Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Φωτογραφίες από την Καρδίτσα στο πρώτο λιγοστό χιόνι που έριξε για φέτος μέχρις στιγμής

Posted in Επικαιρότητα

karditsa.xioni1
Τις προηγούμενες μέρες που είχαμε δυνατό κρύο στην Αθήνα και βροχές, φίλοι μας από την πόλη της Καρδίτσας, μας έστειλαν αυτές τις φωτογραφίες καθώς ξύπνησαν και είδαν το πρώτο χιονάκι για φέτος, να έχει απλωθεί ελαφρά στους δρόμους, πάνω στα δέντρα και όπου αλλού μπορούσε να σταθεί.

karditsa.xioni2
Ήταν πολύ λίγο. Ίσα που οι κεραμιδένιες στέγες, έχασαν το κόκκινο τους και πήραν για λίγο το λευκό, που κάνει τις καρδιές μικρών και μεγάλων να πάλλονται από χαρά... Είναι αυτές οι στιγμές που βγαίνεις έξω και λες "να προλάβω να το καταγράψω πριν λιώσει"...

karditsa.xioni3
Στους δρόμους καταχνιά και πάνω στο γρασίδι, μόλις που φαίνεται λίγο... Φυσικά δεν θα κρατήσει πολύ αυτό το χιόνι. Σύντομα θα φύγει. Η υπόσχεση "αν το στρώσει πιο πολύ, θα σου στείλουμε καλύτερες" δεν ίσχυσε. Διότι απλά, δεν το έστρωσε περισσότερο. Ήταν λίγο και για σύντομο χρόνο.

karditsa.xioni4
Όμορφα, ζωντανά τοπία, από μια πόλη που περνά από το φθινόπωρο, στο χειμώνα ομαλά. Όχι βίαια. Δείτε: Κάτω, πεσμένα, τα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων και πάνω τους, το λίγο χιόνι. Ίσα να σηματοδοτήσουν το πέρασμα από τη μια εποχή στην άλλη. Μόνο αυτό, τίποτα άλλο.

karditsa.xioni5
Τέτοιες εικόνες τις κρατάς ακριβά φυλαγμένες στην καρδιά σου. Ιδιαίτερα εγώ, που έζησα και μεγάλωσα σε ένα τόπο όπου το χιόνι δεν είναι από τα πολύ συνηθισμένα πράγματα. Κι εμείς ως παιδιά, αλλά και ως μεγάλοι, λαχταρούσαμε να το δούμε να πέφτει χιόνι παρόλο που οι συνέπειες δεν ήταν συχνά, οι καλύτερες.

karditsa.xioni6
Σε κάποιο αυτοκίνητο παρκαρισμένα σε απάγκιο, όπου μάλλον βοηθούσε κι ο αέρας, το έβλεπες λίγο περισσότερο... Την ίδια ώρα εμείς στην Αθήνα παγώναμε από το βοριαδάκι που "ξύριζε" και δημιουργούσε συνθήκες ισχυρής παγωνιάς. Κι αλίμονο σε όσους δεν είχαν θέρμανση να το αντιμετωπίσουν.

Ανασφαλής η Ευρώπη. Ευάλωτη μπροστά στην πρώτη τυχαία ή όχι, τρομοκρατική ενέργεια

Posted in Δημοσιογραφικά

galia.stasvurgo
Εικόνες τρόμου από το Στρασβούργο της Γαλλίας, την καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως τις μετέδωσαν τα ΜΜΕ στις ηλεκτρονικές τους σελίδες. Βλέπεις οι ελληνικές εφημερίδες έκριναν ότι δεν είναι και τόσο σοβαρό το θέμα, ώστε να του δώσουν λίγο χώρο στα πρωτοσέλιδα τους.

eleftheriora131218
Μόνο η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ έκανε μια αναφορά κι αυτή με τον χειρότερο τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Δίνοντας βήμα προβολής στον Κ. Πλεύρη που έχει ανοίξει ρώτα για τον Δήμο Αθηναίων. Οι άλλες, οι μεγάλες, ούτε λέξη. Μη τυχόν και χαλάσουν το... όνειρο.

diethnis.tipos
Αυτή είναι απόλυτη δυσαρμονία του διεθνούς Τύπου και του ελληνικού. Εκείνοι έδωσαν πολύ χώρο στην είδηση. Εμείς εδώ αναμασάμε τις, χωρίς φαντασία και μέτρο, κοκορομαχίες των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία να διαγωνιστούν στα ψέματα.

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/12/2018

Ο λόγος για το Στρασβούργο... Το οποίο την εβδομάδα που μας πέρασε μπήκε ξαφνικά στο κάδρο των εξελίξεων. Οι περιγραφές από τα ΜΜΕ, δραματικές… Οι σειρήνες και ο ήχος των ελικοπτέρων, έδωσαν τη θέση τους στη σιωπή. Λίγο προτού ξημερώσει, δεκάδες παράθυρα είχαν ακόμη φως.

Κανείς δεν μπόρεσε να κοιμηθεί πραγματικά την περασμένη Τρίτη το βράδυ στο Στρασβούργο, μία πόλη σε κατάσταση σοκ, μετά την επίθεση στη χριστουγεννιάτικη αγορά – παρόλο που αρκετοί πολίτες ήταν βέβαιοι, ότι θα ερχόταν και η δική τους ώρα να ζήσουν τον εφιάλτη.

Οι γαλλικές αρχές δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν εάν το κίνητρο του δράστη ήταν τρομοκρατικό. Ο 29χρονος δράστης, Σερίφ Σεκάτ, που τρεις μέρες μετά βρέθηκε νεκρός και ο οποίος άνοιξε πυρ στην καρδιά του Στρασβούργου, με αποτέλεσμα τρεις άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, ένας να είναι κλινικά νεκρός και 14 να τραυματιστούν – εννέα εκ των οποίων σε σοβαρή κατάσταση – παραμένει ασύλληπτος, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτό το κομμάτι.

Αυτό που δημιουργεί πολλά ερωτήματα είναι γιατί, ενώ επρόκειτο για έναν εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου, γνωστό στις αρχές, κυκλοφορούσε ελεύθερος; Και δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται παρόμοιο ερώτημα σε ανάλογες περιπτώσεις.

Σύμφωνα με τον Γάλλο υφυπουργό Εσωτερικών, αρμόδιο για την εσωτερική ασφάλεια Λοράν Νινιέζ, ο δράστης ήταν υπό παρακολούθηση μετά την αποφυλάκισή του το 2015, οπότε και απέκτησε φάκελο «S». Για τη γαλλική αστυνομία, οποιοσδήποτε με φάκελο «S» συνιστά δυνάμει απειλή για την κοινωνία. Στη Γαλλία σήμερα υπάρχουν συνολικά 20.000 φάκελοι «S». Από αυτούς, 12.000 άνθρωποι βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση.

Η επίθεση σημειώθηκε στις 19.50 τοπική ώρα (20.50 ώρα Ελλάδας) στην καρδιά της πόλης. Χρειάστηκαν λίγα λεπτά ώσπου ο κόσμος να συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν τα παραδοσιακά βαρελότα για τον χρόνο που φεύγει, αλλά αληθινά πυρά, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Liberation».episimansis

«Πυροβολισμοί, επίθεση, επίθεση» ακουγόταν από παντού, καθώς επίσης οι συνεχείς προτροπές αστυνομικών και στρατιωτών: «Γυρίστε στα σπίτια σας». Δέκα λεπτά αργότερα τα κινητά άρχισαν να χτυπούν και δεν σταμάτησαν «να δουλεύουν» σχεδόν όλη τη νύχτα.

Ανήσυχοι συγγενείς και φίλοι καλούσαν να δουν, πώς είναι οι δικοί τους - μόνιμοι πολίτες ή τουρίστες. Κάποιοι τραβούσαν φωτογραφίες, άλλοι βίντεο. Και σχεδόν σε κάθε παύση, ο ίδιος αναστεναγμός: «θα γινόταν και αυτό μια μέρα».

Με το πρώτο φως της ημέρας, 420 αστυνομικοί από διάφορες μονάδες και 200 χωροφύλακες επιχειρούσαν για τον εντοπισμό του δράστη. Ο Νινιέζ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και να έχει διαφύγει στη Γερμανία, προσθέτοντας ωστόσο ότι ο αποκλεισμός των συνόρων έχει διασφαλιστεί όπως και ο αποκλεισμός περιμετρικά της πόλης του Στρασβούργου. Αλλά αυτά είναι αστυνομικά σενάρια που προφανώς δεν μας αφορούν…

Κάθε χρόνο λοιπόν, έχουμε να ζήσουμε κάτι από τα ίδια… Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται ανάλογες εκδηλώσεις με θύματα αθώους ανθρώπους. Αλλά, το πιο σημαντικό, είναι ότι οι άνθρωποι νιώθουν ανασφαλείς. Και η Ευρώπη, ενώ προσπαθεί να περάσει προς τα έξω την εικόνα μιας ασφαλούς και οχυρωμένης περιοχής, όλο και κάτι θα συμβεί, ώστε να αποδειχθεί στην πράξη το εντελώς αντίθετο.

Καμιά ασφάλεια δεν είναι σε θέση να παρέχει στους πολίτες της. Και ανεξάρτητα από τι θα συμβεί κι αν την ώρα που διαβάζετε αυτό το κομμάτι, ο ύποπτος έχει ήδη συλληφθεί, η ουσία παραμένει: Ουδείς στις μέρες μας αισθάνεται ασφαλής! Πάντα θα υπάρχει ένας τρελός, εντός ή εκτός εισαγωγικών, να δημιουργεί αναστάτωση και να αφαιρεί τη ζωή αθώων θυμάτων… Δυστυχώς…

  • Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί το Σάββατο 15/12/2018 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
  • Σημερινές εξελίξεις που ανατρέπουν τα σενάρια. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
  • Οι έρευνες για τον δράστη λίγο νωρίτερα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ,

Μερικά από τα αλώνια της Άνδρου που βρήκε, φωτογράφισε και μας έστειλε ο Λεωνίδας

Posted in Επικαιρότητα

alonia1
Θα χρειαστεί να γυρίσουμε πολλές φορές στην Άνδρο και τις ομορφιές της. Και επειδή εμείς που ζήσαμε τον Ιούνιο που μας πέρασε, κοντά στους φίλους μας για δέκα ολόκληρες μέρες, έχουμε κάθε λόγο όχι μόνο να τα αγαπάμε όλα αυτά, αλλά και να τα μοιραζόμαστε με τους φίλους μας.

alonia2
Αλώνια λοιπόν σε εγκατάλειψη... Που κάποτε έσφυζαν από ζωή, αλλά τότε υπήρχαν και άνθρωποι στο νησί που έπρεπε να σπείρουν, να θερίσουν, να αλωνίζουν για να βγάλουν τον καρπό της χρονιάς και το άχυρο για τα ζώα ως τροφή για το χειμώνα.

alonia3
Φτιαγμένα στα πιο ψηλά σημεία του νησιού, ώστε να είναι σε θέση οι άνεμοι, που στις Κυκλάδες έχουν μια δύναμη παραπάνω, να βοηθούν στο λίχνισμα. Στον τελικό δηλαδή διαχωρισμό του καρπού, ο οποίος έπρεπε να αποθηκευτεί καθαρός, ώστε να χρησιμοποιηθεί στον κατάλληλο καιρό.

alonia4
Οι φωτογραφίες που μας έστειλε ο φίλος μας ο Λούης, είναι καταπληκτικές και πολύ όμορφες. Στην Άνδρο, η πέτρα μάλλον είναι σε αφθονία. Όπου κι αν κοιτάξεις γύρω σου, θα τις δεις πέρα από τον γαλάζιο ορίζοντα της θάλασσας, που περιβάλει το όμορφο νησί.

alonia5
Το καλοκαίρι που ήμασταν εκεί, οι φίλοι μας είχαν πολλά σχέδια για τις μέρες που είχαμε στη διάθεση μας, να επισκεφτούμε τόπους ξεχωριστούς και δεν μπορέσαμε να βρούμε χρόνο και με τα κατάλληλα παπούτσια και ενδυμασία, να περπατήσουμε λίγο στο βουνό.

alonia6
Να, γιατί μου άρεσαν πολύ, όταν είδα αυτές τις φωτογραφίες. Μερικές τις τράβηξε ο Λεωνίδας όταν πηγαίνει με το σκύλο του για κυνήγι, άλλες πάλι τις έχει στο αρχείο του. Τον ευχαριστώ όμως και εκείνον και την Δήμητρα, που με χαρά, μου τις έστειλαν όταν τις ζήτησα.

alonia7
Μικρός θυμάμαι και τα δικά μας αλώνια στο χωριό μου. Δεν υπάρχουν τώρα, επειδή ακολούθησαν οι αλωνιστικές μηχανές, αλλά και το γεγονός ότι σταμάτησαν πια να σπέρνουν, να θερίζουν και να αλωνίζουν. Ναι, οι νέες γενιές, προτιμούν να πάνε στο σούπερ μάρκετ για το αλεύρι τους.

Αναμνήσεις από τη γη της Μάνης, όταν είχαμε πάει τον περασμένο Αύγουστο για τρεις μέρες...

Posted in Επικαιρότητα

gi.manis1
Στη Μάνη έχω πάει πολλές φορές και πάντα μου άρεσε. Τι; Όλη αυτή η αγριάδα του τοπίου, ο ξερότοπος με τις πέτρες και τα χέρσα χωράφια, οι μικροί δρόμοι που μπορείς να τους περπατήσεις με χαρά και να απολαμβάνεις αυτό το περπάτημα. Την τελευταία φορά που πήγαμε ήταν Αύγουστος του 2018

gi.manis2
Και θυμάστε, είχαμε πάει με τη κόρη της Σούλας, την Έστερ και τα κορίτσια της, Βιτόρια και Χλόη, στην Αρεόπολη, καθώς η Έστερ είχε την επιθυμία να ξαναδεί τα Σπήλαια του Δυρού... Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε τότε από εκεί ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  Ναι. ήταν υπέροχα!

gi.manis3
Στο σημερινό δημοσίευμα μας επιλέξαμε να σας δώσουμε μερικές φωτογραφίες από τα... χωράφια της Μάνης. Γεωγραφικά η κυρίως Μάνη ή Μέσα Μάνη, όπως ονομάζεται τοπικά, ορίζεται από τον αυχένα του Ταΰγετου Σαγιά και καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο.

gi.manis4
Η Μέσα Μάνη διακρίνεται με βάση την κατά μήκος κορυφογραμμή στην Ανατολική Μάνη ή προσηλιακή Μάνη, που βλέπει προς το Λακωνικό Κόλπο και στη Δυτική Μάνη ή απόσκερη ή αποσκιερή Μάνη, που βλέπει στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Βορειότερα της Δυτικής Μάνης, δηλαδή από την περιοχή της Καρδαμύλης, βρίσκεται η Μεσσηνιακή Μάνη, ή όπως την αποκαλούν τοπικά η Έξω Μάνη.

gi.manis5
Ο διαχωρισμός αυτός διακρίνεται και στα επίθετα των κατοίκων, όπου της μεν Λακωνικής Μάνης καταλήγουν σε -άκος και στη Μεσσηνιακή Μάνη σε -έας. Η περιοχή της Μάνης περιλαμβάνει τις άλλοτε επαρχίες του Γυθείου και Οιτύλου της Λακωνίας. Τα μέρη αυτά, τα περπατήσαμε.

gi.manis6
Η συνολική της έκταση φθάνει τα 1800 τ. χλμ. επί συνολικού μήκους 75 χλμ. και μέγιστου πλάτους 28 χλμ. που καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο, με σπονδυλική στήλη το όρος Ταΰγετος και ψηλότερη κορυφή τον Προφήτη Ηλία (2.404 μ.). Ο συνολικός πληθυσμός της το 1961 έφθανε τους 20.300 κατοίκους, που ζούσαν σε 150 περίπου οικισμούς.

Μια συκιά κοντεύει να ρίξει ένα ακατοίκητο σπίτι και ουδείς επεμβαίνει. Περιμένουμε...

Posted in Επικαιρότητα

klius1
Κάτι που διακρίνει τους Αθηναίους, τους κατοίκους της μεγάλης πόλης, είναι η αδιαφορία... Ζώντας στο χωνευτήρι της πρωτεύουσας, όπου κάθε προσωπικότητα ξεχωριστή, μηδενίζεται, συχνά αφήνει πράγματα να εξελίσσονται, ακόμα κι όταν διακρίνει ξεκάθαρα ότι είναι σε βάρος του.

klius2
Να, δείτε ας πούμε αυτή τη συκιά, που φύτρωσε μέσα σε ένα ακατοίκητο σπίτι... Έγινε δέντρο, τεράστιο, που δεν βγάζει καρπό, απειλεί όμως να ρίξει μέσα στον μικρό δρόμο της Κλειούς, στον Κολωνό, τον περίβολο του σπιτιού, ένα μεγάλο τοίχο όπως μπορείτε να διακρίνετε κι εσείς.

klius3
Το θέμα δηλώθηκε από τους κατοίκους της περιοχής που κινδυνεύουν καθημερινά, καθώς μη έχοντας άλλη πρόσβαση για το σπίτι τους είναι αναγκασμένοι να περνούν από αυτό το σημείο, στο Δήμο Αθηναίων. Και ο Δήμος τι έκανε; Δείτε μια δραστική αντιμετώπιση...

klius4
Ήρθαν συνεργεία τους και κλάδεψαν τα κλαδιά της συκιάς που έπεφταν μέσα στο δρόμο και τοποθέτησαν αυτούς τους δύο κάδους στο μικρό πεζοδρόμιο, αλλά και την πλαστική κορδέλα που ο καιρός είναι βέβαιο ότι θα καταστρέψει. Αλλά ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι αλλού.

klius5
Είναι στις ρίζες της συκιάς που κοντεύουν να ρίξουν τον τοίχο... Και θα τον ρίξουν. Προσευχόμαστε να μην περνούν άνθρωποι από εκεί, όταν θα πέσει (διότι θα πέσει...) είτε πεζή, είτε με αυτοκίνητο. Από τη ρίζα ήθελε κόψιμο, όχι τα κλαδιά!

Το χωριό του φίλου μου Άρη, τα Κανάλια, αυτή την εποχή, λίγο πριν από τον χειμώνα…

Posted in Επικαιρότητα

xorio.ari1
Μένουμε λίγο στο χθεσινό δημοσίευμα, επειδή το σημερινό, κατά μια έννοια, έχει χρονολογικά σχέση και... συνέχεια. Την επομένη από τα Λουτρά Πόζαρ που είχαμε πάει εκδρομή με τους φίλους μας Γιάννη και Λένα, επιστρέφοντας για Αθήνα, κάναμε μια στάση στην Καρδίτσα και συναντήσαμε τους φίλους μας, Άρη και Χάρις.

xorio.ari2
Δεν έχω την απαίτηση να το θυμάστε αυτό, αν και στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είχαμε κάνει ένα ειδικό δημοσίευμα, προβάλλοντας το χωριό του Άρη, τα Κανάλια. Δείτε το ΕΔΩ. Ήταν μια όμορφη εμπειρία για μας, καθώς φάγαμε σουβλάκια κάτω από τον πλάτανο, στην πλατεία με το τρεχούμενο νερό.

xorio.ari3
Η συνέχεια έχει να κάνει απλά με το χρόνο... Σχεδόν έξι μήνες μετά, δείτε τα Κανάλια, πώς είναι αυτή την εποχή. Από μακριά. Στις στροφές, λίγο πριν μπεις μέσα στο χωριό που βρίσκεται απλωμένο πάνω στο λόφο που μοιάζει με... βουνό. 350 μέτρα υψόμετρο, αλλά απότομα.

xorio.ari4
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, πως μοιάζει ο κάμπος της Καρδίτσας από εκεί πάνω, τουλάχιστον το καλοκαίρι που τον είδαμε. Λες και έβλεπες μια θάλασσα να απλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Τώρα η ομορφιά του χωριού είναι αλλιώτικη, αλλά το ίδιο όμορφη, όπως κι αν το δεις.

xorio.ari5
Οι δρόμοι του τσιμεντένιοι, χαραγμένοι, ώστε να μη δοκιμάζονται στις απότομες ανηφοριές τα αυτοκίνητα και οι άνθρωποι. Και τα κιτρινισμένα φύλλα του φθινοπώρου, δένουν πολύ με τα σπιτάκια που έχουν όλες τις κεραμοσκεπές τους, μια μοναδική ομορφιά.

xorio.ari6
Θαρρείς και είναι χρυσαφένια τα φύλλα των δέντρων. Αυτό είναι το φθινόπωρο που κρατάει και αντιστέκεται παρά το γεγονός ότι ολοκληρώθηκε ήδη το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου και η ΕΜΥ συχνά - πυκνά, απειλεί με κακοκαιρίες, χαμηλές θερμοκρασίες και χιονοπτώσεις.

Όμορφες αναμνήσεις με τους φίλους μας από τη Θεσσαλονίκη... Τη μέρα που πήγαμε εκδρομή

Posted in Επικαιρότητα

pozar1.anamnisis
Σήμερα νιώθω την ανάγκη να κάνω ένα φλας μπακ, πίσω στο καλοκαίρι που μας πέρασε. Όταν κατά την επιστροφή μας από τη Χαλκιδική, φιλοξενηθήκαμε για τρεις μέρες από τους φίλους μας Γιάννη και Λένα στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Ήταν η τρίτη μέρα, όταν πήγαμε εκδρομή στα Λουτρά Πόζαρ.

pozar2.anamnisis
Για αυτή την ημέρα έκανα δυο δημοσιεύματα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και αξίζει να τα ξαναθυμηθούμε... Μπορείτε να τα δείτε πατώντας τους συνδέσμους που ακολουθούν τη λέξη ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Ήταν υπέροχα, μοναδικά και η παρέα και ο τόπος. Όλα αυτά τα κρατήσαμε στην καρδιά μας.

pozar3.anamnisis
Μετά τα μεσημέρι πήγαμε μια βόλτα ΕΔΩ και μετά μας είπαν πως υπήρχε ένα ωραίο μέρος που άξιζε να πιούμε τον καφέ μας. Αν και τότε μου φάνηκε εύκολο το όνομα, δεν το θυμάμαι τώρα, αλλά είχαν δίκιο οι φίλοι μας. Δείτε το κι εσείς τι υπέροχη φυσική ομορφιά είχε. Κι ωστόσο οι φωτογραφίες μας το θυμίζουν. Λέγεται Όρμα!

pozar4.anamnisis
Είχε και μια πηγή με τρεχούμενο νερό εκεί κι εμείς ζητήσαμε από τη Λένα να μας φωτογραφίσει. Κι εκείνη το έκανε. Για κάποιο λόγο, ενώ τις φωτογραφίες τις δημοσίευσα στη σελίδα μου στο Facebook, δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Η επικαιρότητα είναι αμείλικτη και μας κυνηγά. Δείτε ΕΔΩ και τις καστανιές που είδαμε τότε...

pozar5.anamnisis
Μας έκαναν εντύπωση τα λουλούδια που υπήρχαν παντού... Ένα στολισμένος, καταπράσινος τόπος... Λες και είχαν γιορτή. Και μπορεί και να είχαν, αν και ‘μεις μόνο τα λουλούδια είδαμε και απολαύσαμε. Κατά τα άλλα, υπήρχε μια ξεχωριστή ησυχία. Μόνοι μας είμαστε στο καφενείο.

pozar6.anamnisis
Φωτογραφίες απλές χωρίς καμιά επιτήδευση. Η ζωή όπως ακριβώς τη ζει κανείς. Ο Γιάννης και η Λένα είναι καταπληκτικοί άνθρωποι. Μας είπαν ότι έχουν μείνει εδώ σε ενοικιαζόμενοι δωμάτια σε οικονομικές τιμές. Αχ και να γινόταν να πάμε αυτό το χειμώνα μαζί τους μια βόλτα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA