Γράφουμε από την ασφάλεια του σπιτιού μας, καθώς επιστρέψαμε από το απόγευμα χθες, φορτωμένοι με τις αναμνήσεις από την Τζιά. Καθώς θα είμαστε Αθήνα και ετοιμαζόμαστε για το επόμενο ταξίδι μας στην Κέρκυρα, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε μερικά πράγματα που μας άρεσαν πολύ.


Σ' αυτό θα εντάξουμε ένα ταξίδι - εκδρομή του Κώστα στην [εριοχή του Οτζιά με μηχανή και με οδηγό τον Γιώργο. Έτσι λοιπόν θα δώσουμε και σήμερα το λόγο στον Κώστα με τις φωτογραφίες που τράβηξε, καθώς πολλά πράγματα του άρεσαν εκεί... Ας δούμε πώς τα αποτύπωσε στο κινητό του.


Αυτή η ομορφιά του άγριου Αιγιοπελαγίτικου τοπίου. Βουνά χωρίς πράσινο. Τα είχα ξαναδεί Μάιο και τότε μου έμοιαζαν λίγο πιο πράσινα, καθώς τα αγριολούλουδα κάλυπταν τα πάντα. Τώρα όλα αυτά έχουν φρυγανίσει, ξεραθεί. Δεν υπάρχει ίχνος πράσινου, αλλά και πάλι ,το τοπίο δεν χάνει τη γοητεία του.


Στο δρόμο λοιπόν για τον Οτζιά. Δείτε ένα δημοσίευμα που έχουμε κάνει ΕΔΩ στο παρελθόν, Μάιο; του 2019. Και μετά αφήστε το μυαλό σας και τη σκέψη σας να ταξιδέψει με αφορμή και τα πλάνα που τράβηξε ο Κώστας. Η ματιά του είναι σε θέσει να μας παρασύρει και να μας ξεκουράσει.


Η Τζιά είναι κάπως έτσι. Αλλά είναι κι έτσι, δείτε ΕΔΩ πώς τη ζήσαμε εμείς σε ένα άλλο ταξίδι μας. Είναι κι οι φίλοι μας εκεί, όλα αυτά και η αγριάδα του τοπίου είναι που αγαπάμε και μας αρέσουν περισσότερο. Και το σπουδαίο είναι ότι άρεσε και στα παιδιά, τον Κώστα και την Άννυ.


Βλέποντας πίσω, μόνο ιδιαίτερες ομορφιές ανακαλύπτουμε. Θα το δείτε και τις επόμενες μέρες. Έχουμε μπόλικο υλικό να φέρουμε στην επιφάνεια και να μιλήσουμε γι' αυτά που ζήσαμε, τα τόσο ξεχωριστά... Ένα μεγάλο ευχαριστώ στου φίλους μας εκεί, που η συντροφιά τους και η παρέα τους, μεγάλωσε την ομορφιά.