Ένα φεστιβάλ στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης που αξίζει να το ζήσετε από κοντά!

xoma.nero.fotia2025

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού σε συνεργασία με τo Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού την υποστήριξη της ΔΗΝΕΠΟΚ (Δ/νση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς)  τη συμμετοχή των Αγγειοπλαστών του Θραψανού, διοργανώνει σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων εστιασμένων στην Κρητική παραδοσιακή κεραμική και τον πολιτισμό της Κρήτης, με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης υπό την αιγίδα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε το σημερινό πρόγραμμα ΕΔΩ.

musiki.iulios2025

Η επιστροφή και ο εγκλιματισμός στην Αθήνα χρειάζεται λίγο χρόνο, το δίχως άλλο…

Posted in Επικαιρότητα

ikogeniaki.sula.2014Από τις όμορφες φετινές καλοκαιρινές στιγμές που έζησα. Βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο σπίτι αδελφής. Εννιά άνθρωποι περάσαμε υπέροχα σ’ αυτήν κοινωνική συναναστροφή . Η οικογενειακή φωτογραφία που τραβήχτηκε από την Μαρίνα κι έφτασε στα χέρια μου χθες βράδυ με e-mail, αποτυπώνει την ομορφιά της στιγμής… Για μερικά πράγματα, αξίζει να ζεις…

keria.sulaΜια υπέροχη αρτίστικη φωτογραφία τραβηγμένη από τη μηχανή της Μαρίνας, την ίδια βραδιά που κάναμε την παραπάνω κοινωνική συναναστροφή με τους αδελφούς. Είναι νύχτα και τα ρεσό ανάμεσα σε μικρά γλαστράκια στο μικρό όμορφο κήπο και τις γλάστρες. Πραγματικά εντυπωσιακή…

monzila050814
Και κάτι από τα παράξενα και περίεργα του διαδικτύου που ακόμα και οι ειδικοί (πόσο μάλλον εγώ…) σηκώνουν τα χέρια ψηλά… Αυτή η φωτογραφία και η ακριβώς αποκάτω είναι σημερινές. Από την οθόνη του υπολογιστή μου στο σπίτι με διαφορά δευτερολέπτων. Εδώ βλέπετε την πρώτη σελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μέσα από τον Mozilla Firefox. Κι όλα δείχνουν να είναι μια χαρά σε σχέση με το logo.

chrome050814
Μέσω του περιηγητή Cromeόμως, βλέπω εντελώς διαφορετικά το logo του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Έτσι το έβλεπα, από κάποια στιγμή και πέρα και στην Κρήτη όταν ήμουν σε διακοπές. Στη δουλειά μου όμως, στο κομπιούτερ του γραφείο μου, όλα εμφανίζονται καλά. Παρακαλώ τους τεχνικούς της OnScreen που το «έστησαν», αν μπορούν να περέμβουν και να διορθώσουν αυτή την αβλεψία. Θα επιθυμούσα όλοι να έβλεπαν το ίδιο πράγμα. Όχι άλλα ο ένας και άλλα ο άλλος. Ευχαριστώ…

maxthon.050814Τα περίεργα και τα παράξενα με την προβολή αυτού του Site ανάλογα με τον περιηγητή που έχουμε επιλέξει στο internet. Εδώ όπως το βλέπω μέσω του Maxthon… Όλα καλά! Άντε τώρα να πω κάτι, εγώ ο άσχετος, στους τεχνικούς που σηκώνουν ψηλά τα χέρια από το φαινόμενο…

Carrying a Box 2Βρήκα την Αθήνα καμίνι που καίει στους 35 – 38 βαθμούς Κελσίου… Και έπρεπε από την πρώτη μέρα να τρέξω να διεκπεραιώσω εργασίες, αλλά και τις δοσοληψίες μου με τις τράπεζες… Το δεύτερο έχει να κάνει με ημερομηνίες. Κι αυτό είναι μια μορφή πίεσης, όπως και να το κάνεις… Κι ανάμεσα σ’ αυτά η ανάγκη να προχωρήσω άμεσα δημοσιογραφικές δουλειές μου. Αλλά έτσι ακριβώς είναι η επαγγελματική ζωή μου.

Τα κατάφερα και τα έκανα όλα σχεδόν. Μέχρι και το FESTOSPALLASπήγα να πάρω τον φορτιστή του κινητού μου που είχα ξεχάσει στην καμπίνα μου. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, τον είχαν στα «απολεσθέντα» και δεν χρειάστηκε πολλές διατυπώσεις για να φτάσει ξανά στα χέρια μου… Χάρηκα που είδα ότι στο κόσμο υπάρχουν ακόμα έντιμοι άνθρωποι σε ζητήματα ηθικής.

Σε ότι αφορά τις τράπεζες, η ουρά ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Κάπου 60 νούμερα υπήρχαν πριν από εμένα στην Εθνική όταν πήγα να διεκπεραιώσω εργασίες μου, στις 1.30 το μεσημέρι. Δεν μπορού6σα να εξηγήσω το λόγο…

Κάθισα υπομονετικά και περίμενα… Ευτυχώς που έχω για συντροφιά τις σημειώσεις μου κι έτσι ο χρόνος κυλά κάπως πιο γρήγορα. Ακόμα κι αν είναι έτσι η αίσθηση μου αυτή, σημασία έχει ότι χρόνος περνά…

Στην ΠΕΤ ΟΤΕ τα πράγματα είναι επίσης ήρεμα και θα γίνουν ακόμα πιο ήσυχα την επόμενη εβδομάδα που θα είναι ακόμα πιο δύσκολη καθώς πλησιάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο και οι τελευταίοι εκδρομείς θα εγκαταλείψουν τον κλεινών άστυ…

Στους δρόμους της Αθήνας όσοι κυκλοφορούν είναι μπαϊλντισμένοι από τη ζέστη… Έχει και υγρασία, οπότε το πράγμα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Νιώθω να κολλώ πάνω στα ρούχα μου. Θέλω πώς και πώς να πάω σπίτι μου και να κάνω ένα μπάνιο, να βγάλω τον ιδρώτα από πάνω μου… Να ξαναμπώ στη σειρά με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που διαθέτουν όσοι, μέσα σ’ αυτό το κλίμα του δυνατού καλοκαιριού, έχουν κέφι και διάθεση για δουλειά…

Από σήμερα ένα – ένα πράγμα το βάζω στη θέση του. Είναι και τα μπουγιουρντί, η «αλληλογραφία» που με περίμενε σπίτι μου, ύστερα από ένα μήνα απουσίας… Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που επιχειρώ κάτι ανάλογο… Το έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν… Υπάρχει μια παλιά παροιμία που λέει: «Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια…» Ε, κάπως έτσι, είναι τα πράγματα.

Όλα θα τακτοποιηθούν χωρίς χρονοτριβή και καθυστέρηση… Επειδή το θέλω και επειδή είμαι έτοιμος να κάνω το καλύτερο που μπορώ για να επιτευχθεί ο στόχος. Η πίεση και το φυσιολογικό άγχος που έχω είναι μάλλον παραγωγικό και ωφέλιμο για εμένα και για τους πελάτες μου.

Έτσι ο δύσκολος Αύγουστος φεύγει πιο εύκολα κι εγώ θα έχω κάνει βήματα, θετικά, μπροστά.

Υποσημείωση: Δεν ξέρω ποιος από όσους απευθύνθηκα την προηγούμενη εβδομάδα δούλεψε και αποκατέστησε τη ζημιά στο Site με το logo του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που από άγνωστη αιτία «έπεσε» πάνω στο κουμπιά πλοήγησης. Υποψιάζομαι πως είναι από την OnScreen. Άρη, σε ευχαριστώ από καρδιάς. Εκ των υστέρων πάντως διαπιστώνω πως αλλιώς φαίνεται στο Mozilla Firefox. και αλλιώς στον Chrome. Γιατί άραγε; Υπάρχει κάποιος ειδικός να δώσει μια εξήγηση; Και κυρίως, να το διορθώσει…

Επανεπίσκεψη στο σπίτι του Γιώργου Φανουργάκη. Ήθελα να δω το συντριβάνι του…

Posted in Επικαιρότητα

fanurgakis1.2014
Λίγο πριν φύγω από την Κρήτη προγραμμάτισα να περάσω μια βόλτα από το σπίτι του Γιώργου Φανουργάκη στην Καλλιθέα του Ηρακλείου Κρήτης. Ήθελα να ξαναδώ από κοντά τον κήπο του που τον είχε φτιάξει ακόμα πιο όμορφο και το σιντριβάνι του, ειδική παραγγελία στον μηχανικό που του έφτιαξε το σπίτι.

fanurgakis2.2014
Η παραγγελία αφορούσε έναν κύκλο στον τοίχο από τσιμέντο για να βάλει μέσα έναν τροχό από άμαξα και να τρέχει ανακυκλούμενο νερό μέσα απ’ αυτό. Όλα τα άλλα που βλέπετε είναι δικές του ιδέες τις οποίες δημιούργησε μόνος του. Τα χέρια του «πιάνουν» και δεν κάνει τίποτα χωρίς να το μελετήσει προσεκτικά.

fanurgakis3.2014
Χρειάστηκε να το παρατηρήσω πολύ ώρα, αφού πρώτα είχα απολαύσει το καφεδάκι μου παρέα με ένα ελαφρύ γλυκό από τα χέρια της Νίκης, της γυναίκας του, ενός χαμογελαστού και καλοσυνάτου ανθρώπου… Κι ύστερα προσπάθησα με τη φωτογραφική μηχανή του κινητού μου να αιχμαλωτίσω πλευρές του, ώστε η εικόνα να είναι άψογη και να αποτυπώνει την πραγματικότητα.

fanurgakis4.2014
Τις δημοσίευσα στη σελίδα μου στο Facebook από εκεί, λίγο μετά που τις τράβηξα. Πολλοί ήταν εκείνοι που τους άρεσαν. Η Λυδία όμως, μια φίλη διαδικτυακή από το Δήλεσι ενθουσιάστηκε κι έγραψε ότι… προσλαμβάνει τον Γιώργο. Ελπίζω σε καλή δουλειά και με καλό μισθό. Οι εποχές είναι δύσκολες, οπότε μια καλή δουλειά όπου να μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς επί πληρωμή, είναι ότι καλύτερο…

fanurgakis4.2014
Δεν το ξέρει βέβαια ο Γιώργος, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία… Συμβαίνει συχνά στο διαδίκτυο. Εδώ όλα είναι εικονικά. Η ζωή, το ξέρουμε, είναι έξω από δω. Στους δρόμους της αγωνίας και του αγώνα. Κι αλίμονο σ’ όποιον τη μπερδεύει. Η δυστυχία καραδοκεί. Και η μοναξιά γίνεται ακόμα μεγαλύτερη…

fanurgakis6.2014
Κάπως έτσι τελείωσαν οι φετινές διακοπές στο χωριό μου Θραψανό. Νομίζω ότι σας έδωσα και με το παραπάνω όμορφο υλικό και μοιράστηκα μαζί σας πολλά πράγματα που έζησα. Και πραγματικά το χάρηκα περισσότερα από ποτέ. Αυτό άλλωστε φαινόταν με την πρώτη ματιά…

fanurgakis7.2014
Από σήμερα το πρωί πατώ τα πόδια μου στην Αθήνα. Τρέχω πίσω στις δουλειές μου. Κάποιες από αυτές ήταν προγραμματισμένες πριν ακόμα φύγω για το ταξίδι μου στην Κρήτη… Γύρισα πιο γεμάτος κι έχω το κουράγιο και τη δύναμη να δώσω μάχες,  νικηφόρες. Δεν είναι και λίγο όλο αυτό που έζησα. «Φόρτισα» τις μπαταρίες μου και είμαι έτοιμος να υποδεχτώ το χειμώνα…

Κι από αύριο Αθήνα! Οι διακοπές μου ολοκληρώνονται σήμερα… Υπέροχα ήταν, σίγουρα!

Posted in Επικαιρότητα

elies1.2014
Τελευταία νύχτα που κοιμήθηκα γι’ αυτό το καλοκαίρι στο χωριό μου. Ήταν όμορφη, όπως κάθε νύχτα, άλλωστε. Κοιμήθηκα καλά, ο ύπνος μου ήταν ξεκούραστος και σηκώθηκα με κέφι και διάθεση για ζωή… Εντάξει, είναι σκληρό να μετράς ανάποδα τον καιρό, αλλά τελικά ας το δούμε διαφορετικά. Ας κρατήσουμε τα καλά…

elies2.2014
Κι αυτά είναι πολλά… Ένιωσα την ανάγκη να βγω μια βόλτα, χθες, στο χωριό. Να περπατήσω ανάμεσα στις ελιές μου… Αυτές τις 100 και κάτι ρίζες που έχω. Να δω τι καρπό έχουν κι αν αξίζει να έρθω και το χειμώνα μια βόλτα για να βοηθήσω στο μάζεμα τους, όσες κι αν είναι…

elies3.2014
Στην πραγματικότητα, πρόφαση είναι… Αφού μ αρέσει ο τόπος και οι άνθρωποι, οι ελιές θα ‘ναι η αφορμή για να ξανακατέβω (ακόμα πατώ τα πόδια μου στην Κρήτη και κάνω σχέδια για να… ξανάρθω!). Είναι υπέροχο να έχεις κάπου ρίζες και να νιώθεις την ανάγκη της επιστροφής. Αν κι εδώ που τα λέμε, η καρδιά είναι αυτή που οδηγεί…

elies4.2014
Βλέπω και απολαμβάνω τον ήλιο καθώς ανατέλλει από το τραπέζι του σπιτιού μου, που χρησιμοποιώ ως γραφείο. Είναι πολύ ήρεμα έξω, καθώς αυτό το κυριακάτικο πρωινό τα τελευταία κοκόρια, γύρω στις επτά, δίνουν το δικό τους σόου… Ναι, είναι όμορφα εκεί έξω… Ή μου φαίνεται έτσι, επειδή εγώ είμαι καλά μέσα μου;

elies5.2014
Σε λίγο θα πάω μια τελευταία βόλτα στο χωριό… Θα ποτίσω τις βουκαμβίλιες μου, θα συνεννοηθώ για να συνεχίσουν να τις ποτίζουν και να τους δίνουν ζωή εν όσο θα λείπω και θα αποχαιρετήσω νοητά το χωριό Θραψανό και τους ανθρώπους τους. Πέρασα πολύ όμορφα και φέτος, ίσως καλύτερα από κάθε άλλη φορά…

elies6.2014
Κρατώ ακριβά φυλαγμένη αυτή την ομορφιά μέσα μου… Θα μου χρειαστεί στην Αθήνα που επιστρέφω σήμερα το βράδυ με το καράβι της γραμμής. Τις δύσκολες, μικρές ώρες θα είναι εκεί, συντροφιά μου. Θύμισες, αναμνήσεις που γεμίζουν την καρδιά και το μυαλό. Εικόνες άσβηστες από μια φύση που βρίσκεται στα καλύτερα της αυτή την εποχή…

elies7.2014
Σ’ αυτές τις οκτώ φωτογραφίες της σημερινής ανάρτησης προσπάθησα να κλείσω ότι όμορφο έζησα… Το ξέρω πως δεν είναι εύκολο να «πακετάρεις» έτσι τα πράγματα, αλλά είναι ένας τρόπος να ξεπερνάς τις δυσκολίες της στιγμής…. Ήταν υπέροχα! Σε λίγο θα βάλω τα πράγματα στις τσάντες του ταξιδιού. Το δικό μου καλοκαίρι των διακοπών, ολοκληρώθηκε, πολύ όμορφα…
elies8.2014

Άλλο ένα μικρό ρεκόρ για τα δικά μας δεδομένα… Φτάσαμε, αισίως, στα 720.000 «κλικ»!

Posted in Επικαιρότητα

karpi.gianni1.2014
Τελευταίες ώρες στην Κρήτη… Ας τις μοιραστώ μαζί σας με εικόνες από το περιβόλι του ξαδέρφου μου, Γιάννη Θεοδωράκη, που τράβηξα την ημέρα που μου έκανε το τραπέζι με τις μπριζόλες στο σπίτι του, στο Θραψανό. Εδώ γιαρμάδες ώριμοι πάνω στο δέντρο…

karpi.gianni2.2014
Βανίλιες όμορφες, δροσερές, υπέροχες… Φορτωμένο το δέντρο, έχουν λυγίσει τα κλαδιά του από το βάρος… Χορταίνεις να τις βλέπει το μάτι σου και η καρδιά σου γεμίζει από «ευχαριστώ» για Εκείνον που φροντίζει να τις στέλνει…

karpi.gianni3.2014
Φορτωμένη η μηλιά στην είσοδο του σπιτιού του Γιάννη… Δεν ξέρω αν τα κρατήσει όλα αυτά μέχρι να ωριμάσουν, αλλά πάντως είναι εντυπωσιακή να τη βλέπεις. Δε χόρταινα να τη φωτογραφίζω από όλες τις πλευρές της.

karpi.gianni4.2014
Δίφορη η λεμονιά του Γιάννη, δίνει καρπούς δυο φορές το χρόνο και είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες του σπιτιού της οικογένειας στο Ηράκλειο. Αυτά είναι όμορφα δέντρα για τον κήπο, αν αυτός είναι μεγάλος. Δίνουν καρπούς χρήσιμους από κάθε άποψη για το τραπέζι στο σπίτι…

karpi.gianni5.2014
Και η κρεβατίνα με τα σταφύλια… Οι καρποί της ωριμάζουν σιγά – σιγά… Σε λίγο μάλλον θα είναι εντελώς έτοιμοι… Ωστόσο, προσωπικά, προτιμώ τα σύκα που αυτή την εποχή μπορείς να τα βρεις εύκολα και σε μεγάλες ποσότητες. Αν και χρειάζεται να τα τρώω με μέτρο, ενώ μ’ αρέσουν τόσο που θα μπορούσα να ζήσω μ’ αυτά.
sika
Μικρά, σταθερά βήματα, είναι όλη αυτή η καθημερινή διαδικτυακή παρουσία του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ η οποία κινείται παράλληλα με τη ζωή… Κάθε στιγμή που περνά για να νιώσουμε όμορφα ξέρει ότι είναι μοναδική και δεν επιχειρεί να την αλλάξει.

Ρουφά όμως μέχρι το μεδούλι, ότι όμορφο υπάρχει και ύστερα προσπαθεί να αποτυπώσει στο χαρτί μερικά από αυτά που κάνουν εντύπωση ή που θυμίζουν σταθμούς από όπου χρειάστηκε να περάσουμε

Όλες αυτές τις μέρες στην Κρήτη προσπάθησα να είναι (και ήταν…) πολύ δημιουργικές… Οι παρέες ξεχωριστές και οι συζητήσεις ωφέλιμες. Και οι βόλτες μου με τη μηχανή παραγωγικές καθώς αποτύπωνα την πραγματικότητα που ζούσα σε εκατοντάδες φωτογραφίες… Όχι όλες βεβαίως. Κάποιες στιγμές μας οφείλουμε να τις προστατεύουμε. Τις κρατούμε απλά φυλαγμένες στην καρδιά μας και τις κουβαλούμε ως όμορφες αναμνήσεις…

Έτσι είναι… Νιώθω λίγο παράξενα καθώς μετρώ τις τελευταίες ώρες των διακοπών μου στο νησί… Αν κι αυτή τη φορά ήταν οι μεγαλύτερες σε διάρκεια από άλλες φορές, δεν θέλω κατά βάση να τελειώσουν… Μακάρι τώρα, να έμπαινα στη σύνταξη και να συνέχιζα να ζω εδώ…

Σκέψεις σκόρπιες καθώς η καρδιά φτερουγίζει πίσω… Στο χρόνο που είχα στη διάθεση μου και που νόμιζα ότι θα ήταν ατέλειωτος. Και τώρα το νιώθω ότι τελειώνει και προσπαθώ να πάρω τις τελευταίες ανάσες μου, επιχειρώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι κάθε κύκλος που κλείνει γίνεται αφορμή γα να ανοίξει ένας καινούριος που, ίσως, έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον…

Ας κάνουμε όμορφα, αυτό που κάναμε πάντα εδώ στο Site κι έδινε τη ζεστασιά που απουσιάζει από άλλες ανάλογες προσπάθειες: Να ζούμε την κάθε στιγμή και να την μοιραζόμαστε όμορφα μέσα από αυτόν τον ιστότοπο.

Με δυσκολίες, με αργό internet, με υπομονή στις αναρτήσεις, αλλά με συνείδηση που επιβραβεύεται από τις καθημερινές επισκέψεις σας εδώ αναζητώντας, υποθέτω, αυτό το διαφορετικό που δεν θα βρείτε αλλού. Χαμηλούς τόνους και ψύχραιμες προσεγγίσεις σε εκφάνσεις της ζωής…

Αύριο βράδυ, Κυριακή 3 Αυγούστου, ταξιδεύω με τις Μινωικές Γραμμές επιστρέφοντας στην Αθήνα. Αν με ρωτήσεις, δεν το θέλω… Αλλά πρέπει να προσαρμοστώ στις καταστάσεις. Κάποιοι συνάδελφοι περιμένουν εμένα να επιστρέψω για να φύγουν κι εκείνοι για διακοπές. Ο Αύγουστος είναι όμορφος μήνας στην Ελλάδα… Και αυτός ο κύκλος δεν μπορεί παρά να συνεχιστεί…

Είπαμε, μικρά βήματα, σταθερά, σίγουρα είναι αυτά που φέρνουν τη χαρά και την ευτυχία… Κι εμείς οφείλουμε να τα ακολουθούμε, αν θέλουμε να απολαμβάνουμε τα μεγαλύτερα πράγματα που είναι μπροστά μας και το ξέρουμε ότι θα έρθουν…

Η μάχη ωστόσο με το μυαλό συνεχίζεται… Το γραφείο μπορεί να περιμένει, αλλά ο νους είναι ελεύθερος να σεργιανά στο άπειρο…

Θέλω μ’ αυτό το σημείωμα μου να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, για όλα όσα έζησα κι αυτά τα τελευταία 10.000 νέα «χτυπήματα» μαζί σας. Τιμή μου περιποιούν. Και ευθύνη, να συνεχίσω να κρατώ καλή ρότα στο τιμόνι αυτού του Site. Επειδή είναι η γειτονιά που μας ενώνει και μας φέρνει πιο κοντά…

721.979 «κλικ» δεν είναι και λίγα για μια προσωπική διαδικτυακή πρωτοβουλία. Ευχαριστώ και πάλι!

Γεύτηκα και φέτος μια μοναδική κρητική φιλοξενία, έτσι είναι εδώ οι άνθρωποι…

Posted in Δημοσιογραφικά

Ας τον καλωσορίσουμε τον Αύγουστο, μουσικά και όμορφα στη ζωή μας, όπως κάνουμε κάθε μήνα μέσα από τα τραγούδια του Παντελή Θαλασσινού, παρμένο από το δίσκο του, το «Καλεντάρι» Ήρθε φουριόζος να μας δώσει χαρά και δύναμη να αντέξουμε το φευγιό, σε δυο μέρες από σήμερα…

dogiomanolaki1.2014
Σήμερα πρώτη μέρα ενός καινούριου μήνα που παραπέμπει στο καλοκαίρι για τα καλά, λέω να θυμηθούμε λίγο τις όμορφες μέρες στο χωριό, τις δικές μου φετινές διακοπές…

dogiomanolaki2.2014
Είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ αρκετά εργαστήρια αγγειοπλαστών… Νέα παιδιά στην πλειοψηφία τους, που μπήκαν στο επάγγελμα με όρεξη, με διάθεση και πολλά όνειρα, όπως ο Ανδρέας Δοργιομανωλάκης.

dogiomanolaki3.2014
Και μ’ αρέσει, που σε καιρούς δύσκολους, αυτά τα παιδιά συνεχίζουν να το παλεύουν με αξιοπρέπεια για να μπορέσουν να σταθούν όρθια επιχειρώντας να εκσυγχρονίσουν τα μαγαζιά τους.

dogiomanolaki4.2014
Το βλέπω σ’ αυτό που έχουν κάνει με μεράκι… Τα έργα τους, τις δημιουργίες τους… Και στις κουβέντες τους αναγνωρίζουν την ανάγκη να είναι πιο κοντά ο ένας στον άλλον, συνεργάτες, φίλοι και συνάδελφοι, για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Σα να μου φαίνεται πως έχουν απόλυτο δίκιο…

dogiomanolaki5.2014
Τα δημιουργήματα τους είναι εξαιρετικά και κατακτούν την παγκόσμια αγορά. Μέσα από το διαδίκτυο η πελατεία τους διευρύνθηκε. Μια μικρή αλλαγή στη νοοτροπία χρειάζεται ακόμη… Αλλά κι αυτό είναι σε καλό δρόμο, όπως διαπίστωσα από την κουβέντα που έκανα μαζί τους…
karpouzi-1
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/08/2014

Δεν νομίζω ότι θα πω κάτι καινούριο, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να καταγράψω στη στήλη μου, αυτό το προνόμιο της φιλοξενίας που ένιωσα και φέτος καθώς σε λίγο, ολοκληρώνω περισσότερες από 30 ημέρες διακοπών στο νησί που γεννήθηκα, την Κρήτη.

Για μας, που η ανάγκη μας κάνει να ζούμε μακριά από τον τόπο που γεννηθήκαμε, κάθε στιγμή κοντά της είναι μοναδική… Θες ο ήλιος, η θάλασσα, ο αέρας, οι άνθρωποι της, όλα όσα μας προσφέρουν απλόχερα και με καθαρή καρδιά, έχουν μια εξαιρετική σημασία.

Χωρίς να θέλω όλο αυτό το χρονικό διάστημα «ξεχάστηκα» λίγο μέσα στο χρόνο… Αν και λόγω επαγγελματικής διαστροφής ενημερωνόμουν για τις ειδήσεις, καταστροφολογικές, πολεμοχαρείς και άγριες ως επί το πλείστον, ζώντας ανάμεσα σε αγαπημένους ανθρώπους που είχαν διάθεση να σου προσφέρουν από το περίσσευμα της ψυχής τους, όλα αυτά μάλλον ήταν καταδικασμένα να μπουν στο περιθώριο… Και δεν το κρύβω ότι το χάρηκα.

Χρειαζόμουν κι εγώ ένα μικρό διάλειμμα τον καιρό των καλοκαιρινών μου διακοπών, ας την πούμε, αποτοξίνωση. Όχι ότι σταμάτησα να γράφω. Αυτό αποτελεί για μένα μια ομορφιά. Το να εκφράζομαι μέσα από τις λέξεις, ώστε να αναδεικνύω τα συναισθήματα εκείνα που μου είναι απαραίτητα προκειμένου να συνεχίσω να αναπνέω και να ζω μοναδικά, όπως μου αρέσει να κάνω την κάθε στιγμή ξεχωριστή είναι για μένα ζήτημα ζωής…

Έτσι χάρηκα τον ήλιο, τη θάλασσα (φέτος με καλή παρέα έκανα αρκετά μπάνια…), τις βόλτες, αλλά πιο πολύ απ’ όλα μου άρεσαν οι παρέες και οι καλές συναναστροφές που συνοδεύονταν με μεζέ και συζήτηση εποικοδομητική που είχε να μου προσφέρει πολλά.

Αυτά είναι που μου λείπουν στην Αθήνα και τα νοσταλγώ… Ο ελεύθερος χρόνος για καλή συντροφιά με ανθρώπους που θα επιλέξω εγώ... Εδώ, στην Κρήτη, είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω τέτοιες στιγμές με ανθρώπους που είμαι απολύτως βέβαιος πως θα τα καταφέρουν και θα επιβιώσουν και μετά την κρίση (αν και όποτε αυτή τελειώσει…)

Κι αυτό γιατί είναι ολιγαρκείς και δεν επιθυμούν πολλά και μεγάλα πράγματα για τον εαυτό τους. Ξέρουν ότι μπορούν να ζήσουν και με λιγότερα και το κάνουν πράξη καθημερινά με τη στάση τους και τη διαγωγή τους.

Ζώντας κοντά τους, ξεχνιέσαι από τα σοβαρά προβλήματα και ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι μπορείς να λειτουργήσεις απόλυτα φυσιολογικά, ώστε να ξανακάνεις μικρά σχέδια και όνειρα για το κοντινό ή μακρινό μέλλον…

Φαίνεται λίγο δύσκολο, αλλά είναι μια πραγματική εμπειρία αυτή που καταθέτω σήμερα στη στήλη μου, υπόψη των αναγνωστών μου.

Αύριο επιστρέφω πίσω, στην Αθήνα… Θέλω να πιστεύω ότι ο καιρός για τη συνταξιοδότηση μου δεν θα είναι πολύ μακρύς, ώστε να επιστρέψω πίσω και να καθίσω για πάντα στον τόπο μου. Όσο μπορεί να διαρκέσει αυτό το «για πάντα», μέσα στα ανθρώπινα πλαίσια και τα περιθώρια που εμείς του δίνουμε στην καθημερινότητα μας…

Για την ώρα, πάντως «φόρτωσα» τις μπαταρίες μου, ώστε να καταφέρω να βγάλω κι αυτό το χειμώνα... Και γι’ αυτό ευγνωμονώ όλους εκείνους που συνεισέφεραν συνειδητά στο να με κάνουν να νιώσω καλά. Το δικό μου καλοκαίρι διακοπών τελείωσε. Ώρα να πάρουν κι άλλοι σειρά, που το δικαιούνται
  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 2/8 στη στήλη μου «Επισημάνσεις» στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Με αγάπη και ευγνωμοσύνη για όσα μας έδωσε, αποχαιρετούμε τον μήνα Ιούλιο απόψε…

Posted in Τα δικά μου

spiti1.2014
Μερικές δουλειές έγιναν στο πατρικό μου φέτος τον Ιούλιο… Πήγα δυο βήματα μπροστά κι αυτό το καλοκαίρι... Επιτέλους η κουζίνα μπήκε στη θέση της…

spiti2.2014
Κι άρχισε το σπίτι να δείχνει και επί της ουσίας, στους εσωτερικούς χώρους. Να «μυρίζει» σπίτι πια. Και μ’ αρέσει…

spiti3.2014
Τοποθετήθηκαν τα είδη υγιεινής στο μπάνιο και συνδέθηκε ο νεροχύτης της κουζίνας με το αποχετευτικό δίκτυο. Πολύ σημαντική εξέλιξη…

spiti4.2014
Στοκαρίστηκαν οι πόρτες και τα παράθυρα και σε λίγο θα μπει ο φωταγωγός και μια μικρή πόρτα ανάμεσα στη μικρή και τη μεγάλη αυλή.

spiti5.2014
Ήρθαν και τα πλακάκια για την κρεβατοκάμαρα και το σαλόνι και σε λίγο θα τοποθετηθούν κι αυτά, ολοκληρώνοντας την κατασκευή.

spiti6.2014
Κι έβγαλα τα πιθάρια από το εσωτερικό δωμάτιο με τη βοήθεια του αλουμινά που χρειάστηκε να αφαιρέσει και να επανατοποθετήσει την πόρτα της κουζίνας…

spiti7.2014
Τελικά κάτι έκανα τον φετινό Ιούλιο από δουλειές στο πατρικό μου… Ναι, το χαίρεται η καρδιά μου που τα κατάφερα με τη βοήθεια του Ιεχωβά.
klepsidra
Νιώθω μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη για όσα ο Ιεχωβά Θεός μου επιτρέπει καθημερινά να ζω. Για το φως της ημέρας, για τις αισθήσεις μου που λειτουργούν στον υπέρτατο βαθμό και μου δίνουν τη δυνατότητα να αξιολογώ όσα σημαντικά μου προσφέρονται καθημερινά… Και δεν είναι, καθόλου λίγα…

Το γεγονός ότι περνά γρήγορα ο καιρός δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο, παρά ότι περνά όμορφα, ανάμεσα σε ανθρώπους που με αγαπούν και με υπολήπτονται… Χαίρομαι, ιδιαίτερα γιατί έτσι σχεδίαζα να είναι οι φετινές διακοπές μου στο χωριό Θραψανό και τελικά εξελίσσονται ακόμα καλύτερα από τις προσδοκίες μου.

Ο Ιούλιος είναι από παράδοση ο πιο ζεστός μήνας του καλοκαιριού. Οι υψηλές θερμοκρασίες δημιουργούν προβλήματα, ιδιαίτερα στους ανθρώπους της πόλης. Κι αυτό όμως τα ζήτημα το ξεπεράσαμε τον μήνα που φεύγει σήμερα από κοντά μας.

Προσωπικά δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερο πρόβλημα. Αντιθέτως, είχα τη χαρά να δεχτώ μια συναισθηματική «επίθεση» αγάπης τέτοια που όμοια της, είχα χρόνια να γευτώ…

Ίσως και λόγω της δουλειάς μου ήμουν πάντα παρατηρητικός... Καθετί που μου έκανε εντύπωση απ’ αυτά που ζούσα καθημερινά το κατέγραφα, είτε εδώ, είτε στο Facebook. Και μου άρεσε που μοιραζόσαστε μαζί μου τη χαρά αναγνωρίζοντας και τιμώντας αυτήν την προνομιακή σχέση…

Για μένα, γράφω, σημαίνει βγάζω συσσωρευμένα πράγματα μέσα από την καρδιά μου και νιώθω καλύτερα, αφού κι εκείνη αισθάνεται ελεύθερη για να δημιουργήσει. Συχνά μου αρέσει να γράφω τα πρωινά, στο ξεκίνημα της νέας μέρας. Αλλά άμα είσαι καλά μέσα σου, κάθε ώρα και κάθε στιγμή είναι κατάλληλη για δημιουργία. Φανταστείτε μόνο ότι στη διάρκεια αυτού του μήνα χρησιμοποίησα 300 σελίδες, λίγο μικρότερες του Α4 και «χάλασα» τρία στυλό PILOT G-2 07.

Όπως, ας πούμε τώρα που γράφω αυτό κείμενο και είμαι στο πατρικό μου περιμένοντας τον μάστορα – αλουμινά που θα έρθει να στοκάρει τις πόρτες και τα κουφώματα, κάτι που έχει αφήσει ως εκκρεμότητα ο προηγούμενος μάστορας που από το Αρκαλοχώρι μετακόμισε την επαγγελματική του στέγη στη Χερσόνησο και είναι για μένα, δύσκολο να τον βρω πια…

Ή το μεσημέρι σήμερα που περιμένω να έρθουν τα πλακάκια και τα υλικά για να «στρώσω» τα δυο τελευταία δωμάτια, την κρεβατοκάμαρα και το σαλόνι.

Ήταν ένας στόχος που τον έβαλα φέτος και όπως δείχνουν τα πράγματα, θα τον ολοκληρώσω.

Και χαίρομαι που, παρά τις δυσκολίες, τα έργα συνεχίζονται, ώστε να με κάνουν να ο πιστεύω πια, πως δεν θα είναι μακριά η μέρα που θα μπορέσω να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να ζήσω μέσα σ’ αυτό το σπίτι που φτιάχνω με τόση αγάπη

Κάπως έτσι, όμορφα, πέρασε ο Ιούλιος… Κι αυτό ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει, απλά, ρίχνοντας μια ματιά πίσω στις καθημερινές αναρτήσεις μου σ’ αυτό το Site. Ένα μικρό δείγμα που δεν αποτυπώνει σε καμιά περίπτωση ότι έζησα στην αληθινή ζωή κοντά σε αγαπημένους και αληθινούς φίλους…

Και μ’ αρέσει που αυτό το αποχαιρετιστήριο σημείωμα για τον Ιούλιο το γράφω στον ίσκιο της εσωτερικής βεράντας του πατρικού μου, έναν χώρο ιδιαίτερα όμορφο για μένα, γεμάτο αναμνήσεις… Και σηματοδοτεί κάτι, αυτή η 3.537 εγγραφή σ’ αυτό το Site: Ότι τελικά ο χρόνος αφήνει σημάδια στην καρδιά μας. Από μας εξαρτάται να είναι πραγματικά καλά, επιθυμητά, όμορφα, παραγωγικά, θετικά τα ίχνη που αφήνουν πίσω τους…

Η ομορφιά του να δίνεις, κάνει την καρδιά να χαίρεται… Σπουδαίο προνόμιο!

Posted in Κρήτη

giannis1.290714
Με είχε, μέρες τώρα, ο ξάδελφος μου, ο Γιάννης, «πολιορκήσει» να μου κάνει το τραπέζι. Συνηθίζεται αυτό στην Κρήτη για τους ξενιτεμένους… Κι εγώ, ύστερα από 39 και πλέον χρόνια απουσίας από το χωριό μου, έχω πολιτογραφηθεί «ξένος» και προσωρινός κάτοικος στον τόπο μου… Και πραγματικά το απολαύσαμε χθες το απόγευμα. Το σπίτι του ήταν πολύ φιλόξενο, σαν την καρδιά του…

giannis2.290714
Έτσι όμως και αισθάνομαι… Κι αυτό με κάνει να τον αγαπώ περισσότερο, να εκτιμώ το καθετί που μου προσφέρεται και να νοσταλγώ τη στιγμή που θα επιστρέψω για πάντα… Ας είναι… Μάλλον είναι κουραστικό να αναφέρομαι συχνά σ’ αυτό το πράγμα. Απλά μου καίει την ψυχή και προσπαθώ να το «βγάζω» στην πρώτη ευκαιρία… Καλό μου κάνει…

giannis3.290714
Χθες λοιπόν έγινε αυτό, το περίφημο τραπέζι… Δεν είχε επισημότητες, ιδιαίτερα ενδύματα, τυπωμένες προσκλήσεις κ.λπ. Και δεν ήταν πολλοί οι καλεσμένοι. Εκείνος (ο Γιάννης), η μητέρα του (θεία Άννα) κι εγώ… Αλλά είχε πολύ αγάπη και πλούσια διάθεση προσφοράς… Κι αυτό είναι που λείπει στις μέρες μας. Αντί να βγούμε από τα καλούπια που μας βάζουν, καμωνόμαστε πως δεν θέλουμε, αλλά μπαίνουμε με τη θέληση μας, όλο και πιο βαθιά…

giannis4.290714
Απογευματάκι πήγα στο σπίτι του Γιάννη. Και είχε κάνει όλες τις προετοιμασίες του. Άναψε φωτιά για να ψήσει το κρέας και να τηγανίσει τις πατάτες με το δικό τους παραδοσιακό τρόπο… Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στην παρέα είναι ότι δεν προσπάθησε να βάλει κάτι ψεύτικο πάνω του για να προσθέσει σε ευγένεια. Ήταν απλός και αληθινός…

giannis5.290714
Αυτό είναι που λείπει από τους ανθρώπους σήμερα… Ξέχασαν να είναι ο εαυτός τους… Χάθηκαν κάπου ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «μη» και έπαψαν να χαμογελούν, να κουβεντιάζουν, να μοιράζονται χαρές και λύπες, εμπειρίες ζωής… Ο Γιάννης Θεοδωράκης τα κρατά όλα αυτά. Τα διδάχτηκε από τους γονείς του και δείχνει να μην έχει καμιά διάθεση να τα αφήσει να χαθούν…

giannis6.290714
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά όλη τη διαδικασία στο ψήσιμο την οποία κράτησε αποκλειστικά για τον εαυτό του, ο Γιάννης… Έκανε τα πράγματα, όπως τότε, την εποχή που ήμασταν παιδιά και μας άρεσε να ζούμε. Μου έδωσε μια μοναδική ευκαιρία και τον ευχαριστώ γι’ αυτό: Να γυρίσω το χρόνο, μερικές δεκαετίες πίσω… Τότε που η αγνότητα είχε μια αξία ξεχωριστή, τότε που ήμασταν Άνθρωποι…

giannis7.290714
Πλούσιο το φαγητό στο τραπέζι μας. Συγνώμη αν μοιάζει προκλητικό στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Δεν την έβαλα μ’ αυτό το σκοπό, τη φωτογραφία. Ήθελα απλά να σας δείξω πως η ομορφιά και η απόλαυση βρίσκεται στην αγάπη που πάει παρέα με την άδολη προσφορά. Μακάρι να είναι πάντα έτσι πλούσιο το τραπέζι τους, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την οικογένεια του. Θέλω κι από δω να τον ευχαριστήσω για την όμορφη βραδιά που μου πρόσφερε…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA