού αποκλεισμού. Αμφιβάλει κανείς ότι οι “σωτήρες” κάνουν το καλύτερο που μπορούν.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 01/03/2014

Καθώς ο χρόνος πλησιάζει προς τις Ευρωεκλογές του Μαϊου ο πάσα εις βγαίνει και δημοσιοποιεί την πρόθεση του να κάνει ένα πολιτικό κόμμα. Λες και μ' αυτόν τον τρόπο “βρέθηκε” το φάρμακο που θα οδηγήσει τη χώρα μας στη χαρά και την αισιοδοξία για το αύριο...

Δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος, κάθε άλλο, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ και αυτό το πράγμα με τον συνωστισμό των σωτήρων που δημιουργούνται στην επικαιρότητα όσο κρατά το φως μια μέρας. Ύστερα, αφού έχουν διαγράψει τον κύκλο τους, διαλύονται...

Δείτε την περίπτωση της ΕΛΙΑΣ. Στα σαλόνια του Κολωνακίου, στη φαντασία μερικών στελεχών και στη σκέψη του ΔΟΛ και του ΜΕGΑ “άνθισε”. Και δεν έσωσε ούτε τις εκλογές να προλάβει: Κατά τον πρωτοσέλιδο τίτλο των ΝΕΩΝ της Τετάρτης 26/2/2014 “οδηγείται στο ελαιοτριβείο”.

Την ίδια ημέρα έκανε την εμφάνιση του το ΠΟΤΑΜΙ του συνεπώνυμου συναδέλφου από τα Χανιά, δημοσιογράφου, Σταύρου Θεοδωράκη. Και όλο αυτό το πανηγύρι επιχειρείται μέσω του διαδικτύου και τα social media. Άλλος ένας αυτόκλητος σωτήρας κι αυτή φορά από το σινάφι μου, καλεί τον ελληνικό λαό να ασπαστεί ένα συναισθηματικό κείμενο που προβάλλεται ως διακήρυξη και να συνεισφέρει στο κορβανά ένα 10εύρω για να έχει ελπίδα.

Οι διαπιστώσεις του, δεν είναι είναι εκτός πραγματικότητας. Λέει στο κείμενο του:

“Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχω γνωρίσει από κοντά όλους τους πολιτικούς ηγέτες. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους. Έλεγες στον ένα «βοήθα να γίνει αυτό», σου απαντούσε «όχι τώρα – όταν θα γίνω πρωθυπουργός». Άνθρωποι χωρίς κανένα δείγμα γραφής πουθενά, να τους ακούς να λένε «όταν θα έρθω στα πράγματα θα τα αλλάξω όλα». Πώς; Δούλεψες; Έχεις ανεβάσει έστω ένα ρολό μαγαζιού στη ζωή σου; Κατάφερες ποτέ κάτι μόνος σου; Όχι! Έχουν όμως το κληρονομικό χάρισμα της πολιτικής.

Τα προβλήματα της χώρας δεν μπορεί να τα λύσει πια κανένα 25%. Πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο και ένα 50% που θα κάνει και τους άλλους Ευρωπαίους να αισθανθούν ότι «αυτή τη φορά οι Έλληνες είναι αποφασισμένοι». Πώς θα προκύψει αυτό το 50%; Με συνεργασίες βέβαια. Όχι με την ενότητα των δικών μας, αλλά με την ενότητα των διαφορετικών”.

Εκεί που πάσχει λίγο είναι το δια ταύτα:

“Εγώ τώρα, δε θα πάω στην Ευρωβουλή. Δεν έχω ίσως και τα προσόντα. Καλά καλά δεν ξέρω ξένες γλώσσες. Θα μείνω λοιπόν στην Ελλάδα. Το τι θα κάνω θα εξαρτηθεί πάλι από εσάς. Αν πάμε καλά στις Ευρωεκλογές, μετά θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και στις εθνικές εκλογές. Αν αποτύχουμε – αν αποτύχω για την ακρίβεια- τότε μετά τις ευρωεκλογές, θα προσπαθήσω να γυρίσω στη δημοσιογραφία. Μέχρι τότε την εγκαταλείπω. Που σημαίνει ότι σταματάω τους «Πρωταγωνιστές» και δεν θα έχω ενεργή συμμετοχή στο Protagon. Και εδώ θέλω να ζητήσω μία μεγάλη συγγνώμη από τους συνεργάτες μου. Στην τηλεόραση, στο Protagon, στην εφημερίδα. Τα σχέδια που κάναμε πρέπει να διακοπούν. Αυτό που προέχει τώρα είναι να σπάσουμε τη ρουτίνα της πολιτικής. Να ταράξουμε λίγο τα λιμνάζοντα νερά φέρνοντας νερό από το ΠΟΤΑΜΙ”.

Προσωπικά και νομίζω πολλοί πια συμπολίτες στις μέρες μας, δεν εμπιστεύονται κανέναν πολιτικό. Είτε αυτόχθονα με... συνέχεια από τζάκια, είτε αλεξιπτωτιστή στο χώρο. Μόνο μεγάλα λόγια είναι. Στοχεύουν στο θυμικό μας, να υφαρπάξουν την ψήφο μας και... μην τον είδατε τον Παναή...

Το ζήτημα είναι ότι όντως χρειαζόμαστε μια σίγουρη και σταθερή διακυβέρνηση. Αλλά από τους υπάρχοντες, ουδείς είναι σε θέση να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας και να μας πείσει ότι είναι σε θέση να εφαρμόσει τα σχέδια του.

Χρειάστηκε να πάθουν πολλά οι άνθρωποι για να μάθουν. Κι όμως υπήρχε τρόπος να τα αποφύγουν όλα αυτά και να ενεργήσουν ώριμα και με συνείδηση... Αλλά πρέπει να διαθέσουν λίγο χρόνο και να ψάξουν γι' αυτό. Ας αναρωτηθούμε: Έχουμε τη διάθεση να το κάνουμε;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στη στήλη μου “Επισημάνσεις” στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
• Δείτε ΕΔΩ τις πρώτες τρολιές για το θέμα του ΠΟΤΑΜΙΟΥ...