Η είδηση της ημέρας… Το χάσαμε το παλικάρι… Αλλά όχι, δεν θα βάλω τη γάτα μου να κλάψει για έναν αναλώσιμο τεχνοκράτη. Πανεύκολα θα τον αντικαταστήσουν, μην έχετε αυταπάτες. Από την ΑΥΓΗ.

Σωστή η ΕΦΗΜΕΡΙΟΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ… Έπρεπε να βρουν κάποιον να του φορτώσουν όλη την κυβερνητική αποτυχία τους και φθορά. Έτσι έκαναν πάντα, άλλωστε…

Ακόμα και η ΔΗΜΟΚΡΑΙΑ πανηγυρίζει διερμηνεύοντας ως θετικό μέτρο την απομάκρυνση του κ. Θεοχάρη από το υπουργείο Οικονομικών. Η εφημερίδα διερμηνεύει τη λαϊκή οργή…

Φανερή η αμηχανία στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ να ερμηνεύσουν την απομάκρυνση, παρά το «μπλόκο» των Βρυξελλών. Είδες η Ευρωπαϊκή Ένωση πόσο φροντίζει για το καλό μας;

Άλλη μια παρέμβαση από την Konranews σχετικά με την απομάκρυνση του κ. Χάρη Θεοχάρη… Αυτές είναι εφημερίδες να στηριχτείς για την ενημέρωση σου…

Στην ΕΣΤΙΑ δεν τρελαίνονται για τον συγκεκριμένο κύριο… Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μη χάσει τη θέση του ο κ. Στουρνάρας, το μεγάλο αφεντικό, στο επικείμενο ανασχηματισμό…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/06/2014

Είναι απίστευτο, αλλά ακόμα υπάρχουν κόμματα που ψάχνονται να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα των Ευρωκλογών για να δώσουν άλλοθι στον καταποντισμό τους. Για τη Νέα Δημοκρατία λέω, που κομπάζει ότι μαζί με το ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν να… σώζουν τη χώρα από τη χρεοκοπία και το μόνο που αντιλαμβάνεται ο πολίτης από τις πολιτικές που εφαρμόζουν είναι μόνο ότι ο ίδιος καταποντίζεται κάθε μέρα και πιο χαμηλά το βιοτικό του επίπεδο…

Έτσι όμως είναι η πολιτική… Κι αλίμονο σε κείνον που δεν το έχει αντιληφθεί και συνεχίζει να προσδοκά λύσεις από τους σημερινούς ηγέτες του πολιτικού συστήματος.

Μόλις πριν λίγες μέρες συνεδρίασε η πολιτική επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας και εκτίμησε τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών… Φυσικά, με θετικό πρόσημο. Όχι, που θα έκαναν κριτική στον εαυτό τους για λάθη και παραλείψεις… Ούτε ένα αρνητικό σημείο δεν βρήκαν να πουν στην ανακοίνωση τους. Ακόμα και για το μπάχαλο στην Αθήνα με τις δύο υποψηφιότητας (Κακλαμάνη – Σπηλιωτόπουλου) που καταβαραθρώθηκαν εκλογικά, δεν είπαν κουβέντα…

Εμείς βέβαια δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Απλά σημειώνουμε το γεγονός χάριν της δημοσιογραφικής ιδιότητας. Μένουμε εκεί… Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο… Εξάλλου και στο ΠΑΣΟΚ που δεν τόλμησε να κατεβάσει ψηφοδέλτιο με το όνομα του και κρύφτηκε πίσω από το μόρφωμα της ΕΛΙΑΣ, ίδια και χειρότερα είναι τα πράγματα.

Κι ωστόσο αυτοί οι άνθρωποι, με δεδομένη την αποδοχή μόλις του 35% του εκλογικού σώματος (και οι δύο σχηματισμοί) κυβερνούν, αν μπορεί να θεωρηθεί κυβέρνηση το συνονθύλευμα εκείνων που ασκούν εξουσία κι εφαρμόζουν πιστά, όσα οι τροϊκανοί δανειστές τους επιβάλλουν. Κατά τα κέφια τους λοιπόν κλείνουν την Ολομέλεια της Βουλής και ξεκινούν τα θερινά τμήματα της, το… θεάρεστο έργο τους…

Το είδαμε κι αυτό, την Τετάρτη το βράδυ, αμέσως μετά τη λήξη της συνεδρίασης για την άρση της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Ο Ολομέλεια ολοκλήρωσε το έργο της, ύστερα από τη θυροκόλληση του φύλλου της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως με την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παπούλια και του Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά.

Λειτούργησαν όπως θα έκαναν και πριν από 15 χρόνια, που δεν φαινόταν κανένα σύννεφο ορατό πάνω από την Ελλάδα. Με τη δύναμη της συνήθειας.. Και αυτό είναι που θα τους οδηγήσει στην καταστροφή…

Στην πολιτική οφείλεις να οσμίζεσαι τι συμβαίνει γύρω σου, να αντιλαμβάνεσαι τις δυσκολίες που περνά ο λαός που κυβερνάς και να αναπροσαρμόζεις μερικά πράγματα όταν γίνεται φανερό και στον τελευταίο πολίτη που βιώνει τραγικές καταστάσεις στην καθημερινότητα του, ότι είναι αναγκαία μια αλλαγή ρότας…

Και, το ζήτημα δεν είναι να κάνεις ατέλειωτες θεωρητικές προσεγγίσεις, αλλά να αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες. Κι αυτό εξακριβωμένα πλέον, δεν το έχουν οι δύο εταίροι της συγκυβέρνησης.

Μέρες τώρα αναλώνονται με τον επικείμενο ανασχηματισμό που θα κάνουν ως κυβέρνηση, λες και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν είναι σε θέση να παίξουν έναν κάποιο ρόλο. Μαριονέτες είναι και ως τέτοιες, είναι βέβαιη η αποτυχία τους.

Η αλαζονεία στη διαχείριση της εξουσίας με το κλείσιμο της Βουλής για την πιο εύκολη χειραγώγηση των θερινών τμημάτων των βουλευτών, οι οποίοι θα «περάσουν» σημαντικά νομοσχέδια σε συνάρτηση με την έλλειψη απλών σχεδιασμών, σίγουρα οδηγεί στο περιθώριο ακόμα περισσότερο τους συμπολίτες μας… Το χειρότερο είναι ότι ουδείς από αυτούς που μας κυβερνούν αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητα των στιγμών…

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο, Σάββατο 7/6/2014 στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Εικόνες σαν κι αυτές τις είδαμε και σήμερα το πρωί στους δρόμους της Αθήνας… Ε, ναι σίγουρα αυτό δεν θυμίζει καλοκαίρι…

Χαμηλές θερμοκρασίες κι ένα… χιονόνερο αντιμετώπισα σήμερα το πρωί στη διαδρομή μου για τη δουλειά… Αλλά αντιστάθηκα… Δεν επέστρεψα στα χειμωνιάτικα, όπως έκαναν άλλοι. Εκτιμώ ότι είναι ένα ξέσπασμα του καιρού, ότι δεν θα κρατήσει πολύ κι όλα θα επιστρέψουν στην πιο πριν κατάσταση…

Όσο κι αν έχουν αλλάξει οι καιρικές συνθήκες από την κακή χρήση του περιβάλλοντος που γίνεται από τους ανθρώπους, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει έτσι για μέρες, ο καιρός…

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014, είναι σήμερα… Ας μην το ξεχνάμε για να μη χάσουμε το νήμα με τη ζωή… Θεωρητικά βιώνουμε το πρώτο μέρος του καλοκαιριού που μπορεί να είναι άστατο, αλλά δεν το έχουμε συνηθίσει κι έτσι…

Ας πούμε, το καλοκαίρι συνηθίζουμε τις βροχές που έρχονται και φεύγουν γρήγορα ως καταιγίδες. Ετούτος ο καιρός «κρατά», είναι «δεμένος» από παντού και το νερό που ρίχνει μοιάζει υπερβολικά με χιονόνερο… Ναι, αλήθεια, έτσι μου φαίνεται, χιονόνερο!...

Την έφαγα χθες το μεσημέρι τη βροχή καθώς επέστρεφα από τη δουλειά στο σπίτι μου. Σταθερή βροχή σε μια απόσταση λιγότερη από δυο χιλιόμετρα που δεν τη σπουδαιολόγησα, μου δημιούργησε ένα μικρό ζητηματάκι… Ελπίζω να μη μου συμβεί το ίδιο και σήμερα… Το πρωινό, πάντως, ήταν ήρεμο… Μόνο πάνω στο παρμπρίζ έβλεπα και αντιλαμβανόμουν τι συμβαίνει γύρω μου με τη βροχή…

Κι έχω δουλειές που πρέπει να κάνω έξω και να κινηθώ στους δρόμους της Αθήνας με την μηχανή… Ελπίζω να τα καταφέρω…

Εξετάσεις… Περίοδος όπου τα παιδιά περνούν δύσκολες δοκιμασίες. Πώς ήταν τα πράγματα σε εμένα όταν πήγαινα Λύκειο; Δείτε, ένα απόσπασμα από ένα ημερολόγιο μου, του 1978. Με το γραφικό μου χαρακτήρα, τότε… Θυμίζει πολλά πράγματα από αυτά που κάνουν και οι σημερινοί νέοι και μάλιστα πολύ προωθημένο για την εποχή του…

Ενδιάμεσα, κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, ιδιαίτερα της Γ’ τάξης του Λυκείου κάναμε τις κοπάνες μας, τις ιδιωτικές, ας το πούμε εκδρομές, που δεν πηγαίναμε με το σχολείο, εκείνη την περίοδο… Στη φωτογραφία είμαστε στην παραλιακή Νέα Αρτάκη της Χαλκίδας. Είχαμε μάλιστα το… θράσος να βάζουμε στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας ανακοίνωση γραπτή, ότι είμαστε από την «Γ’ 1 τάξη του ΚΕΤΕ Αγίων Αναργύρων σε ώρα κοπάνας».

Να και τα καλά νέα… Μπορεί να μην υπήρχαν στην εποχή μου φωτοτυπικά μηχανήματα, αλλά πάντα υπήρχε τρόπος για τις καλές ειδήσεις, προκειμένου αυτές να μεταδοθούν. Και το να περάσω την τάξη ήταν για μένα μια επιτυχία που βέβαια καταχωρήθηκε στο ημερολόγιο μου, ανάμεσα στα τόσα άλλα πράγματα που με απασχολούσαν, τότε…

Σκαλίζοντας κανείς τα αρχεία του βρίσκει θησαυρούς που αν μη τι άλλο, δίνουν το ερέθισμα να ξανασκεφτούμε μερικά πράγματα στο πέρασμα της ζωής και του χρόνου… Ζητήματα, αφορμές, σημεία από τα οποία φαίνεται ότι έπρεπε να περάσουμε για να φτάσουμε ως εδώ που είμαστε, «καμπανάκι» υπενθύμισης του πόσο εφήμερη είναι η ζωή…

Να μας υπενθυμίζουν πως χρειάστηκε να πάθουμε πολλά για να μάθουμε… Την ίδια ώρα συνεχίζουμε μερικές φορές να «σπαταλάμε» το χρόνο σε μικρά πράγματα, λες κι αυτός (ο χρόνος) δεν θα είναι για όλους μας αμείλικτος, όπως για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Έχω ζωντανή μνήμη, σημαίνει πως είμαι σε θέση να τη βάλω να λειτουργήσει. Να της δώσω το δικαίωμα να αναπολήσει… Να ξανανιώσει ελεύθερη, καθώς περπατάει σε μονοπάτια γνώριμα από τα χρόνια της νεότητας…

Μοιράζομαι μαζί σας «στιγμές» από τη ζωή μου, όσο μπορώ και αντέχω κι όσο με βοηθούν οι αισθήσεις μου και όλα τα άλλα χρήσιμα εργαλεία της μνήμης…

Θα το επαναλαμβάνω σε τακτά χρονικά διαστήματα αυτό, θεωρώντας ότι, μέσα σε ένα προσωπικό Site υπάρχει χώρος για τέτοια πράγματα. Και αναμφίβολα υπάρχει… Η νέα τεχνολογία βοηθάει πολύ στην υλοποίηση μιας τέτοιας απόφασης…

Εξάλλου, δεν «ακουμπάω» τίποτα από το υλικό. Μια ηλεκτρονική αξιοποίηση του γίνεται στην ουσία. Κι αυτό το σχεδίαζα, έτσι κι αλλιώς κάποτε να το κάνω…