Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του τελευταίου περιοδικού της ΠΕΤ-ΟΤΕ, Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ που ετοιμάσαμε λίγο πριν φύγουμε για διακοπές στα τέλη Ιουνίου. Για να το διαβάσετε, όπως κυκλοφορεί, πατήστε ΕΔΩ.

Δώσαμε μεγάλη μάχη με τον χρόνο για να το ετοιμάσουμε αυτό το έντυπο, σε ότι μας αφορά από την πλευρά της δημοσιογραφικής επιμέλειας. Και σχεδόν τα καταφέραμε. Πάντα βέβαια υπάρχουν κάποιοι ασυνεπείς με το χρόνο στην παράδοση των κειμένων τους…

Ιδού λοιπόν έτοιμο και το τ. 267 της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ. Με 24 σελίδες κυκλοφόρησε και με ύλη εξαιρετικά επίκαιρη από τη ζωή και τη δράση του συνδικάτου στο οποίο εργάζομαι εδώ και 33 χρόνια, ανελλιπώς.

Μπήκα πολύ νέος στην ΠΕΤ-ΟΤΕ, μόλις είχα απολυθεί από το στρατό. Τότε είχα την Ειρήνη μωρό και δούλευα στην ΓΝΩΜΗ, την πρωινή εφημερίδα του Πόποτα. Με ανοιχτά τα φτερά μου στο χώρο της δημοσιογραφίας, επαγγελματικά. Δεν υπάρχει πια κανείς συνδικαλιστής εν ενεργεία από εκείνους που είχαν εκείνη την εποχή την ευθύνη της Διοίκησης του σωματείου της ΠΕΤ-ΟΤΕ. Οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι πια. Και κάποιοι έχουν φύγει για πάντα από τη ζωή…

Για μένα ήταν συναρπαστική αυτή η συνεργασία. Βρήκα τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ μηνιαία εφημερίδα, 12σέλιδη, δίχρωμη και την μετατρέψαμε μαζί σε περιοδικό με τετράχρωμο εξώφυλλο και 2χρωμό όλο το υπόλοιπο εσωτερικό 32σέλιδο… Κι έτσι το πήγαμε για πολλά χρόνια.

Το περιοδικό ήταν κορυφή στο χώρο των συνδικαλιστικών κλαδικών εντύπων, έχοντας την μηνιαία συνεργασία πολλών επαγγελματιών δημοσιογράφων και σκιτσογράφων. Αλλάξαμε πολλά τυπογραφεία κατά καιρούς, μέχρι να καταλήξουμε στην ΚΑΜΠΥΛΗ που τα τελευταία δέκα, ίσως και περισσότερα χρόνια, μας παρέχει τεχνική υποστήριξη.

Κατά καιρούς είχα πολλούς προϊσταμένους, εκλεγμένους συνδικαλιστές από διάφορες παρατάξεις που είχαν την πολιτική ευθύνη της έκδοσης. Και όπως συμβαίνει πάντα, με κάποιους δουλέψαμε καλύτερα και με άλλους όχι και τόσο αρμονικά.

Ποτέ όμως δεν ξεπέρασα τα όρια που έθεταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι μου. Στο κάτω –κάτω της γραφής, ποτέ δεν με ενδιέφερε να έχω τέτοιου είδους προνόμια. Ένα πράγμα ήξερα να κάνω καλά και αυτό κάνω μέχρι σήμερα. Το τελικό προϊόν προσπαθώ να έχει μια άρτια δημοσιογραφική εμφάνιση και ένα ποιοτικό περιεχόμενο.

Συμβουλευτικός ο ρόλος μου, θεωρώ ότι έχω υποχρέωση κάθε φορά να θέτω υπόψη του αρμόδιου – υπεύθυνου συνδικαλιστή όσα οφείλει να γνωρίζει για να πάρει πολιτικές αποφάσεις σχετικά με το τι θα χρησιμοποιήσει. Αποφάσεις που θα κληθώ να υλοποιήσω και θα το κάνω με ευσυνειδησία…

Έτσι πορεύομαι όλα αυτά τα χρόνια… Και νομίζω ότι μου βγήκε σε καλό. Διότι κατάφερα με τη σκληρή επίμονη και σοβαρή εργασία μου να πείσω τους συνδικαλιστές που ανήκαν σε διάφορους πολιτικούς χώρους, στην πορεία των χρόνων, πως μια κάποια ισορροπία στην προβολή της δράσης θα ωφελήσει και τους ίδιους περισσότερο, σε συνδικαλιστικό επίπεδο…

Οι εποχές βέβαια άλλαξαν δραματικά. Η δύναμη της ΠΕΤ-ΟΤΕ σε ότι αφορά τα μέλη της, συρρικνώθηκε μετά τις αθρόες εθελούσιες εξόδους που αφορούσαν κυρίως τεχνικούς. Και τα τελευταία μνημονιακά χρόνια έχει αμφισβητηθεί η ίδια η ύπαρξη και λειτουργία του συνδικάτου…

Ωστόσο εκείνοι επιμένουν να δίνουν όρθιοι και με αξιοπρέπεια μάχη για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των ανθρώπων που εκπροσωπούν. Και, ειλικρινά, χαίρομαι που με θεωρούν συνεργάτη τους και με εμπιστεύονται καθώς διαχειρίζομαι έναν ευαίσθητο τομέα, όπως είναι αυτός της ενημέρωσης. Μέλημα μου και αγωνία μου, είναι να μην τους διαψεύσω…