Μανιτάρι ονομάζεται κοινώς το ορατό μέρος πολυκύτταρων μυκήτων με τη χαρακτηριστική, συνήθως ομβρελοειδή μορφή. Πρόκειται για το σώμα του μανιταριού, δηλαδή το όργανο στο οποίο θα αναπτυχθούν τα σπόρια που θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε πρόσφατα με τα μανιτάρια του Αγησίλου...


Το κυρίως μέρος του μύκητα είναι υπόγειο και σχεδόν πάντα αθέατο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Είναι το μυκήλιο που αναπτύσσεται σαν ιστός στο υπόστρωμα με τη μορφή των μυκηλιακών υφών. Τα σημερινά είναι αυτά που μας έστειλε η φίλη μας Λένα από τη Θεσσαλονίκη... Και την ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.


Η λέξη μανιτάρι είναι υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής "αμανίτης". Έντυπωσιακό, αλλά έτσι τους λένε ακόμα στην Κρήτη! Αρχαιοελληνικής προέλευσης είναι και η ονομασία του είδους Boletus Edulis (βασιλομανίταρο), οι λέξεις Boletus και Edulis (εδώδιμον-έδεσμα) προέρχονται από το αρχαιοελληνικό γλυκόριζα (κομμάτι γης) και από το μέλλοντα του ρήματος εσθίω (τρώγω), έδομαι.


Ήταν γνωστό ως "ύδνον" στην αρχαιότητα σύμφωνα με τους Θεόφραστο και Διοσκουρίδη). Τα αυτοφυόμενα στα λιβάδια και τα δάση ονομάζονται διεθνώς fungo epigeo και τα υπογείως αναπτυσσόμενα τρούφες. Ανάλογα με τη μορφή και το σχήμα του καρποσώματος, τα μανιτάρια διακρίνονται δυο κατηγορίες: Τους Βασιδιομύκητες και τους Ασκομύκητες. Το κυνήγι ή μάζεμα του μανιταριού περιγράφει τη δραστηριότητα της συλλογής μανιταριών στην άγρια φύση, συνήθως για φαγητό. 

Αυτή η εποχιακή δραστηριότητα είναι περισσότερο δημοφιλής στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γαλλία και την Ιταλία. Αλλά κι εδώ αν κρίνουμε από τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, αρέσουν... Επειδή πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, ενίοτε προκαλούν φόβο στους ανθρώπους. Ωστόσο, τα εδώδιμα μανιτάρια χρησιμοποιούνται στην κουζίνα διαφόρων λαών, οι οποίοι τα καταναλώνουν ωμά ή μαγειρεμένα. Κι εμάς μας αρέσουν ως τροφή και συχνά τα έχουμε στο τραπέζι μας έστω και αγορασμένα...