Περπάτησα στη λαϊκή αγορά ή άλλως πως στο παζάρι του Καστελλίου. Ελάχιστος ο κόσμος που έχει πάει να ψωνίσει. 12 η ώρα και οι έμποροι μάζευαν την πραμάτεια τους...

Στα Καστέλλι. Τετάρτη λίγο πριν το μεσημέρι, ξανά... Σκοπός μου να κάνω δυο δουλειές, αν αυτό είναι μπορετό: Να πάρω το χαρτί από την Πολεοδομία και ένα αντίγραφο του συμβολαίου του πατρικού μου από τη συμβολαιογράφο που το κάναμε για να το καταθέσω στη ΔΕΗ, απαραίτητο στο φάκελο για την αλλαγή του ονόματος στο λογαριασμό και τη μεταφορά του ρολογιού στην εξωτερική αυλή.

Χρειάζονται δυο -τρία ακόμα από μένα και την αδερφή μου Μαλάμω, μιας και είναι συνιδιοκτήτης του ακινήτου, αλλά αυτά ελπίζω να τα συμπληρώσω αργότερα, με την επιστροφή μου στην Αθήνα.

Ο πρώτος στόχος επετεύχθη γρήγορα. Η κ. Μαστοράκη, μηχανικός στη Πολεοδομία που το είχε χρεωθεί έλλειπε με άδεια. Σήμερα όμως ήταν εκεί και σε πέντε λεπτά μέσα μου το ετοίμασε και το πήρα.

Η κ. Σμυρνιωτάκη, συμβολαιογράφος που με θυμήθηκε μόλις με είδε, είναι έτοιμη να με εξυπηρετήσει. Ανέλαβε η γραμματέας της και μου ζήτησε λίγο χρόνο να το ψάξει, πάνε κοντά επτά χρόνια από τότε που το κάναμε και μου κράτησε το τηλέφωνο να με ειδοποιήσει μόλις είναι έτοιμη...

Έτσι, αφού τελείωσα γρήγορα από την Πολεοδομία, πέρασα και πήρα μια εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” και έκανα μια βόλτα στο παζάρι, αφού έτυχε να έρθω τη μέρα που γίνεται.

Μια λαϊκή αγορά θυμίζει. Με τους πάγκους, δεξιά και αριστερά στην άκρη του δρόμου. Αλλού τα φρούτα και τα λαχανικά και αλλού τα ρούχα, τα παπούτσια, τα είδη σπιτιού. Ελάχιστος κόσμος τριγυρνά μέσα στο παζάρι για να ψωνίσει, εκεί γύρω στις 12 το μεσημέρι. Μάλιστα αρκετοί έμποροι ρούχων αρχίζουν να πακετάρουν σε κουτιά για να φύγουν. Νωρίς – νωρίς τελειώνουν.

Άφησα τη μηχανή μου στο Μεϊντάνι και περπάτησα από το παζάρι, δίπλα στο δρόμο που είναι το Γυμνάσιο κάνοντας τον κύκλο με τα πόδια, μέχρι να επιστρέψω εκεί που είχα αφήσει τη μηχανή. Και πέρασα από το παλιό σχολείο που πηγαίναμε στην πρώτη γυμνασίου, δίπλα στην παλιά εκκλησία. Γκρεμισμένο σήμερα, 35 χρόνια μετά και στη θέση του είναι μια αρχαιολογική ανασκαφή με μινωικά, ελληνιστικά και βυζαντινά ευρήματα, ορατά στους διερχόμενους. Περιφραγμένα και κάτω από στέγαστρο που τα προστατεύει από τη βροχή.

Ο γερμανικός φούρνος με το λευκό ψωμί, δυο δραχμές δίναμε και παίρναμε στο μεγάλο διάλειμμα ένα τέταρτο ψωμί (έτσι το πουλούσαν τότε...) για το... καταβροχθίσουμε με το τυροζούλι που κρατούσαμε από το χωριό στην τσάντα με τα βιβλία και τα τετράδια., κολατσιό μέχρι το μεσημέρι που θα γυρίζαμε στο σπίτι... Άλλαξαν τα χρόνια και η ζωή. Τώρα ζητάμε το... μαύρο ψωμί, ολικής αλέσεως, που είναι καλό για την υγεία μας...

Ησυχία και σήμερα στην πλατεία του Καστελλίου, το Μειντάνι. Κάθισα στην καφετερία “Σείστρο”, πήρα ένα καμπάρι με πάγο, γράφω τις σημειώσεις μου, διαβάζω την εφημερίδα μου και περιμένω ειδοποίηση από τη γραμματέα της συμβολαιογράφου για να περάσω να πάρω το αντίγραφο που χρειάζομαι. Μεσημέρι και τα τζιτζίκια έχουν στήσει τρελό τραγούδι...