Διαβάσατε χθες ένα πρώτο δημοσίευμα από την εκδρομή μας στην Παύλιανη, κάτι λιγότερο από τρεις ώρες δρόμο με το αυτοκίνητο από την Αθήνα. Ξαναδείτε το ΕΔΩ για να το θυμηθείτε. Και μετά προσέξτε την πινακίδα αυτή έξω από το μικρό παρκάκι στην Παύλιανη για να πάρετε μια ιδέα πώς να κάνετε αυτή βόλτα.


Εμείς βέβαια δεν κατεβήκαμε στο παρκάκι καθώς διακρίναμε ότι το παγωμένο χιόνι ήταν μια παγίδα που θα μπορούσε να μας κάνει να γλιστρήσουμε... Απολαύσαμε όμως τη θέα και χθες είδατε τις πρώτες φωτογραφίες που δημοσιεύσαμε. Συνεχίζουμε σήμερα, επειδή πιστεύουμε πως αξίζουν για την ομορφιά τους.


Αυτή είναι μια στάση λεωφορείου δίπλα από την είσοδο για το παρκάκι στην Παύλιανη. Καθετί εδώ είναι πολύ φροντισμένο και προσεγμένο ώστε να το προσέχεις και να το βλέπεις με μια θετική ματιά. Έχουν κάνει καλή δουλειά τα παιδιά όπως μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς.


Κάποιοι τολμηροί κατέβηκαν... Έτσι συμβαίνει πάντα στη ζωή. Κάποιοι είναι πιο δυνατοί ή ίσως να μην αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο. Αλλά είναι τέτοιο το ρίσκο που αξίζει για την ομορφιά του. Κι εμείς το απολαύσαμε, έστω και από ψηλά. Τίποτα δεν ήταν σε θέση να μας στερήσει τη χαρά.


Είναι όμορφη η εικόνα τις επόμενες μέρες μετά τη χιονόπτωση. Δεν υπάρχει ίχνος πάνω στα δέντρα, μόνο κάτω κι αυτό παγωμένο σαν πέτρα. Παρ' όλα αυτά κάποιοι τα κατάφερνα να βγάλουν λίγο και να κάνουν χιονόμπαλες προκειμένου να παίξουν χιονοπόλεμο με τις παρέες τους. Προσωπικά, ούτε που το διανοήθηκα.


Η γέφυρα - πιάνο που βγάζει και... μουσική, καθώς την περπατάς και την ακούς δεν ξέρω αν λειτουργούσε αυτή τη φορά. Αλλά και μόνο να τη δεις, προφανώς άξιζε τον κόπο και την ταλαιπωρία. Θα ξαναπάμε, σε καλύτερους καιρούς. Η Παύλιανη πάντα θα μας ελκύει. Έχει τόση φυσική ομορφιά.