Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Άλλη μια βουτιά στον Τσούτσουρα

Posted in Κρήτη

Η παραλία του Τσούτσουρα στα νότια του Ηρακλείου Κρήτης είναι μια από τις πιο όμορφες κοντινές καθαρές παραλίες που μπορείς να κολυμπήσεις...

Πήγαμε και την Πέμπτη στη θάλασσα του Τσούτσουρα. Αλλά δεν ήταν και ότι καλύτερο. Φυσούσε δυνατά ένας καταβασάρης βοριάς κι έπαιρνε την άμμο με δύναμη και τη χτυπούσε πάνω μας. Δεν ήταν να κάτσεις για πολύ...

Από καθαρή τύχη βρήκα μια παντόφλα μου την ώρα που κολυμπούσαμε με τον Λάμπρο, να... αρμενίζει κατά Λιβύη μεριά, 20μέτρα μέσα στο νερό.

Είδα ένα “παράξενο” πράγμα να επιπλέει κοντά μου κι όταν πλησίασα, διαπίστωσα ότι ήταν η παντόφλα μου. Τη βγάλαμε με τον Λάμπρο κι έβαλε πέτρες πάνω του και στις άλλες παντόφλες για να μην τις ξαναπάρει ο αέρας.

Κάναμε το μπάνιο μας, καθίσαμε στο μπαράκι του Πέρα Τσούτσουρα να πάρουμε κάτι και κατά τις δυόμιση πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Τρεις και μισή είμαστε ήδη σπίτι έτοιμοι να πάρουμε σειρά για το μπάνιο, να ξεβγαλθούμε από την αρμύρα της θάλασσας.

Φυσάει κι εδώ. Το βλέπω, αλλά κυρίως το ακούω και το αισθάνομαι.

Μετά το μπανάκι ένα καλό φαγητό κι ένας, έστω και λίγος, μεσημεριανός ύπνος. Τα κάνω και τα δυο χωρίς επιφύλαξη. Το βράδυ θα βγούμε με τον Μηνά και πρέπει να είμαι λίγο ξεκούραστος. Σε ταβέρνα του Αρκαλοχωρίου είναι το ραντεβού. Εκεί θα υπογράψουμε και το συμφωνικό για τις εργασίες που θα γίνουν στο πατρικό μου.

Στην αυλή του δημοτικού σχολείου Θραψανού ξεκινά από σήμερα το τριήμερο γλέντι για τη “γιορτή του αγγειοπλάστη”. Η κρητική λύρα θα ακούγεται ώς το πρωί. Εμένα βέβαια καθόλου δεν με ενοχλεί. Εξάλλου το σπίτι της Στασούλας είναι και μακριά από το γλέντι... Στον Λάμπρο όμως αρέσει, γιατί είναι μια ευκαιρία να καθίσουν μέχρι πιο αργά με την παρέα του.

Άλλωστε σήμερα θα κάνουν και την περπατάδα τους, όλοι μαζί, καμιά δεκαριά αγόρια και κορίτσια ώς την Αγία Μαρίνα. Κι ύστερα, με την επιστροφή, θα ετοιμαστούν για το βραδινό γλέντι του χωριού. Τι να πείς; Νέοι είναι. Κι αν δεν τα κάνουν αυτά, τώρα, πότε θα τα κάνουν; Όταν αρχίσουν οι υποχρεώσεις;

Πήρα την άδεια από την Πολεοδομία

Posted in Τα δικά μου

Περπάτησα στη λαϊκή αγορά ή άλλως πως στο παζάρι του Καστελλίου. Ελάχιστος ο κόσμος που έχει πάει να ψωνίσει. 12 η ώρα και οι έμποροι μάζευαν την πραμάτεια τους...

Στα Καστέλλι. Τετάρτη λίγο πριν το μεσημέρι, ξανά... Σκοπός μου να κάνω δυο δουλειές, αν αυτό είναι μπορετό: Να πάρω το χαρτί από την Πολεοδομία και ένα αντίγραφο του συμβολαίου του πατρικού μου από τη συμβολαιογράφο που το κάναμε για να το καταθέσω στη ΔΕΗ, απαραίτητο στο φάκελο για την αλλαγή του ονόματος στο λογαριασμό και τη μεταφορά του ρολογιού στην εξωτερική αυλή.

Χρειάζονται δυο -τρία ακόμα από μένα και την αδερφή μου Μαλάμω, μιας και είναι συνιδιοκτήτης του ακινήτου, αλλά αυτά ελπίζω να τα συμπληρώσω αργότερα, με την επιστροφή μου στην Αθήνα.

Ο πρώτος στόχος επετεύχθη γρήγορα. Η κ. Μαστοράκη, μηχανικός στη Πολεοδομία που το είχε χρεωθεί έλλειπε με άδεια. Σήμερα όμως ήταν εκεί και σε πέντε λεπτά μέσα μου το ετοίμασε και το πήρα.

Η κ. Σμυρνιωτάκη, συμβολαιογράφος που με θυμήθηκε μόλις με είδε, είναι έτοιμη να με εξυπηρετήσει. Ανέλαβε η γραμματέας της και μου ζήτησε λίγο χρόνο να το ψάξει, πάνε κοντά επτά χρόνια από τότε που το κάναμε και μου κράτησε το τηλέφωνο να με ειδοποιήσει μόλις είναι έτοιμη...

Έτσι, αφού τελείωσα γρήγορα από την Πολεοδομία, πέρασα και πήρα μια εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” και έκανα μια βόλτα στο παζάρι, αφού έτυχε να έρθω τη μέρα που γίνεται.

Μια λαϊκή αγορά θυμίζει. Με τους πάγκους, δεξιά και αριστερά στην άκρη του δρόμου. Αλλού τα φρούτα και τα λαχανικά και αλλού τα ρούχα, τα παπούτσια, τα είδη σπιτιού. Ελάχιστος κόσμος τριγυρνά μέσα στο παζάρι για να ψωνίσει, εκεί γύρω στις 12 το μεσημέρι. Μάλιστα αρκετοί έμποροι ρούχων αρχίζουν να πακετάρουν σε κουτιά για να φύγουν. Νωρίς – νωρίς τελειώνουν.

Άφησα τη μηχανή μου στο Μεϊντάνι και περπάτησα από το παζάρι, δίπλα στο δρόμο που είναι το Γυμνάσιο κάνοντας τον κύκλο με τα πόδια, μέχρι να επιστρέψω εκεί που είχα αφήσει τη μηχανή. Και πέρασα από το παλιό σχολείο που πηγαίναμε στην πρώτη γυμνασίου, δίπλα στην παλιά εκκλησία. Γκρεμισμένο σήμερα, 35 χρόνια μετά και στη θέση του είναι μια αρχαιολογική ανασκαφή με μινωικά, ελληνιστικά και βυζαντινά ευρήματα, ορατά στους διερχόμενους. Περιφραγμένα και κάτω από στέγαστρο που τα προστατεύει από τη βροχή.

Ο γερμανικός φούρνος με το λευκό ψωμί, δυο δραχμές δίναμε και παίρναμε στο μεγάλο διάλειμμα ένα τέταρτο ψωμί (έτσι το πουλούσαν τότε...) για το... καταβροχθίσουμε με το τυροζούλι που κρατούσαμε από το χωριό στην τσάντα με τα βιβλία και τα τετράδια., κολατσιό μέχρι το μεσημέρι που θα γυρίζαμε στο σπίτι... Άλλαξαν τα χρόνια και η ζωή. Τώρα ζητάμε το... μαύρο ψωμί, ολικής αλέσεως, που είναι καλό για την υγεία μας...

Ησυχία και σήμερα στην πλατεία του Καστελλίου, το Μειντάνι. Κάθισα στην καφετερία “Σείστρο”, πήρα ένα καμπάρι με πάγο, γράφω τις σημειώσεις μου, διαβάζω την εφημερίδα μου και περιμένω ειδοποίηση από τη γραμματέα της συμβολαιογράφου για να περάσω να πάρω το αντίγραφο που χρειάζομαι. Μεσημέρι και τα τζιτζίκια έχουν στήσει τρελό τραγούδι...

Άρχισαν οι προετοιμασίες για την Αγιά Μαρίνα

Posted in Κρήτη

Μια βόλτα στην παλιά πόλη των Χανίων. Από την επίσκεψή μας στο σπίτι της ξαδέρφης μου Πόπης...

Στη Βόνη είναι η εκκλησία της Αγία Μαρίνας. Πολλοί λένε ότι είναι θαυματουργή, είναι εκείνοι που έχουν επενδύσει πολλά στη θρησκεία και πιστεύουν σ' αυτά. Και βέβαια είναι και απλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη να πιστέψουν κάπου, να “πιαστούν” από κάπου. Πάντως η φήμη της έχει απλωθεί σε όλο το νησί με αποτέλεσμα ο κόσμος που έρχεται κάθε χρόνο, για ένα τριήμερο τουλάχιστον, να είναι πάρα πολύς.

Φυσικά έχει στηθεί ένα ολόκληρο πανηγύρι - βιομηχανία κέρδους γύρω από αυτό. Ήδη έχουν καθαρίσει χωράφια που θα χρησιμοποιηθούν ως υπαίθρια πάρκιγκ για τους προσκυνητές που κάπου πρέπει να βάλουν τα Ι.Χ. τους

Και ο δρόμος που πάει προς την εκκλησία έχει φροντίσει ο δήμος Θραψανού να... χαρτογραφηθεί και να οριστούν αριθμημένες θέσεις που θα νοικιαστούν στους πλανόδιους για να βάλουν τους πάγκους του πανηγυριού.

Παιδιά, θυμάμαι, μας άρεσε να πηγαίνουμε με τα πόδια στην Αγιά Μαρίνα και καμιά φορά μέναμε εκεί. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που το κάνουν αυτό. Ιδιαίτερα τα παιδιά πάντα τους αρέσει και κάνουν παρέες για να πάνε.

Η Βόνη με την Αγιά Μαρίνα είναι πολύ κοντά μας. Είμαστε στον ίδιο δήμο και μοιραζόμαστε λίγο από τη “λάμψη” της. Φρόντισαν μάλιστα στο χωριό να κάνουν κάθε χρόνο τριήμερο, κρητικό γλέντι που το ονόμασαν “γιορτή του αγγειοπλάστη” που... συμπτωματικά γίνεται στις 15 – 16 – 17 Ιουλίου. Μέσα, δηλαδή, στο πανηγύρι.

Φυσικά η γιορτή απ' ότι έχω δει τα προηγούμενα χρόνια, δεν είναι παρά ένα ξενυχτάδικο ώς τις πρώτες πρωινές ώρες με κρασιά, ψητά, μπύρες, αλλά και ουίσκι με τη “φιάλη κομπλέ” για τους μερακλήδες. Κι απ' ότι φαίνεται, ανάμεσα στους προσκυνητές πρέπει να υπάρχουν πολλοί οι οποίοι και καλύπτουν επαρκώς τα τραπέζια στη μεγάλη αυλή του δημοτικού σχολείου. Κάτι τέτοιο είναι η... γιορτή του αγγειοπλάστη.

Ας είναι, εμείς που το ζήσαμε το πράγμα και άλλες χρονιές θεωρούμε ότι είναι ενταγμένη στο γενικότερο κλίμα του πανηγυριού για το οποίο η ηρακλειώτικη εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” πάντα θεωρεί απαραίτητο να κάνει ένα δημοσίευμα κάθε χρόνο. Και σωστά λειτουργούν, οι συνάδελφοι εκεί, δημοσιογραφικά. Το θέμα “πουλάει” κι όταν έρχονται απ' όλη την Κρήτη, είναι αδιανόητο να μην ασχοληθεί ο τοπικός τύπος.

Θα πάμε κι εμείς μια βόλτα και φέτος, όπως κάθε χρόνο, εδώ θα είμαστε ακόμα.

Μεγάλη υπόθεση το γρήγορο internet

Posted in Επικαιρότητα

Αλλη μια φωτογραφία από το Acqua Plus. Για πρώτη φορά φέτος στη μεγάλη πισίνα εμφανίστηκαν αυτές οι τεράστιες φουσκωμένες μπάλες μέσα στο νερό με... ανθρώπους μέσα...

Αυτές τις μέρες που είμαι διακοπές στην Κρήτη είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω πόσο σημαντικό είναι να έχεις καλή πρόσβαση στο internet. Στην πόλη, βέβαια, τέτοιου προβλήματα τα έχουν λυμένα, αλλά εδώ στην επαρχία είναι ακόμα πρωτόγονη η κατάσταση.

Καταρχήν φέτος ήρθε σε μεγάλη έκταση το γρήγορο internet.λοι όσοι είχαν σύνδεση 64 Kb τη μετέτρεψαν σε CONNEX με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάσουν τις ταχύτητές τους.

Ωστόσο πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται και σε κοιτάνε σαν να τους μιλά εξωγήινος. Στην καφετερία του χωριού βρήκα τέλειο σήμα WiFi, αλλά όταν το είδα κλειδωμένο και τους ζήτησα το κλειδί δεν γνώριζαν τίποτα περί αυτού. Αυτός που το τοποθέτησε δεν... του το είπε, λέει. Αν είναι δυνατόν...

Από την άλλη η καθημερινή ενημέρωση αυτής της ιστοσελίδας γίνεται με PSTN σύνδεση απλού τηλεφώνου και η ταχύτητα του δεν ξεπερνά τα 44 Κb/δευτ. Άντε τώρα να “κατεβάσεις” ένα αρχείο PDF, 3,5 Mb για να διαβάσεις τα επιλεγμένα δημοσιεύματα εφημερίδων που μου στέλνει το γραφείο με το οποίο συνεργάζεται η ΟΜΕ-ΟΤΕ. Σκέτο μαρτύριο...

Προσπαθώ να βρω WiFi σύνδεση για να τα “κατεβάσω” και να τα διαβάσω αργότερα. Αμ, δεν είναι εύκολη... υπόθεση. Το WiFi που έχει τοποθετήσει ο δήμος είναι για τα μάτια του κόσμου. Δεν “πιάνει” ούτε κάτω από τις κεραίες...

Στο σπίτι του Μανόλη επί δέκα λεπτά προσπαθεί να “κατεβάσει” ένα σχετικά μικρό αρχείο. Οι ταχύτητες δείχνουν να είναι σε οικτρά κατάσταση, χειρότερες κι από την PSTN σύνδεση.

Δεν ξέρω αν έχω την υπομονή να περιμένω τόσο...Πάντως τώρα που θα φτιάξω το σπίτι μου, από τα πρώτα που θα κάνω όταν έρθω να μείνω είναι να βάλω μια σύνδεση CONNEX.

Αυτή η κατάσταση δεν αντέχεται με τίποτα... Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μια ατέλειωτη αναμονή, χωρίς αποτέλεσμα...

Mουγγαμάρα για τις εκλογές του Νοέμβρη

Posted in Κρήτη

Δείτε μια μικρού μήκους ταινία που βρήκα στο ΠΡΕΖΑ ΤV “Το κορίτσι στον τοίχο”. Μια αξιόλογη ταινία με πολλαπλά μηνύματα...

Κανένα ενδιαφέρον δεν διακρίνω στις κουβέντες των ντόπιων για τις επερχόμενες εκλογές που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κάτω από άλλες συνθήκες και με την ενοποίηση δήμων με βάση τον “Καλλικράτη” θα έπρεπε να υπάρχουν ζητήματα προβληματισμού σχετικά με τον νέο υποψήφιο δήμαρχο, από πιο χωριό θα είναι, στο διευρυμένο δήμο Αρκαλοχωρίου που ανήκουμε πια.

Φυσικά δεν έχω κανένα προσωπικό ενδιαφέρον να διερευνήσω σε βάθος το θέμα. Ούτε με αφορά, αφού εγώ ψηφίζω στο δήμο Αθηναίων την τελευταία δεκαπενταετία ως μόνιμος κάτοικος...

Ρώτησα όμως, σε μια τυχαία συνάντηση στο δημαρχείο Θραψανού, τον νυν δήμαρχο, Μανόλη Λαδωμένο, αν θα θέσει υποψηφιότητα εκ νέου. “Το σκέπτομαι” μου είπε θέλοντας να διερευνήσει την κατάσταση. Μόλις είχε πάει για συζήτηση στη Βουλή το Ασφαλιστικό και με ρώτησε “αν θεωρώ ότι το γενικότερο κλίμα θα δημιουργήσει πρόβλημα και στις εκλογές”.

Του είπα ευθαρσώς τη γνώμη μου: Ο λαός είναι θυμωμένος με όσα ζει και σαφώς θα “τιμωρήσει” του κυβερνητικούς υποψηφίους.

Φυσικά υπάρχουν και οι τοπικές ιδιαιτερότητες, το έργο που έχει να παρουσιάσει ένας πρώην δήμαρχος, η ανάγκη να υπάρξει αλλαγή στα πρόσωπα που διαχειρίζονται την τοπική εξουσία κ.α. επί μέρους στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Και δεν πέρασαν ούτε δύο μέρες για να δω τον δήμαρχο Πάτρας και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Φούρα, να δηλώνει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος και προτιμά να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή. Ανάλογα “κρούσματα” είδα και στον τοπικό τύπο. Δηλώσεις νυν δημάρχων που αρνούνται να πολιτευτούν ξανά.

Εδώ που τα λέμε και το κλίμα που έχει διαμορφωθεί δεν είναι και το καλύτερο. Ο κόσμος είναι αδιάφορος. Η αγωνία του έχει στραφεί στα καθημερινά προβλήματα και την επιβίωση και λιγότερο στις νέες θέσεις του “Καλλικράτη”.

Ο καθένας το σκέπτεται και να είναι υποψήφιος. Μετράει το κόστος μιας στοιχειώδους προεκλογικής εκστρατείας και βλέπει πως είναι αδύνατον να το επωμιστεί οπότε και κάνει πίσω.

Για σκέψου, είμαστε στα μέσα Ιουλίου, οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα γίνουν τον Νοέμβριο και... άκρα του τάφου σιωπή...

Πιο ώριμα τα σταφύλια, κι εμείς τσιμπολογάμε

Posted in Κρήτη

Aπό την περσινή επίσκεψή μας στο ίδιο αμπέλι. Ξέραμε πού πηγαίναμε...

Αυτή τη φορά πήγαμε μαζί με τον Λάμπρο να επισκεφθούμε το αμπελάκι του Αγησίλαου, απέναντι από του Γρέγο. Ήξερα ήδη από την προηγούμενη επίσκεψή μου πως τα σταφύλια, λιάτικα, ιδανικά για το κρασί, είχαν αρχίσει να έχουν κόκκινες ρόγες. Είχα φάει κιόλας καμιά εικοσαριά...

Τώρα όμως τα βρήκαμε σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Περισσότερες ρόγες και σχεδόν ολόκληρα σταφύλια. Είχαν όμως και αρκετές πράσινες αγγουρίδες γι αυτό τα αφήσαμε να κόψουμε στην επόμενη επίσκεψή μας. Γιατί είναι βέβαιο πως θα υπάρξει άλλη μια φορά μέχρι να φύγουμε...

Ο ήλιος είναι προς τη δύση του. Ιδανική ώρα για μια βόλτα στα χωράφια. Κανένα μισάωρο καθίσαμε και μετά ένα τηλεφώνημα από τους φίλους του Λάμπρου επίσπευσε την επιστροφή.

Τον περίμεναν στο Δημαρχείο. Εγώ έφυγα για το σπίτι του Μανόλη. Με τον μικρό υπολογιστή στα σάκο ταξιδιού. Να χρησιμοποιήσω το WiFi του σπιτιού τους για να σερφάρω στο internet.

Κάθισα σχεδόν τρεις ώρες. Είχα και κάτι υπέροχες μπουρνέλες με άρωμα βανίλιας που μου σέρβιραν, τις βρήκα υπέροχες και πολύ νόστιμες.

Έφυγα όταν με πήρε τηλέφωνο ο Λάμπρος. Είχε επιστρέψει μόλις σπίτι και ήθελε να δούμε μαζί το δεύτερο ημίχρονο από τον τελικό του Μουντιάλ, Ολλανδία – Ισπανία. Πήγα, αλλά δεν άντεξα να καθίσω ώς το τέλος. Μέχρι το πρώτο ημίχρονο της παράτασης μες 0 – 0 το σκορ. Ύστερα πήγα για ύπνο. Ο μικρός κάθισε. Είχε περισσότερες αντοχές. “Νίκησε η Ισπανία 1-0” μου είπε και έπεσε για ύπνο...

Έναν ύπνο που έρχεται να μας παρασύρει σε όνειρα καλοκαιρινά...

Καλοκαίρι μπορεί να σημαίνει κι αυτό...

Posted in Τα δικά μου

Δυο κορίτσια, αγνώστου προελεύσεως και πατρίδας, απολαμβάνουν ένα μεσημέρι του Ιουλίου στις ξαπλώστρες του Acqua Plus, δίπλα στο “τεμπέλικο ποτάμι”...

Ήταν εκεί, απέναντί μας, στο σημείο με τον παχύ ίσκιο που κάνει ο φράκτης με τις φυλλωσιές. Μιλούσαν μεταξύ τους, έβαζαν αντηλιακό, αφού ήταν ξαπλωμένες κατάματα στον ήλιο το καταμεσήμερο και δεν ήταν εύκολο να διακρίνεις, αν και η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, τη γλώσσα τους.

Μπορεί να ήταν και Ρωσίδες, τέτοιες σαν να μου φάνηκε το απόγευμα, λίγο πριν φύγουμε, που πήραν μια γρανίτα φράουλα να φάνε, γελούσαν, φωτογραφίζονταν μόνες τους και άλλαζαν συχνά στάσεις για να μη καούν.

Ίσως κι αυτό να σημαίνει καλοκαίρι. Δεν κρατήθηκα κι από το μέρος που ήμουν ξαπλωμένος τις “τράβηξα” μια φωτογραφία. Αυτή που βλέπετε. Διότι, τελικά, κι αυτά τα όμορφα άγνωστα κορίτσια μπορεί να είναι καλοκαίρι, αφού έτσι κι αλλιώς, καλό έκαναν στα μάτια και τις αισθήσεις...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA