Λίγα πράγματα, τα ξέραμε. Ότι δηλαδή ο Σταθμός Πελοποννήσου έκλεισε στις 7 Αυγούστου του 2005 και οι δραστηριότητές του μεταφέρθηκαν στον παρακείμενο Σταθμό Λαρίσης. Πέρα από εκεί όμως, τίποτα. Το κτίριο του Τσίλλερ, έχει εγκαταλειφθεί στο χρόνο. Κρίμα


Κι όμως, πάντα μου άρεσε και κάθε φορά έκανα την ίδια σκέψη. Πριν μερικά χρόνια, καλοκαίρι ήταν, ξαναήρθαμε σ' αυτό το μέρος και μάλιστα τότε έκανα ανάρτηση και στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε το ΕΔΩ Και λοιπόν, τι; Φαίνεται ότι αυτή είναι μια απορία, μόνο δική μας. Η επίσημη πολιτεία κωφεύει.


Ο σταθμός Πελοποννήσου, χτίστηκε πάνω σε σχέδια Γάλλων μηχανικών, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Αλφρέντ Ροντέλ και αρχιμηχανικός ο Αντέλ Γκοτελάν και αργότερα μεταποιήθηκε από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ, τον 19ο αιώνα. Αποτελεί διατηρητέο κτίριο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας.


Το εκπληκτικό είναι, ότι αποτελεί μικρογραφία με μικρές διαφοροποιήσεις του Σιδηροδρομικού Σταθμού Σιρκετσί της Κωνσταντινούπολης. Και τι μ' αυτό; Σήμερα είναι σ' αυτή την κατάσταση! Οι φωτογραφίες είναι χθεσινές και δείχνουν, την εγκατάλειψη που υπάρχει, αυτή τη στιγμή. Θα ευαισθητοποιηθούν άραγε οι αρμόδιοι;


Για την ιστορία... Από τον σταθμό Πελοποννήσου, μια γραμμή οδηγούσε προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αττικής των Σιδηροδρόμων Αττικής, περνώντας ανισόπεδα πάνω από τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών - Λάρισας. Σήμερα όλα είναι κλειστά. Μόνο το κτίριο ξεχωρίζει λόγω της αρχιτεκτονικής του.


Η συνδετήρια αυτή γραμμή δε χρησιμοποιούταν από συρμούς που εκτελούσαν δρομολόγια, αλλά μόνο από κενούς ή υπηρεσιακούς και κυρίως για ανταλλαγές τροχαίου υλικού μεταξύ των δύο δικτύων (ΣΑ και ΣΠΑΠ), τα οποία διέθεταν το ίδιο εύρος γραμμής. Η γραμμή αυτή καταργήθηκε το 1931. Και τώρα έχουμε μόνο το κουφάρι του.