Τις προηγούμενες μέρες, κάναμε μια βόλτα στη Φωκίωνος Νέγρη. Είχα χρόνια να πάω, διαβάζοντας πως, γενικότερα η περιοχή της Κυψέλης είχε υποβαθμιστεί, καθώς κατακλίστηκε από χιλιάδες μετανάστες, κυρίως από τις χώρες της Αφρικής. Δεν ήθελα να χαλάσω τις μνήμες που είχα γι’ αυτή την περιοχή της Αθήνας.


Προσπαθώ να μην είμαι προσωπολήπτης στη ζωή μου, γιατί απεχθάνομαι τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, αν και έχουμε μεγαλώσει, δυστυχώς σε μια τέτοια κοινωνία, αφήνοντας μας κατάλοιπα από αυτήν την κακή ιδιότητα. Αλλά διαψεύστηκαν αυτές οι φήμες! Φαίνεται ότι η μακρόσυρτη οικονομική κρίση του 2012 και ο κορονοϊός Covid-19, δυο χρόνια στα τρία, αμέσως μετά, έκαναν τη δουλειά τους.


Παρ’ ότι καθίσαμε αρκετά και περπατήσαμε ολόκληρη την πλατεία και από τις δυο μεριές της, ένα πρωινό μιας καθημερινής μέρας, είδαμε μόλις έναν μαύρο. Κατά τα άλλα, τα μαγαζιά που ήταν ανοιχτά, κυρίως καφέ, μπαράκια ή ταβερνούλες, είχαν κόσμο και κίνηση. «Τσεκάραμε» καλά την περιοχή, οπότε υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να ξανάρθουμε.


Αν και πολλά μαγαζιά έχουν αλλάξει χρήση (και φαντάζομαι και ιδιοκτήτες…) η Φωκίωνος Νέγρη συνεχίζει να έχει κάτι από την αίγλη και την ομορφιά που είχε κάποτε. Προσεγμένη, καθαρή, περιποιημένη από τις υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων, αξίζει να την επαναπροσεγγίσουν οι άνθρωποι, περνώντας μερικές χαλαρές ώρες από τη ζωή τους.


Η αρχική έκπληξη μας εξελίχθηκε σε θαυμασμό. Και δεν είναι και τόσο μακριά από τον τόπο που μένουμε εμείς, τον Κολωνό. Άλλωστε, καθώς ο καιρός γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος, όλα είναι… δίπλα μας. Μόνο διάθεση να υπάρχει και όλα τα άλλα, είναι και εύκολα και εφικτά…


Κρατάμε μερικά πολύ όμορφα πράγματα… Η ίδια η Κυψέλη, μια παλιά συνοικία της Αθήνας, έχει βελτιώσει την εικόνα της προς το καλύτερο. Και δεν ξέρω αν μας φάνηκε, αλλά είδαμε ανθρώπους χαμογελαστούς, χαλαρούς, να απολαμβάνουν τον λίγο ελεύθερο χρόνο τους. Και ποιος, που ζει στην Αθήνα, δεν θέλει να το ζήσει αυτό;