Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί απόγευμα, όχι την ώρα του γλεντιού. Το γιγαντοπανό αυτό μπαίνει κάθε χρόνο στο χώρο που γίνεται η γιορτή...

Τώρα βραδιά να την πεις, ίσως δεν είναι και ο καλύτερος όρος, όταν αυτή τελειώνει στις 12.20, αλλά για τα δικά μου τα μέτρα μιλάω...

Λοιπόν αποφασίσαμε την Παρασκευή το βράδυ να πάμε στη “γιορτή του αγγειοπλάστη”, το κρητικό γλέντι του χωριού μου. Για την ακρίβεια θέλαμε να πάμε στο μεζεδοπωλείο που είναι πολύ κοντά στο σχολείο, να φάμε δυο -τρία σουβλάκια και να πιούμε δυο μπύρες.

Ο τύπος όμως που κρατάει το μαγαζί θεωρούσε, σωστά κατά μία έννοια, πως δεν ήταν σωστό να βάλει ψησταριά τη στιγμή που δίπλα, στη “γιορτή”, έχει κρέατα ο πολιτιστικός σύλλογος (χοιρινό ψητό και πατάτες στο φούρνο). Έτσι δεν καθίσαμε εκεί και κατεβήκαμε στην αυλή του δημοτικού σχολείου.

Είναι 10.30 και έχει αρχίσει να μαζεύεται κόσμος. Σε μπροστινά στη σκηνή τραπέζια έχουν βάλει ένα κρασί εμφιαλωμένο και στη βάση του υπάρχει γραμμένο ένα όνομα. Που σημαίνει ότι το 'χουν “πιάσει” και περιμένει την παρέα του.

Βρήκαμε εύκολα υπαίθριο τραπέζι. Πήραμε με τον Αγησίλαο, ένα κιλό ψητό χοιρινό, δυο μερίδες πατάτες ψημένες στο ζουμί του ψητού, μια σαλάτα και έξι μπύρες σε κουτιά και καθίσαμε να τα απολαύσουμε. Με πλαστικά σερβίτσια και μαχαιροπίρουνα μιας χρήσης.

Με το πέρασμα της ώρας ο κόσμος πυκνώνει. Αλλά οι μουσικοί είναι άφαντοι. Χρειάστηκε να πάει 12 παρά για να ανέβουν στη σκηνή και να παίξουν δυο – τρία δικά τους ορχηστρικά πριν ακόμα ανέβει ο λυράρης, η “ντίβα”της βραδιάς.

Παρατηρώ πως έχουν προστεθεί κι άλλα όργανα στην ορχήστρα, πέρα από τη λύρα και το λαούτο υπάρχουν και το μαντολίνο και η κλασική κιθάρα, το τουμπερλέκι και μια απλή ντράμς... Σύγχρονες παρεμβάσεις σ' ένα παραδοσιακό ήχο που τον σεβάστηκαν γενιές και γενιές κρητικών στα ακούσματά τους.

Στις 12 ανεβαίνει στη σκηνή και ο λυράρης, θαρρώ πως ήταν ο Σαμόλης, φίρμα στην περιοχή. Υπάρχουν παρέες που πάνε γι' αυτόν στο γλέντι. Ξεκινά με τρία άγνωστα, σε μας τραγούδια, μάλλον του τραπεζιού, όχι χορευτικά. Θα περάσει ώρα για να ξεκινήσει το γλέντι. Μάνο που δεν θα είμαστε εμείς εκεί να το δούμε. Το πάνε χαλαρά το πράγμα. Να έχουν δυνάμει ώς τις 6 – 7 το πρωί που θα ανάψουν τα αίματα στην πίστα.

Το έχω ξαναπεί: Δεν ενθουσιάζει αυτού του είδους η διασκέδαση. Όχι μόνο τώρα, ποτέ δεν μου άρεσε... Άλλοι τρελαίνονται, δικαίωμα τους...