Το... υπερθέαμα στο Εθνικό Κήπο σήμερα το μεσημέρι. Η υπερβολική ζέστη έχει βγάλει τις χελώνες έξω από το νερό πάνω στις λίγες πέτρες για λιαστούν στον ήλιο μεσημεριάτικα. Γύρω ο κόσμος τις παρακολουθεί... Να, δείτε τις, δεν είναι γλύκα;

Άδεια τα δρομάκια στον Εθνικό Κήπο... Ελάχιστοι περιπατητές αυτό το καλοκαιρινό μεσημέρι της τελευταίας μέρα του Σεπτέμβρη. Όσοι είναι εδώ έχουν πιάσει σκιές κάτω από τα δέντρα. Δεν είναι να κυκλοφορείς με τέτοιον ήλιο στο κεφάλι σου... Αλήθεια...

ίδια ερημιά και στα δρομάκια του Ζαππείου πίσω από το αρχαίο μνημείο. Έχουμε αφήσει τη μηχανή και πάμε να την πάρουμε. Κι ο λίγος ίσκιος γίνεται θέμα... Περπατούμε από αυτή την πλευρά του δρόμου που έχει λίγοίσκιο. Εδώ αξίζει να καθίσεις και να το περάσεις το μεσημέρι...

Ζεστός μας αποχαιρετά ο Σεπτέμβρης, απόψε... Τόσο ζεστό που μάλλον έμοιαζε με... Αύγουστο. Είχε και μια πανσέληνο χθες, άλλο πράγμα...

Φανταστικό να περπατάς την Αποστόλου Παύλου, στο Θησείο μέσα σ' αυτή την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα....Μια στάση στο Ηρώδειο όπου οι φαν του Σαββόπουλου προσέρχονται στη συναυλία του. Και δεν είναι και λίγοι...Καρφίτσα δεν πέφτει στον περίβολο μισή ώρα πριν αρχίσει η παράσταση... Έχουν στηθεί σε ουρές να παραλάβουν τα εισιτήρια που θα τους επιτρέψουν να παρακολουθήσουν τη συναυλία...

Ύστερα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και μετά Αναφιώτικα και Πλάκα. Μια στάση στο καφέ της “Κλεψύδρας” για μια κρύα σοκολάτα και επιστροφή από το Μοναστηράκι στο Θησείο όπου έχω αφήσει τη μηχανή...

Κάπως έτσι μας αποχαιρετά ο Σεπτέμβρης... Δεν μπορείς να πεις πως δεν είχε τα ενδιαφέροντα του, τις ανατροπές του, γενικά μας έδωσε μια ισχυρή ώθηση να πάμε μπροστά κάποια πράγματα...

Το πρώτο δεκαήμερο έδωσε τόση χαρά που είναι ανείπωτη.. Ακολούθησαν κι άλλα δραματικά γεγονότα. Η αναστάτωση στην ΠΕΤ ΟΤΕ με τα ωράρια και τις περικοπές στους μισθούς που ταλανίζουν δυο εβδομάδες τώρα την ψυχολογία μας... Δεν ξέρω αν αυτό ευθύνεται για το χαλάζιο που έβγαλα στοαριστερό κάτω βλέφαρο του ματιού μου που καταπολεμάτε με ισχυρή αντιβίωση, κολλύριο και αλοιφή... Ευτυχώς είμαστε σε καλό δρόμο για τη θεραπεία του...

Απ' την άλλη υπάρχει μια δημιουργική υπερένταση στα εκδοτικά πράγματα. Τρεις προσπάθειες που είναι σε εξέλιξη αν μαίνεται να ολοκληρωθούν μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου.

Ναι, όλα πάνε καλά... Ο Σεπτέμβρης κινήθηκε με μια εκπληκτική σιγουριά πάνω σε πράγματα που μ' αρέσουν όπως είναι το ιντερνετικό ραδιόφωνο... Οι αναγνώστες μου μπορούν να δουν τις εντυπώσεις μου λίγο πιο κάτω γι' αυτό το θέμα...

Οι εγγραφές μένουν... Είναι εδώ να μας θυμίζουν πως ο καιρός φεύγει γρήγορα... Και το ζήτημα είναι να φεύγει και καλά... Παραγωγικά... Για μας και για τον κοινωνικό μας περίγυρο...

Μετράει ώρες πια... Ο Οκτώβρης είναι άντε πόρτας... Και είναι μήνας γενεθλίων για πολλούς μέσα στην οικογένεια και για μένα...

Απογευματάκι Κυριακής κατά τις 7. Οι εκδηλώσεις για τα τέσσερα χρόνια αγώνων της ΕΚΑΠ φτάνουν στο τέλος τους. Και τώρα, θέατρο... «Περικλέους Επιτάφιος (Θουκυδίδου ΙΙ 34-46)» ... Από την θεατρική ομάδα "Νεάπολις" με τον Άγγελο Χατζά και την Αργυρό Λαγαρά που ξεκινούν διαβάζοντας κάποια αποσπάσματα από διαφορετικά έντυπα. Κάποιοι γύρω μου ενοχλούνται “Δεν είναι αυτός ο Επιτάφιος” λένε... Ας είναι, αυθόρμητες αντιδράσεις...

Ο κόσμος παρακολουθεί την παράσταση με πολύ προσοχή. Εντυπωσιακό. Αν και το αρχαίο κείμενο έχει τη σύγχρονη μετάφραση Κακριδή, δεν παύει να είναι ένα σοβαρό κείμενο. Δείτε τη απόσταση που χωρίζει τους ηθοποιούς από τους θεατές. Κι εκείνοι έχουν καθίσει στο χορτάρι πάνω στο γκαζόν κι έχουν τεντώσει τις κεραίες τους. Δεν υπάρχουν και μικρόφωνα...

Το ξέφωτο στο πάρκο είναι το ιδανικό σκηνικό για την παράσταση. Ούτε φανταχτερά ρούχα, ούτε τίποτα... Όσο πιο λιτά γίνεται... Είχα χρόνια να δω κάτι τέτοιο και το απόλαυσα. Δε λείπουν βέβαια και οι καλοί γείτονες... Κάποιος κάτοικος πάνω από το Συνεργατικό Καφενείο βρήκε εκείνη την ώρα να κάνει τις δουλειές του... Κανένας σεβασμός στη δουλειά των συνανθρώπων τους...

Παίζουν τους ρόλους τους και οι θεατές τους παρακολουθούν. Και θέλει πολύ προσοχή. Κάθε λέξη του κειμένου είναι σημαντική. Ευρηματικός οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις των ηθοποιών. Βοηθούσαν να κατανοήσουν καλύτερα τα πράγματα... Δεν είναι εύκολη υπόθεση το θέατρο. Ιδιαίτερα όταν παίζεται σε ανοιχτό χώρο...

Η θεατρική παράσταση του “Επιταφίου” φτάνει σε λίγο στο τέλος της 50λεπτά κράτησε. Αλλά η νύχτα έρχεται... Ευτυχώς που είχαν προνοήσει να βάλουν μικρούς προβολείς. Να σημειώσουμε την παρέμβαση του Στέφανου στο τέλος που ζήτησε να πει πόσο φασιστικό ήταν το κείμενο του Σοφοκλή και να το εμπλέξει με τον... υιό Μπους και τους Χρυσαυγίτες. Έλεος, Στέφανε...

Ξανά λίγο πίσω στις εκδηλώσεις της ΕΚΑΠ για τα 4 χρόνια αγώνων. Απόγευμα Κυριακής... Έχουμε μαζευτεί καμιά 50ριά κάτοικοι και μέλη της ΕΚΑΠ και συζητάμε... Ποιοι είμαστε; Τι κάνουμε, πως αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Στη φωτογραφία φαίνεται η Αθηνά που μιλάει και αναπτύσσει τις απόψεις της, όπως τις βιώνει εκείνη από μέσα... Γύρω της ο κόσμος ακούει και συμμετέχει στη συζήτηση...

Άλλο ένα πλάνο, λίγο πιο μακρινό από την ίδια διαδικασία. Χαλαρά, μέσα στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, χωρίς βαθυστόχαστες εισηγήσεις, περίπλοκες αναλύσεις, απλά εκθέτουμε τα ζητήματα έτσι όπως τα βιώνουμε με τη δράση μας. Κι αυτό αρέσει... Και τραβάει την προσοχή... Δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Απλά πράγματα...

Καθώς περνάει η ώρα ο κόσμος που ακούει γίνεται όλο και περισσότερος... Δυστυχώς δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Στις 7 αρχίζει ο “Επιτάφιος”, η θεατρική παράσταση και πρέπει να πάμε να την παρακολουθήσουμε... Το σημαντικό πάντως είναι ότι πήραν το λόγο όσοι τον ζήτησαν και τοποθετήθηκαν... Όλα και κάτι καλό βγαίνει από αυτού του είδους τις συζητήσεις.και το πιο σπουδαίο είναι να έρθουν νέοι άνθρωποι που θα πυκνώσουν τις τάξεις και τον αγώνα μας...

Αργά το βράδυ της ίδια μέρας στο πάρκο... Με καλή παρέα και μια ρακή και τα παιδιά να παίζουν μουσική, να τραγουδούν και να τρελαίνουν... Ο Κώστας Κίτσιος είχε στήσει την κάμερα του και έγραφε. Ιδού ένα δείγμα από την ατμόσφαιρα. Το... καλαμαράκι...

• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ περισσότερα από το Blog του Κώστα Κίτσιου
  

Κυριακή 23/9, απόγευμα, στο αρχαιολογικό πάρκο... Θεατρικά παιχνίδια για μη ηθοποιούς από τη Ναταλία Στυλιανού, η προσφορά της στο 2ήμερο της ΕΚΑΠ για τα τέσσερα χρόνια αγώνων... Από το αρχείο μας... Φωτογραφίες που πρέπει να βρουν το δρόμο τους για τη δημοσιότητα...

Εδώ έχουν “στηθεί” για μια... φωτογραφία. Προσέξτε τους... Ο κάθε ένας “λέει” κάτι με τη στάση του. Έξω οι υπόλοιποι σχολιάζουν. Τι εννούν; Γιατί στήθηκαν έτσι; Σημαίνει κάτι αυτό; Μετά η... φωτογραφία ξεπαγώνει και οι μετέχοντες σχολιάζουν τη στάση τους... Ενδιαφέρον να το... παρακολουθείς. Πολύ περισσότερο να παίζεις. Η Μαρία, δεξιά κάτω στη φωτογραφία, μου μίλησε, μετά για την εμπειρία της. Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα στον κόσμο...

Η υπόλοιπη ομάδα απ' το παιχνίδι σχολιάζει αυτό που βλέπει στην... καδραρισμένη φωτογραφία. Έχουν πλάκα... Γελάνε... Αλλά και... σοβαρεύουν καθώς η Ναταλία τους βάζει σε μια σειρά και προσπαθεί να τους δείξει τι είναι θέατρο...