Μια ομάδα, η Α.Ο. Περιστερίου, παράδειγμα ανθρωπιάς και αθλητικού πνεύματος...
Εμείς τώρα αθλητικό Site δεν είμαστε, αλλά μας ενδιαφέρει καθετί που έχει σχέση με την αγάπη γι’ αυτό που κάνει κάποιος με τον αθλητισμό… Διαλέξαμε λοιπόν μ’ αυτό το σημείωμα μας να προβάλουμε αυτή την πλευρά του αθλητισμού που στις μέρες μας, μάλλον δεν τη συναντάς εύκολα.
Άνθρωπος του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ήταν εκεί το Σάββατο. Σε έναν αγώνα που έχασε, αλλά διαχειρίστηκε την ήττα του με ψυχραιμία αξιοθαύμαστη. To βήμα μπροστά που ήθελε να κάνει ο ΑΟ Περιστερίου στο ματς με τον Άρη Πετρούπολης δεν έγινε. Οι φιλοξενούμενοι πέρασαν με το διπλό από το γήπεδο του Ηφαίστου με σκόρερ στο 36’ του Τσέλα (0-1).
Το ματς σύμφωνα με όσα γράφτηκαν, δεν είχε ποιότητα και… πήγε στη δύναμη. Μη σας ξαφνιάζει αυτή η περιγραφή. Συνηθίζεται από τους αθλητικούς συντάκτες. Ο Όμιλος είχε δοκάρι για να ισοφαρίσει με τον Κρεμμύδα στο 51’. Πολλά παράπονα έχει ο ΑΟ Περιστερίου από τη διαιτησία του Σύψα.
Παρά το αρνητικό αποτέλεσμα η διοίκηση στηρίζει απόλυτα τον Αργύρη Πούλο ένα δικό της «παιδί» που ξεκίνησε από γυμναστής, έγινε βοηθός προπονητή και δικαιωματικά παίρνει την ευκαιρία που του αξίζει και αυτή την ευκαιρία θέλει να τη δώσει μέχρι τέλος της σεζόν. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το συναντάς εύκολα. Συνήθως φταίει ο προπονητής για την ήττα.
Η σύνθεση των δύο ομάδων ήταν. ΑΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: Μαρκαντωνάκης, Ιατρούδης, Μπούζας, Μουτζούρης, Γιουβαλάρης, Παπαευθυμίου, Οκσισόγλου (77' Καλαμοτουσάκης), Πλέστης, Λειβαδάς, Χέλμης, Λιαγκόζης (46' Κρεμύδας). ΑΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ: Τσαφάι, Λάπα, Παναγιωτίδης (82' Παούρης), Βασιλάκος, Μπουφίδης, Νίκολι, Λάλα, Τζαμαλής (72' Ζούκας), Κυριαζής (90' Χαλιάσος), Tσέλα, Τσάτσα.
Αυτά σε ότι αφορά, το καθαρά αθλητικό σκέλος… Αλλά υπάρχει κι ένα μπαγκράουντ στο οποίο γίναμε κοινωνοί και μας άρεσε. Ο ΑΟ Περιστερίου είναι μια όμορφη ομάδα που περνάνε καλά μεταξύ τους όσοι συμμετέχουν σ’ αυτή, είτε ως παίκτες, είτε ως παράγοντες, πράγμα δυστυχώς σπάνιο στις μέρες μας, όπου ο ανταγωνισμός κυριαρχεί.
Έτσι έστησαν την ποδοσφαιρική ομάδα, σαν παρέα και προωθούν τον υγιή συναγωνισμό που είναι θεμιτός στον αθλητισμό, χωρίς κανένα ιδιαίτερο άγχος… Το ποδόσφαιρο είναι γι’ αυτούς γιορτή γι’ αυτό και πάνε με τα παιδιά τους στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν τους αγώνες τους. Το βλέπεις αυτό τα Σαββατοκύριακα που έχουν αγώνες…
Αυτή η όμορφη ατμόσφαιρα που έχουν «χτίσει», δεν είναι τυχαία. Ξεκινάει από το Δ. Σ. και τις οικογένειες τους. Και επεκτείνεται στους αντιπάλους τους για τους οποίους η φιλοξενία έχει γι’ αυτούς την πρώτη θέση. Στα αποδυτήρια φαίνεται αυτό πιο πολύ, εκεί μακριά από τα μάτια κάποιων φανατισμένων οπαδών.
Μπορεί λοιπόν να έχασαν το περασμένο Σάββατο. Ε, και; Ο αγώνας τα έχει αυτά. Νίκη θα έχει, ήττα ή ισοπαλία. Και πάντα θα συνεχίζουν να αγωνίζονται για το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά μέσα σε θεμιτά πλαίσια… Όμορφο παράδειγμα για όλους μας στις μέρες μας… Μακάρι και άλλες ομάδες να υιοθετούσαν τέτοιες τακτικές…
Άφησε την τελευταία του πνοή στην παγωμένη στέπα της ανατολικής Σιβηρίας, συκοφαντημένος και ατιμασμένος. Λίγοι θυμούνται ότι ήταν μία από τις κύριες μορφές που συνέβαλαν στην πνευματική πρόοδο των Ελλήνων ομοεθνών του. Το όνομα αυτού του αγνοημένου πρωτοπόρου ήταν Σεραφείμ. Η γενναία προσπάθεια που έκανε να προωθήσει την Αγία Γραφή συνέτεινε στο θάνατό του.
