Οι πρώτες ρόγες κοκκινίζουν στο σταφύλι πάνω στο αμπέλι. Τσιμπολόγησα...

Αρχές Ιούλη. Πρόωρο να δω αν τα σταφύλια αρχίζουν να “δένουν”. Χθες όμως το απόγευμα το επιχείρησα. Και πήγα μόνος μου στο αμπέλι που πέρσι είχαμε πάει με τον Λάμπρο, δυο βδομάδες αργότερα και βρήκαμε τότε να κόψουμε σταφύλια.

Το αμπέλι στα καλύτερά του. Ο Αγησίλαος το έχει ξελακίσει και το ποτίζει. Ψηλά είναι εδώ, παπούρι και χρειάζεται το νερό. Ο δυνατός ήλιος του Ιούλη και οι αέρηδες του κάνουν ζημιά. Χρειάζεται βοήθεια. Δυο κουρμούλες ήταν κιόλας “στεναχωρημένες” - ξεραμένες από τη μια μεριά.

Βραδιάζει. Ο ήλιος, χρυσός πια, γέρνει στη δύση του. Κουδούνια προβάτων ακούγονται από μακριά. Και τιτιβίσματα πουλιών...

Περπατάω μόνος το αμπέλι. Απ' άκρη σ' άκρη. Και... βρήκα δυο κουρμούλες που τα σταφύλια τους αρχίζουν κιόλας και μαυρίζουν. Έκοψα καμιά δεκαριά ρόγες. Σαφώς πιο γλυκές από την αγουρίδα. Ωραία! Σε 10 μέρες από σήμερα θα μπορεί κανείς να βρει ολόκληρα σταφύλια για να κόψει.

Ήταν για μένα μια πολύ όμορφη εμπειρία. Κι αυτή η ηρεμία της φύσης μου αρέσει πολύ. Ξαναπερπάτησα το αμπέλι πέρα ώς πέρα. Ένα ελαφρό αεράκι δροσίζει και διώχνει τη ζέστη της μέρας. Η συκιά δίπλα δεν έχει ακόμα ώριμους καρπούς. Δεν είναι ο καιρός τους.

Μεγάλη υπόθεση το νερό... Θυμάμαι παλιά, παιδί, που εδώ δεν έπιανε τίποτα. Και τώρα με το νερό το αμπέλι μοιάζει με κήπο που περιμένει να τον τρυγήσουν στην ώρα του και να προσθέσει μια επιπλέον γεύση στο κρασί του βαρελιού του σπιτιού.

Τσιμπολογώ ρόγες που αρχίζει να ροδίζει το χρώμα τους και με λίγη φαντασία πλησιάζει το κόκκινο ή το μαύρο. Η γλώσσα μου χαίρεται με τη γεύση. Η ομορφιά της φύσης είναι εκπληκτική.

Να' ναι καλά το βεσπάκι μου που μ' έφερε ώς εδώ. Δεν “κωλώνει” σε κανένα χωμάτινο μονοπάτι, δεν “διαμαρτύρεται” για τίποτα και υπομένει κάθε παραξενιά μου εξυπηρετώντας με.

Την άλλη εβδομάδα θα ξανάρθω. Κι αυτή τη φορά και με τον Λάμπρο αν με ακολουθήσει. Παλιά, θυμάμαι, περιμέναμε να πάει της Αγίας Μαρίνας, εκεί στις 17 του Ιούλη για να βρούμε να κόψουμε γινωμένο σταφύλι. Τώρα άλλαξαν λίγο οι εποχές. Από τη μια η ζέστη και από την άλλη το πότισμα που τους δίνουν ορμή και δύναμη για να γίνουν όλα πιο γρήγορα...