Ας καλωσορίσουμε τον Μάρτη που μπήκε σήμερα στη ζωή μας κλασικά με το τραγούδι για τον μήνα από τον δίσκο “Καλεντάρι” του Παντελή Θαλασσινού.

Με μια ματιά στον τύπο σήμερα που αν και Σάββατο κυκλοφορούν στο περίπτερο οι κυριακάτικες εφημερίδες. Οι επιθέσεις στον Σταύρο Θεοδωράκη συνεχίζονται, αποδεικνύοντας πως η πολιτική είναι πολύ άγρια και δεν συγχωρεί εύκολα.

Ειρωνεία, αλλά ο πρώτος μήνας της άνοιξης μας ήρθε με μπόλικο κρύο και βροχές. Τουλάχιστον εδώ, στην Αθήνα. Αυτή την εικόνα έχω από το μπαλκόνι μου. Βέβαια έχουμε ακόμα τρεις εβδομάδες ώς την εαρινή ισημερία κι έσι μάλλον χρειάζεται να έχουμε μεγαλύτερη υπομονή γιατί ώς τότε ο καιρός θα έχει πολλά γυρίσματα...

Εξάλλου πάντα ο Μάρτης χαρακτηρίζονταν για την αστάθεια του. Σήμερα έτσι, αύριο αλλιώς... Αυτό που μένει σε μας, ανεξάρτητα από τον καιρό, είναι να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα, την υπέρβαση: Να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία και να προγραμματίζουμε τη ζωή μας σα να ήταν αιώνια. Μπορούμε; Αυτό είναι ένα κομβικό ερώτημα που μάλλον πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας και να δώσουμε απάντηση με μεγάλη σοβαρότητα, αφού πρώτα κάνουμε έρευνα και προβληματιστούμε...

Όχι, δεν είναι υπερβολές αυτά που καταγράφουμε. Η πραγματικότητα είναι κάτω από άλλο πρίσμα, έξω από τον συνήθη τρόπο σκέψης...

Έχοντας ένα τριήμερο ξεκούρασης μπροστά μας μπορούμε να ξαναδούμε σοβαρά μερικά πράγματα, αλλά και την ολοκλήρωση των προγραμματισμών μας. Η εβδομάδα που ξημερώνει από αύριο θα είναι κρίσιμη και έχει προκλήσεις που οφείλουμε να εξυπηρετήσουμε με τον καλύτερο τρόπο.

Αναζητούμε το καλύτερο... Την ποιότητα, αυτή που χάνουμε καθώς πιεζόμαστε από την καθημερινότητα και προσπαθούμε να παραμείνουμε σταθεροί σε όσα πιστεύουμε και υπηρετούμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Γιατί, το διακρίνω πια καθαρά, πολλοί έχουν αποκάμει κι έχουν απογοητευτεί πως με τόσα κακά που μας προκύπτουν δεν υπάρχει πια ορατό κανένα μέλλον με λίγη, οποιαδήποτε, αισιοδοξία πάνω του.

Προσωπική παράκληση είναι, ας μην τους κάνουμε αυτή τη χάρη να πέσουμε στην παγίδα τους. Μην μπούμε εθελοντικά στο περιθώριο που μας οδηγούν, μη μας στερήσουν την ελπίδα που χρειαζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο, μην εμπιστευόμαστε εύκολα αυτούς που διαπιστωμένα μας έχουν προδώσει, ας προσανατολιστούμε αλλού... Κάπου πιο σταθερά, πιο καθαρά, πιο σίγουρα... Εκεί που το ναι, είναι ναι και το όχι, όχι. Εκεί που δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις και κουβέντες ψεύτικες, αλλά μια μόνο διαχρονική αλήθεια που μπορεί να μας απελευθερώσει και να μας οδηγήσει σε καλά μονοπάτια.

Ελάτε να δοκιμάσουμε. Η πρόκληση είναι μεγάλη....