Το Ανάκτορο του Γαλατά... Στα χρόνια του Μινωικού Πολιτισμού, εδώ υπήρξε μια τεράστια ανάπτυξη. Για δες , δίπλα μας...

Η πρώτη μας επαφή υπήρξε τηλεφωνική. Με “βρήκε” εκείνος, δηλαδή βρήκε την ιστοσελίδα αυτή όταν αναδημοσίευσα ένα δημοσίευμα του ανταποκριτή της “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ” στο Ηράκλειο Κρήτης που αναφέρονταν στη ριζοσπαστική πρότασή του για την ανάπτυξη της επαρχίας Πεδιάδας με την ανάδειξη των αρχαιολογικών της θησαυρών. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση τότε.

Όπως μου έκανε και από κοντά όταν τον γνώρισα. Του το είχα άλλωστε υποσχεθεί πως όταν θα κατέβαινα για διακοπές στο χωριό θα πήγαινα να τον γνωρίσω από κοντά και να τον ακούσω καθώς θα είχα περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου.

Ο Νίκος Παναγιωτάκης, ο αρχαιολόγος από τη Βόνη, είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου και επιστήμονα. Το ζήτημα είναι να έχει λίγο περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του για να μιλήσουμε.

Την πρώτη μέρα τον άκουγα να μου μιλά περπατώντας πίσω από τις δουλειές του. Ήταν απόγευμα και έπρεπε να περιποιηθεί τα ζώα του. Σεβάστηκα την επιθυμία του. Έτσι κι αλλιώς είχε ιδρώσει να τρέχει να τα τακτοποιήσει όλα στην εντέλεια...

Σωστός αγρότης και... κτηνοτρόφος, ο αρχαιολόγος. Εραστής της βιολογικής καλλιέργειας και του παραδοσιακού τρόπου που οι παλιοί έφτιαχναν το κρασί και το τυρί.

Με φίλεψε ένα τυροζουλάκι κι έφαγα ένα κομμάτι νωπό και σκληρό εκεί με το επίσης παραδοσιακό κρητικό παξιμάδι.

Φεύγοντας μου έδωσε κι ένα μπουκάλι κρασί κόκκινο, μαντυλάρι – κοτσιφάλι από δική του παραγωγή και εμφιάλωση του 2008. “Ούτε απυργιασμένο δεν είναι το αμπέλι” μου λέει για να μου δείξει πόσο καθαρό είναι...

Έφυγα κατά τις 9. Δεν είχε άλλο χρόνο κι έπρεπε να φέρει σε πέρας ανειλημμένες υποχρεώσεις. Το σεβάστηκα. Ήταν άλλωστε τόσο καταδεκτικός που ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επομένη στις 6 το απόγευμα...