Η φωτογραφία είναι παρμένη στη διάρκεια της ξενάγησης μας στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα, στο Μαρούσι, επί της Κηφισίας 77. Είναι σκηνικά από τα γνωστά παιδικά κινούμενα σχέδια της Οργάνωσης, με τον Πέτρο και τη Σοφία. Και μας άρεσε πολύ αυτή η φωτογραφία. Είναι σαν να είμαστε μαζί στο έργο…

Συνέβη την Τρίτη 1/12/2015 και είχαμε φροντίσει να μπούμε στο γκρουπ των 11:30 π.μ. Φτάσαμε 10 λεπτά νωρίτερα στο Μπέθελ Ελλάδας – Κύπρου με οδηγό τον φίλο μας και πρεσβύτερο, Θοδωρή. Ήμασταν πέντε το σύνολο. Ο Θοδωρής, εγώ και η σύζυγος μου Σούλα και η Ιωάννα με τον σύζυγό της, Γιάννη που αυτή την περίοδο κάνει μελέτη και ήθελε πολύ και ο ίδιος να δει από κοντά τη δομή και τη λειτουργία του γραφείου τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα και Κύπρο.

Προσωπικά είχα ξαναέρθει πριν από μερικά χρόνια με τον Ανδρέα και την Όλγα που τότε μελετούσα μαζί τους, αλλά η Σούλα που έχει επισκεφθεί τα Μπέθελ Νέας Υόρκης και Καναδά δεν είχε έρθει εδώ κι έτσι ήταν μια καλή ευκαιρία να την ξανακάνω αυτή την ξενάγηση μαζί της και να την απολαύσω όπως την έκανε ξεχωριστά ο αδελφός Νίκος, με πολύ όμορφο και παραστατικό τρόπο.

Το γραφείο τμήματος ονομάζεται Μπέθελ, που σημαίνει «Οίκος του Θεού». Αυτό το Γραφικό όνομα είναι κατάλληλο επειδή όλοι όσοι υπηρετούν στο Μπέθελ είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό και προσφέρουν τον εαυτό τους ολοχρόνια στην υποστήριξη του παγκόσμιου έργου κηρύγματος της Βασιλείας.

Σε 230 και πλέον χώρες σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν τώρα, πάνω από 7.000.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι εκπληρώνουν την αποστολή που ανέθεσε ο Ιησούς στους ακολούθους του – να κάνουν μαθητές και να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. (Ματθαίος 24:14 – 28: 19,20) Για να οργανωθεί αυτό έργο, υπάρχουν περισσότερα από 100 γραφεία τμήματος παγκόσμια και όλα λειτουργούν υπό την κατεύθυνση του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Το συγκεκριμένο γραφείο τμήματος υποστηρίζει τη διακονία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Συνεπέστατος μας καλωσόρισε στον προθάλαμο αναμονής, ο ξεναγός μας. Προλάβαμε ωστόσο να ανταλλάξουμε μερικές φιλικές κουβέντες με τη σύζυγο του Άγγελου Χαλά, επισκόπου του Μπέθελ, Άγγης (Αγγελικής) που εκείνη την ώρα εκτελούσε υπηρεσία τηλεφωνήτριας, με ιδιαίτερη ταπεινοφροσύνη.

Καθώς ήμασταν μπροστά στο χάρτη που δείχνει πως είναι διοικητικά χωρισμένες οι περιφέρειες των εκκλησιών στη χώρα μας και στην Κύπρο, ο αδελφός Άγγελος Χαλάς βγήκε από το γραφείο του και μας χαιρέτησε με ιδιαίτερη φιλικότητα, όλους όσους συμμετείχαμε στο γρουπ.

Είχα την ευκαιρία να του μεταφέρω τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς δύο κοινών μας φίλων από τη Θεσσαλονίκη, του ζεύγους Κώστα και Βίκυς Γεμενετζή… Χάρηκε και το έδειξε με ειλικρίνεια και χωρίς καμία επιτήδευση… Μου είπε μάλιστα, πολύ ευγενικά, να μεταφέρω και τους δικούς του. Το έκανα την επομένη, όπως δεσμεύτηκα.

Ύστερα συνεχίσαμε την ξενάγηση με πολύ οικείο τρόπο… Γνωρίσαμε τα Γραφεία με πρώτο το τμήμα Υπηρεσίας που επιβλέπει το έργο κηρύγματος. Οι αδελφοί που υπηρετούν εδώ χειρίζονται την αλληλογραφία με τους περιοδεύοντες επισκόπους, τους πρεσβυτέρους, τους σκαπανείς και άλλους. Από εδώ προγραμματίζουν τις Συνελεύσεις Περιφερείας, τις Συνελεύσεις Περιοχής και τις ημέρες Ειδικής Συνέλευσης. Ακόμα οργανώνουν τις Σχολές Υπηρεσίας Σκαπανέα, τις Σχολές Διακονικής Εκπαίδευσης και τις σειρές μαθημάτων για την εκμάθηση γλωσσών. Επιπρόσθετα διευθετούν τους τομείς των εκκλησιών και συγκεντρώνουν τις εκθέσεις για την υπηρεσία αγρού.

Νομικό Τμήμα: Αυτό το τμήμα βοηθάει όταν καθίσταται απαραίτητη η υπεράσπιση της δημόσιας διακονίας ή των θρησκευτικών πεποιθήσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επίσης παρέχει στις αρχές ακριβείς πληροφορίες για τους Μάρτυρες του ιεχωβά, όταν δημιουργούνται παρανοήσεις σχετικά με τις θρησκευτικές παρανοήσεις και τη διακονία.

Γραφείο Αλληλογραφίας: Αυτό το τμήμα λαβαίνει και ταξινομεί περισσότερες από 1.500 επιστολές το μήνα. Η εξερχόμενη αλληλογραφία από το γραφείο τμήματος συγκεντρώνεται και αποστέλλεται στις εκκλησίες κάθε εβδομάδα.

Υπηρεσίες Πληροφοριών για Νοσοκομεία: Αυτό το τμήμα παρέχει στις Επιτροπές Προσέγγισης Νοσοκομείων τις πιο πρόσφατες πληροφορίες που αφορούν τις ιατρικές διαδικασίες χωρίς τη χρήση αίματος.

Γραφείο Οικοδόμησης Αιθουσών Βασιλείας: Εδώ οι αδελφοί παρέχουν συμβουλές σε σχέση με τα προγράμματα οικοδόμησης Αιθουσών Βασιλείας. Δίνουν επίσης κατεύθυνση στις Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης.

Μεταφραστικό Τμήμα: Το αγγλικό κείμενο των εντύπων μας το λαβαίνουμε από τα κεντρικά γραφεία στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Μεταφράζεται στην ελληνική και ελέγχεται για να συμβαδίζει με το αγγλικό πρωτότυπο κείμενο Το ελληνικό κείμενο ταυτόχρονα διορθώνεται προκειμένου αν διασφαλιστεί ότι ανταποκρίνεται στους κανόνες ορθογραφίας, στίξης και γραμματικής. Εκτός από τη μετάφραση των περιοδικών ΞΥΠΝΑ και ΣΚΟΠΙΑ , αλλά και των βιβλίων, εδώ γίνεται επίσης μετάφραση σε ότι αφορά τα σενάρια για Βιβλικά δράματα, τα οποία στη συνέχει ηχογραφούνται για διανομή σε DVD ή να ανεβούν στον επίσημο ιστότοπο μας.

Ευρετήρια: Όσοι εργάζονται εδώ βοηθούν στη μετάφραση και στη συγκέντρωση ύλης για την παραγωγή της ελληνικής έκδοσης του Ευρετηρίου Εκδόσεων ΣΚΟΠΙΑΣ.

Τεχνική Υποστήριξη: Εδώ γίνεται επεξεργασία των ηχογραφήσεων για τα δράματα των συνελεύσεων περιφερείας και της ύλης για τη βιβλιοθήκη της ΣΚΟΠΙΑ σε CD-ROM. Έτσι πήρα κι εγώ το CD-ROMια το 2014.

Στοιχειοθέτηση: Το διορθωμένο κείμενο στοιχειοθετείται σε σελίδες με τη βοήθεια του Ηλεκτρονικού Εκδοτικού Συστήματος (MEPS). Αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα που το ανέπτυξαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχει καταστήσει τα περιοδικά ΣΚΟΠΙΑ και ΞΥΠΝΑ σε πολλές γλώσσες ταυτόχρονα. Οι σελίδες που στοιχειοθετούνται στην Ελλάδα στέλνονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο γραφείο τμήματος της Γερμανίας για εκτύπωση.

Τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών: Μεγάλο μέρος της εργασίας που επιτελείται στο Μπέθελ απαιτεί τη χρήση υπολογιστών. Αυτό το τμήμα εγκαθιστά και συντηρεί τα συστήματα υπολογιστών.

Τμήμα Αγορών: Αυτό το τμήμα προμηθεύεται είδη καλή βποιότητας σε όσδο το δυνατόν πιο προσιτές τιμές, διασφαλίζοντας έτσι την αποτελεσματική χρήση των αφιερωμένων πόρων.

Τμήμα Αποστολής: Τα έντυπα που τυπώνονται σε άλλα γραφεία τμήματος φτάνουν με φορτηγό από το Μπέθελ της Γερμανίας μια φορά το μήνα. Αυτό το τμήμα φροντίζει για τη διανομή των εντύπων στις εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Τελειώνοντας αυτό το κομμάτι θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τους αδελφούς, όπως τον Νίκο, που προσφέρονται εθελοντικά στο να ξεναγήσουν τους ενδιαφερόμενους σε όλους τους χώρους στο Μπέθελ. Ήταν πραγματικά υπέροχος, όπως και όλοι οι αδελφοί από τα διάφορα τμήματα που περάσαμε. Ήταν ευγενείς, καλοσυνάτοι και άνετοι…

Είδαμε με τα μάτια μας πόσο σοφά διαχειρίζονται του πόρους της Οργάνωσης που δεν είναι άλλοι από τις εισφορές των αδελφών μας για το παγκόσμιο έργο. Οι διευθετήσεις που έχουν γίνει και γίνονται, στοχεύουν στ να μην πηγαίνει τίποτα σε πράγματα που δεν είναι χρειαζούμενα για τις ανάγκες μιας ευέλικτής λειτουργίας, ενώ το μουσειακό υλικό που μπορεί κανείς να δει στις προθήκες ή οι σπάνιες φωτογραφίες στους διαδρόμους που αποτυπώνουν την ιστορία των Μαρτύρων του ιεχωβά στην Ελλάδα και την Κύπρο, είναι ένας πραγματικός θησαυρός.

Μια επιβεβλημένη αναφορά και στον εκπρόσωπο της ΣΚΟΠΙΑΣ για την Ελλάδα, Νίκο Έλυμπο. Μπήκε στον προθάλαμο του Μπέθελ την ώρα που εμείς ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, αφού είχαμε τελειώσει την ξενάγηση. Απλός, προσιτός, δέχτηκε, όπως και ο Άγγελος Χαλάς τους χαιρετισμούς των φίλων μας από τη Θεσσαλονίκη και χάρηκε ειλικρινά, προτρέποντας μας να ανταποδώσουμε, πράγμα που κάναμε.

Απολαύσαμε την επίσκεψή μας στο γραφείο τμήματος Ελλάδας. Και η ξενάγηση μας βοήθησε να εξοικειωθούμε καλύτερα με το έργο που κάνουν οι Μάρτυρες του ιεχωβά για να βοηθήσουν ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον μέσω της Βασιλείας του Θεού. Κι αυτό μας παρακίνησε να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε περισσότερα για τον στοργικό Δημιουργό μας και να ζούμε σύμφωνα με του δίκαιους κανόνες του.

Ήταν μια Κυριακή του περασμένου μήνα, του Νοέμβρη, όχι και πολύ πίσω χρονικά… Και είπαμε με τους φίλους μας Άρη και Χάρις να πάμε μια βόλτα στην Πάχη Μεγάρων για παρεούλα, με ψαράκι και ούζο, δυο ώρες μετά τη συνάθροιση μας. Μαζί μας, όπως πάντα και ο παππούς Διονύσης που πετάει η σκούφια του για τέτοιες μικρές αποδράσεις. Περάσαμε πολύ όμορφα…


Μετά το φαγητό είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο στο λιμάνι με τις ψαρόβαρκες και τα μικρά ψαροκάικα ή τα ιστιοπλοικά. Και φυσικά πήραμε μερικές φωτογραφίες να μας θυμίζουν το πέρασμα μας από αυτόν τον υπέροχο τόπο. Προηγούνταν οι γυναίκες της παρέας, δικαιωματικά. Δεν τους χάλασα το χατίρι, κάθε άλλο..


Στην ταβέρνα που καθίσαμε η εξυπηρέτηση ήταν καλή, το σέρβις γρήγορο και αν και βρισκόταν πάνω στο κύμα, οι τιμές του ήταν σε ανθρώπινα επίπεδα. Από τη φωτογραφία φαίνεται ότι τιμήσαμε δεόντως τους μεζέδες τους… Εξάλλου στο ψάρι, αυτό που μετράει είναι η ποιότητα και η φρεσκάδα, όχι το μέγεθος ή η ποσότητα. Έτσι δεν είναι;


Το πόσο δίπλα στη θάλασσα ήμασταν φαίνεται καθαρά… Οι πελάτες γύρω μας ήταν απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς… Και αν και Έλληνες δεν έκαναν πολύ δυνατά τις κουβέντες τους… Έτσι μπορούσε κανείς να συζητήσει πολύ άνετα και χωρίς πρόβλημα… Ακόμα και ο παππού Διονύσης που έχει μια ευαισθησία πρόσεξε πως οι θόρυβοι δεν ήταν υπερβολικοί…


Γιατί διαλέξαμε την Πάχη; Πρώτα απ’ όλα γιατί μας αρέσει να επισκεπτόμαστε νέους τόπους κοντά στην Αθήνα που ενδείκνυνται για ημερήσιες εκδρομές κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να μαθαίνουμε γι’ αυτούς. Όπως εδώ, ας πούμε μάθαμε ότι η Πάχη είναι χωριό της Δυτικής Αττικής του Δήμου Μεγαρέων. Βρίσκεται νότια των Μεγάρων, στις ακτές του Σαρωνικού κόλπου, απέναντι από την Σαλαμίνα. Στην θέση της Πάχης βρισκόταν, στην αρχαιότητα η αρχαία Μεγαρική πόλη, Νίσαια.


Το χρειαζόμαστε αυτό από καιρό σε καιρό… Το να αλλάζεις παραστάσεις κάνει σίγουρα καλό. Κι αυτό είναι ακόμα καλύτερο όταν το μοιράζεσαι με καλούς φίλους και αγαπημένα πρόσωπα… Αλλά ας δούμε μερικά ακόμα στοιχεία για τον τόπο που ήμασταν… Η Πάχη έχει πληθυσμό σύμφωνα με την απογραφή του 2001, 331 κατοίκους. Βρίσκεται απέναντι από το νησί Ρεβυθούσα, που είναι τα εργοστάσια του Φυσικού Αερίου Αττικής. Διαθέτει αρκετές ψαροταβέρνες και καφετέριες, που κάνουν κυρίως δουλειά τα Σαββατοκύριακα.


Φύγαμε πολύ ευχαριστημένοι από την Πάχη των Μεγάρων… Μετά το φαγητό είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε λίγο το όμορφο τεχνητό λιμανάκι του… Σε ένα μικρόα ψαρακάικο μάλιστα, το «Αι Νικόλα» βρήακεμ και ψωνίσαμε σε καλή τιμή ένα φρέσκο χταπόδι… Ναι, τέτοιες μικρές στιγμές είναι που κάνουν πιο όμορφη τη ζωή μας. Και μεις δεν χάνουμε ευκαιρία από το τις εκμεταλλευόμαστε, με την καλή έννοια του όρου…

Οι πόλεις φωτίζονται από τους δημάρχους με λαμπιόνια, η αγορά παίρνει φωτιά, αν και στις μέρες που ζούμε τι φωτιά να πάρει όταν δεν υπάρχει ούτε σεντς στις τσέπες των καταναλωτών… Μερικά όμως έθιμα που κληρονομήσαμε, δεν είναι και τόσο χριστιανικά. Διαβάζοντας τη Γραφή μπορεί κανείς να το διαπιστώσει.

Αν και η περίπτωση αφορά τη Ρωσία το θέμα αφορά όλους τους Ορθόδοξους. Η παράδοση έχεις επηρεάσει τη θρησκεία...

Για εκατομμύρια άτομα η εορταστική περίοδος αποτελεί καιρό για να βρεθούν μαζί με την οικογένεια και τους φίλους τους, καιρό για να ανανεώσουν τους δεσμούς στοργής. Πολλοί άλλοι τη θεωρούν καιρό για στοχασμό γύρω από τη γέννηση του Ιησού Χριστού και το ρόλο του στη σωτηρία της ανθρωπότητας. Στη Ρωσία, ανόμοια με πολλές άλλες χώρες, οι άνθρωποι δεν ήταν πάντα ελεύθεροι να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Παρότι επί αιώνες όσοι ανήκαν στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία γιόρταζαν ανεμπόδιστα τα Χριστούγεννα, δεν επιτρεπόταν να το κάνουν αυτό κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα. Πού οφειλόταν αυτή η αλλαγή;

Λίγο μετά την κομμουνιστική επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917, οι σοβιετικές αρχές άσκησαν επιθετική πολιτική αθεϊσμού σε εθνικό επίπεδο. Ολόκληρη η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων με τις θρησκευτικές της προεκτάσεις έπεσε σε δυσμένεια. Το κράτος άρχισε να διεξάγει εκστρατεία εναντίον του εορτασμού τόσο των Χριστουγέννων όσο και της Πρωτοχρονιάς. Καταδικάστηκαν μάλιστα απερίφραστα τα τοπικά σύμβολα της εορταστικής περιόδου —το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο Ντεντ Μαρόζ, ή αλλιώς Παππούς της Πάχνης, το ρωσικό αντίστοιχο του Άγιου Βασίλη.

Το 1935 επήλθε μια αλλαγή που μετέβαλε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο τηρούσαν οι Ρώσοι την εορταστική περίοδο. Οι Σοβιετικοί επανέφεραν τον Παππού της Πάχνης, το δέντρο της γιορτής και τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς — αλλά με μια σημαντική παραλλαγή. Ειπώθηκε ότι ο Παππούς της Πάχνης θα έφερνε δώρα, όχι τα Χριστούγεννα, αλλά την Πρωτοχρονιά. Παρόμοια, δεν θα υπήρχε πια χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά πρωτοχρονιάτικο δέντρο! Επομένως, στη Σοβιετική Ένωση άλλαξε αισθητά το επίκεντρο της γιορτής. Ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς στην ουσία αντικατέστησε τα Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα έγιναν εξ ολοκλήρου κοσμική εορταστική περίσταση, απαλλαγμένη επισήμως από οποιαδήποτε θρησκευτική σημασία. Το πρωτοχρονιάτικο δέντρο στολιζόταν, όχι με θρησκευτικά, αλλά με κοσμικά στολίδια τα οποία απεικόνιζαν την πρόοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Το ρωσικό περιοδικό Βακρούγκ Σβέτα εξηγεί: «Μπορεί να ανασυνθέσει κανείς την ιστορία της εγκαθίδρυσης της κομμουνιστικής κοινωνίας από τα στολίδια του πρωτοχρονιάτικου δέντρου που χρησιμοποιήθηκαν στο διάβα των ετών της σοβιετικής περιόδου. Μαζί με τα συνηθισμένα κουνελάκια, τους παγοκρυστάλλους και τα καρβέλια, κυκλοφόρησαν στολίδια σε σχήμα σφυροδρέπανων και τρακτέρ. Αυτά αντικαταστάθηκαν αργότερα από ομοιώματα που απεικόνιζαν μεταλλωρύχους και κοσμοναύτες, αντλίες πετρελαιοπηγών, πυραύλους και σεληνιακά εξερευνητικά οχήματα».

Τι έγινε με την Ημέρα των Χριστουγέννων αυτή καθαυτή; Ασφαλώς δεν της δόθηκε αναγνώριση. Αντίθετα, η σοβιετική εξουσία την υποβίβασε καθιστώντας την συνηθισμένη εργάσιμη ημέρα. Όσοι επιθυμούσαν να τηρήσουν τη θρησκευτική γιορτή των Χριστουγέννων μπορούσαν να το κάνουν αυτό μόνο πολύ διακριτικά, διακινδυνεύοντας να επισύρουν τη δυσμένεια του Κράτους και να υποστούν δυσάρεστες συνέπειες. Ναι, στη Ρωσία του 20ού αιώνα, το επίκεντρο της εορταστικής περιόδου μετατοπίστηκε από τη θρησκευτική γιορτή στον κοσμικό εορτασμό.

Μια Πιο Πρόσφατη Αλλαγή

Το 1991 η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και παραχωρήθηκαν μεγαλύτερες ελευθερίες. Η κρατική πολιτική αθεϊσμού αποτελούσε πια παρελθόν. Τα διάφορα νεοσχηματισμένα κυρίαρχα κράτη ήταν ως επί το πλείστον κοσμικά, με διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Πολλοί θρησκευόμενοι πίστευαν ότι μπορούσαν τώρα να πρεσβεύουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Σκέφτηκαν ότι ένας τρόπος για να το κάνουν αυτό θα ήταν να τηρούν τη θρησκευτική γιορτή των Χριστουγέννων. Εντούτοις, πολλά τέτοια άτομα ένιωσαν σύντομα μεγάλη απογοήτευση. Γιατί;

Κάθε χρόνο, η γιορτή εμπορευματοποιείται ολοένα και περισσότερο. Ναι, όπως και στη Δύση, η περίοδος των Χριστουγέννων έχει γίνει ένας από τους καλύτερους τρόπους για να κερδίζουν χρήματα οι βιομήχανοι, οι χονδρέμποροι και οι καταστηματάρχες. Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια εκτίθενται σε περίοπτη θέση στις βιτρίνες. Χριστουγεννιάτικη μουσική και κάλαντα δυτικού τύπου, πράγματα άγνωστα μέχρι πρότινος στη Ρωσία, ακούγονται από τα μαγαζιά. Μικροπωλητές που μεταφέρουν μεγάλες τσάντες με χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια εμπορεύονται την πραμάτεια τους στα τρένα και σε άλλα δημόσια μεταφορικά μέσα. Έτσι είναι τώρα η κατάσταση.

Ακόμη και όσοι δεν βρίσκουν τίποτα το εσφαλμένο σε αυτή την απροκάλυπτη εμπορευματοποίηση ίσως στενοχωριούνται εξαιτίας ενός άλλου ανησυχητικού χαρακτηριστικού αυτής της περιόδου — της κατάχρησης αλκοόλ με όλες τις αρνητικές της συνέπειες. Ένας γιατρός του τμήματος επειγόντων περιστατικών σε κάποιο νοσοκομείο της Μόσχας εξήγησε: «Για τους γιατρούς, είναι δεδομένο ότι ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς θα συνοδευτεί από πολυάριθμους τραυματισμούς οι οποίοι ποικίλλουν από χτυπήματα και μώλωπες μέχρι πληγές από μαχαιριές και σφαίρες, που έχουν προκληθεί ως επί το πλείστον από ενδοοικογενειακή βία, από καβγάδες μεθυσμένων και από αυτοκινητικά δυστυχήματα». Ένας διακεκριμένος επιστήμονας κάποιου τμήματος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών είπε: «Παρατηρείται απότομη αύξηση στον αριθμό των θανάτων που οφείλονται στο αλκοόλ. Αυτός ο αριθμός ήταν ιδιαίτερα υψηλός το έτος 2000. Αυξήθηκαν επίσης οι αυτοκτονίες και οι δολοφονίες».

Δυστυχώς, οποιαδήποτε συμπεριφορά αυτού του είδους κατά την εορταστική περίοδο στη Ρωσία χειροτερεύει και από έναν άλλον παράγοντα. Κάτω από τον τίτλο «Οι Ρώσοι Γιορτάζουν τα Χριστούγεννα Δύο Φορές», η εφημερίδα «Ιζβέστια» αναφέρει: «Σχεδόν 1 στους 10 Ρώσους γιορτάζει τα Χριστούγεννα δύο φορές. Όπως πιστοποιεί η μελέτη της ρωσικής εταιρίας ερευνών ROMIR, 8 τοις εκατό των ερωτηθέντων παραδέχτηκαν ότι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα τόσο στις 25 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με το Καθολικό ημερολόγιο, όσο και στις 7 Ιανουαρίου σύμφωνα με την Ορθοδοξία. Μερικοί, όπως αποδεικνύεται, προσδίδουν μεγαλύτερη σημασία στην ευκαιρία που έχουν για να γιορτάσουν παρά στη θρησκευτική φύση των Χριστουγέννων».

Τιμά Πραγματικά τον Χριστό το Σημερινό Επίκεντρο της Γιορτής;

Είναι σαφές ότι η διαγωγή που συνοδεύει την εορταστική περίοδο είναι σε μεγάλο βαθμό ασεβής. Όσο ανησυχητικό και αν είναι αυτό, πολλοί ίσως πιστεύουν ότι πρέπει να τηρούν τις γιορτές από σεβασμό για τον Θεό και τον Χριστό. Η επιθυμία να ευαρεστεί κανείς τον Θεό είναι αξιέπαινη. Αλλά ευαρεστούνται πραγματικά ο Θεός και ο Χριστός με τα Χριστούγεννα; Εξετάστε τις ρίζες αυτής της γιορτής.

Λόγου χάρη, όπως και να θεωρεί κάποιος τη σοβιετική θέση απέναντι στα Χριστούγεννα, θα ήταν δύσκολο να αρνηθεί τα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα που παρουσιάζονται στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια (Great Soviet Encyclopedia): «Τα Χριστούγεννα τα δανείστηκαν από την προχριστιανική λατρεία θεών που “πέθαιναν και εγείρονταν από τους νεκρούς”, αντίληψη ιδιαίτερα διαδεδομένη μεταξύ αγροτικών λαών οι οποίοι, σε μια περίοδο που περιστρεφόταν συνήθως γύρω από το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21-25 Δεκεμβρίου, γιόρταζαν ετησίως τη “γέννηση” του Θεού - Σωτήρα, ο οποίος δίνει ζωή στη φύση».

Ίσως βρείτε αξιοσημείωτα όσα τονίζει με ακρίβεια αυτή η εγκυκλοπαίδεια: «Η Χριστιανοσύνη των πρώτων αιώνων δεν γνώριζε τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Από τα μέσα του τέταρτου αιώνα, η Χριστιανοσύνη αφομοίωσε τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστασίου από τη λατρεία του Μίθρα, μετατρέποντάς τον σε εορτασμό των Χριστουγέννων. Οι πρώτες που γιόρτασαν Χριστούγεννα ήταν οι θρησκευτικές κοινότητες της Ρώμης. Το δέκατο αιώνα, τα Χριστούγεννα διαδόθηκαν μαζί με τη Χριστιανοσύνη στη Ρωσία, όπου συγχωνεύτηκαν με τη χειμερινή γιορτή των αρχαίων Σλάβων, κατά την οποία απέδιδαν τιμή στα πνεύματα των προγόνων».

Ίσως ρωτήσετε: “Τι λέει ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, σχετικά με τη γέννηση του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου;” Στην πραγματικότητα, η Γραφή δεν προσδιορίζει καμιά ημερομηνία για τη γέννηση του Ιησού και πουθενά δεν καταγράφεται ότι ο ίδιος ο Ιησούς μίλησε για αυτήν, πόσο μάλλον ότι έδωσε εντολή να γιορτάζεται. Ωστόσο, η Γραφή μάς βοηθάει να καθορίσουμε σε ποια περίοδο του έτους γεννήθηκε ο Ιησούς.

Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαια 26 και 27, ο Ιησούς εκτελέστηκε στις 14 Νισάν, αργά την ημέρα του Ιουδαϊκού Πάσχα το οποίο είχε ξεκινήσει στις 31 Μαρτίου του 33 Κ.Χ. Από το Ευαγγέλιο του Λουκά μαθαίνουμε ότι ο Ιησούς ήταν περίπου 30 ετών όταν βαφτίστηκε και άρχισε τη διακονία του. (Λουκάς 3:21-23) Αυτή η διακονία διήρκεσε τριάμισι χρόνια. Επομένως, ο Ιησούς ήταν περίπου 33 1/2 ετών όταν πέθανε. Θα έκλεινε τα 34 γύρω στην 1η Οκτωβρίου του 33 Κ.Χ. Ο Λουκάς αναφέρει ότι τον καιρό της γέννησης του Ιησού, οι ποιμένες «έμεναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν με βάρδιες τα ποίμνιά τους τη νύχτα». (Λουκάς 2:8) Οι ποιμένες δεν θα βρίσκονταν με τα ποίμνιά τους έξω στο κρύο του Δεκεμβρίου, οπότε μπορεί ακόμη και να χιόνιζε στα περίχωρα της Βηθλεέμ. Αλλά θα μπορούσαν να βρίσκονται εκεί με τα ποίμνιά τους γύρω στην 1η Οκτωβρίου, εποχή κατά την οποία, σύμφωνα με τις αποδείξεις, γεννήθηκε ο Ιησούς.

Παρεμπιπτόντως, τι θα λεχθεί για τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς; Όπως έχουμε δει, χαρακτηρίζεται από έκλυτη συμπεριφορά. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν για να εκκοσμικευθεί, και αυτή η γιορτή έχει αμφισβητήσιμες ρίζες.

Σαφώς, υπό το φως των γεγονότων που περιβάλλουν την εορταστική περίοδο, συνθήματα όπως «Η γιορτή οφείλεται στον Ιησού» στερούνται σημασίας. Αν σας ενοχλεί η εμπορευματοποίηση και η προσβλητική διαγωγή που συνδέεται με τα Χριστούγεννα, καθώς και η απεχθής ειδωλολατρική τους προέλευση, μην αποθαρρύνεστε. Υπάρχει κατάλληλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να δείχνουμε την πρέπουσα ευλάβεια στον Θεό και να τιμούμε τον Χριστό, ενισχύοντας ταυτόχρονα τους οικογενειακούς δεσμούς.

Ένας Καλύτερος Τρόπος για να Τιμούμε τον Θεό και τον Χριστό

Η Γραφή μάς λέει ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε για «να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθαίος 20:28) Επέτρεψε να τον εκτελέσουν, όντας πρόθυμος να πεθάνει για τις αμαρτίες μας. Μερικοί ίσως θέλουν να τιμούν τον Χριστό, πιστεύοντας ότι μπορούν να το κάνουν αυτό κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Αλλά όπως είδαμε, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά σχετίζονται ελάχιστα με τον Χριστό και έχουν τις ρίζες τους σε ειδωλολατρικές γιορτές. Επίσης, τα Χριστούγεννα, όσο ελκυστικά και αν είναι για ορισμένους, χαρακτηρίζονται από κατάφωρη εμπορευματοποίηση. Επιπλέον, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η γιορτή των Χριστουγέννων είναι συνδεδεμένη με επαίσχυντη διαγωγή που δυσαρεστεί τον Θεό και τον Χριστό.

Πώς πρέπει να αντιδράσει εκείνος που επιζητεί να ευαρεστεί τον Θεό; Αντί να προσκολλάται σε ανθρώπινες παραδόσεις που ίσως κατευνάζουν τα αισθήματα θρησκευτικότητας αλλά αντίκεινται στις Γραφές, το ειλικρινές άτομο θα αναζητήσει το σωστό τρόπο για να τιμάει τον Θεό και τον Χριστό. Ποιος είναι αυτός ο σωστός τρόπος, και τι πρέπει να κάνουμε εμείς;

Ο ίδιος ο Χριστός μάς λέει: «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό». (Ιωάννης 17:3) Ναι, το άτομο που είναι πραγματικά ειλικρινές επιδιώκει να αποκτάει ακριβή γνώση σχετικά με το πώς να τιμάει τον Θεό και τον Χριστό. Κατόπιν εφαρμόζει αυτή τη γνώση, όχι μόνο κάποια συγκεκριμένη περίοδο του έτους, αλλά στην καθημερινή του ζωή. Ο Θεός ευαρεστείται πολύ με τέτοιες ειλικρινείς προσπάθειες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε αιώνια ζωή.

[Υποσημείωση]

Πριν από την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917, η Ρωσία χρησιμοποιούσε το παλιότερο Ιουλιανό ημερολόγιο, αλλά οι περισσότερες χώρες είχαν υιοθετήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Το 1917 το Ιουλιανό ημερολόγιο βρισκόταν 13 ημέρες πίσω από το Γρηγοριανό αντίστοιχό του. Μετά την επανάσταση, οι Σοβιετικοί υιοθέτησαν το Γρηγοριανό ημερολόγιο, εναρμονίζοντας τη Ρωσία με τον υπόλοιπο κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, κράτησε το Ιουλιανό ημερολόγιο για τις γιορτές της και το ονόμασε το «Παλαιό» ημερολόγιο. Ίσως ακούσετε ότι τα Χριστούγεννα στη Ρωσία γιορτάζονται στις 7 Ιανουαρίου. Να θυμάστε, όμως, πως όταν με το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι 7 Ιανουαρίου, με το Ιουλιανό ημερολόγιο είναι 25 Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό, πολλοί Ρώσοι οργανώνουν την εορταστική τους περίοδο ως εξής: 25 Δεκεμβρίου, Δυτικά Χριστούγεννα. 1 Ιανουαρίου, κοσμική Πρωτοχρονιά. 7 Ιανουαρίου, Ορθόδοξα Χριστούγεννα. 14 Ιανουαρίου, Πρωτοχρονιά με το Παλαιό Ημερολόγιο.

Οι Ρίζες του Εορτασμού της Πρωτοχρονιάς

Ένας Γεωργιανός Ορθόδοξος Ιερέας Μιλάει Ανοιχτά

«Ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς έχει τις ρίζες του σε αρκετές ειδωλολατρικές γιορτές της αρχαίας Ρώμης. Η 1η Ιανουαρίου ήταν γιορτή αφιερωμένη στον ειδωλολατρικό θεό Ιανό, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο συγκεκριμένος μήνας. Τα ομοιώματα του Ιανού είχαν δύο πρόσωπα που κοίταζαν προς αντίθετες κατευθύνσεις, πράγμα που σήμαινε ότι εκείνος έβλεπε τόσο το παρελθόν όσο και το παρόν. Υπήρχε ένα ρητό που έλεγε ότι όποιος υποδεχόταν την 1^η Ιανουαρίου με κέφι, γέλιο και αφθονία θα περνούσε όλο το χρόνο με ευτυχία και ευημερία. Πολλοί από τους συμπατριώτες μας διακρατούν τις ίδιες προλήψεις κατά τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς. Στη διάρκεια ορισμένων ειδωλολατρικών γιορτών, προσφέρονταν στην κυριολεξία ανθρωποθυσίες σε κάποιο είδωλο. Μερικές γιορτές ήταν διαβόητες για ανήθικα όργια, μοιχεία και πορνεία. Σε άλλες περιστάσεις, λόγου χάρη κατά τη γιορτή του Ιανού, παρατηρούνταν υπερβολές στο φαγητό και στο ποτό, μέθη και κάθε είδους ακαθαρσία που συνοδεύει αυτά τα πράγματα. Αν θυμηθούμε πώς έχουμε γιορτάσει εμείς οι ίδιοι την Πρωτοχρονιά στο παρελθόν, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι όλοι μας έχουμε συμμετάσχει σε αυτή την ειδωλολατρική γιορτή». —Γεωργιανή εφημερίδα.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15/12/2005

Τις φωτογραφίες της αδελφής Ερωφύλης τις πήρα από τον τοίχο του Λεωνίδα Τριανταφυλλάκη. Και μάλλον τις είχε τραβήξει το περσινό καλοκαίρι, αλλά είναι υπέροχες. Η Ερωφύλη ετοιμάζει να κάνει παξιμάδι στον ξυλόφουρνό της. Το ψωμί στην παραδοσιακή κοινωνία είναι βασικό είδος, διατροφής, συνυφασμένο με την ίδια τη ζωή. Βασική τροφή του Έλληνα, ταυτίστηκε με την επάρκεια αγαθών και η έλλειψη του με την πείνα. Δεν έλειψε από τον ελληνικό παραδοσιακό τραπέζι τις μεγάλες γιορτές και τις μεγάλες στιγμές τους ελληνικού βίου.


Μέσα από τη βιωματική μας γνώση (ως παιδιά αγροτικών οικογενειών) θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε τον πλούσιο κόσμο του ψωμιού, με τις ποικίλες μορφές και χρήσεις τους και τους τρόπους παρασκευής ως βασικού διατροφικού αγαθού. Σκεύη εργαλεία: Αμπάρι= φύλαγαν εκεί το αλεύρι για να προστατεύεται από υγρασία. Κρισάρα (αριά ή δασιά)= κοσκίνιζαν το αλεύρι. Η αριά άφηνε να περάσει περισσότερο πίτουρο από τη δασιά. Σκαφίδι= το χρησιμοποιούσαν για το ζύμωμα. Πινακωτή = τοποθετούσαν εκεί το ζυμάρι για να φουσκώσει. Είχε πολλά χωρίσματα, όπου σε καθένα απ' αυτά έβαζαν κι ένα καρβέλι. Πλαστήρι = έβαζαν πάνω τη μπουγάτσα ή τα καρβέλια να φουσκώσουν.


Ταψιά = συνήθως ήταν χαλκωματένια τα οποία γάνωναν κατά καιρούς οι καλαϊτζήδες. Έβαζαν εκεί το ψωμί να το ψήσουν (πίτες). Γάστρα = είναι μεταλλική και ψήνει το ψωμί. Καλάθα ή κοφίνα = μεγάλο καλάθι που βάζουν το έτοιμο ψωμί. Τρόπος παρασκευής: Το ψωμί για την παρασκευή του στην παραδοσιακή του μορφή απαιτούσε συγκεκριμένα υλικά όπως αλεύρι ως βασική ύλη, νερό, μαγιά (προζύμι). Το αλεύρι προερχόταν από το σιτάρι αλλά σε δύσκολες εποχές, επειδή πολλοί δε διέθεταν σιτάρι σε μεγάλες ποσότητες πρόσθεταν κριθάρι (το λεγόμενο σιμιγδάλι) ή χρησιμοποιούσαν καλαμπόκι. α) Το άλεσμα αρχικά γινόταν με το χειρόμυλο ύστερα με τους νερόμυλους και ανεμόμυλους (οι πιο γνωστοί της περιοχής μας ήταν στην Τσιάρνη, στο Ρεκούνι, στους Μαυράδες).


Με το πέρασμα του χρόνου οι νοικοκυραίοι πηγαίνουν τα αλέσματά τους στους κυλινδρόμυλους. Έχοντας εξασφαλίσει όλες οι νοικοκυρές στο σπιτικό τους το άλεσμα παρασκεύαζαν τα ψωμιά με το γνωστό παραδοσιακό τρόπο: Κάθε νοικοκυρά που θέλει να ζυμώσει "αναπιάνει" το προζύμι από το βράδυ. β. Προζύμι. Το προζύμι είναι στην ελληνική παράδοση η βάση του ψωμιού, γι' αυτό και συνδέθηκε με παρατηρήματα και προλήψεις και πρέπει να παρασκευάζεται σε κάποια μεγάλη στιγμή. Η νοικοκυρά ρίχνει σ' ένα δοχείο ζεστό νερό και σ' αυτό προσθέτει την ανάλογη ποσότητα αλευριού καθώς και το προζύμι που είχε κρατήσει από το προηγούμενο ζύμωμα.


Όταν τα υλικά ζυμωθούν καλά, η μάζα που προκύπτει τοποθετείται όλη τη νύχτα σε ζεστό μέρος για να γίνει. γ. Ζύμωμα Το αλεύρι είναι το βασικότερο συστατικό της αρτοποιίας και γι' αυτό καθορίζει τον τύπου του ψωμιού (κρίθινο, σταρένιο, καλαμποκένιο, σικαλένιο, βρώμης) και κοσκινίζεται πριν από τη χρήση με χοντρή ή ψιλή κρισάρα για να διαχωριστεί από το πίτουρο. Το πρωί αρχίζει το ζύμωμα. Στο σκαφίδι διαλύει το προζύμι σε νερό, προσθέτει αλάτι και αλεύρι και ανακατεύει. Η αρχική ζύμωση γίνεται με λίγο νερό δηλ. η νοικοκυρά "ξεροζυμώνει".


Ύστερα "γαλακτίζει" τη ζύμη δηλαδή προσθέτει λίγο - λίγο το νερό και ολοκληρώνει το ζύμωμα. Βάζει το ζυμάρι σε χαλκωματένια ταψιά λαδωμένα και τα βάζει στο παραγώνι (ζεστό μέρος), τα σκεπάζει με ρούχα για να εξασφαλιστεί η κατάλληλη θερμοκρασία για να "ανέβει" η ζύμη. 1. Φούρνισμα: Όταν φουσκώσει το ζυμάρι "καίει" το φούρνο, ο οποίος είναι έτοιμος όταν ασπρίσει. Εμπειρικά για να είναι κατάλληλος πρέπει, αν βάλεις ένα κουτάλι με αλεύρι μέσα θα πάρει ωραίο κίτρινο χρώμα.


Αν αρπάξει τότε βρέχει τον πανιστή και περνάει μια φορά το δάπεδο ή βρέχει το καπάκι του. Τότε με το σύρτη ή τη φουρνομασιά τραβάει έξω από το φούρνο τα κάρβουνα και με τον πανιστή καθαρίζει το δάπεδό τους να μην έχει στάχτες. Ρίχνει τα ταψιά στο φούρνο, αφού τα χαράξει, και σε δύο περίπου ώρες το ψωμί είναι έτοιμο (πίτες). Τη ζύμη κάποιες φορές δεν την έβαζαν σε ταψιά, αλλά την έπλαθαν, την έβαζαν στο πλαστήρι και την έψηναν στο φούρνο (καρβέλια). Εδώ με τη φίλη της Δήμητρα...

Αυτό είναι το εξώφυλλο του τελευταίου περιοδικού της ΠΕΤ ΟΤΕ, του Σωματείου των τεχνικών του ΟΤΕ, όπου εργάζομαι από το 1983. Για να διαβάσετε ολόκληρο, όπως κυκλοφορεί τυπωμένο, πατήστε ΕΔΩ.

Την εβδομάδα που μας πέρασε ολοκλήρωσα και το τεύχος 264 της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ, του περιοδικού που εκδίδεται από το Σωματείο των τεχνικών ΟΤΕ, την ΠΕΤ ΟΤΕ, στο γραφείο Τύπου του οποίου εργάζομαι από το 1983.

Είναι για μένα πολύ όμορφο να ολοκληρώνεται ο στόχος. Ιδιαίτερα όταν δίνουμε την έγκριση να φύγει για το πιεστήριο νιώθω μια ανακούφιση πολύ μεγάλη. Διότι αν μη τι άλλο, όλες αυτές οι εκδοτικές προσπάθειες που υπηρετώ, είναι για μένα κάτι πολύ σημαντικό.

Επειδή μάλιστα θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου, διότι βιοπορίζομαι από μια δουλειά που αγαπώ, προσπαθώ να είναι όσο το δυνατόν πιο άρτια και σε εμφάνιση και σε περιεχόμενο.

Βεβαίως τα όρια μου είναι εμφανή, καθώς πρόκειται για ένα συνδικαλιστικό – εργατικό έντυπο με συγκεκριμένο προσανατολισμό, αλλά και πάλι σέβομαι τα χρήματα που βάζουν σε όλη αυτή την προσπάθεια.

Έτσι προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο σωστός επαγγελματικά μαζί τους, ώστε εκείνοι να πιστωθούν αυτό το θετικό αποτέλεσμα. Στην μπάρα δίπλα, έχετε τη δυνατότητα να δείτε πάρα πολλά προηγούμενα τεύχη που μπορείτε να ξεφυλλίσετε, αν θέλετε…

Καταλαβαίνω βέβαια ότι δεν είναι δυνατόν να σας ενδιαφέρει ένα κλαδικό και συνδικαλιστικό έντυπο, ωστόσο ζητώ την επιείκεια σας, να «διαφημίσω» από την ιστοσελίδα μου, τη δουλειά μου. Είναι το ψωμί μου σ’ αυτούς του δύσκολους καιρούς και δεν ξέρω τίποτα άλλο να κάνω καλά πέρα από το γράψιμο μου… Καθημερινά περνώ ώρες ατέλειωτες μπροστά στο κομπιούτερ μου, αν και είμαι της γενιάς που ακόμα χρησιμοποιεί το χαρτί για εναποθέσει τις σκέψεις του και δακτυλογραφώ στη συνέχεια τον εαυτό μου, προκειμένου να μοιραστώ μαζί σας, τις αναρτήσεις μου.

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ τις επόμενες μέρες θα πάρει το δρόμο της για το γραφείο που έχει την ευθύνη της διεκπεραίωσης του, προκειμένου να φτάσει στα 5.000 περίπου, σπίτια, των μελών της ΠΕΤ ΟΤΕ, σε όλη την Ελλάδα.

Ήδη στο γραφείο μου, στην επιφάνεια του προσωπικού υπολογιστή μου, έχω ανοίξει ένα φάκελο για να βάζω μέσα επίκαιρη ύλη που θα βρω μπροστά μου, στην επόμενη έκδοση του ίδιου περιοδικού που θα βγει σε λιγότερο από τρεις μήνες.

Για την ώρα βάζω μπροστά, δύο άλλα έντυπα που έχω τη δημοσιογραφική τους επιμέλεια, τον «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο» του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και τον «ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών». Για τον πρώτο έχουμε ήδη συνεννοηθεί: Την ερχόμενη Τετάρτη θα κατεβώ στον Πειραιά να πάρω υλικό. Για τον δεύτερο πήρα ήδη υλικό από την περασμένη Πέμπτη, από τον πρόεδρο της Π.Ο.Σ.Σ., Βασίλη Αποστολόπουλο, το ετοίμασα και σήμερα θα το πάω στην Πόπη, στη Σαλαμίνα για να αρχίσει την τεχνική του επεξεργασία..

Έτσι ωραία και με τάξη γίνονται όλα… Και είναι ωραία να νιώθω ότι συμβάλω με τις γνώσεις μου σ’ αυτή την προσπάθεια. Φυσικά όταν έρθει η ώρα θα τα δείτε και μέσα από δω, όπως τώρα βλέπετε τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ.

Ο Ηλίας Θεολόγου ζει στο χωριό Αναστασιά, οικισμός του νομού Σερρών. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Νέας Ζίχνης και είχε 362 κατοίκους το 2001, το έτος 1991 οι κάτοικοι της ήταν 303, ενώ το 2001 έφτασαν τους 362 και αποτελεί, το τοπικό Διαμέρισμα της Αναστασιάς του Δήμου Νέας Ζίχνης. Ο Δήμος εκτείνεται από το Μενοίκιο όρος προς βορρά, μέχρι τον ποταμό Στρυμόνα στο νότο, καλύπτοντας συνολική έκταση 274.429 στρεμμάτων, όπου κατοικούν 10.496 άτομα..


Αυτό το μικρό χωριό, η Αναστασιά, υπήρξε μια εποχή, όχι πολύ μακρινή, που είχε δυο εκκλησίες Μαρτύρων του Ιεχωβά λίγο πριν τη δικτατορία του 1967. Η Αναστασιά ήταν και παραμένει πρώτη στους Μάρτυρες από το1948... Πριν ένα χρόνο απεβίωσε ένας από τους πρώτους, 96 ετών... Ήταν πάρα πολλά χρόνια στην υπηρεσία του Ιεχωβά... Εδώ είναι το σπίτι που μένει ο Ηλίας Θεολόγος, στο χωριό Αναστασιά.


Σύμφωνα με τις πληροφορίες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ζει ακόμη μέχρι σήμερα ένας που πρέπει να είναι 95 χρονών, αλλά βρίσκεται στο κρεβάτι λόγω των γηρατειών... Ο πατέρας του Ηλία ήταν στην αλήθεια από το 1948. Ζει ο αδελφός του πατέρα του, Δημήτρης, 84 ετών... Με πρωτεύουσα τη Νέα Ζίχνη, ο ομώνυμος Δήμος αποτελείται από τους ορεινούς οικισμούς Αγριανής και Σφελινού, την ημιορεινή Αναστασιά και τα πεδινά χωριά Αγιος Χριστόφορος, Γάζωρος, Δήμητρα, Δραβήσκος, Θολός, Μαυρόλοφος, Μεσορράχη, Μυρρίνη, Μύρκινος και Νέα Πέτρα.


Το έργο είναι πολύ... Έχουν μέχρι και πέντε χωριά στον τομέα τους. Ξυπνάνε νύχτα, προετοιμάζεται και φεύγουν... Όλοι οι αδελφοί και άλλοι σκαπανείς και χρόνια πρεσβύτεροι... Ένας εξ αυτών είναι ήδη 40 χρόνια πρεσβύτερος... Η πλειονότητα των κατοίκων του δήμου ασχολείται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία, με κύριες καλλιέργειες τον καπνό ανατολικού τύπου (μπασμάς), το βαμβάκι, το σκληρό σιτάρι, τα ζαχαρότευτλα και την ντομάτα, ενώ οι οπωροκαλλιέργειες αφορούν ουσιαστικά στα κεράσια.


Το χωριό Αναστασιά είναι πασίγνωστο μέχρι τη Θεσσαλονίκη και πιο πέρα. Υπάρχει μάλιστα και κάτι σαν ανέκδοτο, με την καλή έννοια του όρου, που λέγετε ακόμα και σήμερα: Από που είστε, ρωτάνε… Από τη Αναστασία Σερρών… Α, Κατάλαβα, εκεί που έχει πολλούς Μάρτυρες… Σταθερά, ακόμα και σήμερα συμβαίνει αυτό… Ε... και βγάζει πολλά και καλά κεράσια…


Η Αναστασιά είναι κτισμένη σε υψόμετρο 450 μ. Ημιορεινή, βρίσκεται βορειοδυτικά της Νέας Ζίχνης, με την οποία συνδέεται είτε μέσω Γαζώρου (15 χλμ.) είτε μέσω Αγριανής (12 χλμ.). Πρόκειται όπως είπαμε, για αγροτικό οικισμό, ο οποίος φημίζεται για την παραγωγή κερασιών. Από τη δεκαετία του 1980 επεκτάθηκε στο δήμο και η ελαιοκαλλιέργεια, ενώ πιο πρόσφατα ξεκίνησε η καλλιέργεια της αμπελιών για την παραγωγή τοπικών κρασιών και τσίπουρου.


Η ίδρυση του χωριού ανάγεται στις αρχές του 14ου αιώνα, ενώ ο πληθυσμός του είναι αμιγώς ελληνικός και χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι συναντώνται σε αυτόν περίπου δέκα σταθερά επώνυμα. Δυτικά του οικισμού βρίσκεται περιοχή με ιζηματογενή πετρώματα όπου έχουν βρεθεί απολιθώματα ψαριών, ζώων και οστρακοειδών, τα οποία δεν έχουν αξιοποιηθεί. Εδώ ο Ηλίας με παρέα στα 1.000 υψόμετρο, κάτω από το πλατάνι με το άφθονο νερό. Όμορφη παρέα...