Σήμερα δεν θέλω να γράψω, δεν έχω κουράγιο... Με έχει συγκλονίσει η αποκάλυψη της ιστορίας της δολοφονίας της 4χρονης μικρής από τον ίδιο της τον πατέρα. Θα χρησιμοποιήσω μόνο τους τίτλους των εφημερίδων. Εδώ η χθεσινή ESPRESSO, υπερβολική όπως πάντα…


Η εφημερίδα ΛΟΓΟΣ επέλεξε ένα… πολυφορεμένο τίτλο – λογοπαίγνιο, όταν ο φερόμενος ως δολοφόνος συμβαίνει να είναι ο πατέρας. Τα ερωτήματα είναι πολλά. Και το πιο σημαντικό: Τι είναι αυτό που οδηγεί στο απεχθές έγκλημα τον ίδιο τον άνθρωπο που το έφερε στη ζωή;


Παγωμάρα… Βουβαμάρα… Ο σκληρός κόσμος των εσχάτων ημερών… Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, καθώς θα περάσουμε στη μεγάλη θλίψη, να δούμε τα χειρότερα πράγματα... Να παραμείνουμε ψύχραιμοι και μακριά από αυτόν τον κόσμο... Ο τίτλος από την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ.


Έτσι ακριβώς, όπως το περιγράφει ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ… Ένα ισχυρό σοκ μας διαπέρασε, ενώ ο θρήνος σε όλη την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, τόπο καταγωγής των γονιών, βαρύς και σκληρός για το μικρό κοριτσάκι που χάθηκε τόσο πρόωρα και τόσο άδικα…


Η παρουσίαση του θέματος από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΟΝΗ. Δεν το βάζει ψηλά, αλλά αναδεικνύει τα πρωτοφανή σκληρά χαρακτηριστικά της είδησης. Όντως εδώ έχουμε κάτι πολύ φοβερό που δεν είναι σε θέση να το συλλάβει ο νους του ανθρώπου. Κι άντε τώρα να το ερμηνεύσεις με τη λογική. Ποια λογική;


Με μια γραφιστική παρουσίαση όπου ένα μάτι κλαίει και στο δάκρυ η φωτογραφία της μικρής Άννυ... Έτσι παρουσιάζει το θέμα η καθημερινή εφημερίδα του Ηρακλείου, ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ. Η αλήθεια είναι ότι όλοι συγκλονιστήκαμε Κι όταν ζεις μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον τόπο του δράματος, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Στην ίδια γραμμή λίγο πολύ κινούνται όλα τα χθεσινά πρωτοσέλιδα όπως διαπιστώσατε από την επιλογή που κάναμε…

Επάνω ο τίτλος είναι από το κεφαλάρι της ΠΑΤΡΙΔΑΣ , ενώ ο τίτλος δίπλα από το ΕΘΝΟΣ που έδωσε πολύ χώρα μοιράζοντας το πρωτοσέλιδο του ανάμεσα στην πολιτική και την κοινωνία…

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε πολύ συχνά παρόμοια σκληρά περιστατικά. Όταν όμως τα έχουμε, τότε μας απασχολούν για πολύ καιρό…

Η Ελλάδα της κρίσης του 2015...

Είχαμε μια ξεχωριστή εμπειρία χθες καθώς μας κάλεσαν από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ σε μια βραδιά που είχανε ετοιμάσει για τα παιδιά από το γυμνάσιο Σμίνθης. Είχαν έρθει εκδρομή στην Αθήνα και σήμερα θα πάρουν το δρόμο της επιστροφής για τον τόπο τους… Εδώ ο πρόεδρος του Σωματείου με τη διευθύντρια του σχολείου… Δείτε ΕΔΩ περισσότερα για τη Σμίνθη.


Προηγουμένως τα παιδιά, ύστερα από αρκετές μέρες εκδρομής στην Αθήνα κατέβηκαν με τους εκπαιδευτικούς τους στο Μουσείο Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου, όπου είχαν ετοιμάσει μια όμορφη ξενάγηση ειδικά γι’ αυτά... Ύστερα, στην αίθουσα εκδηλώσεων του δεύτερου ορόφου του Μουσείου τους έδωσαν αναμνηστικά δώρα…


Τα παιδιά που συμμετείχαν στην εκδρομή δεν ήταν πολλά. Καμιά 25αριά κορίτσια κι αγόρια και μαζί τους τρεις εκπαιδευτικοί να τα συνοδεύουν. Η Σμίνθη είναι ένα μειονοτικό μουσουλμανικό χωριό στην Ξάνθη. Το Σωματείο, εδώ και πολλά χρόνια το έχει «υιοθετήσει», καλύπτει τις ανάγκες του και συχνά οργανώνει εκδρομές αλληλεγγύης, εκεί… Δείτε ΕΔΩ το χάρτη.


Την ξενάγηση στο Μουσείο ξεκίνησε ο Μανώλης Φωτόπουλος, θυμίζοντας πώς ξεκίνησε αυτή η επαφή και η επικοινωνία πριν πολλά – πολλά χρόνια και συνεχίζεται με σταθερότητας, όλα αυτά τα χρόνια, από τις επόμενες διοικήσεις μετά από εκείνον. Κι αυτή η διαχρονική συνέχιση της συνεργασίας είναι ένα πολύ καλό χαρακτηριστικό.


Στη συνέχεια ο Πέτρος, που είναι η ψυχή του Μουσείου, έκανε μια ξενάγηση με χιούμορ ώστε τα παιδιά να είναι σε θέση να την παρακολουθήσουν με μεγάλο ενδιαφέρον… Το ένιωθες. Ήταν ήσυχα. Και παρά το νεαρόν της ηλικίας τους «κρέμονταν» από τα χείλη του και σε όσα τους έλεγε… Όμορφο να το βλέπεις και να το ζεις…


Είχαν την ευκαιρία κι εμείς μαζί τους, να επισκεφθούν το το ισόγειο, τον ημιώροφο, τον πρώτο και τον δεύτερο όροφο του Μουσείου και να θαυμάσουν όλο αυτό το εξαιρετικό υλικό που υπάρχει και έχει τοποθετηθεί με πολύ φροντίδα και αγάπη για την ιστορία του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Τι ωραίο που ήταν όλο αυτό…


Θυμάμαι με πόση αγάπη μου μιλούσε ο Μανώλης για τα παιδιά της Σμίνθης. Μοιάζει και είναι εκπληκτικό, ένα Σωματείο Συνταξιούχων από την Αθήνα και τον Πειραιά να αγκαλιάζει με τρυφερότητα και στοργή τις ανάγκες των παιδιών ενός γυμνασίου που έχει καταφρονεθεί από την Πολιτεία για πολιτικές και θρησκευτικές διαφορές…


Αυτή την όμορφη σχέση αγάπης δεν την βρίσκεις εύκολα σε πολλά συνδικάτα, πια… Στο παρελθόν ο κοινωνικός προσανατολισμός των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ήταν από τα βασικά χαρακτηριστικά τους. Κάποτε αφουγκράζονταν την κοινωνία και αντιδρούσαν μπροστά στα προβλήματα που βίωναν και άλλοι εργαζόμενοι, πέρα από τους ίδιους…


Μια αναμνηστική φωτογραφία στην αίθουσα εκδηλώσεων του δεύτερου ορόφου του Μουσείου στον τερματικό σταθμό ΗΣΑΠ του Πειραιά. Μετά όλοι μαζί, πήγαμε στην Πλάκα, στην ομώνυμη ταβέρνα, επί της Κυδαθηναίων 12, όπου με ζωντανή όμορφη λαϊκή μουσική και καλό φαγητό και κουβέντα συνεχίζαμε ώς αργά το βράδυ… Ναι, ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά…

Σάββατο απόγευμα στο παλιό και φημισμένο ζαχαροπλαστείο της ΧΑΡΑ στα Πατήσια. Ένα στέκι με ιστορία. Πήγαμε για παγωτό… Για ειδικούς λόγους εγώ δεν τρώω πολλά, αναζητώ την ποιότητα. Κι εδώ το… κατέχουν τα άθλημα. Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.

Κυριακή μεσημέρι ανεβήκαμε στην Πάρνηθα… Από τη μεριά της Βαρυμπόμπης για να φτάσουμε ως το Κατσιμίδι στην χασαποταβέρνα του ΛΑΜΠΡΟΥ… Ο καιρός ήταν πολύ καλός, αλλά παρ’ ‘όλα αυτά δεν ήταν πολύς ο κόσμος που βγήκε. Οι εποχές είναι δύσκολες. Οι άνθρωποι μετράνε πια και το τελευταίο ευρώ τους…

Επιχειρήσαμε μια βόλτα μέσα στο δάσος. Η Πάρνηθα από αυτή την πλευρά, είναι πανέμορφη… Βοηθάει και η άνοιξη, βεβαίως. Τη βλέπεις καταπράσινη όπου κι αν κοιτάξει το μάτι σου… Ο Άγγελος με πειράζει με τα σχόλια του. Λέει ότι άρχισα να ειδικεύομαι στο τουριστικό ρεπορτάζ…


Όχι πως θα μου πήγαινε άσχημα… Ύστερα από τόσα χρόνια κι αφού πέρασα από όλα τα είδη και την ύλη, δεν θα με χάλαγε καθόλου… Εξάλλου πολλοί στο παρελθόν, άνθρωποι των γραμμάτων, το διάλεξαν και όχι τυχαία. Σκέψου να βγάζεις τα προς το ζειν (αν το κάνεις επαγγελματικά…) από κάτι που λατρεύεις…


Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια. Κοντινά ή μακρινά… Με καλή παρέα… Χθες στην Πάρνηθα για πρώτη φορά στις τόσες που πάω, δυσκολεύτηκα λίγο λόγω του ότι είχε μια εκδήλωση ο ΣΚΑΙ στα βασιλικά κτήματα και μέσα στο δάσος γινόταν το αδιαχώρητο με τα κακοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα…


Ευτυχώς αποζημιωθήκαμε προηγουμένως από το ουζάκι μας (12, παρακαλώ!) και τους καταπληκτικούς μεζέδες στην ταβέρνα του ΛΑΜΠΡΟΥ. Κρεατικά της ώρας που είχαν γεύση αληθινού κρέατος. Δεν είμαι ειδικός να αντιληφθώ αν ήταν στ’ αλήθεια ντόπια και καθαρά ή αν η ατμόσφαιρα και η παρέα τα έκαναν έτσι νόστιμα…


Η φύση είπαμε, είναι υπέροχη αυτή την εποχή… Το ίδιο όμορφη την είδα και την Παρασκευή που μας πέρασε. Πρωτομαγιά στο Μεγάλο Πεύκο, κάνοντας μια βόλτα στο τετράγωνο από το σπίτι της Λίλας… Στάθηκα λίγο στις ελιές, γιατί πάντα μ’ αρέσουν. Ανθοφορούν κι αυτές, τώρα…


Είδα ελιές πολύ παλιές, οι κορμοί το προδίδουν… Δείτε τις, λίγο… Όσοι ξέρουν από ελιές που είναι δέντρο υπεραιωνόβιο, είναι ίσως σε θέση να υπολογίσουν την ηλικία τους . Εγώ, ως περιηγητής, έμεινα να τις θαυμάζω για το πείσμα και το κουράγιο τους να παραμένουν ζωντανές, παρά την ηλικία τους…

Ήταν απόγευμα… Λίγο μετά τις οκτώ, όταν η Λίλα μας πήρε και μας πήγε μια βόλτα στη θάλασσα του Μεγάλου Πεύκου. Να ολοκληρωθεί όμορφα η μέρα μας. Κι εμείς, καμιά δεκαριά, ίσως και περισσότεροι φίλοι, ανταποκριθήκαμε. Και δεν χάσαμε…


Είναι υπέροχη η θάλασσα αυτή την ώρα… Πάντα ήταν δηλαδή, αλλά μου φαίνεται ότι αυτή την περίοδο είναι ακόμα πιο όμορφη… Απέναντι από το Μεγάλο Πεύκο που βρισκόμαστε εμείς, η Σαλαμίνα, άρχισε να φωτίζει, ήδη. Φανταστικό το σούρουπο…


Τα βότσαλα, η άμμος, το απαλό κυματάκι… Σα να χαϊδεύει την αμμουδιά, απαλά, πολύ απαλά, λες και ήταν ένα γλυκό, όμορφο δικό τους παιχνίδι με τον ξεχωριστό ρυθμό τους… Μ’ αρέσει να ακούω το φλοίσβο… Είναι σαν την ανθρώπινη αναπνοή, αγαπημένου προσώπου…


Άφησα την παρέα να προχωρήσει λίγο κι έμεινα πίσω… Ήθελα να απολαύσω, όσο πιο πολύ γινότανε ετούτη την ξεχωριστή ομορφιά… Και νομίζω ότι τα κατάφερα... Κράτησα μέσα μου, κάτι από την αρμύρα της για να με συνοδεύει όλη την εβδομάδα στο συνηθισμένο τρέξιμο…


Πολύ μ’ αρέσει αυτή η ώρα… Είναι το σούρουπο. Η ώρα που η μέρα αρχίζει να φεύγει σιγά – σιγά και να… παραδίδει στο σκοτάδι και τη νύχτα. Να ξανακάνει τον κύκλο της ζωής, να ξεκουραστούμε για να ξαναζήσουμε όμορφες στιγμές…


Ναι, μια τέτοια κουβέντα είναι που με συναρπάζει… Δίπλα ακριβώς στη θάλασσα. Ο Δήμος κάτι λέει… Δεν ξέρω τι, δεν είμαι αδιάκριτος. Προσέξτε όμως με πόσο ενδιαφέρον παρακολουθεί την κουβέντα ο μικρός αδελφός, εγγονός του Περικλή Γιαννουρή. Τι όμορφα που συμπληρώνουν το κάδρο…


Ύστερα πάλι έσκυψα για άλλη μια φορά κάτω στα βότσαλα… Εκεί που σκάει το απαλό κυματάκι κι έμεινα να θαυμάζω τα όρια της θάλασσας και Εκείνον που τα τοποθέτησε τόσο σοφά… Πόσες όμορφες σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς, αλήθεια… Για δείτε το λίγο…


Μοιάζει με την πρώτη ματιά σαν ποτάμι, αλλά δεν είναι έτσι… Η θάλασσα που χωρίζει το Μεγάλο Πεύκο από τη Σαλαμίνα είναι πεντακάθαρη κι αυτό, όπως μας είπαν οι ντόπιοι οφείλετε στα ισχυρά ρεύματα… Μπορείς να πας και με καραβάκι απέναντι… Αλλά δεν είχαμε χρόνο.


Είχε πλησιάσει πια η ώρα που έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Βράδιαζε κιόλας… Κι είχαμε περάσει πραγματικά υπέροχα. Είχαν φροντίσει γι’ αυτό, εκείνοι που μας κάλεσαν… Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να πάρουμε μαζί μας μερικές όμορφες εικόνες σαν κι αυτές…

Ο Άκης και η Ελένη είναι νέα παιδιά που ετοιμάζονται να παντρευτούν. Και φρόντισαν χθες, Πρωτομαγιά, να υποδεχτούν πολλούς φίλους από δύο Εκκλησίες(Αθήνα Αττική και Πετρούπολη) και να τους κάνουν το τραπέζι. Μια πολύ όμορφη φιλοξενεία…


Η έκπληξη που μας περίμενε όλους, μετά το μεσημεριανό φαγητό ήταν το κουκλοθέατρο που είχαν ετοιμάσει μια ομάδα φίλων με αγάπη για το ζευγάρι… Μια καταπληκτική δουλειά που άρεσε σε όλους καθώς είχε πολλά πρωτότυπα στοιχεία και πολύ καλό χιούμορ.


Μου άρεσε πολύ κι εμένα… Είχα να δω κουκλοθέατρο πάρα πολλά χρόνια… Να ανησυχώ άραγε που γέλασα με την καρδιά μου; Όμως όλα ήταν τέλεια οργανωμένα. Το σενάριο, η σκηνοθεσία, η εκτέλεση… Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές της παράστασης…


Και οι κούκλες προσεγμένες, έμοιαζαν να προσεγγίζουν εκείνους που υποδύονταν… Και η ηχογράφηση καλή. Τα ηχεία κάλυψαν άνετα και σωστά τον ανοιχτό χώρο… Οι φωνές καθαρές. Ζήσαμε όλοι μια πολύ όμορφη εμπειρία… Αναμφίβολα.


Το γεγονός ότι μου άρεσε πολύ αυτή η πρωτοτυπία, φαίνεται και από ότι έχω τραβήξει πάρα πολλά στιγμιότυπα. Βέβαια από τα πολλά που είχα στη διάθεση μου για να τα ανεβάσω εδώ διάλεξα μόνο όσα βλέπετε… Όλα όμως τα ανέβασα από εκεί στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνική δικτύωσης…


Αυτή είναι η Ελένη, η νύφη. Εδώ οι… κούκλες στο τέλος της παράστασης, της δίνουν ένα κουτί με τις ευχές όλων  μας γραμμένες απάνω σε χάρτινες χρωματιστές καρδούλες. Μια όμορφη έκπληξη που, είναι αλήθεια, δεν την περίμενε… Και χάρηκε πολύ…


Κι εδώ ο γαμπρός, ο Άκης, απολαμβάνει την παράσταση του κουκλοθέατρου, ανάμεσα στους καλεσμένους τους. Ήταν τόσο καλή η οργάνωση που η μεγάλη αυλή, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μεταβλήθηκε σε… πλατεία θεάτρου απολαυστική για το κοινό.


Το χειροκρότημα ήταν αναμενόμενο, αυθόρμητο και από καρδιάς. Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε σε μια ομάδα αδελφών που δούλεψαν με πολύ κέφι, όρεξη και έμπνευση για να δώσει το πιο άρτιο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.


Πολλοί ήταν εκείνοι που με κάμερες βιντεοσκόπησαν ή φωτογράφησαν το κουκλοθέατρο, αν και πριν την παράσταση ο εκφωνητής, με πολύ σοβαρή φωνή, μας επισήμανε με πολύ σοβαρή φωνή, τις ευθύνες μας μπροστά στην… πνευματική ιδιοκτησία και ότι αυτή συνεπάγεται.

Με ένα μάτσο όμορφα τριαντάφυλλα ας καλωσορίσουμε τον Μάη που μπήκε σήμερα στη ζωή μας… Και με μια βόλτα κοντά σε φίλους αγαπημένους στο Μεγάλο Πεύκο… Έτσι, για να γίνει ακόμα πιο όμορφη.


Η Σούλα, η σύζυγός μου, από μια πρόσφατη βόλτα στις Αρχάνες με φίλους. Ταξιδεύει απόψε κι έρχεται Αθήνα. Για ένα ολόκληρο μήνα και… βλέπουμε. Λαχταρώ να τη δω να είναι πλάι μου…


Από τις Αρχάνες είναι κι αυτή η φωτογραφία… Ήταν όμορφη η αφορμή και καλή η παρέα… Από αύριο θα είναι εδώ κοντά μου… Μου φάνηκε πολύ χρόνος το δεκαπενθήμερο, μακριά ο ένας από τον άλλον.

Και ιδού που μέσα σε δεκαπέντε μέρες καταγράψαμε άλλες 10.000 επισκέψεις στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ από διαφορετικές, μοναδικές Ι.Ρ., φτάνοντας και ξεπερνώντας αισίως τις 900.000! Τώρα ο στόχος γίνεται μεγαλύτερος και ο πήχης ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά… Με περίπου 20.000 επισκέψεις το μήνα, εκεί κατά τον Σεπτέμβρη το βλέπω να ξεπερνούμε το 1.000.000…

Όχι, πως έχουμε και κανένα άγχος σχετικά μ’ αυτό αφού συνειδητά δεν επενδύσαμε πάνω του καμιά διαφημιστική καταχώρηση ή… πελατεία, αλλά όπως και να το κάνεις, είναι ωραίο να βλέπεις πως αυτά που γράφεις βρίσκουν αποδέκτες, αυτιά και μάτια διαθέσιμα να ακούσουν και να δουν…

Ναι, το έχω ξαναπεί και το εννοώ: Μ’ αρέσει πολύ η ζωντανή επικοινωνία με όποιον τρόπο εσείς επιλέγετε να το κάνετε. Και έχουμε πια, πολλούς τρόπους, είναι αλήθεια.

Καταρχήν μπορεί όποιος θέλει, πολύ εύκολα και χωρίς καμιά προηγούμενη έγκριση από τον διαχειριστή αυτού του ιστότοπου να σχολιάσει και να «ανεβάσει» αμέσως το σχόλιο του, κάτω από οποιοδήποτε δημοσίευμα επιθυμεί… Τα δέκα τελευταία σχόλια εμφανίζονται αυτόματα και στη μπάρα δεξιά… Κι όπως θα έχετε παρατηρήσει, όπου χρειάζεται, δίνω απαντήσεις… Αυτό το κάνω επειδή πιστεύω πως έτσι, μ’ αυτόν τον τρόπο, η παρέα μας γίνεται ακόμα πιο όμορφη, πιο ζεστή, πιο συντροφική.

Ύστερα είναι τα SMS στα κινητά τηλέφωνα που βρίσκονται στην κορυφή της μπάρας, τα νούμερα τους ή η ζωντανή επικοινωνία σε ώρες λογικές. Γράφει σε ποιο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας είναι το καθένα, γιατί στους καιρούς που ζούμε, πολλοί μπορεί να επικοινωνούν πιο εύκολα και αδάπανα με τηλέφωνα που είναι στο δικό τους δίκτυο. Τα δικά μου τηλέφωνα υποστηρίζονται από την COSMOTE, τη WIND και τη VODAFON.

Τελευταία μπήκε στη ζωή μας και το VIBER. Που λειτουργεί στα τηλέφωνα τρίτης γενιάς και με την προϋπόθεση ότι είσαστε εκείνη τη στιγμή συνδεδεμένοι στο internet. Κι από εκεί μπορούμε να επικοινωνήσουμε από όλον τον κόσμο με μηνύματα ή ζωντανά, χωρίς κόστος... Μπορείτε μάλιστα να στείλετε φωτογραφίες, λίγκ ή οτιδήποτε άλλο χρήσιμο υλικό για αξιοποίηση.

Υπάρχει ακόμα και το e-mail. Κι αυτό είναι διαθέσιμο. Το βλέπετε στην κορυφή της μπάρας δεξιά, ακριβώς πάνω από τα τηλέφωνα επικοινωνίας… Χαίρομαι γιατί το κάνετε ήδη… Συχνά παίρνω e-mail σας με λίγκ πολύ χρήσιμα και ενδιαφέροντα. Πολλά από αυτά τα μοιράζομαι μαζί σας. Κρατάω για μένα, μόνο όσα είναι αυστηρά προσωπικά από σεβασμό προς την επιθυμία σας.

Για όλα αυτά και πολλά άλλα, που δεν είναι δυνατόν να καταγραφούν στο περιθώριο μιας διαδικτυακής ανάρτησης χαίρομαι που δημιούργησα αυτόν τον ιστότοπο πριν από εννιά χρόνια και έχω κάνει σ’ αυτό το διάστημα περισσότερες από 3.815 αναρτήσεις…

Δεν έχω κατεβάσει καμία, εκτός από μία που κάποιος «φίλος», απαράδεκτα το απαίτησε, γιατί κάλυψα με αγάπη το γάμο του που ήμουν καλεσμένος, δημοσιεύοντας φωτογραφίες χωρίς την… άδεια του… Ήταν μια εμπειρία κι αυτή, πριν από μερικά χρόνια… Το γεγονός ότι μόνος μου δεν έχω κατεβάσει καμιά υποδηλώνει και τη μεγάλη μου αλλαγή σε προσωπικό επίπεδο… Πώς έβλεπα τότε τα πράγματα και πώς τα βλέπω τώρα, που γνωρίζω την αλήθεια… Διότι πάντα κατέγραφα ότι συνέβαινε γύρω μου, καλόπιστα και με ειλικρίνεια... Γι’ αυτό και δεν ακυρώνω κανένα δρόμο από τον οποίο χρειάστηκε να περάσω.

Απλά αξιολογώ πια με άλλον τρόπο την επικαιρότητα και βάζω διαφορετικές προτεραιότητες... Επειδή πια, άλλα πράγματα με απασχολούν και αλλού έχω ρίξει το μεγαλύτερο βάρος… Δεν χρειάζεται να το πω βέβαια εγώ... Είναι αισθητό με μια ματιά στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Η εξέλιξη του, είναι απίστευτη…

Το γεγονός ότι είσαστε έτσι όμορφα και διακριτικά κοντά μου, άνθρωποι που γνωρίζουν ελληνικά από όλον τον κόσμο (γιατί με το internet ο κόσμος είναι πια ένα μικρό χωριό…) αποδεικνύει πως αξίζει τον κόπο να δημιουργήσω ένα Site και να το υπηρετώ σε καθημερινή βάση καθώς μοιράζομαι όμορφα πράγματα μαζί σας.

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά για την τιμή που μου περιποιείται… Υπόσχομαι πως θα συνεχίσει να είναι καθημερινό μέλημα μου η βελτίωση του, αφού θα δίνει πάντα αυτό το διαφορετικό, το ξεχωριστό, που δεν θα βρείτε εύκολα σε άλλους ιστότοπους... Ότι δηλαδή κάνει ώς σήμερα…

• Και για να σας ομορφήνω κι άλλο τη μέρα σας, πατήστε ΕΔΩ και δείτε το κινέζικο τσίρκο σε εξαιρετικές επιτυχίες...