Θεωρούμε σωστό να κάνουμε άλλο ένα δημοσίευμα υπόμνησης για την εκδρομή της Κυριακής 28 Μαϊου  στην Άσκρη (Αλίαρτος) Βοιωτίας. Πρόκειται για μια εκδρομή μνήμης με θεοκρατικό περιεχόμενο και ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ τη στηρίζει. Εδώ αποτυπώνεται το σημείο στο οποίο από τον κεντρικό δρόμο της Αλιάρτου πρέπει να στρίψουμε προς την Λίμνη Μουσών. Κομβικό σημείο είναι το Κέντρο Υγείας Αλιάρτου όπου ακριβώς εκεί υπάρχει ταμπέλα για να πάρουμε τον δρόμο προς το σημείο της εκδήλωσης.


Στην πρώτη φωτογραφία αποτυπώνεται η διασταύρωση όπου πρέπει να στρήψει κανείς για να οδηγηθεί στις Λίμνες. Κομβικό σημείο είναι η διασταυρωση που δείχνει προς το κέντρο Υγείας. Φυσικά οι διοργανωτές δεν άφησαν τίποτα στην τύχη του.


Καιρό τώρα κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να έχει επιτυχία η διοργάνωση... Με δικά τους μέσα πήγαν επιτόπου να δουν το χώρο, να μιλήσουν με τους υπεύθυνους και να κάνουν το καλύτερο δυνατό, ώστε όσοι συμμετέχουν να ωφεληθούν πολλαπλά. Αυτός είναι ο  φούρνος που είναι δίπλα στο Κέντρο Υγείας όπου θα πρέπει να στρίψουμε. Φυσικά οι διοργανωτές θα έχουν φροντίσει να το κάνουν αυτό εμφανές.


Κι εδώ που τα λέμε, τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο. Υπάρχουν λεπτομέρειες που θα πρέπει να ρυθμιστούν και ένας κόσμος που πρέπει να συντονιστεί για να εχει επιτυχία το συγκεκριμένο εγχειρημα. Διότι η τάξη και η οργάνωση είναι στοιχεία ορατά στη θεοκρατία. Το καλό είναι ότι ο καιρός προβλέπετε καλός, αν και έχει προβλεβθεί ειδική σκία ση σε περίπτωση που υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια.


Το μέρος αναμφίβολα είναι όμορφο. Κι εμείς στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ έχουμε ήδη κάνει δύο δημοσιεύματα. Δείτε τα ΕΔΩ κι ΕΔΩ, με σκοπό να ευαισθητοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους αδελφούς και να συμμετάσχουν σ' αυτή την εκδρομή. Αν σκεφτούμε πως τρία πούλμαν (το ένα διόροφο) δηλαδή κοντά 200 άνθρωποι σε αυτά  κι άλλοι τόσοι και παραπάνω με σχεδόν 100 ιδιωτικά αυτοκίνητα θα είναι τότε αντιλαμβάνεστε πόσοι ανθρωποι θα είναι παρόντες.


Ναι, χρειάστηκαν ώρες και ώρες και ένας καλός συντονισμός που ήδη αποδίδει καλούς καρπούς. Άνθρωποι, αδελφοί μας από όλοι την Ελλάδα έχουν βάλει την εκδρομή αυτή στα σχέδια τους και κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να έχει επιτυχία. Είμαστε βέβαιοι ότι όλα θα πάνε καλά μέχρι το τέλος...


Και θα έχει. Είμαστε βέβαιοι, επειδή υπάρχει πολύ αγάπη για τον Ιεχωβά και επειδή  όλοι χρειαζόμαστε ενθάρρυνση στις δύσκολες αυτές τελευταίες ημέρες που βιώνουμε. Το να είσαι με ανθρώπους που κάτω από δυσκολες συνθήκες, διακράτησαν την ακεραιότητα τους είναι πολύ σπουδαίο.


Όλες οι φωτογραφίες που έχουμε δημοσιεύσει ώς τώρα δείχνουν τοπία υπέροχα. Αν σκεφτούμε πως τέσσερα πούλμαν, δηλαδή κοντά 200 άνθρωποι θα είναι εκεί και θα μοιραστούν τη χαρά των εμπειριών που θα ειπωθούν, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο σπουδαίο είναι. Αφήστε τώρα τα Ι.Χ. με τους μεμωνομένους αδελφούς!

Οι τακτικοί αναναγνώστες μας θυμούνται τα κεράσια του φίλου μου Ηλία από την Αναστασιά των Σερρών. Μου είχε στείλει ένα κιβώτιο πέρσι με το ΚΤΕΛ και είχα πάει στο Κηφισό να το παραλάβω. Είχα κάνει και σχετικό σημείωμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ τότε. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.


Νομίζω ότι μπορείτε να καταλάβαιτε τα συναισθήματα μου στις φωτογραφίες που δημοσίευσε στον τοίχο του στο Facebook με τη γυναίκα του Κατερίνα και την πεθερά του, να μαζεύουν τα πρώτα φετινά κεράσια. Τα σχόλια του Ηλία έχουν συνήθως τη δική τους γλύκα.


Όλες οι σημερινές φωτογραφίες είναι από τον τοίχο του Ηλία. Και τα κεράσια ήταν η αφορμή... Δείτε τους πρώτους τρεις γεμάτους γκουβάδες με κεράσια. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο νόστιμα είναι και τι εμφάνηση έχουν στην όψη τους. Ίσως κάτι διακρίνεται στην φωτογραφία.


Δυστυχώς για μένα ο Ηλίας είχε βάλει μόνο αυτές τις τρεις φωτογραφίες σχετικά με τα κεράσια. Βρήκα όμως και άλλες όμορφες που έχουν σχέση με την εποχή της άνοιξης. Νάτος ο ίδιος, φωτογραφημένος δίπλα στα ανθισμένα σπάρτα, στην άκρη του δρόμου. Υπέροχα.


Ή εδώ όπου όπου η σύζυγος του και η πεθερά του είναι μέσα στον ανθισμένο από παπαρούνες αγρό. Ζωγραφιά σκέτη η φωτογραφία. Η δημιουργία του Ιεχωβά στην πιο αποκαλυπτική μορφή της. Δείτε πόσο μικροί είναι οι άνθρωποι μπροστά την πανέμορφη φύση!


Φυσικά και ο Ηλίας δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από ένα τέτοιο όμορφο πλάνο. Και δεν έχει άδικο. Ποιος θα ήταν εκεί και δεν θα ζητούσε μια φωτογραφία μέσα σ' αυτό το υπέροχο τοπίο με τις ανθισμένες παπαρούνες; Εγώ σας εξομολούμε, θα το έκανα...


Παντού η φύση είναι όμορφη αυτήν την εποχή... Μπορεί να μη διαρκεί πια πολύ η άνοιξη, αλλά όσο κρατάει, πριν έρθει ο καύσωνας και τα κανει όλα αυτά φρύγανα, πάντα το ανθρώπινο μάτι θα γοητεύεται από τη φοβερή και τρομερή δημιουργία. Έτσι δεν είναι;

Τι είναι ο στοχασμός; Είναι το είδος της βαθιάς, συγκεντρωμένης σκέψης κατά την οποία ένα άτομο αναλογίζεται σοβαρά παρελθούσες εμπειρίες, ζυγίζει και συλλογίζεται τρέχοντα ζητήματα ή εξετάζει με περίσκεψη πιθανά μελλοντικά γεγονότα. Και μεις παροτρυνόμαστε να το κάνουμε αυτό. Βοηθά πολύ...


Συχνά τρέχουμε, επειδή έχουμε πολλές υποχρεώσεις και δεν δίνουμε χρόνο για τον εαυτό μας, ούτε ακόμα και για να σκεφτόμαστε. Κι ωστόσο στον Ψαλμό 1:1,2 (Ευτυχισμένος+ είναι ο άνθρωπος που δεν περπάτησε σύμφωνα με τη συμβουλή των πονηρών,+Και σε οδό αμαρτωλών δεν στάθηκε,+Και σε κάθισμα χλευαστών δεν κάθησε.+²Αλλά η ευχαρίστησή του είναι στο νόμο του Ιεχωβά,+Και το νόμο του διαβάζει χαμηλόφωνα ημέρα και νύχτα.+) βλέπουμε τι χρειάζεται σε έναν άνθρωπο για να είναι ευτυχισμένος.

Χρειάζεται, λοιπόν, να διαβάζει τον νόμο του Ιεχωβά χαμηλόφωνα ημέρα και νύχτα…. Κι αυτό όπως γνωρίζουμε σημαίνει να διαθέτει χρόνο για να στοχάζεται γύρω από αυτά που μαθαίνει. Και ο Ιησούς το έκανε αυτό, καθώς αποσύρονταν συχνά.

Χρείαζεται ωστόσο να προσέχουμε τι είδους στοχασμούς κάνουμε. Διότι υπάρχουν κατάλληλοι και ακατάλληλοι στοχασμοί. Ας δούμε πρώτα τον ακατάταλληλο στοχασμό.

Προσοχή στον ακατάλληλο στοχασμό!

Μπορούμε να κατατάξουμε ως τέτοιον τον υπερβολικό διαλογισμό (γιόγκ) μια τεχνική που πολλοί στον κόσμο συστήνουν για χαλάρωση. Δεν είναι κάτι απλό. Ο αντικειμενικός σκοπός της γιόγκα ως μεθόδου για άσκηση πειθαρχίας είναι να οδηγήσει κάποιον στην πνευματική εμπειρία της «ζεύξης» ή της συνένωσης με ένα υπερανθρώπινο πνεύμα. Αλλά ποιο θα είναι αυτό το πνεύμα;

Στο βιβλίο «Ινδουιστικός Κόσμος», ο συγγραφέας Μπέντζαμιν Γουόκερ λέει για τη γιόγκα: «Ίσως ήταν ένα αρχικό σύστημα μαγικών τελετουργιών, και η γιόγκα διατηρεί ακόμη στην έννοιά της μια χροιά αποκρυφισμού και μαγγανείας». Οι Ινδουιστές φιλόσοφοι παραδέχονται ότι μέσω της γιόγκα μπορεί να αποκτήσει κάποιος υπερφυσικές δυνάμεις, μολονότι συνήθως ισχυρίζονται ότι δεν είναι αυτός ο απώτερος στόχος της γιόγκα.

Παραδείγματος χάρη, στο βιβλίο «Ινδική Φιλοσοφία» (Indian Philosophy), ο πρώην πρόεδρος της Ινδίας Δρ Σ. Ραντακρίσναν λέει για τη γιόγκα ότι «ο έλεγχος του σώματος μέσω διαφόρων στάσεων οδηγεί σε αδιαφορία για την ακραία ζέστη ή το υπερβολικό κρύο. . . . Ο γιόγκιν μπορεί να δει και να ακούσει σε μεγάλη απόσταση . . . Η μετάδοση σκέψεων από το ένα άτομο στο άλλο χωρίς την παρέμβαση των συνηθισμένων μηχανισμών επικοινωνίας είναι εφικτή. . . . Ο γιόγκι μπορεί να κάνει το σώμα του αόρατο».

Η εικόνα κάποιου γιόγκι που κοιμάται σε ένα κρεβάτι με καρφιά ή περπατάει σε αναμμένα κάρβουνα μπορεί να φαίνεται σε μερικούς απάτη και σε άλλους αστείο. Ωστόσο, αυτά συμβαίνουν συχνά στην Ινδία, όπως η συνήθεια του να στέκεται κάποιος στο ένα πόδι κοιτώντας κατευθείαν τον ήλιο επί ώρες και ο έλεγχος της αναπνοής που επιτρέπει σε ένα άτομο να μένει θαμμένο στην άμμο επί μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Τον Ιούνιο του 1995, η εφημερίδα «Δε Τάιμς οφ Ίντια» (The Times of India) ανέφερε ότι κάποιο κοριτσάκι τριάμισι χρονών ξάπλωσε κάτω σε κατάσταση έκστασης, και ένα αυτοκίνητο βάρους 750 κιλών πέρασε πάνω από την κοιλιά της. Το πλήθος εξεπλάγη όταν την είδε να ξυπνάει σώα και αβλαβής. Το δημοσίευμα πρόσθετε: «Επρόκειτο σαφώς για δύναμη που προερχόταν από τη γιόγκα».

Αναμφίβολα, κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν είναι ικανός να κάνει οτιδήποτε από αυτά. Συνεπώς, ο Χριστιανός πρέπει να ρωτήσει: Τι υποδηλώνουν αυτά τα επιτεύγματα; Προέρχονται από τον Ιεχωβά Θεό, “τον μόνο Ύψιστο όλης της γης” ή από κάποια άλλη πηγή; (Ψαλμός 83:18)

Η Γραφή είναι σαφής ως προς αυτό. Όταν οι Ισραηλίτες ήταν έτοιμοι να εισέλθουν στην Υποσχεμένη Γη, η οποία βρισκόταν υπό την κατοχή των Χαναναίων, ο Ιεχωβά είπε στους γιους του Ισραήλ μέσω του Μωυσή: «Δεν πρέπει να μάθεις να ενεργείς σύμφωνα με τα απεχθή πράγματα εκείνων των εθνών».

Ποια «απεχθή πράγματα»; Η προειδοποίηση του Μωυσή αφορούσε “κάποιον που χρησιμοποιεί μαντεία, κάποιον μάγο ή κάποιον που αναζητάει οιωνούς ή κάποιον που κάνει μαγγανείες”. (Δευτερονόμιο 18:9, 10) Αυτά τα πράγματα είναι απεχθή στον Θεό επειδή αποτελούν έργα των δαιμόνων και της ξεπεσμένης σάρκας.—Γαλάτες 5:19-21.

Ένα άλλος ακαταλληλος σταχασμός είναι ο Βουδισμός. Η «Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας» (The Encyclopedia of Religion) εξηγεί ότι οι ιδρυτές του Βουδισμού, της Χριστιανοσύνης και του Ισλαμισμού είχαν διαφορετικές απόψεις για τα θαύματα, αλλά παρατηρεί: «Η μετέπειτα ιστορία αυτών των θρησκειών καταδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι τα θαύματα και οι ιστορίες περί θαυμάτων έχουν αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος της θρησκευτικής ζωής του ανθρώπου». Αυτό το εγκυκλοπαιδικό σύγγραμμα λέει ότι «ο ίδιος ο Βούδας μερικές φορές εκτέλεσε θαύματα». Αργότερα, όταν «ο Βουδισμός διαδόθηκε στην Κίνα, οι ιεραπόστολοί του κατέφευγαν συχνά στην επίδειξη θαυματουργικών δυνάμεων».

Αφού αναφέρεται σε διάφορα τέτοια υποτιθέμενα θαύματα, αυτή η εγκυκλοπαίδεια ολοκληρώνει: «Κάποιος μπορεί να μην είναι έτοιμος να αποδεχτεί όλες αυτές τις ιστορίες περί θαυμάτων τις οποίες αφηγούνται ευλαβείς βιογράφοι, αλλά αυτές δημιουργήθηκαν αναμφίβολα με την καλή πρόθεση να δοξάσουν τον Βούδα, ο οποίος μπόρεσε να προικίσει τους ένθερμους οπαδούς του με τέτοιες θαυματουργικές δυνάμεις».

Στο εδάφιο Ματθαίος 12:43-45 (»Όταν ένα ακάθαρτο πνεύμα βγαίνει από κάποιον άνθρωπο, περνάει μέσα από ξερότοπους ψάχνοντας για τόπο ανάπαυσης, και δεν βρίσκει.+ ⁴⁴Τότε λέει: “Θα γυρίσω στο σπίτι μου από το οποίο βγήκα”· και φτάνοντας το βρίσκει ακατοίκητο αλλά σκουπισμένο και στολισμένο. ⁴⁵Τότε πηγαίνει και παίρνει μαζί του εφτά άλλα πνεύματα πιο πονηρά από το ίδιο+ και, αφού μπουν μέσα, κατοικούν εκεί· και οι τελικές περιστάσεις εκείνου του ανθρώπου γίνονται χειρότερες από τις πρώτες.+ Έτσι θα γίνει και με αυτή την πονηρή γενιά».+) βλέπουμε ξεκάθαρα σε σχέση με τα παραπάνω ότι τίποτα δεν λύνεται καθώς οι καταστάσεις γίνονται χειρότερα από τις πρώτες…

Ο κατάλληλος στοχασμός μας ωφελεί

Ας δούμε τώρα και μερικά πράγματα πιο ουσιαστικά που αφορούν τον κατάλληλο στοχασμό… Σύμφωνα με το ΕΝΟΡΑΣΗ Το είδος της βαθιάς, συγκεντρωμένης σκέψης κατά την οποία ένα άτομο αναλογίζεται σοβαρά παρελθούσες εμπειρίες, ζυγίζει και συλλογίζεται τρέχοντα ζητήματα ή εξετάζει με περίσκεψη πιθανά μελλοντικά γεγονότα.

Προκειμένου να στοχαστεί σωστά ένα άτομο, χρειάζεται να είναι απερίσπαστο, μόνο με τις σκέψεις του, όπως θα λέγαμε. Ο Ισαάκ, για παράδειγμα, περπατούσε έξω μόνος του το σούρουπο για να κάνει στοχασμούς, πιθανόν γύρω από τον επικείμενο γάμο του με τη Ρεβέκκα. (Γε 24:63) Ο ψαλμωδός έκανε στοχασμούς για τη μεγαλοσύνη του Μεγαλειώδους Δημιουργού του μέσα στην ησυχία που του πρόσφεραν οι νυχτερινές φυλακές. (Ψλ 63:6) Οι στοχασμοί της καρδιάς θα πρέπει να επικεντρώνονται σε ωφέλιμα πράγματα, στη λαμπρότητα και στις ενέργειες του Ιεχωβά, σε πράγματα που τον ευαρεστούν (Ψλ 19:14· 49:3· 77:12· 143:5· Φλπ 4:8), και όχι στις επινοήσεις των πονηρών.—Παρ 24:1, 2.

Αν κάποιος επιδίδεται σε ωφέλιμο στοχασμό, δεν θα έχει την τάση να δίνει ανόητες απαντήσεις. Θα συλλογίζεται προσεκτικά και με σοβαρότητα αυτά τα σπουδαία ζητήματα και, ως αποτέλεσμα, οι απαντήσεις του θα προέρχονται από την καρδιά και δεν θα μετανιώνει αργότερα για αυτές.—Παρ 15:28.

Όταν ο Ιησούς του Ναυή διορίστηκε επίσκοπος του έθνους του Ισραήλ, έλαβε την οδηγία να φτιάξει ένα αντίγραφο του νόμου του Ιεχωβά, και του ειπώθηκε (όπως αποδίδεται σε πολλές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής) να «στοχάζεται» αυτά τα πράγματα ημέρα και νύχτα. (Ιη 1:8· AS, KJ, JB, RS) Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται εδώ “στοχάζομαι” είναι η λέξη χαγάχ. Βασικά σημαίνει «βγάζω άναρθρους ήχους» και αποδίδεται “βογκώ από θλίψη”, “βρυχιέμαι”, «γρούζω» και “μουρμουρίζω”. (Ησ 16:7· 31:4· 38:14· 59:3) Η λέξη χαγάχ σημαίνει επίσης “μιλώ χαμηλόφωνα” και “στοχάζομαι”. (Ψλ 35:28· Παρ 15:28)

Η Μετάφραση Νέου Κόσμου αποδίδει ορθά την εβραϊκή λέξη χαγάχ, που εμφανίζεται στο εδάφιο Ιησούς του Ναυή 1:8, «πρέπει να διαβάζεις χαμηλόφωνα». (Βλέπε επίσης Ψλ 1:2.) Η χαμηλόφωνη ανάγνωση θα εντύπωνε πιο ανεξίτηλα στη διάνοια κάποιου την ύλη γύρω από την οποία έκανε στοχασμούς. Το Εβραϊκό και Χαλδαϊκό Λεξικό του Γεσένιου ([Gesenius’s Hebrew and Chaldee Lexicon] μετάφραση [στην αγγλική] Σ. Τρετζέλις, 1901, σ. 215) λέει για τη λέξη χαγάχ: «Η ακριβής σημασία της είναι μονολογώ, ψιθυριστά και χαμηλόφωνα, όπως κάνουν συχνά εκείνοι που βρίσκονται σε βαθιά περισυλλογή».—Παράβαλε Ψλ 35:28· 37:30· 71:24· Ησ 8:19· 33:18.

Αλλά η Αγία Γραφή μας προειδοποιεί να απέχουμε από ανούσια πράγματα. Γι’ αυτό και πρέπει να προσέχουμε ώστε οι προβληματισμοί μας να μην είναι άσκοποι. Ας συγκεντρωνόμαστε στα ωφέλημα πράγματα, την οικογένεια, την ανάσταση, όταν θα είμαστε ξανά σε σώμα νεαρών στον νέο κόσμο. Οι σοβαρές, βαθιές σκέψεις πάνω σε ωφέλημα πράγματα που ΄’εχουν σχέση με τον σκοπό του Θεού προφανώς και θα μας κάνουν καλό.

Ας δούμε τι συμβουλεψε ο Παύλος. Στο εδάφιο 1 Τιμόθεο 4:15 (Να στοχάζεσαι αυτά τα πράγματα·+ να είσαι απορροφημένος σε αυτά, για να είναι η πρόοδός+ σου φανερή σε όλους. ) ενθαρρύνει τον Τιμόθεο να το κάνει αυτό για να είναι φανερή η πρόοδος του σε όλους. Πρόκειται για μια μέθοδο εκτόξευσης που μεταμορφώνει στην κυριολεξία έναν άνθρωπο.

Ο απόστολος Παύλος είπε στον Τιμόθεο ότι θα έπρεπε να συλλογίζεται ή να στοχάζεται τη διαγωγή, τη διακονία και τη διδασκαλία του. Ως επίσκοπος, ο Τιμόθεος θα έπρεπε να προσέχει ιδιαιτέρως να διδάσκει την ορθή διδασκαλία και να ζει υποδειγματική ζωή.

Τι μπορούμε να στοχαζόμαστε;

Ας δούμε μερικά όμορφα πράγματα που μπορούμε να στοχαζόμαστε.

Στη διακονία: Θα έχουμε μεγαλύτερη κατανόηση και αγάπη για τους ανθρώπους. Λόγια, λέξεις για να ξεπεράσουμε τους φραγμούς, ώστε να συζητάμε με τους ανθρώπους και να ωφελούμεστε.

Στη διδασκαλία: Εκπαιδευόμαστε και στοχαζόμαστε σε κάθε συνάθροιση και όχι μόνο μέσα από το δικό μας διορισμό. Αυτό μάλλον θα πρέπει να το κάνουμε κτήμα μας, κομμάτι της ζωή μας.

Στη διαγωγή μας: Το εδάφιο Ιώβ 23:5 (Θα μάθαινα τα λόγια που μου απαντάει Και θα σκεφτόμουν ό,τι μου λέει.) θα μας βοηθήσει να κατονοήσουμε γιατί αυτό είναι σωστό. Κι έτσι ασφαλώς θα κατανοήσουμε καλύτερα την ουσία της διαπεδαγώγησης. Μπορεί να συμβεί και σε μας. Αν είμαστε βιαστικοί, μπορεί και να μην καταλάβουμε και να προσβληθούμε.

Ένα άτομο με στοχασμό θα προσπαθήσει να καταλάβει γιατί του δόθηκε αυτή η διαπεδαγώγηση. Έτσι και με ταπεινοφροσύνη εκλεπτύνουμε την προσωπικότητα μας. Ας στοχαζόμαστε πάντα όταν πρόκειται να πάρουμε αποφάσεις. Έτσι, αυτές δεν θα είναι παρορμητικές, αλλά θα λάβουμε υπόψη μας τις αρχές τους Ιεχωβά και τότε είναι βέβαιο ότι θα πάρουμε τις σωστές αποφάσεις.

Αξίζει να δούμε τι συμβαίνει στη γη. Το ζήτημα της παγκόσμια κυριαρχίας είναι ασφαλώς κάτι που μας απασχολεί. Έχουμε πάρει θέση πάνω σ’ αυτό. Και θέλουμε ασφαλώς να δούμε πώς επεξεργάζεται ο Ιεχωβά Θεός το σκοπό του και πόσο περιλαμβανόμαστε εμείς μέσα σ’ αυτόν το σκοπό…

Το ερωτημα είναι εσωτερικό για τον καθένα μας ξεχωριστά: «Πού βρίσκομαι εγώ; Πώς με χρησιμοποιεί εμε΄να ο Ιεχωβά; Πού είναι η θέση μου;» Όποιος γνωρίζει σκάκι ξέρει καλά πως όλα τα πιόνια είναι πολύτιμα στο παιχνίδι. Έτσι μας θεωρεί κι εμάς ο Ιεχωβά. Και μας χρησιμοποιεί ανάλογα με τις δυνατότητες μας. Μόνο αν κάνουμε τέτοιους στοχασμούς θα μπορέσουμε να διακρίνουμε, πού πραγματικά βρισκόμαστε.

Ας ξεκλέβουμε χρόνο και ασχολούμαστε με το στοχασμό. Μας εξοπλίζει με δύναμη και αλλάζει το χαρακτήρα μας, ώστε να ζούμε την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνουμε. Θέλουμε να στοχαζόμαστε την πραγματική ζωή στον νέο κόσμο που ετοιμάζεται για μας στο μέλλον. Ας το κάνουμε καθημερινά πράξη στη ζωή μας. Είναι σίγουρο ότι θα ωφεληθούμε!

Αυτό είναι το εξώφυλλο της ΣΚΟΠΙΑΣ του 1961. Παρατηρούμε ότι άρχισε να μπαίνει και ένα δεύτερο χρώμα, πολύ πρωτοποριακό για την εποχή στα έντυπα. Ας μη μας φαίνεται τόσο απλό, δεδομένου ότι τα μέσα εκτύπωσης εκείνη την περίοδο, ήταν ακόμα σε πρωτόγονη κατάσταση…


Στην κορυφή της σελίδας που φιλοξενούνταν το συγκεριμένο άρθρο, είχε αυτή την εικονογράφηση. Το κρατήσαμε ως κάτι πολύ όμορφο... Και ως αυθεντικό μια όλόκληρης ιστορίας στο χωρο των εντύπων μας. Ναι, παρά τις όποιες δυσκολίες η αισθητική ήταν κυρίαρχη.


Όπως και τον τίτλο του κομματιού... Μη σας φαίνεται με την πρώτη ματιά απλό, διότι εκείνη την εποχή ήθελε πολύ μεγάλη τεχνική επεργασία στον τσίγκο, για να αποτυπωθεί μ' αυτόν τον τρόπο ο τίτλος. Όσοι ξέρουν από τυπογραφείο ίσως τους θυμίζει κάτι η λέξη «τσιγκογραφείο».

Αν κανείς σας έδινε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό χωρίς ν’ αναμένει τίποτα σε αντάλλαγμα, δεν θα εκφράζατε τις ευχαριστίες σας; Ασφαλώς θα θεωρούσατε ως αχάριστο έναν, ο οποίος δεν εξέφρασε ευχαριστίες γι’ αυτή τη γενναιοδωρία. Ο ευεργέτης θα μπορούσε μάλιστα να προσπαθήσει να αποσύρει το δώρο του λόγω αυτής της αχαριστίας. Πόσο καλύτερο θα ήταν να δείξετε ειλικρινή εκτίμηση!

Ωστόσο, κανένα μέρος του δώρου αυτού δεν θα μπορούσαμε ν’ απολαύσουμε χωρίς τα πράγματα εκείνα που τόσο συχνά θεωρούμε ως δεδομένα, πράγματα που μπορεί να θεωρούμε μικρά στη ζωή μας, αλλά από τα οποία εξαρτάται η ζωή μας. Τι θα μπορούσαμε ν’ απολαύσουμε αν ο ήλιος έπαυε να λάμπει; Αν δεν είχαμε αέρα ν’ αναπνεύσουμε; Αν δεν υπήρχε νερό να πιούμε; Αν τα φυτά δεν αναπτύσσονταν; Πώς θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τη ζωή χωρίς τον ύπνο μιας αναπαυτικής νύχτας ή χωρίς τις θαυμαστές μας αισθήσεις;

Όλα τα πολλά πράγματα που χρειάζονται για να συντηρήσουμε κι απολαύσουμε τη ζωή αποτελούν δώρα του Θεού. Ο Ψαλμός 106:1 συμβουλεύει: «Αινείτε τον Γιαχ! Αποδώστε ευχαριστίες στον Ιεχωβά, διότι είναι αγαθός· διότι η στοργική του καλοσύνη παραμένει στον αιώνα». Πολλοί από τους κατοίκους της γης ποτέ δεν στρέφονται στον Θεό με προσευχή για ν’ αναγνωρίσουν αυτό το έλεος (Β’ Τιμ. 3:2). Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που δεν αποσύρει τα δώρα Tου λόγω αυτής της αγνωμοσύνης. Μερικοί, που απευθύνονται στον Θεό με προσευχή, το πράττουν αυτό μόνον όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι. Μολονότι είναι κατάλληλο να απευθύνουμε ένα αίτημα, αν είναι σύμφωνο με το θέλημά Tου, μπορούμε ν’ περιμένουμε ότι θα μας ακούσει ο Θεός αν δεν επικοινωνούμε τακτικά μαζί Του για να τον ευχαριστήσουμε για όσα μας έχει ήδη δώσει; «Να εγκαρτερείτε στην προσευχή», είπε ο απόστολος Παύλος, «παραμένοντας άγρυπνοι σε αυτήν με ευχαριστία». «Στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό».- Κολ. 4:2· Φιλιππ. 4:6.

Εφόσον η ευγνωμοσύνη είναι μια έκφραση ευχαριστίας για μια απάντηση που έχουμε λάβει, η απόδοση ευχαριστιών με προσευχή δεν πρέπει να γίνεται με μηχανικό τρόπο, χωρίς νόημα. Οι προσευχές μας πρέπει να είναι εγκάρδιες εκφράσεις εκτίμησης στον Θεό για τα όσα μας έδωσε, εκείνα που έχουν πολύ περισσότερη αξία από τα μεγάλα χρηματικά ποσά. ΄Οταν ο Ιησούς προμήθευσε τροφή για πέντε χιλιάδες ανθρώπους περίπου, «πήρε... τα ψωμιά και, αφού είπε μια ευχαριστήρια προσευχή, τα μοίρασε... σε εκείνους που πλάγιαζαν για το γεύμα» (Ιωάνν. 6:11). Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο Ιησούς ευχαρίστησε βιαστικά, σα να ήθελε να το παρατρέξει το πράγμα αυτό.

Το να είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για όσα Αυτός προμήθευσε είναι ένας τρόπος του να δείξουμε την αγάπη μας προς Αυτόν. Η αγάπη προς τον Θεό είναι η μεγαλύτερη εντολή, είπε ο Ιησούς. Αν η ευγνωμοσύνη περιλαμβάνεται στην αγάπη μας προς τον Θεό, δεν θα περιλαμβανόταν και στην άλλη μεγάλη εντολή, της προς τον πλησίον αγάπης; Ο Ιησούς είπε: «Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Η ευγνωμοσύνη που επιδεικνύεται στον συνάνθρωπό μας για εύνοιες που λάβαμε αποτελεί έναν τρόπο απόδειξης αυτής της αγάπης». – Ματθ. 22:37-39.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι ρέπουν στο να προσέξουν τι δεν έκαναν οι άλλοι γι’ αυτούς. Πόση φιλικότητα κι αγάπη θα εγειρόταν, όμως, αν δείχναμε ευγνωμοσύνη για ό,τι έχει γίνει! Αν αυτή εκφραστεί με λόγια και έργα εκτίμησης, αυτό θα ενθάρρυνε τους άλλους να συνεχίσουν τη στοργικότητά τους. Κρατήσατε ποτέ ανοιχτή μια πόρτα για έναν ξένο, ο οποίος μπήκε χωρίς να σας ευχαριστήσει; Σκεφτήκατε αγαθά γι’ αυτόν; Πόσο καλύτερα αισθανθήκατε όταν κάποιος χαμογέλασε και σας ευχαρίστησε! Αυτό σας ενθάρρυνε να εξακολουθήσετε να κάνετε αυτά τα μικροπράγματα.

Όταν βγαίνετε από ένα λεωφορείο ή κάποιο άλλο μεταφορικό μέσον, δεν εκτιμάτε το αν οι άλλοι κάνουν χώρο για να βγείτε; Γιατί να μην εκφράσετε την ευγνωμοσύνη σας μ’ ένα θερμό «Ευχαριστώ»; Θα διεγείρετε τη στοργικότητα κάνοντάς το.

Η ίδια αναγνώριση για μικρά πράγματα μπορεί να δειχθεί στον οικογενειακό κύκλο για να καταστήσει την καθημερινή ζωή πιο ευχάριστη. Ευχαριστούμε τον Θεό για την προμήθεια της τροφής μας. Γιατί να μη δείχνουμε ευγνωμοσύνη και σ’ εκείνον που την παρασκεύασε και την παράθεσε; Μια σύζυγος εργάζεται σκληρά για να κάνει τα φαγητά της εύγευστα και θρεπτικά. Λίγες λέξεις ευχαριστίας θα την ενθαρρύνουν να συνεχίσει το καλό της έργο για την οικογένεια. Αυτό προσθέτει στην απόλαυση της ευκαιρίας και θα αυξήσει την αγάπη της προς την ευγνώμονα οικογένεια. Αν ο σύζυγος και τα παιδιά σηκώνονται από το τραπέζι χωρίς ούτε μια λέξη ευγνωμοσύνης, η σύζυγος μπορεί να αισθανθεί ότι δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα το τι και πως έχει ετοιμάσει, εφόσον αυτό πιθανώς δεν θα εκτιμηθεί οπωσδήποτε.

Δεν πρέπει να παραβλέπεται και ο σύζυγος που εργάζεται σκληρά για να προμηθεύσει στην οικογένεια αυτή την τροφή καθώς και άλλα αναγκαία. Αυτός θα ενθαρρυνόταν αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του έδειχναν ότι οι προσπάθειές του εκτιμώνται.

Η ποιότητα της φωνής μας, επίσης, μπορεί να αποδείξει την ευγνωμοσύνη μας για μικρά πράγματα. Το να εκστομίσουμε ένα ψυχρό, χωρίς ζωηρότητα, μηχανικό «Ευχαριστώ» για μια εύνοια που λάβαμε δεν θα εκφράσει αγαθές, γενναιόφρονες και στοργικές ιδιότητες στους άλλους. Η ανάγκη στοργικότητας κι ευγένειας μπορεί να παρατηρηθεί και όταν ακόμη συμπεριφερόμαστε στην κατώτερη ζωϊκή κτίση. Έχετε πει ποτέ κάτι σ’ ένα σκύλο μ’ έναν τραχύ, φιλόνεικο τρόπο; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο σκύλος πιθανώς έβαλε την ουρά του ανάμεσα στα σκέλη του και απομακρύνθηκε από σας. Αλλά αν λέγατε το ίδιο πράγμα μ’ έναν φιλικό, ευχάριστο τόνο φωνής, το ζώο θα ερχόταν προς εσάς πρόθυμα και χαρωπά! Δεν έχει και τόση σημασία το τι είπατε, αλλά το πώς το είπατε. Αυτή η στοργικότητα και η ευγένεια είναι πολύ πιο αναγκαία, όταν συμπεριφερόμαστε στην ευαίσθητη ανώτερη κτίση, στον άνθρωπο. Στις ανθρώπινες σχέσεις, εκείνο που λέμε έχει σπουδαιότητα. Το πώς το λέμε έχει, επίσης, σπουδαιότητα.

Η αχαριστία για μικρά πράγματα μπορεί να οδηγήσει σε αχαριστία για μεγάλα πράγματα. Όταν ο Ιησούς θεράπευσε δέκα λεπρούς άνδρες, πόσοι ήσαν ευγνώμονες; «Ένας από αυτούς, όταν είδε ότι γιατρεύτηκε, επέστρεψε δοξάζοντας τον Θεό με δυνατή φωνή. Και έπεσε με το πρόσωπο κάτω, στα πόδια του Ιησού, ευχαριστώντας τον» (Λουκ. 17:15,16). Οι άλλοι εννέα ενέργησαν σα να ήσαν άξιοι να θεραπευτούν. Δεν εξέφρασαν ευγνωμοσύνη για την καλοσύνη που τους έδειξε ο Ιησούς. Ήσαν αγνώμονες! Ο ταπεινός Σαμαρείτης ήταν ευγνώμων, όχι μόνο για την εύνοια, αλλά και σ’ εκείνον που την εκδήλωσε.

Το να έχουμε ευγνωμοσύνη για μικρά πράγματα πλουτίζει τη ζωή. Δεν στοιχίζει τίποτα, αλλά τα οφέλη που σας αποδίδει σε αγάπη και φιλία είναι τεράστια. Για τα Θεία δωρήματα ειδικά, ο Παύλος προέτρεψε με σοφία: «Σε σχέση με το καθετί να κάνετε ευχαριστήριες προσευχές». –Α´ Θεσσ. 5:18.

• Αναδημοσίευση σε σύγχρονη γλώσσα από την ΣΚΟΠΙΑ της 15 Φεβρουαρίου 1961.

Τα παιδιά είναι αδύναμα και απροστάτευτα και αποτελεί ευθύνη μας να τα προστατεύουμε, όχι να τα εκμεταλλευόμαστε. Είναι εξοφρενικό βέβαια ότι βλέπουμε παιδιά να είναι θυματα σεξουαλικής εκμετάλευσης από τον ίδιο τον πατέρα τους… Από μόνο του το γεγονός δείχνει σε τι εποχές ζούμε…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/05/2017

Η φρίκη έχει αποτυπωθεί σε αριθμούς. Και η φρίκη αφορά αδύναμα πλάσματα, εν προκειμένω παιδιά. Αφορμή γι’ αυτή την επισήμανση αποτελεί η εκστρατεία ενημέρωσης και εκπαίδευσης με στόχο την πρόληψη, της ΜΚΟ «Eliza», η οποία παρουσίασε πολύ ανατριχιαστικά στατιστικά στοιχεία, σχετικά με την παιδική κακοποίηση σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, 1 στους 5 ανήλικους θα βιώσει τουλάχιστον 1 περιστατικό σεξουαλικής βίας, από θώπευση μέχρι βιασμό. Το ποσοστό αυτό προέρχεται από ελλιπή στοιχεία, καθώς πολλά περιστατικά δεν καταγράφονται. Οι εκτιμήσεις θέλουν το νούμερο να ανεβαίνει πολύ παραπάνω. Επιπλέον, τη σημερινή εποχή «ανθίζει» η έκθεση σε πορνογραφικό υλικό μέσω του διαδικτύου και η εξαπάτηση μέσω αυτού, για μετέπειτα εκβιασμό του παιδιού.

Μέχρι την ηλικία των 13 ετών, και τα δύο φύλα κινδυνεύουν το ίδιο. Τα κορίτσια κακοποιούνται περισσότερο στην ηλικιακή ομάδα 12-18, αν και το δεδομένο αυτό προβλέπεται να αλλάξει στην πορεία. Λόγω έντονου στιγματισμού, τα παιδάκια που έχουν αναπτυξιακές ή μαθησιακές δυσκολίες, όπως και τα παιδάκια που προέρχονται από μη αστικές περιοχές, κινδυνεύουν διπλά.

Τα ποσοστά μη αποκάλυψης και μη καταγραφής περιστατικών είναι πάρα πολλά, όπως αποκαλύπτουν οι ειδικοί. Οι λόγοι είναι η ανάγκη επιβίωσης, αν το πρόσωπο έχει καταλυτικό ρόλο στην οικογένεια (πχ. Αν πρόκειται για τον πατέρα), εξαιτίας του φόβου στιγματισμού και, φυσικά, εξαιτίας των ταμπού της ελληνικής κοινωνίας.

Τα παιδιά, μέσω κουκλοθέατρου, θα μπορούν να μάθουν ποιο άγγιγμα θεωρείται ασφαλές και πότε πρέπει να αντισταθούν και να μιλήσουν. Στόχος είναι να εισαχθεί η εκπαίδευση για το «Ασφαλές Άγγιγμα» σε όλα τα νηπιαγωγεία και τις τάξεις Α, Β και Γ των δημοτικών σχολείων της χώρας.

Τι διαπιστώνουμε εδώ; Ότι μια απαίσια απειλή που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια είναι η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Στη Μαλαισία, οι καταγγελίες που αφορούν την κακοποίηση παιδιών τετραπλασιάστηκαν μέσα σε μια περίοδο δέκα ετών. Στη Γερμανία, περίπου 300.000 παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά κάθε χρόνο, ενώ για κάποια χώρα της Νότιας Αμερικής, μια μελέτη αναφέρει πως ο συγκλονιστικός αριθμός υπολογίζεται ότι ανέρχεται στα 9.000.000 παιδιά το χρόνο! Το τραγικό είναι ότι η πλειονότητα αυτών των παιδιών κακοποιούνται σεξουαλικά μέσα στο ίδιο τους το σπίτι από ανθρώπους που γνωρίζουν και εμπιστεύονται. Αλλά τα παιδιά θα πρέπει να αποβλέπουν στους γονείς τους για ισχυρή προστασία. Πώς μπορούν οι γονείς να ενεργούν προστατευτικά;

Επειδή η πείρα δείχνει ότι τα παιδιά τα οποία γνωρίζουν λίγα πράγματα για το σεξ είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε άτομα που κακοποιούν παιδιά, ένα κύριο προστατευτικό μέτρο είναι να εκπαιδευτεί το παιδί, ακόμη και όταν είναι μικρό. Η γνώση μπορεί να παράσχει προστασία ‘από τον κακό δρόμο, από τον άνθρωπο που λέει διεστραμμένα πράγματα’. (Παροιμίες 2:10-12)

Τι είδους γνώση; Γνώση των Βιβλικών αρχών, εκείνου που είναι ηθικά σωστό ή λάθος. Επίσης, γνώση του γεγονότος ότι ορισμένοι μεγάλοι κάνουν κακά πράγματα και ότι το νεαρό άτομο δεν πρέπει να υπακούσει όταν κάποιοι του προτείνουν να κάνει ακατάλληλες πράξεις. (Παράβαλε Δανιήλ 1:4, 8· 3:16-18.) Μην περιορίζετε αυτή την εκπαίδευση σε μια και μόνη συζήτηση.

Στα περισσότερα μικρά παιδιά χρειάζεται να επαναλαμβάνεται κάποιο μάθημα για να το θυμούνται καλά. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν λίγο, ο πατέρας θα πρέπει να εκδηλώνει στοργικό σεβασμό για το δικαίωμα που έχει η κόρη του στην ιδιωτική ζωή και η μητέρα να κάνει το ίδιο για το γιο της —ενισχύοντας έτσι την αίσθηση που έχει το παιδί για το τι είναι κατάλληλο. Βέβαια, ένα από τα καλύτερα προστατευτικά μέτρα εναντίον της κακοποίησης είναι η δική σας στενή επίβλεψη ως γονέων.

Πέρα από τον απροκάλυπτο διωγμό, τι είδους παράδειγμα έχουν δώσει στον τομέα της ηθικής οι «Χριστιανικές» χώρες στον υπόλοιπο κόσμο; Τίποτα περισσότερο από πολέμους, Σταυροφορίες και «ιερές» Εξετάσεις. Και ο Α΄ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισαν μέσα σε «Χριστιανικά» κράτη. Μόνοι μας λοιπόν και με ηθικές αρχές θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να απαλλαγούμε από αυτό το κακό.

• Αυτό το κείμενο θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 13/5 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Καθώς παρακολουθούμε τους φίλους μας στις αναρτήσεις τους, είδαμε τις τελευταίες ημέρες τη φίλη μας Σούλα, να έχει κάνει ένα μικρό κήπο στο στενό μπαλκόνι της, στην πόλη που μένει, στο Βανκούβερ του Καναδά, κάπου κοντά στον Ειρηνικό Ωκεανό με ένα κλίμα παραπλήσιο με της Ελλάδας. Αξίζει να δούμε τι εκανε και αν μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς. Θα ομορφήνει ο τόπος.


Βέβαια πολλοί συνανθρωποι μας μένουν σε πόλεις και σε διαμερίσματα με πολύ στενά μπαλκόνια που δεν έχουν τόπο να κάτσεις, όχι να βάλεις και λουλούδια... Αν όμως τα αγαπάς τα λουλούδια, αν νιώθεις ότι σου ομορφαίνουν τις ζωή, τότε θα βρεις τον τρόπο να το κάνεις, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσεις.


Αλλά γιατί ο άνθρωπος, θέλει να έχει κοντά του έναν κήπο, ακόμα και όταν οι συνθηκες είναι, ομολογουμένως, δύσκολες. Διότι μέσα στο μυαλό του υπάρχει χαραγμένη μια εικόνα που την έζησε ο πρώτος πρόγονος μας, ο Αδάμ. Όταν δημιοργήθηκε εκεί το έβαλε ο Θεός να ζει. Μιλάμε για τον πιο φημισμένο κήπο στην ιστορία, τον κήπο της Εδέμ.


Φαίνεται ότι επρόκειτο για μια περικλεισμένη περιοχή, περιβαλλόμενη, αναμφίβολα, από φυσικά όρια. Ο κήπος αυτός, ο οποίος βρισκόταν «στην Εδέμ, προς τα ανατολικά», είχε μια είσοδο στην ανατολική του πλευρά. Στη Γραφή, στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, υπάρχουν πολλές περιγραφές της.


Εδώ τοποθετήθηκαν τα χερουβείμ με τη φλογερή λεπίδα ενός σπαθιού, μετά την αμαρτία του Αδάμ, για να εμποδίζουν την πρόσβαση του ανθρώπου στο δέντρο της ζωής, που βρισκόταν στη μέση του κήπου. (Γε 2:8· 3:24) Τον κήπο πότιζε καλά ένας ποταμός που έρρεε από αυτόν και χωριζόταν σε τέσσερα παρακλάδια, τα οποία σχημάτιζαν μεγάλους ποταμούς.


Αυτός ο «παράδεισος τέρψης» (Γε 2:8), που έμοιαζε με πάρκο, περιείχε κάθε δέντρο επιθυμητό στην όραση και καλό για τροφή, καθώς και άλλου είδους βλάστηση, και αποτελούσε το φυσικό περιβάλλον ζώων και πουλιών. Φυσικ'ά έπερπε να κάνει και ο άνθρωπος κάποια πράγματα. Ας κρατήσουμε ότι αφορά την όραση. Καταλαβαίνουμε το σημείο;


Ο Αδάμ έπρεπε να τον καλλιεργεί, να τον συντηρεί και τελικά να τον επεκτείνει σε παγγήινη κλίμακα, εκτελώντας την εντολή του Θεού να “καθυποτάξει” τη γη. Επρόκειτο για αγιαστήριο, τόπο όπου ο Θεός επικοινωνούσε με τον Αδάμ και την Εύα. Ήταν ένα τέλειο σπίτι για αυτούς.—Γε 2:9, 10, 15-18, 21, 22· 1:28· 3:8-19·


Μολονότι η Γραφή δεν αναφέρει πόσο καιρό φύλαγαν τα χερουβείμ το δρόμο προς το δέντρο της ζωής, αυτή η διευθέτηση μπορεί να παρέμεινε σε ισχύ μέχρι τον Κατακλυσμό, 1.656 χρόνια μετά τη δημιουργία του Αδάμ. Χωρίς τη φροντίδα του Αδάμ, ο οποίος εκδιώχθηκε μαζί με την Εύα επειδή, δείχνοντας ανυπακοή, έφαγαν από το απαγορευμένο δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, ο κήπος πιθανότατα έπεσε σε μαρασμό.


Η ομορφιά του κήπου της Εδέμ μνημονεύτηκε αιώνες μετά τον Κατακλυσμό, όταν ο Λωτ κοίταξε όλη την Περιφέρεια του Ιορδάνη και παρατήρησε «ότι ήταν ολόκληρη μια περιοχή με άφθονα νερά . . . σαν τον κήπο του Ιεχωβά». (Γε 13:10) Να γιατί οι άνθρωποι, προσπαθούν ακόμα και στις μέρες μας να κάνουν, κάτι σαν κήπο.


Ο Ιεχωβά κρατούσε τα μάτια του προσηλωμένα στην Υποσχεμένη Γη, διατηρώντας την ως κληρονομιά για τον Ισραήλ. Ο Μωυσής την αντιπαραβάλλει με την Αίγυπτο, όπου οι Ισραηλίτες ήταν αναγκασμένοι να ποτίζουν όπως σε λαχανόκηπο, περιγράφοντας την Υποσχεμένη Γη ως γη που ποτιζόταν από «τη βροχή των ουρανών».—Δευ 11:10-12.

• Αν θέλετε να δείτε τα εδάφια που μνημονεύονται στο σημερινό σημείωμα, παρακαλώ πατήστε ΕΔΩ να ανοίξει μπροστά σας η Αγία Γραφλή με όλα τα βιβλία της.