Χθες ήταν η πανσέληνος του Μαϊου, το «Φεγγάρι των Λουλουδιών». Και σήμερα φάινεται!

panselinos.likavitos1.050520

Η πανσέληνος του Μαΐου 2025, γνωστή ως «Φεγγάρι των Λουλουδιών» (Flower Moon), θα φτάσει στο αποκορύφωμά της χθες, Δευτέρα, 12 Μαΐου, στις 19:55 ώρα Ελλάδας. Αλλά μπορείτε να την απολαύσετε και σήμερα. Το όνομα αυτό προέρχεται από τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τις διάφορες φάσεις της Σελήνης για να ονοματίσουν τις περιόδους του χρόνου, βασιζόμενοι σε φυσικά φαινόμενα και γεωργικές δραστηριότητες.
panselinos1.lolos.301220

 

Η συγκεκριμένη πανσέληνος αντιστοιχεί στη στιγμή που στη Βόρεια Αμερική ανθίζουν τα λουλούδια με την άνοιξη να είναι σε πλήρη ανάπτυξη, γεγονός που εξηγεί την ονομασία της. Εκτός από το «Φεγγάρι των Λουλουδιών», άλλες παραδοσιακές ονομασίες περιλαμβάνουν την «Πανσέληνο του Κουνελιού», τη «Φεγγάρι της Φύτευσης του Καλαμποκιού»...

panselinos2.lolos.301220

Θα τη δείτε ακόμα και ως την «Πανσέληνο του Γάλακτος». όλες αυτές οι ονομασίες αναφερόνται σε διαφορετικές γεωργικές και φυσικές διαδικασίες που συνδέονται με αυτή την εποχή του χρόνου. Αξιοσημείωτο είναι ότι η πανσέληνος του Μαΐου 2025 θα είναι μια «μικροπανσέληνος» (micromoon), καθώς η Σελήνη θα βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς της γύρω από τη Γη, περίπου 405.278 χιλιόμετρα μακριά.

panselinos3.lolos.301220

Αυτή η απόσταση θα κάνει τη Σελήνη να φαίνεται ελαφρώς μικρότερη από το κανονικό, αν και η διαφορά μπορεί να μην είναι εύκολα αντιληπτή με γυμνό μάτι. Θα την απολαύσουμε κι αυτή την πανσέληνο. Μας αρέσει να σηκώνουμε τα μάτια μας στον ουρανό, τέτοιες μοναδικές στιγμές και να απολαμβάνουμε τη δημιουργία, δοξάζοντας τον Δημιουργό! Τα πάντα, τα έφτιαξε με Σοφία...

Εκτύπωση

Μια αγαπημένη παρέα ξαναβρίσκεται, ύστερα από μισό αιώνα ζωής! Δεν είναι και τόσο μικρό, ε;

Posted in Τα δικά μου

mia.parea1
Ας ξεκινήσουμε μ' αυτή τη φωτογραφία που ζωντανεύει μια παλιά όμορφη ιστορία η οποία συνεχίζει να ζει, ζεστή και όμορφη, 50 χρόνια μετά... Είναι η Σούλα, ο Κώστας, ο Γιώργος και ο Δημήτρης... Ξαναβρέθηκαν στην ταβέρνα του "Πάρη" στην Άρτεμις (Λούτσα) και ήταν κάτι που άνοιξε το ασκό των αναμνήσεων.

mia.parea2
Ήταν κι άλλοι μαζί τους σ' αυτή την παρέα... Ανάμεσα του κι εγώ... Και μοιραστήκαμε τη χαρά τους, τις στιγμές τους, όταν ήταν 20χρονοι νέοι στο Αιγάλεω, πώς χάθηκαν μέσα στην πορεία της ζωής που έχει απρόβλεπτα παιχνίδια, πώς ξαναβρέθηκαν και πώς αγωνίζονται για να μην ξαναχαθούν αν και μένουν πια σε διαφορετικά μέρη του κόσμου... Εκτός από τον Δημήτρη, που συνεχίζει να μένει Αιγάλεω....

mia.parea3
Όλοι με χαμογελαστά πρόσωπα... Δεν ήταν και λίγο αυτό που ζούσαν, ε; Αφορμή ήταν ο Κώστας και ο συνδετικός κρίκος. Φιλόξενος όσο δεν πάει, με χιούμορ και καλή διάθεση για ζωή, απολαύσαμε την παρέα τους, τις δυο ώρες που μείναμε μαζί τους. Γιατί μετά έπρεπε να φύγουμε. Είχαμε ανειλημμένες υποχρεώσεις.

mia.parea4
Εκείνοι όμως κάθισαν αρκετά... Και καλά έκαναν... Είχαν τόσα να πουν, να θυμηθούν, να ξαναβάλουν κάτω στα όρια που τους επέτρεπε η μνήμη και να "ακουμπήσουν" στιγμές ανέμελες, τότε που προσπαθούσαν να γνωρίσουν τον κόσμο... Μια ομορφιά και μια αθωότητα ανεπανάληπτη!

mia.parea5
Σας έχουμε πολλά διαφορετικά πλάνα σ' αυτό το ρεπορτάζ... Είναι γιατί οι φίλοι μας, μας προμήθευσαν με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Ναι για την Μάγδα λέω και την Γιώργο. Ο δεύτερος χρειάστηκε μια υπόμνηση, η πρώτη αξιόπιστη στα λόγια της, έκανε άμεσα ότι υποσχέθηκε. Ευχαριστούμε!

mia.parea6
Ναι, ήταν μια πολύ όμορφη μέρα έτσι όπως εξελίχθηκε... Η μικρή παρέα των τεσσάρων θα το θυμάται για χρόνια αυτό το ραντεβού πάνω στο κύμα και όλοι εμείς οι άλλοι, θα θεωρούμε τους εαυτούς τυχερούς που μοιραστήκαμε μαζί τους όμορφες αναμνήσεις ζωής... Τελικά, αυτά μένουν.
Εκτύπωση

Πίσω από τα χαμόγελα της πρώτης μέρας στο σχολείο, καραδοκούν τα προβλήματα...

Posted in Δημοσιογραφικά

 thessalia120919
Οι τίτλοι των εφημερίδων, επαρχιακών οι περισσότερες, μιλάνε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην περιοχή τους με το άνοιγμα των σχολείων... Εδώ η εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ. Προφανώς τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά, από όσα καταγράφουν στα πρωτοσέλιδα τους.

neakriti120919
Η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ του Ηρακλείου, έχει αυτό το πρωτοσέλιδο... Μιλά για ελπίδες και προβλήματα... Τι όμορφα που βάζουν κάτω από τα χαλί τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν ολόκληρη την κοινωνία, αλλά αποτυπώνονται καλύτερα πάνω στα παιδιά, που στο κάτω - κάτω δεν φταίνε και σε τίποτα.

xaniwtikanea120919
Στα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ βλέπουμε και ένα άλλο πρόβλημα που συνήθως προσπερνούμε επειδή δεν αφορά τους γονείς και τα παιδιά τους. Αφορά όμως τους εκπαιδευτικούς, εκείνους που σηκώνουν στις πλάτες τους την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης και της γνώσης των παιδιών μας, χωρίς υλικοτεχνικές υποδομές.

kosmos120919
Και κάποια άλλου είδους σχολεία που ξεκινά ο Δήμος της Λάρισας, προβάλει η τοπική εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ και αξίζουν ίσως και βρουν μιμητές στην επικράτεια... Το να κάνεις δημιουργικές δράσεις στις συνοικίες της πόλης, είναι μια καλή ιδέα και αξίζουν πολλά μπράβο σε όσους τις στηρίζουν και τις προωθούν.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/09/2019

Ωραία! Τα σχολεία άνοιξαν για τη νέα χρονιά, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο ιδανικά, όσο μας τα παρουσίασαν την πρώτη μέρα... Πίσω από τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών που ξαναβρίσκονται ύστερα από την καλοκαιρινή ανάπαυλα, τα προβλήματα είναι εκεί, κάτω από το χαλί και περιμένουν.

Και είναι πολλά και μεγάλα. Ανάλογα με αυτά που αντιμετωπίζει ολόκληρη η κοινωνία... Μέσα σε ένα άρθρο, δεν είναι δυνατόν να τα δούμε όλα αυτά. Ας στρέψουμε τους προβολείς του ενδιαφέροντος μας σε ένα από αυτά, ως αποτέλεσμα της κρίσης και των συνεχόμενων μνημονίων...

Τα τελευταία 6 χρόνια τους μαθητές πολλών σχολείων της Αθήνας, στηρίζει το Πρόγραμμα Σίτισης και Προώθησης Υγιεινής Διατροφής – ΔΙΑΤΡΟΦΗ, προσφέροντας καθημερινά σε κάθε παιδί ένα υγιεινό γεύμα και προωθώντας έμπρακτα την υγιεινή διατροφή..

Ελλάδα 2019, κρίση, μετανάστευση... Μία χώρα, μία κατάσταση που διαμορφώθηκε, ένα ζήτημα που ξεκίνησε πριν 10ετίες, αλλά εντάθηκε μετά τον πόλεμο στη Συρία και στο Ιράκ.

Τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία σήμερα; Ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα και ποιους αφορούν; Αφορούν κυρίως μετανάστες;

Ένα δείγμα της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, μπορεί να πάρει κανείς στα ελληνικά σχολεία. Ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας. Λίγο έως πολύ, η κατάσταση είναι ανάλογη σε πολλά σχολεία της Ελλάδας, ιδιαίτερα όμως των πόλεων.

Στον Πειραιά, λένε έρευνες, υπάρχουν παιδιά που κλέβουν το κολατσιό των συμμαθητών τους, διότι τα ίδια δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν φαγητό από το σπίτι τους. Γίνονται έρανοι, για να συγκεντρωθούν ρούχα, φαγητά, ή να καλυφθούν τα ελάχιστα ναύλα μίας εκδρομής, ώστε το παιδάκι να μην αισθανθεί ότι βρίσκεται στο περιθώριο. Η κατάσταση, όμως, στην Αθήνα είναι ακόμη χειρότερη.episimansis.neo

Τα σχολεία, βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας. Είναι δύο δημοτικά και συστεγάζονται με δύο νηπιαγωγεία και συγκεκριμένα τα 170ο και 108ο Δημοτικά και τα 90ο και 108ο Νηπιαγωγεία, στην περιοχή των Κάτω Πατησίων.

Έχουν λαμπρούς εκπαιδευτικούς και πρωτοποριακές εκπαιδευτικές δραστηριότητες, ενώ προάγουν τη συνεργασία, την κατανόηση και την πολυπολιτισμικότητα μέσα από τη συνεχή έκφραση αγάπης προς όλους τους μαθητές.

Τα παιδιά, ωστόσο, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Τα τελευταία 6 χρόνια τους μαθητές των σχολείων αυτών προσφέρονται καθημερινά σε κάθε παιδί ένα υγιεινό γεύμα και προωθώντας έμπρακτα την υγιεινή διατροφή. Και όλα αυτά από ιδιωτικές οργανώσεις.

Σύμφωνα με στελέχη του Ινστιτούτου Prolepsis, φορέα υλοποίησης του προγράμματος, τα σχολεία αυτά πολύ λίγα έχουν να ζηλέψουν από τα διεθνή σχολεία που λειτουργούν στη χώρα μας, εκτός βέβαια από τις υλικές ανάγκες που πλήττουν τις οικογένειές τους. 64% των μαθητών αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια, ενώ περίπου το 24% του συνόλου των μαθητών βιώνει πείνα.

Σχεδόν οι μισοί μαθητές (47,5%) δεν έχουν φυσιολογικό βάρος. 37,6% των μαθητών δεν καταναλώνουν ή καταναλώνουν το πολύ μία μερίδα την εβδομάδα λαχανικά, ενώ υπάρχουν παιδιά (6%), τα οποία καταναλώνουν λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα φρούτα, γάλα ή γιαούρτι. Επίσης, 13% των παιδιών παρουσιάζει υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής εξαιτίας προβλημάτων υγείας.

Τα σχολεία αυτά συμμετέχουν στο Πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ του Ινστιτούτου Prolepsis από το σχολικό έτος 2013-14 με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, Ιδρυτικού Δωρητή του προγράμματος, ενώ τα τελευταία έτη με δωρεά της ΑΒ Βασιλόπουλος, Χρυσού Δωρητή του προγράμματος. Το πρόγραμμα, που υλοποιείται φέτος για 9η σχολική χρονιά σε σχολεία ευπαθών περιοχών υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ήταν παρόν και την 1η ημέρα έναρξης των μαθημάτων, διανέμοντας σάντουιτς και μπανάνες σε όλους τους μαθητές.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 14/9/2019, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".
Εκτύπωση

Καθώς ανεβαίνει από το νερό η βυθιζόμενη γέφυρα στο Ίσθμια. Την είδαμε βήμα - βήμα

Posted in Επικαιρότητα

istmia.gefira1
Το είδατε το σημείωμα που κάναμε ΕΔΩ, για τη βυθιζόμενη γέφυρα στον Ισθμό της Κορίνθου, από τη μεριά των Ισθμίων... Όταν φτάσαμε εκεί ήταν ήδη μέσα στο νερό. Περιμέναμε κάπου μισή ώρα, για να περάσουν τα καραβάκια που είχαν προγραμματιστεί. Και στη συνέχεια άρχισε να ανεβαίνει στην επιφάνεια.

istmia.gefira2
Ο Γιώργος δεν είχε ξαναδεί όλη αυτή τη διαδικασία και του έκανε μεγάλη εντύπωση... Αποφάσισε λοιπόν να την καταγράψει με την κάμερα του κινητού του τηλέφωνου στο βίντεο. Κι εγώ με τη σειρά μου κατέγραψα καρέ - καρέ την επιχείρηση ανέλκυσης της βυθισμένης γέφυρας.

istmia.gefira3
Σε όλες τις φωτογραφίες, φρόντισα να είναι μέσα στο πλάνο, στην άκρη του, ο Γιώργος. Ήθελα να έχει την αυθεντικότητα της στιγμής που προσπαθεί και ο άλλος να κάνει το καλύτερο που μπορεί, ώστε να αποτυπώσε,ι ψηφιακά, αυτή τη διαδικασία... Και νομίζω, εκτιμώντας το αποτέλεσμα, ότι τα κατάφερα.

istmia.gefira4
Έχει κιόλας βγει η γέφυρα που κινείται με το ηλεκτρικό ρεύμα, ο μηχανισμός της, έξω από το νερό... Και οι άνθρωποι, αλλά και τα αυτοκίνητα στο πλάι περιμένουν για να περάσουν απέναντι. Από τη μια και από την άλλη μεριά. Παρακολουθούμε και καταγράφουμε την υπομονή τους στην αναμονή.

istmia.gefira5
Έχει βγει πια για τα καλά έξω από το νερό και ευθυγραμμίζεται με το δρόμο. Ο Γιώργος, όπως βλέπεται, συνεχίζει να βιντεοσκοπεί... Κι εγώ συνεχίζω τη δουλειά μου. Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό. Και να, που μου δόθηκε η ευκαιρία... Όλα, είναι πια στη θέση τους.

istmia.gefira6
Σ' αυτό το πλάνο φαίνεται καθαρά πως δίνεται πια στην κυκλοφορία. Και όλα αποκαθίστανται. Ο Γιώργος δεν έχει λόγο να συνεχίσει να βιντεοσκοπεί... Όλα επιστρέφουν στην κανονικότητα τους. Κι εμείς παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα, περνώντας με το αυτοκίνητο μας πάνω από αυτή τη γέφυρα.
Εκτύπωση

Βλέπωντας τα πλοία να περνούν πάνω από τη βυθιζόμενη γέφυρα στα Ίσθμια της Κορίνθου

Posted in Επικαιρότητα

isthmia1
Στην επιστροφή μας από την Τέμενη Αιγίου, την περασμένη Δευτέρα, κάναμε μια στάση στα Ίσθμια. Εκεί στη βυθιζόμενη γέφυρα που βρίσκεται στον Ισθμό για να διευκολύνει τα αυτοκίνητα και τους πεζούς να διασχίσουν τη διώρυγα. Και παρακολουθήσαμε, καθώς η γέφυρα ήταν βυθισμένη τα καράβια να περνούν...

isthmia2
Καθίσαμε στο μαγαζί, ακριβώς δίπλα από τη θάλασσα, περιμένοντας... Μας ενημέρωσαν ότι θα έπρεπε να περιμένουμε μισή ώρα. Οπότε σκεφτήκαμε ότι ήταν καλό να πάρουμε μια ποικιλία ούζου. Και στο μεταξύ παρακολουθούσαμε τα πλοία να περνούν. Ήταν μια καλή εμπειρία από όποια πλευρά κι αν το δεις.

isthmia3
Δες πόσο κοντά είμαστε! Ο Γιώργος δεν σταματά να το φωτογραφίζει ή να τραβά βίντεο. Το καράβι που είχαμε μπροστά μας ήταν όμορφο, η ταχύτητα του πολύ μικρή, ούτε καν κυματισμό έκανε. Πολλές φορές έχω περάσει από εδώ. Και πάντα μου αρέσει. Κι όποτε μπορώ, κάθομαι λιγάκι να ξεκουραστώ.

isthmia4
Το κάδρο ολοκληρώνεται καθώς περνάει τη βυθιζόμενη γέφυρα... Θα χρειαστεί στη συνέχεια να περάσει κάτω από τη μεγάλη υπερυψωμένη γέφυρα στον παλιό δρόμο που οδηγεί και στο Λουτράκι και μια δεύτερη βυθιζόμενη γέφυρα στο ύψος της Κορίνθου με την πόλη του Λουτρακίου.

isthmia5
Όλη αυτή η ιστορία μας άρεσε να την παρακολουθούμε. Και καθώς την είχαμε συνδυάσει με το ουζάκι μας και την καλή παρέα, ούτε που καταλάβαμε πώς έφυγε ο χρόνος. Και η γέφυρα, αφού πέρασαν μερικά, διαφορετικά καραβάκια ξανανέβηκε στη θέση της. Αλλά γι' αυτό σας έχουμε άλλο δημοσίευμα.

isthmia6
Είναι πάντως μια μεγάλη εξυπηρέτηση για όσους επιλέγουν το δρόμο χωρίς διόδια προς την Αθήνα. Και σκέψου ότι πριν την κατασκευή της, τα αυτοκίνητα μεταφέρονταν με μια πλωτή σχεδία. Δεν το προλάβαμε αυτό, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο...
Εκτύπωση

Όταν η φύση κάνει παιχνίδια ομορφιάς... Αυτοί οι ορεινοί όγκοι είναι πολύ κοντά στο Αίγιο

Posted in Επικαιρότητα

orini.ongi1
Σήμερα σας έχουμε μερικούς ορεινούς όγκους από μια περιοχή κοντά στο Αίγιο που επισκεφτήκαμε στη διάρκεια που μείναμε στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Λέμε για τον ορεινό όγκο λίγο πιο πέρα από την Κάτω Πτέρη και ακριβώς απέναντι από το χωριό Άγιος Ανδρέα.

orini.ongi2
Από εκεί ψηλά είναι παρμένες και αυτές οι φωτογραφίες. Τραβηγμένες από τον Γιώργο, με το κινητό του τηλέφωνο. Βλέπετε στο βάθος και στο κάτω μέρος του δρόμου που περάσαμε και περπατήσαμε... Είναι εντυπωσιακοί οι ορεινοί όγκοι. Και το ψάξαμε λίγο για να δούμε πώς λέγονται. Δεν βρήκαμε και κανέναν να τον ρωτήσουμε.

orini.ongi3
Από την έρευνα που κάναμε πρέπει να είναι το βουνό Ερύμανθος... Ωστόσο το Site αυτό δεν έχει να κάνει με τη Γεωγραφία. Σε μάς έκανε εντύπωση, επειδή θα μπορούσες με μια πρώτη ματιά να πεις ότι μοιάζουν στα... Μετέωρα. Δηλαδή όχι ακριβώς, αλλά προσεγγίζει, κάπως...

orini.ongi4
Ούτε όμως έχουν αυτό το σκληρό βράχο. Μάλλον για σκληρό χώμα, μου φέρνει... Αλλά δεν παύει να εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Προσωπικά, τουλάχιστον, μου άρεσε πολύ, τόσο που ζήτησα μερικές φωτογραφίες από τον Γιώργο για να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Κι αυτός μου τις παραχώρησε με χαρά.

orini.ongi5
Το ενδιαφέρον είναι ότι εδώ, όπως διαπιστώνετε και από τη φωτογραφία υπάρχει χαμηλή βλάστηση, θαμνώδης, πάνω στους ορεινούς όγκους... Και τα βουνά μοιάζουν σαν αν είναι όχι από πέτρα ή βράχο, αλλά από σκληρό χώμα. Τέτοιο, που μπορεί και να βλαστήσει πράσινο, πάνω του.

orini.ongi6
Μια πινελιά λοιπόν είναι το σημερινό κομμάτι. Μια πινελιά φυσικού τοπίου και ομορφιάς, έτσι όπως τη ζήσαμε εμείς, όταν το επισπευτήκαμε... Τώρα, καθώς βρισκόμαστε στην Αθήνα και κοιτάζουμε πίσω μας, όλα αρχίζουν να λειτουργούν ως αναμνήσεις. Ωραίες αναμνήσεις...
Εκτύπωση

Αναχωρούμε από το Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη. Περάσαμε υπέροχα!

Posted in Επικαιρότητα

diakopes.me.giorgo1
Θεωρούμε στοιχειώδη υποχρέωση μας να πούμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" σε εκείνους που μας έδωσαν τη δυνατότητα να μείνουμε οκτώ ολόκληρες μέρες στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ, στην Τέμενη Αιγίου. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, καθώς ολοκληρώσαμε την παραμονή μας εδώ...

diakopes.me.giorgo2
Και καθώς μαζεύουμε τα πράγματα μας για να φύγουμε, κατά το μεσημέρι, παίρνουμε μαζί μας εικόνες όπως αυτή από τα Ψηλά Αλώνια του Αιγίου, με φόντο το λιμάνι της πόλης... Είναι ο θησαυρός μας, οι αναμνήσεις μας. Οι στιγμές, που λέγαμε και στο χθεσινό σημείωμα μας...

diakopes.me.giorgo3
Περάσαμε υπέροχα εδώ, από την περασμένη Δευτέρα. Πέρα από τα όσα είχαμε προγραμματίσει και κάναμε, η καθημερινότητα μας ήταν όμορφη. Σ' αυτά τα "μονοπάτια" κινούμασταν. Αυτός είναι ο τόπος μέσα στον οποίο ζήσαμε στον ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ... Και τον απολαύσαμε σε όλο του το μέγεθος.

diakopes.me.giorgo4
Στα Διγελλιώτικα, την ημέρα που πήγαμε περπατώντας... Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από το κάμπινγκ. Σε μερικές περιπτώσεις, δεν υπήρχε καν δρόμος δίπλα στη θάλασσα... Όπως εδώ. Για αρκετή ώρα χρειάστηκε να περπατήσουμε πάνω στα βότσαλα. Αλλά κι αυτό είναι διακοπές, πώς να το κάνουμε...

diakopes.me.giorgo5
Άλλη μια εικόνα μέσα από το κάμπινγκ... Πρόκειται για το χώρο που ψήνονται τα σουβλάκια, το βράδυ. Αλλά και την ημέρα σ' αυτό το σημείο έχει πολύ ίσκιο, οπότε μερικές φορές χρησιμοποιούσαμε τα τραπέζια του, για το μεσημεριανό μας φαγητό. Ναι, ήταν μια καλή επιλογή.

diakopes.me.giorgo66
Σε μια βόλτα έχεις ανάγκη να ξεκουραστείς, λιγάκι. Και έχουν προνοήσει σε καίρια σημεία να έχουν τοποθετήσει παγκάκια. Κι αυτά, βλέπουν πάντα στη θάλασσα. Είναι ωραίο τελικά να ρεμβάζεις κοιτώντας τα αφρισμένα κύματα ή την ήρεμη επιφάνεια της... Σε μας αρέσει πολύ, αυτό.
Εκτύπωση

Οι μικρές στιγμές μας που όταν τις ζούμε, μας δίνουν τη δική τους ξεχωριστή ομορφιά...

Posted in Επικαιρότητα

ag.antreas1
Στις μικρές μας στιγμές θα ήθελα να σταθούμε σήμερα. Αυτές που που μπορεί να γίνουν θέμα, επειδή απλά ο φακός μας κατέγραψε την ώρα που φεύγαμε από μια συκιά, φορτωμένοι σύκα, προκειμένου να απολαύσουμε τον καρπό τους... Συνέβη στο χωριό, Άγιος Ανδρέας, που πήγαμε σε μια από τις βόλτες μας.

ag.antreas2
'Η την ώρα μιας αναμνηστικής φωτογραφίας, πάνω στο μικρό γεφύρι. Εικόνες που θα κρατήσουμε να θυμόμαστε από τη βόλτα μας με τον Γιώργο στην Κάτω Πτέρη, από όπου θυμάστε ότι κάναμε ειδική ανάρτηση. Αν όχι θυμηθείτε το πατώντας ΕΔΩ. Ο σύνδεσμος θα σας οδηγήσει στο σωστό δρόμο.

ag.antreas3
Το ότι μας αρέσουν τα σύκα είναι γνωστό. Κάθε φορά που θα τα δώ η χαρά μου είναι μεγάλη. Και έχω μάθει να τα διακρίνω από μακριά. Κάπως έτσι τη είδαμε κι αυτή τη συκιά στο δρόμο μας. Γεμάτη, λες και μας περίμενε. Τα χαρήκαμε και περάσαμε, σχεδόν άλλες δυο μέρες.

ag.antreas4
Εδώ, ο Γιώργος μου ζήτησε να τον φωτογραφήσω σ' αυτή τη στάση. Ο χαιρετισμός απευθύνεται στη σύζυγό του, την Αστρίντ, που δεν μπόρεσε, για λόγους υγείας, να είναι μαζί του. Με την καθημερινή τους επικοινωνία προσπαθεί να την κάνει να νιώσει ότι είναι μαζί μας. Και νομίζω ότι τα καταφέρνει.

ag.antreas5
Και μόνοι τους όμως, μια χαρά τα πάνε... Να τους εδώ, όπου ο Γιώργος κατάφερε να πάρει σέλφι τον εαυτό του και την αδελφή του στο καφέ στην παραλία μέσα στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ της Τέμενης, που βρισκόμαστε. Αρχίζουμε να μετράμε ώρες πια, για την επιστροφή μας στην Αθήνα.

ag.antreas6
Άλλη μια μικρή στιγμή μας από μια βόλτα μας στο Αίγιο, καθώς ανεβήκαμε στα Ψηλά Αλώνια, προκειμένου να δούμε την πόλη από ψηλά. Περνάμε καλά με τον Γιώργο παρέα μας. Κάθε στιγμή μας είναι, δεν μοιάζει μόνο, ξεχωριστή. Βοηθούμε κι εμείς σ' αυτό. Δεν αφήνουμε τίποτα στη τύχη του, επειδή απλά δεν την πιστεύουμε.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA